Morgunblaðið - 09.04.1925, Blaðsíða 2

ORGUNSLAÐIÐ
Gráfikjur,
Döðlur,
Apricots. þurkaðar,
Eplif þurkuö,
Ferskjur,
Rúsinur,
Sveskjur.
Karlmanna-
í skófatnaður
" ' með þessu merki er bestur
v R e y n i ð *
6. LÉIii
Skóverslun.
Heilbrigðistíðinði.
FRJETTIR
vikuna 29. mars til 4. apríl.
Yfirleitt er heilsufar óvenju-
gott eins og verið hefir undan-
famar vikur — rjettara sagt und-
anfarna mánuði.
Mænusótt hvergi.
Mislingar eru alveg horfnir úr
Vestmannaeyjum, þar sem mest
hefir borið á þeim að undanförnu.
peir eru líka horfnir úr ýmsum
öðrum hjeruðum landsins, þar
sem þeir hafa gert vart við sig,
og alstaðar hafa þeir skilið eftir
mjög svo marga, sem gátu fengið
mislinga, og er það, fyrir lækna,
eftirtektarvert.
Jeg hjelt þeim væri lokið hjer
í Rvík, en svo er dkki. Læknar
hjer sáu þessa viku tvo nýja
sjúklinga.
Kvefsóttin heldur enn áfram,
stöðugt væg.
Taugaveiki veit jeg hvergi af.
Barnaveiki: Einn sjúklingur í
Rvík þesa viku.
Sanókrysinið. Þetta nýja lyf
gegn berklaveiki hefir nú verið
reynt á ellefu sjúklingum á Víf-
ilsstöðum (yfirlæknir Sigurður
Magnússon) og tveim sjúklingum
hjer í bæjarspítalanum í Reykja-
vík (yfirlsdknir Matthías Einars-
son). Allir þessir þrettán sjúfe-
lingar hafa þolað meðalið heldur
vel. Um árangurin vil jeg ekkert
segja, enda þótt mjer sje mjög
vel kunnugt um, hvernig þetta
hefir gengið. pað eru þeir l.ekn-
ar, sem við þetta fást, sem eiga
frá að segja síðar meir.
í sumar sem leið, fór yfirlækn-
innn á Vífilsstöðum til útlauda
meðal annars í því skyni, að
kynna sjer Sanókrysínmálið í
Danm. Jeg verð að segja, að mjer.
fanst ekki mikið til um frjettirnar;
mjer runnu í hug orð, sem einn
góður kenari minn (Próf. C. M.
Reisz) sagði við okkur fyrir 35
árum, þegar Robert Koch gerði
kunnugt sitt tuberkulin. Jeg man
það vel, að próf. Reisz sagði þá
við okkur: „Jeg held ekki, að
hjer sje fundið fulgilt ráð til að
lækna berklaveiki, en jeg held að
hjer sje um merkilega nýjung að
ræða.“ Sama kynni að mega segja
um sanokrysinið. Og þetta verð
jeg að taka fram:
1) pað er ekki viðlit að eiga
við þessar Sanokrysintilraunir
annarstaðar en í góðum sjúkra-
húsum.
2) Dómur íslenskra lækna bíð-
ur. En tilraununum verður hald-
ið áfram. Meira get jeg ekki sagt.
7. apríl 1925.
G. B.
Vetrarföt.
5. Sokkar og skór. Það er fljói-
sagt, að betri so'kka fáum vjcr
r.aumast en vel gerða þykka ís-
lenska sokka. peir eru bæði
sterkir og hlýir en oft h æ r,' r
mönnum við að gera þá helsi til
fína og veigalitla. Hitt er ekki
að undra, að ekki veitir af að
vera í tvennu í frostum og ill-
viðrum: sokkum og þykkum há-
leistum.
íslensltu skórnir hafa þá einu
kosti, að þeir eru ljettir og heima
unnir. Annars eru þeir óþrifa-
legir, haldlausir og hlífa fótun-
um lítt en geta þó þrengt að
þeim og aflagað þá, er þeir
skorpna eða frjósa. Engir skinn-
sokkar eða annar slíkur umbún-
aður getur fyllilega bætt úr
þessu.
Jeg býst við, a,ð einu hentugu
sl< órnir sjeu útlendir biksaumað-
ir leðurskór, en þeir þurfa þá að
vera svo víðir, að þeir þrengi als
ekki að fætinum og falli þó jafn-
framt sæmilega að honum. pá
þurfa og samskeytin milli skónna
og buxnanna að vera svo úr garði
gerð, að snjór geti alls ekki kom-
ist niður í skóna og bráðnað þar.
L. H. Miiller og fjelagar hans
| notuðu til þessa sjerstakar segl-
dúkshlífar og má vera að þær
sjeu besta ráðið.
Oft eru útlendir vetrarskór
fóðraðir með flóka eða jafnvel
loðskinni og eru þá stundurc
með trjebotnum. Aldrei verflur
slíkt fóður þrifalegt, og ætti a.ð
vera óþarft, ef sokkar og háleist-
ar eru hlýir. Trjebotnarnir eru
bæði hlýir og ódýrir, en henta
auðvitað ekki nema skamt sje
farið.
pó að sl'íkur skófatnaður, sem
hjer er lýst, nægi hverjum gang-
arnli manni, sem oftast gengur
sjer til hita, þá er hann ekki ein-
: blítur fyrir þá, sem ríða eða aka.
I Ef menn hreyfa sig lítið verður
j þeim kalt á fótunum, þó oftast
j inegi þá grípa til þess ráðs að
ganga sjer til hita.
jpeim, sem ekki nægir að vera
í tvennu og með góða hæfilega
víða skó, verður ekki gefið ann-
að ráð en að gera sjer háleista
úr loðskinni og hafa þá utanyfir
( sokkunum. Bestir munu þeir
vera úr hæfilega loðnu liund-
skinni, en vel má klippa hárið
hæfilega snögt, ef það er ofmikið.
Skinnið þarf auðvitað að vera
áiúnssútað og þrífast vel. Stein-
grímur læknir Matthíasson h'”-
reynt slíka loðháleista og gefist
þeir vel.
Jeg hefi nú drepið á helstu
atriðin 5 gerð vetrarfata. Jeg vil
aðeins bæta einu við. pað er ekki
lítið áríðandi, að hnappar, sem
hneppa þarf í illviðrinu, sjeu
svo góðir og greiðir aðgöngu sem
frekast má. Best væri að geta
hnept frá sjer og að sjer með
vetlingum, og þetta má að vísu
gera með því að nota stórar
stroffur eða spennur. pó er þess
síður þörf, ef vetlingar eru svo
góðir, að lítil hætta sje á að
njaður verði loppinn.
Allur þorri Islendinga, s 'u
þurfa að vera úti í vetrarhríðun-
um þjáist meira eða minna af
kuldanum. pað væru ekki lítil
framfðr og menningarvottur, ef
öllum væri hlýtt og notalegt. —
Vjer getum áreiðanlega bætt úr
þessu. Ekki er annar galdurinn
en að halda vel og skynsamlega
á því, sem náttúran hefir lagt
oss upp í höndurnar, en þá þarf
um leið að brjóta bág við gaml-
an vana og hversdags tísku. pví
miður eru það fæstir, sem hafa
þor eða þrek til þess. Menn ótt-
ast að gera sig hlægilega, nenna
ekki að hugsa um hlutina, reyna
þá og prófa og því fer sem fer.
Fornmannafötin. Reykvíkingum
befir oft orðið starsýnt á mann
einn, sem gengur hjer í forn-
mannabúningi, með hár niður á
herðar og „gullhlað um enni.“
pessi maður hefir þor og þrek
til þess að brjóta bág við tísk-
una og þökk hafi hann fyrir það.
pó hefði jeg talið það miklu
hyggilegra og horfa meira til
framfara, ef hann hefði ekki elt
þessa fornu tísku, heldur gert
sjer það að markmiði, og fá sjer
svo hentug og jafnframt þaégileg
föt, sem auðið væri. Jeg tel það
illa farið/ að tíska skuli ráða
öllu í fataburði og fleiru. Hvers-
dagsbúningur karla og kvenna á
að vera svo hentugur sem auðið j
er, skjólgóður, ódýr og haldgóður
nÍEÖ e.s. Island fEngum uiö:
Rauðu olíuofnaglösin.
Uppþvottakústa.
Gólfkústa.
Gólfskrúbbur.
Skóbursta.
Fatabursta.
Pottaskrúbbur.
Þvottabala.
Þvottabretti, gler.
Þvottapotta, galv. 3. st.
Gólfklúta.
Kolaausur.
Steikarpönnur.
Maríugler.
Höfum ávalt nægar birgðir af Eldfærum frá L.
Lange & Co., A/S. Svendborg, svo sem:
„Scandia“-eldavjelarnar, margar stærðir.
„Dan -ofna, til hitunar á einu eða fleirum herbergjum.
„Regulerings“-ofnar, margar stærðir.
Rör, Leir, Steina og alskonar varahluti.
Johs. Hansens Enke
Laugaveg 3. Sími 1550.
RCyKJflUlKUR
CANDIDA
verður leikin annan páskadag kl. 8 síðdegis. — -á-ðgöngumiðar
verða seldir á* laugardag kl. 4—7 og á annan páskadag kl. 10—12
og eft/ir kl. 2. Síðasta sinn.
Brauns-Verslun
Aðalstræti 9.
Nýkomins
NÝTÍSKU KÁPUTAU í mörgum litum.
Blátt Gabardínutau, alullar. :£ . J
Drengjafrakkaefni, Rykkáputau, frá 9.75.
Blátt Cheviot í drengjaföt, mjög gott. . -,j
Kvensokkar, í öllum litum og gæðum.
i Barnasokkar, svartir og mislitir, allar stærðir og
m. m. fl.
Karlmanna- og unglinga-
FOT
Nýkomin með e.s. Island
Brauns verslun, Aðalstræti 9.
Nýtisku
Kirimmsibkir
í stóru úrvali nýkomið með e.s. Island
i
Brauns verslun, Aðalstræti 9.
og helst svo, að hvert heimili geti
komið honum upp. Tískan má
engu um hann ráða. Sparifötin
mega menn gera fyrir mjer eft-
ir fornmapnabúningi eða útlendri
tísku en hollast væri það þó fyrir
oss, að ■ einnig þau væru sniðin
eftir þeim innlendu efnum, sem
vjer höfum úr að spila og því
veðurlagi, sem hjer gerist. pan
gætu verið smekkleg fyrir því
og oft er útlenda tískan blátt.
áfram ljót.
Sjómenn vorir eru áreiðanlega
lengst á veg komnir í því að hafa
hentug föt, en eflaust fer því
fjærri að þau sjeu svo góð og
hentug sem vera mætti. G. H.