Alþýðublaðið - 10.05.1958, Blaðsíða 7

Laugardag 10. maí 1958
Alþýðublaðið
i
Sarm'innuskóliim að Bifröst í Barg'arfirð .
& '®s
ÁRIÐ 1918 skeði það, að upp | laga tekið, en þeir votu þó
úr námakeiðum í samvinnu-! furðu margir, er þegar réðust
fræðslu, ler haldin höfðu verið, ti.l, náms í honurn, svo sem
x Reyk'javíSk u.ndanfarna tvo sannaðist á fertugsafmæli skól-
vetur, var stofnaður allnýstár- ans, er nær ailir þessir menn
legur skóli, er hlaut nafnið sam ! mættust til veizlufagnaðar að
vinnuskóli. Hann var svo ný- Bifröst í Borgarfirði, en þar er
stárlegur, að enginn slíkur mun
þá hafa verið starfandi á heims
kringlunni, svo að þarna tókst
íslendingum að vera fremstir,
án þess að miðað væri við fólks
fjölda.
Vaj- skóla þessum misjafn-
nú hið nýja heimkynni skól-
ans.
Þar voru mættir forystu-
menn skólans að fornu og nýju.
og sem vera bár var aðalhvata-
maðurinn að stofnun hans og
fyrsti skólastjóri, heiðursgest-
ur dagsins. Það verður ekki
ofþakkað af íslenzkum sam-
vinnumönnum, að Jónas Jóns-
son, f.yrrv. ráðiierra. skvldi á
sinni tíð hafa djörfung til að
hvetja til þessa máls og hrinda
bví í framkvæmd. Með því var
lagður menningarlegur grund-
völlur _ að 'Sam.vinnuhreyfing-
unni á íslandi, grundvöllur sem
í menningarþjóðfélagi ’er engu
síður nauðsynlegur en hinn
efnalegi.
Egii að gera hugsjón að veru-
leika, þarf ekki nokkur maður
ins að fomu og nýju og ýmiss
fleira.
Auk hans töluðu: Eriendur
Einarsson, forstjóri sambands-
ins og ræddi um samvinnu-
hreyfinguna, Hannes Jónsson,
sem afhenti skólanum að gjöf
Guðbrandarbiblíu frá fyrsta
nemendaárgangi skólans.
Loks flutti svo núverandi
skólastjóri skóians, Guðmund
ur Sveinsson, stutt ágætiser-
indi og þakkað; möhnúm lóks
komuna.
Var hófið í alla.staði hið á-
nægjulegasta og skernmtu
menn sér við söng á milli er-
inda, svo sem vera ber í ís-
lenzkunf \reizlufagnaði.
Hófið sátu allir helztu for-
vstumenn samvinnumála bér á
landi, fyrsti árgangur skólans ... , ,
að mestu leyti auk núverandr r0SL’ af n^verandl skoJast10ra,
nemenda hans. I a® var samvmnumanna,
Skólabragur í Bifröst er all- að ha?n skyldl vel-last ti} starf"
ur hinn sfeemmtilegasti. Er
‘Þar rnikið lagt upp úr bæði
andlegu og líkamlegu uppeldi.
Nemendur búa þarna, sem ein , T- r, „
o+Av, , i l , a við Jonas Jonsson og Guö'
stor tjolskj'Eoa-j asamlt ymsu
starfsfólki.
Það mun vart ofmælt, að
Jónas Jónsson.
ans. Áður haf-a að vísu starfað'
víð skólann menn sem ekki
eru honum í neinu síðri, em
það að geta stöðugt haft menn
|mund Sveinsson í húsbónda-
| sætí sliíks heimilis, er lyfti~-
, * , „ . stöng, ekki aðeins skólanúnx •
parna se ao nsa upp ao vissu m
; , , , , . heldur samvmnuhreyfmgunm
leyti ísienzkt sveitaheimili í ,,, •
hinum forna anda, bar seml 'n
Það hljóta því á þessura.
tímamótum að vera óskir allra
samvinnumanna til skólans, að‘
„ . , .. . , , hann megi blómgast og dafna,
.S2°r: ^ samvinnub rey f ingunni til bless
unar.
ekkert, jafn stórt heimili. og
áður þekkíist er. nú á landi
ema Bifröst. Það er því
huga að skipa húsbóndasess á
slíkum heimilum, en hann verð
ur að teljast vel skipaður í Bif-
Sígurður Þorsteinssoíii,
Erlemlur Einarsson.
myn
FYRIR viku síðan var opnuð mvnd málarans, hárfín í lit og
í Listamannaskálanum við byggingu.
Austurvöll almenn listsýning Kompositionir Þorvaldar
á vegum Félags ísl. mynd- Skúlasonar eru glæsileg verk,
listarmanna og eru þátttak-! sem aðeins er á færi broskaðs
ur 35 talsins. Þeir sfem muna listamanns að skapa.
eftir sýningu félagsíns á árinu j Skúlaskeið eftir Kristínu
1955, sakna þess að þeir Jó- Jónsdóttur er eitt bezta mál-
hannes Sv„ Kijarval, !Svavar verk hennar til þessa, einlægt
Guðnason og Sverrir Haralds-' og tært verk.
son skuli engin verk eiga á sýn
ingunni.
ur heildarblær yfir sýning-
unni, en við nánari athugun
sést að það ’eru einungís fáix
málaranna, sem bera hana uppi
og að hún er ekki eins þrótt •
mikil og markviss og sýning
félagsins 1955. Skal nú fjallað
um helztu verkin.
Gunnlaugur Scheving á eina
ágæta mynd, við hið gamla
„tema“: Menn eða draga línur.
Gaman hefði verið að sjá
meira af nýjustu verkum
méiatarans. -
Snorrl Arinbjáí-nar á þrjár
myndir og er ein þeirra „Bát-
tir“ nr. 53, einhver ’bezta
Guðmundur Sveinsson.
í landinu. Þetta hefir ekki
skort hjá samvinnumönnum
og árangurinn leynir sér held-
ur ekki.
Hafi það varið djarft fyrir-
tæki á sínum tíma, að stofna
að ímynda sér að það gerist Samvinnuskólann þótíi það
með fjármagni einu saman, eins ' ekki síður djarft, að flytja
og þó sumum virðist hætta til hann að Bifröst.
' að halda nú á tímum, helclur Hrakspár eru svo þekktar í
barf engu síður vanclað andlegt þjóðfélagi voru, að segja má
uppeldi þeirra manna er eiga að oft megi taka þær sem hvatn
að vera Ieiðandi framámenn,1 ingarorð, þannig virkuðu þær í
ef hugsjónin á að lifa og dafna,bað minnsta á samvinnumenn
nú sem oftar og árangurinn er
sá sem sjá má. Fréttir blað-
anns, hafa sjaldan getið um
jafn glæsilegan námsárangur
og þann er náðist í Samvinnu-
skóianum á síðastliðnum vetri.
Það fer óþarft að draga álvkt-
anir af þessu hér í greininni,
það getur hver sæmilega skvn-
samur lesandi gert sjálfur.
Það var viö jafn frumstæð
skilyrði, sem Samvinnuskólinn
hóf starfsemi sína og þau éru
glæsileg nú. Hann hefir þróast
upp úr tveim móhituðum her-
bergjum á Skólavörðustíg 35,
upp í bað að vera í glæstum
nýtízkuhúsakynnum í einni
fegurstu sveit landsins.
Á þessum tíma hefir hann
útskrifað um 2000 nemendur.
Þeir hafa að vísu ekki allir
hafið störf innan samvinnufé-
laganna, en þeir munu ailir búa
að menntun þeirri er þeir hlutu
í þessum skóla. Kom það
gremilega fram í máli þeirra
er töluðu í afmælishófinu að
Bifröst 1. maí s.l.
Við hófið flutti Jónas Jóns-
son langt og fróðlegt erindi um
tildrögin, að stofnun skólans og
þann undirbúning er leiddi af
sér stofnun bessa menntasfeturs.
sem nú er orðið.
Minntist hann þar námsferils
síns, forystumanna sambands-
Vegna reynslu og þroska.
bera þessir málarar af þeirn
Við fyrstu sýn virðist sterk- | yngri á sýningunni. Karl Kvar-
an sýnir vel gerðar gouache-
myndir, sem sýna hæga en
jafna framför. Valtýr Péturs-
son er einnig í framför, en
miðar þó hægar, svo sem verk
hans bera með sér.
Við fyrstu sýn gefa málverk
Jóhannesar Jóhannessonar til-
kynna að málarmn sé í greini-
legri sókn, en við nánari at-
hugun vaknar sú spurning
hvort málarinn viti hvert hann
ætli að fara, því verkin era
sundurleit og enn vantar
herzlumuninn um meðfierð lita.
Framhald á S. siðu
.,Ert þú ekki enn búinn að senda jólakortin
vantar unglinga til að bera blaðið
í þessi hverfi:
RAUÐALÆK
TaliS við afgreiðsluna. Sítni 1*4900.