Alþýðublaðið - 20.05.1958, Page 4

AlþýðublaðiS
Þriðjuclagur 20. maí 1958
!X
/4^
REGN, REGN. — Jörðin var
skræJnuð og sumargróðurinn
átti erfitt með að ná þroska.
ikurrkarnir voru of miklir, einn
íg kuldinn. — Svo kom regn a
taugardagskvöld og á sunnudag
liellirigning, sjö stiga hiti. Um
Seið var eins og við manninn
maelt. Maður sá grasið grænka
og biöð trjánna opnast. — JÞað
eru slíkar sýnir okkar mann-
anna, sem gera lífið fagurt —
Og endast okkur marga gráa og
kalda daga. Maður getur varla
orða bundizt.
S. S. SKRIFAR: „Þú hefur
a-okkrum sinnum minnzt á það,
áð við íslendingar kunnum enn
okki nema að litlu leyti að búa í
fjölmenni. Ég held að menn geri
sér yfirleitt ekki grein fyrir
þessu, en ég er sannfærður um
. það, að í þessu efni hefur þér
sýnzt rétt.
MÖRG DÆMI mætti nefna
-um þetta, en ég vil hér aðeins
minnast á eitt, en það ætti líka
að nægja. Eins og íslendingar
kunna ekki að eiga heima sam-
án í fjölmenni á einum stað,
eins eiga þeir ákaflega erfitt
með að læra að búa saman í
fjölbýlishúsum. Eins og kunnugt
er færist það æ meira í vöxt, að
'byggð' séu fjölbýlishús, enda er
það ódýrasti og að mörgu leyti
liagkvæmasti byggingarmátinn.
Þetta gerir auknar kröfur til
íólks um umgengnisháttvísi og
foá framar öllu öðru að taka tillit
til annarra.
Á ÞETTA VILL MJÖG bresta
svo að jafnvel horfir til hreinna
vandræða. Eggert Þorsteinsson
'dþingismaður minnir mig aö
. iiafi flutt fyrir meira en ári til-
Regn — og allt grænkar
og grær
Bréf um ástandið í sam-
býlishúsum.
Hélt úr ryksugum yfir
barnavagna.
Hvað dvelur framkvæmd-
ina á tillögu Eggerts
Þorsteinssonar?
lögu til þingsályktunar um aft
lög skyldu samin um sambúð í
fjölbýlishúsum, en síðan hefur
ekkert heyrzt, og er það mjög
miður. — Öllum er kunnugt um
að sameiginleg ræsting, sameig
inleg kynding og umgengni á
göngum eru erfiðustu viðfangs-
efnin.
EN MIG LANGAR að minnast
á annað. A nær öilum þeim sam
býlishúsum, sem reist hafa ver-
ið hin síðari ár, eru svalir. Fólk
hefur talið að þær væru mjög
þægilegar, gott væri fyrir fólk
að geta setið þar á góðviðrisdög-
um og mjög þægilegt fyrir barna
fólk að láta ungbörn sofa þar í
vögnunum sínum. En þetta er
ekki alltaf hægt, einmitt vegna
þess hversu illa íslendingar geta
vanið sig á það að taka tillit til
annarra.
S
<
N
\
\
\
\
\
\
\
\
s
\
\
s
s
s
\
\
s
. •*
\
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
\
s
s
s
s
s
s
s
\
s
s
s
s
s
s
s
s
\
s
\
s
s
■ \
s
©AMAN
ÚR BREFI GUÐRUNAR
JÓNSDÓTTUR TIL
SVEINS PÁLSSÖNAR 1784
. . . Ég kann mér nú varla
betri ‘huggunargrein en Har-
aldur Agðakóngur sagði und
ir sinn dauða (er hann fékk
áf eitruðu sári): Það verður
snart betra. Því það sýnirt,
farj þessu fram tþ lengdar,
þá muni verða aldauði, en sé
hans vilji að láta oss leng-
ur lifa, sendir hann ein-
hverja hjálp, sem vér kunn-
um nú ei áð sjá eða skilja
meðan þessi neyð yfir stend-
ur. Nú er ei bjargar að leita
í kaupstaðinn, það hafa vor
yfirvöld svo makað, síðan
enginn gripur, sem hreinlega
er bæjarleiðar fær, þó batni
veðurátt. Ej get ég þér, né
heldur vil, neitt af mér sagt,
ég lifi á meðan ég Iiifi. Fimm.
eru kýr mínar lifandi enn og
Jitla kvígan, og hálfur þ-’iðii
faðmur af heyi fyrir þær. En
kindur eru farnar að fækka,
því þær hafa verið skornar
eftir sem á þeim hefur séð.
Frammií Goðdalasókn er mér
sagt það sé farið að skera það
merglaust, tvær ký'r eru
dauðar í Gilhaga úr hor, því
útheyið hefur drepið þær.
Síðbæru, vonlaus, hÖíum víð
fargað. Guðmundur á Merkú
garði ætlaði að skera Hiálmu
sína, því hún var í góöu
standi, og hafði hann skipti
við okkur, því hún er ung. —
Eigi verður Gróu á Vind-
heimum komið til að brúka
meðulin, og engu verður vio
hana ráðið 1 því neinu. Súrt
þótti Skúla á Skíðastöðum að
hann fékk ei meðulin, þó tal-
aði hann hægt. Sló ég svo
uippá, að faðir þinn segði hon
um, að læknirinn vildi hafa
skriflegt fíá honum sjálfum
um hans sjúkdóm, eíbr sem
þú sér í bréfi föður þíns, því
ég vissi að hann mundi lið-
ugar svara upp á hin spurs-
m. álin, ef þetta væri með.
-----Sárt þykir mér að
vita þinn kulda og geta ei
við gjört. Kona Þorkels hef-
ur legið og Una líka síðan
eftir jól og liggja enn í þeirri
þungu landifarsótt, er hér
gengur, cg ei er hann .farinn
að eiga við peysu þína, en
hann er í vaxandi dauða á all
an hátt, búinn að skera aðra
kúna sína. Mörg boð hefur
hann fengið og dugir ei. Nú
vildi ég að þið Jón Bjcrnsson
gætuð eitthvað verkað í að
útvega mér svo sem eina
fiskavætt í vor, ef langi
Jarpur Jifir og verður fær að
bera það, því það er allt svip
ur hjá sjón um þann dauða,
sem verður á vori þessu,
hver sem lifir, og alla reiðu
er á komið, hvar um ei fleira
tala. Ofan á allt þetta hefur
faðir þinn verið tóbakslaus
n. ú í hálfan mánuð, sem mér
þykir ei betra en hvað annað,
sem nærri getur, og þar fást
ei bætur á, hvorki nær eður
fjær, og er það sá eini hlutur,
sem ég bið þig fyrir, ef ein-
ÉG ER IvUNNUGUR í einu
stóru sambýlishúsi. Þar á það
sér stað að dustað er úr teppurn
af svölum, jafnvel hellt úr ryk-
sugupokum af svölunum. Einn
daginn hafði kona gengið frá
barni sínu í vagni á svölum sín-
um. Hún var nokkru seinna að
gefa því pela, er yfir hana dundi
rykmökkur og fór í vit barnsins.
Kona á næstu svölum fyrir ofan
var að hreinsa ryksuguna sína!
KONAN FÓR UPP til sam-
býliskonu sinnar og kvartaði yf-
ir þessu — og hafði ekki borið
á neinni csætt rnilli þeirra áður.
Viö erindi konunnar reiddist hín
og sagði henni að halda kjafii,
hún myndi fara sínu fram í sinni
eigin íbúð og af sínum eigin
svölum án þess að spyrja_einu
eða neinn. Hvað á að gera við
svona fólk? Ég spyr, en ég veit
ekki svarið. ÞEÁíiji fólk álít ég að
sé alls eklii í húsum hæft. En
hvernig er liægt að koma frarn
ábyrgð á hendur því?“
ÞETTA SEGIR bréfritarinn,
og það er von að hann spyrji.
Annars þarf að vera félagsskap-
ur í hverju stórhýsi þar sem lög
og reglur gilda. Annars er ekki
hægt að koma fram ábyrgð á
hendur þaim verstu, þeim, sem
ekki kunna almenna mannasiði.
Af tilefni ummælanna um þings-
ályktunartillögu Eggerts Þor-
steinssonar skal ég geta þess, að
félagsmálaráðherra skipaði þá
Jcn Ólafsson í félagsmálaráðu-
neytinu og Inga R. Helgason lög
fræðing til þess að semja lög um
þetta eíni. En ekkert hefur
hejo-zt frá þeim enn sem komið
er.
Hannes á horninu.
hver ráð hefur, þá fyrstu
ferðir verða, að hugsa eitt-
hvað til okkar. En ég get ei
né þori þér neitt sent, því ég
veit ei hver skil fyrir því
verða, en veit þó, að þú átt
sjálfur bágt og meir en þarft
sjálfur þinn muna meir en
víð. Guð minn bæti sjálfur
úr því öllu. Sárt liggur í mér
ef þú, hjartkæri sonur minn,
gefur þig í að skrifa vi.ð
þann fordæmda þvætting,
sem hér er verið árlega að
bulla um og enginn guð er
með. Sjái þeir nú alla reiðu
sína fordild með íslands upp
komst. Ég hef svo ótal margt
að tala við þig,.en má nú ei
meira. Þar fyrir hlýt ég að
hætta pári þessu, að hvers
endingu ég fel þig, elskulegi
sonur, almáttugs guðs vernd
og varðveizlu um alla ó-
komna daga. Hann blessi þig
bæði hér tímanlega dg ann-
ars heims eilíflega. Þess ósk
ar þig af hjarta elskandi
Guðrún Jónsdóttir.
Orð uglunnar.
Heima seinasta sunnud,
í þorra þér heilsar kerlingin
gamla og systkin þín.
Börn sem fædd eru á árinu 1.957 cg verða því skóla
skyld frá 1. sept.. n.k. skulu koma til innritunar
prófa í barnaskóla Reykjavíkur miðvikudaginn 21.
maí kl. 2 e. h.
Skólastjórar.
Höfum opnað nýia verzlun að Laugavegi 76.
Úrval af allskonar fegrunar- og
snyrtivörum.
Gerið svo vel og reynið viðskiptin.
íi 76«
rÉasfarí,
Útflutningsnefnd siávarafurða cskar að ráða fulltrúa
til að annast dágleg störf á skrifstofu nefndarinnar.
Kunnátta í erlendum málum nauðsynleg. Umsóknir, á-
samt upplýsingum um nám og fyrri störf, sendist nefnd-
inni að Klapparstíg 26 fyrir 1. iuní n.k.
Reykjavík, 17/5 1958,
Útfluningsnefnd sjávarafurða.
Yerilunarmannafélag Reykjavíkur
félagsfund í kvöld kl. 8,30 í Vonarstræti 4.
Fundarefni:
Kjaramálin.
Sólgleraugu
frá kr. 13.50
Hreyfilsbúðin
Sími 22420.