Alþýðublaðið - 20.05.1958, Blaðsíða 3

Þriðjudagtir 20, maí 1958
Alþýðublaðið

Alþýöublaöiö
Crtgefandi:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Auglysingastjóri:
Ri tstj órnarsímar:
Auglýsingasími:
Afgreiðslusími:
Aðsetur:
Alþýðuílokkurinn,
Helgi Sæmundsson.
Sigvaldi Hjálmarsson.
Emilía Samúelsdóttir
14901 os 14902.
1 4 9 0 6
1 4 9 0 0
Alþýðuhusjð
Prentsmiðja Alþýðublaðsiní- Hverfisgötu 8—10
eru málefnhi?
•MORiGTOJRpAÐJÐ og Vísir hafa skrifað mikið um
efnahagsmálatillögur ríkisstjórnarinnar undanfarna dága,
og á a-þingi hafa foringjar S|íalfstæðisfÍ!okksinis flutt hverja
maraþionræðuna af annarri með Ólaf Tlhors í broddi fylk-
ingar. Allur er þessi mtálflutningur fordæming á úi’ræðum
þeim, sem ríkisstjórnin leggur til. En Sjalfstæðismönnum
dettur ekki í hug að bera fram eina einustu tillögu til úr-
bóta. Þeir hatfa ekkert um miálið að segja annað en vera
fyrirfram á móti tillögum ríkisstjórnarinnar. Ólafur Thors
viðurkeruidi þetta í frmsöguræðu sinni. Hann kvaðst ekk-
ert geta lagt til um stefnu og úrræði í efnalhagsiri|áilunum
af því að honum stæði ekki til boða að fylgjast með starfi
sérfræðinga ríki'sstjórnarinnar og vissi því ekki, bvar hann
hefði fæturna. Hins vegar telur hann sig hafa aðstöðu tii
að fordæma tillögur ríkisstjórnarinnar, þrátt fyrir allt
þekkingarleysið. Slík og þvílík er stjórnarandstaða Sjálf-
stæðisfliokksins.
Auðvitað er enginn vandi að gagnrýna tillögur. ríkis-
stjórnarinnar. Það er ekki vinsælt að þurfa að afla nýrra
tekna, þó að tilgangurinn með þeim ráðstöfunum sé að
tryggja áframhaldandi atvinnu og verjast áföllum. En
gagnrýnin á því aðeins rétt á sér, að henni fylgi ráð og
tillögur um aðra og betri stefnu í efna'hagsmálunum. Þetta
ér Sjálfstæðisfliokknum ofraun, og þess vegna svara skrif
hans og ræður naumast kostnaði. Þjóðin ætlast tii þess
af stærsta stjórnmálaflokknum, að hann hafi eitthvað til
málanna að leggja annað en vera fyrirfram á móti tillögurn
og úrræðum andstæðinganna.
MargunblaSið fann efnahagsmá'latillögum ríkisstjórn
aiinnar það til foráttu á dögunum, að bær táknuðu ekki
nægilega breytingu. Þetta hefur sannarlega ýmislegt (il
sins máls. En við hvað á Morgun'blaðið? Frá hverju
hefði hreytíria'in þurft að vcra m ’ri? Jú blaðið hlýtur
að eiga við tiilcgur og lirræði Ólafs Thors Bjarna Bene-
diktssonar -e-g Ingólfs Jónssonar. þegar heir á'tu að hf jta
iandsfeður. Það er rétt. að gerbreytirg hcfði burft að
verða frá þvi ástandi. sem há var. Þ tta h'fiij- r úverandi
líldsstjórn reynt, en að:ins tekizt að -nokkru 'eyti. Á-
stæðán er auðvitað sú að íhaldshnúturinn er »rfiður
úrlausnar. En vissulcga situr ekiki á Morgunblaðimi að
ásaka núverandi rí'klsstiórn fyrir að hafa eklci breytt
n.óg ástandinu frá valdatímum Siálfstæðismanna. Stund-
um nást strönduð sk’n ekki á f!ot. Og hó að bau koniist
aftur á sjó út, vi'l það bera við, aö lski haf) komizt að
þeim ieða önnur skakkaföll segi til sín.
Sjálfstæðisflokkurinn er eins og viðundur veraldar í
umræðunum um efnahagsmálin. Hann vill fordæma nú-
verandi ríkisstjórn, en skuggi fortíðarinnar hvílir á hon-
um kaldur og ddmjmur. Þess vegna reynir Ólafur Thors
að beita furðiulegum ýkjum og blekkingum. Slíkt gerir þó
aðeins illt verra. Því meira sem Sjálfstæðismerm skrifa
og því lengur sem þeir tala um efnahagsmálin þeim mun
háiværari verður sú spurning þjóðarinnar, hvað þeir hafi
tii málanna að leggja. Þeir segi til, ef þeim: er auðið að
gera betur en nújverandi níkisstjórn.
Ólafur Thors mælist til þess, að íslendingar feli Sjálf-
stæðisfliokkrLum aukin völd og álhrif til að þeim vegni
betur í landinu. — Við þessi tilmæli væri ekkert að atíhuga,
ef Ólafur hefði einlhver málefni fram að færa og hefði
upp á að bjóða einihverja úrl.ausn í efnáhagsmálunum. Svo
er ekki. Hann viðurkennir þekkingarleysi sitt og stefnu-
leysi, en biður um völd sér og flokki sínum- til handa eigi
að síður. En íslendingar muna óvart úrræði Sjálfstæðis-
flokksins í efnalhagsmlálunum. Og þeir ti’úa honum áreið-
anlega ekki né treysta nema foringjar hans leggi fram
mótaða stefnu, er sanni, að þeir viti og kunni hvernig leysa
eigi vandamálin á viðunandi hátt. Til þess þarf ekki mara-
þonræður heldur mlálefni. Og þess vegna er spurt: Hver
eru mlálefni Sj'álifstæðis'flokksins?
( ytg^n úr tieiifii )
ENN ER margt á huldu ur
hvað raunverulega hefur gerz
og er að gerazt í Alsír. Óeirð.'
hófust síðastliði'nn þriðjudag í
j Algeirsbong, er hópur fólks a-
i evrópskum uppruna yfirbugað:
l'ögreigluvörð við stjcrnarlbygg-
ingu borgarinnar og ruddist
þar um alla sali cig framdi-
ýmis spiö'l. Þá réðst múgur
manns inn í upplýsingarskrif-
stofu' Bandaríikianna í borgimii
og -giöreyðilagði bókaSafn henn
ar. Fór múguri-nn hindTunar-
lau-st um göturnar og hrópaði
sla-gorð og söng franska ættjarð
arsc’ngva, og marigir báru
spjöld, sem á var letrað: ,,Lifi
de Gaulle“, — ..herinn til
valda“ og — „niður með Pflim
- ln) og Mutter“. (Mutter er Al-
sírmálaráðherra í stjcrn
Pflimlins, hægri maður, en ó-
- vinsæll ihjá hinum frönsku land
nemum í Alsír). Þessar kröfu
göngur voru allar farnar í því
ski'ni að hindra að Pflimlin
tælk'ist að imynda stjórn, og
minntu allmikið á aðfarirnar
1956, þegar Guy Mollet var
neyddur til að afturkalla skip-
un hins frjálslynda Catroux
í embætti landstjóra í Alsír. Yf
ir 40 000 manns tóku þátt í ó
eirðunum, c:g k-omu sumir
la'ngt að. Lögreglan réði- efcki
við neitt eins og gefur að
skilja c-g seint um kvöldið til
kynntj Massu, foringi fallhlífar
hersveitanna, að hann hefði
myndað öryggisnefnd, Sem
vinna mvndi að því, að koma í
veg fyrir blóðsúthelhngar og
k-o-ma á ró og spekt í landinu.
Samtímis sendi hann Gotv for
seta símskeyti og hvatti hann
til að sjá um að mynduð yir-ði
í Par.ís ríkisstjórn, sem hefði
það h’u1v'>rk að tryg-gja ör-
yrgi h-ióðarinna'r, og sæi- um
að stríðinu í Alsír yrði haldið
áfram þar til Fra-kkar hefðu
u/mið fuTnaðarsigur.
Om Srina leyti voru farnar
miklar kröfugöngur í París og
útifundi-r. haldnir ti-l þess að
dreyfa mannfjöldanum með
mrtmæla stjórnarmyndun
Pflimlins, og varð lögreglan að
táragisi.
Þetta bvöld hé-lt Pflimlin
æ?'u í franska þinginu um leið
og har.n lagði fram ráðherra-
lista sinn og bað um traust.
í ur>phafi lýsti hann þvf yfir,
að Fr-akkar mvndu aldrei yifir
gefa Alsír, og stjórnin myndi
aldrei- riúfa þau tengsl sem
sameina Alsír cg Frakkland.
■—• Um vopnahlé verður ek-ki
rætt fvrr en Frakkar hafa
unnið fullnaðarsigur, En síðar
í ræðunni kvaðst hann þó búast
við, að Túnis og Marokkó yrðu
beðin að miðla málum og með
þeirra aðstoð vrði rætt við for
ingja serneskra uppreisnar-
manna.
í lok ræð'u sinnar sagði Pf-
limlin, að stjórnin mundi
lausn á Alsírdeilunni á þessu
leggja allt kapp á, að finna
ári, en ef málið vrði ekki leyst
fyrir 1. desemb e-r næstkom-
andi. þá mundi stjórnin seg'ja
af sér.
Óvíst er hvort stjó'rnin hefði
fengið traust þir.-gsins, ef frétt
irnar u-m valdatöku heirsi’ns í |
Algeirsborg hefðu ekki borizt I
þegar Phlimlin hafði nýlokið 1
Pierre Pflimlin.
Charles de Gaulle.
ir-æðu sinni. En kl. 3 um nótt-
ina, hinn fjórtánda, voru at-
kvæði greidd og hlaut stj'órn
Ln traiístyi'^ ý'singui, 274 at-
kvæði gegn 129, kommúnistar
sátu hiá, en þeir riáða yfir 135
þin-gsætum, svo stjcirnin hefði
f-engið tíu atkvæða meirihluta
þótt komimúnistar hefðu greitt
atkvæðj geign henni.
Það kom þó fliótt í ljós, að
stjórnin stóð völtum fótum og
fjórir ráðherar óháð-ra hæg-ri
manr-a sögðu þe-gar í stað af
sév, en eftir beiðni forsætisiráð
herrans tó-ku þeir aftur sseti í
stjórninni næsta kv'öld og um
sama leyti ákvað þingflokkur
jafnaðarmanna, að taka sæti í
íiíkisstjórninni. Kvað Guv Moll
et bað óhiákvæmi1egt vegna
hins ótrygga ástands.
Strax á miðvikudag voru f jöl
margir forystumenn hæigri
manna handteknir, og húsrann
sókn gerð hjá fasistiskum félög
um. Meðal hir.na handteku var
Soustelle, fyrrum la-ndstjóri í
Alsír og einn ákafasti talsmað
ur gjöreyðingarstríðs í Alsír.
Hafði Massu kra-fizt þess, að
hann kæmi til Algeirborgar, en
þáð var hindrað á síðustu
k stundu. Sama dag var allt sam
band rofið við Alsír og skipuim
á leið þangað beint til annarra
hafna.
Yfirmaður franska heirliðsins
í Alsír, Salan, sern lýst hafði
yfir samþykki sínu á aðg’rðu-m
Massus var nú fa’ið að fara
með allt vald í Alsír um óá-
kveðinn tíma. Var afstaða hans
mjög flckin og v'IStist hann
bera kápuna á báðum öxlurn og
vera viðbúinn öllu, en svo fór
að har.n k-vaðst einráður í öll
um málum í Alsír_ bæði hern-
aðarlrgum o.g bcrgaxalegum.
í P s hsfur ríkt ró og s-pekt
á yfirborðmu, og aðeins komið
til s-miátvæigilégra árekstra.
Hægri öflin krefiast þess, að
de GauHe verði falin stjórnar
myndun og styðja bröfur öryigg
isnefndarinnar í Al.geirsborg,
De Gaulle hefur lýst sig fúsan
til að takast á hcndur að boima
á friði og eindrægni í landinu,
en cvíst er, að sboðanir hans
falli saman við skoðanir hinna
þj óðernissinnuðu íhaMsmanna
sem krefiast einræðis hersins.
Víst er u'm það. að de Gaulle
á miklu fylgi að fagna, en þing
'ð snýr sér efcki til hans, nema
bví aðeins að óigerlegt reynist
að þvinga herfcirmgjana í Al'sír
til að viðurkenna löglega
stjórn ríkisins. Margt b-endir
til þess. að lýðræSisfl-okkamii'
hafi nú lagt hin smávægile-gri
deilumálin á hiTuna og ireyni
í einlæigni að skapa stjóminni
sem breiðastan grundvölO, Af
staða jafnaða-rmanna vekur
þær vonir. Kommúnistar hafa
lýst yfir fylgi sínu við stjórn
Pflimlin og að þeiir muni g-era
a’lt, sem hægt er til þess að
stofnuð verði fylkm-g allra and
fasista í líkingu við aliþýðu-
fylkinguna 1934. Þessi-r flokk-
ar gera sér allir lióst hættuna
á íasistiSkri byltingu í Frakk
landi sjálfu, og þá eir. ekki víst,
að de Gaulíe verði á toppinum
heldur aðri-r og hættulegri
menn.
Þegar nú Pf'imlin hefur feng
ið alræðisvald um þriggja imán
aða skeið og yfirgnæfandi
merifihíuta í þir ginu, þýðir það
ekki, að slík fyiking andfas-
ista hafr verið sett á laggirnar.
Hér er um að ræða viðurkenn
ingu á þeirri hættu sem við
blasir og lýst ©r yfir hættuá-
standi í Frakklandi, svo
hægra verði að bæla niður bylt
ingarcflin.
Framtíðin sker úr því hvort
þú sterka líld'ng, sem er með
byltingu Massus og aðförum
Francos 1936 he'ldu áfram, en
víst er að þanþol fjórða lýð
veldisins verður nú reynt til
hins ítrasta.
11 gefnu filefni -
viljum v'ér -góðfúslega benda fólki á að vér seljum
framleiðslu'vöru" vorar í heildsölu, aðsins til kaup
manna cg kaurfe’aga cg er því ti’gangslaust að
le'ta til verksmiðjuni-.ar og starfsfólks hennar um
kaup á vörum.
¥lnmifafeger<l isfamis h.f.