Morgunblaðið - 09.04.1925, Blaðsíða 3

MORGTTNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ.
Stofnandl: Vilh. Finsen.
í'tgefandi: Fjelag i Reykjavik.
Kltstjórar: Jón Kjartansson,
Valtýr Stefánsson.
Auglýsingastjóri: E. Hafberg.
Skrlfstofa Austurstrœtl 6.
Slmar: Ritstjórn nr. 498.
Afgr. og bókhald nr. 600.
AuglýsingaskrifSt. nr. 700.
Heimasimar: J. Kj. nr. 742.
V. St. nr. 1220.
E. Hafb. nr. 770.
Áskriftagjald lnnanbæjar og 1 ná-
grennl kr. 2,00 á mánuCi,
lnnanlands fjær kr. 2,50.
I lausasölu 10-aura eint.
Alúðarþakkir til allra nær og fjær, fyrir sýnda samúð við
fráfall og jarðarför hjartkærs sonar okkar og unnusta, Árna
Vilhjálmssonar.
Jónína pórðardóttir. Vilhjálmur porvaldsson.
Svava Jónsdóttir.
Hjartanlega þökkum við öllum, sem auðsýndu samúð og hlut-
tekningu við fráfall og jarðarför Soffíu Andrjesdóttur, og heiðr-
nðii minniníni hennnr
uðu minningu hennar
Hafnarfirði, 8. apríl 1925.
Aðstandendur.
ÉRLENDAR SÍMFREGNIR
Khöfn, 8. apríl. PB.
Trotsky dregur dár að ráð-
stjóminni.
Símað er frá Moskva, að Trot-
-ský sje fundínn, og hafi hann
Serðast dálítið um undir breyttu
íiafni, til þess að stríða stjórn-
tuni.
Stjómarskifti í Belgíu.
Símað er frá Parfs, að ráðu-
öeyti Theunis í Belgíu hafi farið
trá á laúgardaginn. Orsökin var
$ú, að því tókst ekki að sporna
''dð dýrtíð í landinu.
Kosning til beggja málstofa fór
íram á sunnudaginn; frjálslynd-
úru hrakaði, sósíalistar unnu tals-
'''ert á; sömuleiðis kaþólsku flofck-
M-nir.
Andstaða gegn vínbanni.
Símað er frá London, að þjóð-
^ratkvæði hafi verið látið skera
úr því 5 vestur- og austurÁstralíu,
Wort koma ætti á aðflutnings-
hanni á áfengi. Var mikill meiri
hiuti á móti banninu.
Sverre Patursson og sjálfstæðis-
mál Færeyinga.
Símað er frá pórsköfn í Pær-
^yjum, að Sverre Patursson hafi
'gefið út mjög svæsinn bækling, í
tílgangi að vinna að skiln-
■^ði Pggreyja og Danmerkur.
Hjer með tilkynnist, að okkar ástkæra mcðir og tengdamóðir,
Jónína Guðmundsdóttir, frá Melum í Dalasýslu, andaðist í morg-
un, að heimili okkar, Laugaveg 13.
Fyrir okkar hönd og fjarstaddra ástvina.
Jónfríður Ólafsdóttir. Jón Rögnvaldsson.
^ILTURINN
ÚR BÁRÐARDÁL.
Mjer flýgur í hug saga, sem
^árðdælskur hóndi sagði mjer
Tyrir 10 árum. Hann sagði mjer
•Trá því, -sem einu af því merki-
|lé.a.sta, er hann liafði fyrirhitt
1 tari nokkurs manns. I
CJ
Jgaiv var um dreng, sem gekk
Presttáns til undirbúnings
^ndir fennijjgy Drengul• sá var
^eð alveg óvenjulegu innræti. í
v«rt skifti, sem hann hitti jafn-
a ‘ú'a sína á kirkjustaðnum, tók
íltlíl þá á eintal, hvern í sínu
ia?i, og bar óhróður og baktal í
eyru þeirra, með það fyrir aug-
að egna þá til reiði við fje-
aRa sína. Sjálfur stóð hann á-
cu8dar og horfði á, er í hart
um árum orðinn þjóðkunnur
maðiir. Er hann þroskaðist,
reyndist hann fermingardrengseðl-
inu ákaflega trúr. TJndir eins og
hugur hans hneigðist að opinber-
um málum, rann hann -í flokk
þeirra manna, sem hafa hatnr og
öfund að vopni í stjórnmálabar-
áttunni.
í flokki þeirra manna, kom það
brátt í ljós, að maðurínn var
sjaldgæfum gáfum gæddur, sem
sje þeim, að kveikja með róg-
tungu sinni, hatur og úlfúð milli
manna og flokka.
Við vöggu jafnaðarstefnunnar
hjer á landi fóru hinir upprenn-
andi leiðtogar allgeyst, í fyrir-
ætlunum sínum. peir litu svo á,
að mikið verk yrði lijer unnið
á sikömmum tíma. pjóðjn væri ó-
viðbúin. Almenningur þekti eigi
brögð þeirra og klæki. Og þeir
ætluðu sjer það, sem sagan mnn
geyma eins og hlálegan vitnis-
burð um stefnuhroka og ofdramb
•— þeir ætluðu að vinna bænda-
stjettina til fylgis við sig.
Til þess þurfti að ausa um land-
ið úr lygalaupum, og með kænsku
sá fræi öfundar og haturs í hugi
manna út um sveitir landsins.
Maðurinn, sem til þess var
björinn, var unglingurinn úr Bárð
ardal.
Fyrir sjerstök atvik, bar iðja
hans nokkurn árangur í bili.
En síðan hann varð þjóðkunnur,
slettir hann rógtungu sinni varla
svo til, að aurinn lendi ekki á
honuin sjálfum.
Útaf greinarkorni, sem hjer var
blaðinu nýleSa, hefir þessi mað-
ur nú gengist við faðerninu, að
strák.slegustu sorpgreinunum' sem
boðnar eru sveitum landsins.
ráðningu, er hann með þolinmæði
hefir meðtekið innan fjelagsins.
En þegar að því er sveigt, að
sá sem mntalið vakti, beri áhyrgð
á þvT, er af kann að hljótast,
þá heykist hann alla leið niður
í leirinn — og þykist. hvergi
koma nálægt, alveg eins og ferm-
ingardrengurinn úr Bárðardal.
I æði mannskemdafýsnar sinn-
ar reynir Bárðdælingurinn að
nota hvert tækifæri, sem gefst, til
að reyria að svala hinum með-
fædda rógþorsta.
En í þetta sinn varð honum
hált á því. í þetta sinn rofar ti!
fyrir honum, og hann rámar í,
að best sje að reyna að smo'kra
sjer undan allri ábyrgð; því í
raun og veru. sje hann að þessu
sinni, að laða fram ummæli. seia
kæmu niður á flokksmanni hans,
og stofnun, sem hann í orði verð-
ur að látast styðja — Búnaðarfje-
lagi íslands.
Með fáum orðum skal vikið að
því, hvernig allur sorinn, sem
hárðdælski unglingurinn lætur frá
sjer fara, rennur að einu marki —
á hann sjálfan.
Hann heldur að hann geti
hnjóðað í atvinnu manna.
Veit hann þó, að hann hefir
sjálfur tekið að sjer hlutverk róg-
berans í þjóðfjelagi voru. At-
vinna lians er þjóðlýgin og rógur-
inn. Pyrir það fær hann laun sín,
rífleg laun, húsnæði, ljós og hita,
á hann sjálfan.
Hann talar um álit það, sem
bændur hafi á Mbl. og ísaf. Nú
er ár liðið síðan ísafold hóf göngu
sína á ný. Eftir þv1! sem tími
leyfði, sími og póstar náðu, skrif-
aði og símaði pilturinn iir Bárð
aidal róg og níð um þessi blöð og
ritstjórn þeirra. Heilladrjúgt hefir
þetta reynst fyrir hlöðin. Út-
" " I - :,
m
m Með e.s. Islandi fengum við
Rúgmjöl og
Hálfsigtimjöl
frá Aalborg Ny Dampmölle, Aalborg.
H. Benediktson & Co.
Sfmi 8 (3 linur).

Hann liefir nýleí?a lat,ð svo! breiðsla þess og gengi, fer dag-
um mælt, að þjóðin eigi ekki betri j vaxandi. Óhætt er að fullyrða að
blöð skilið en þau, sein hún hefir, I þa]iiia mg, það m. a. piltinum úr
hvenær sem er. Eftir ]?eii ri skoð- j Bárðardal. Hann nýtur þess á
un að dæma, og framferði lians, j ijts út um ianðj ag andsta?Sa hans
skoðar hann það sem hlutverk e). öllum fengur.
10 milli þeirra útaf rógnum, er
Ufllin hafði horið á milli. Hann
||aút þess, að sjá hatrið blossa í
úgum unglinganna, jafnaldra
^na. pað var honum nautn, að
þá eigast ilt við. Bárðdælski
j°ndinn, er sagði mjer söguna,
Clt svo á, að maðnr sem ann þess-
, 1 Jðju um leið og hann nam
fræði, liann væri, eða hlyti
verða alveg einstakur maðnr.
sitt, að halda bændastjett lands-
ins við það mennin garútsýni, er
sorpgreinar hans gefa lesendum.
I algerðu rakaþroti hans, hefir
einhver stungið því að lionum,
að sök væri það mikil, ef stjórn-
Trúr er hanninnræti sínu, °g (arnefndarmaðnr Búnaðarfjelags
eðli því, er sigraði barnseðlið ins, sem eigi sæti á þinginu,
táki ekki þátt í öllum fundum
þingsins. Líklega hefir sú hin
það leyti, er hann nam kristin
fræði.
Síðasta starf rógtungunnar er
þetta:
Hann birtir rakalausar dylgj-
ur af lokuðum fundi í búnaðar-
sama þvaðurtunga ekki getið
þess, að væri það sök í ár, þá
hefði það verið áður, og þeir væru
ekki allir við hendina, til þes:
Þe
þinginu. Hann veit, að með því að bera hönd fyrir höfuð sjer,
slæðist hann eftir því, að *skjól- sem sú ásökun lenti á.
ssi unglingur er fyrir nokkr- stæðingur sinn fái opinberlega þá Svo aumkunarverður er piltur-
inn úr Bárð^rdal í öllum leir-
skrúða sínum, að hann á ilt með
að kalla reiði nokkurs manns yf-
i höfuð sjer. pó mun hann vart
áður hafa staðið aumlegar franimi
fyrir lesendum Tímans, en í orða-
kastinu, útaf húnaðarþinginu.
Hann veit, að ekkert orð var
hrakið, eða verður hrakið, í hinni
umgetnn ræðu á lokaða fundi
búnaðarþingsins.
Hann veit, að ef á hann er
skorað, að sanna dylgjurnar, um
ásælni, ferðáreikninga ö. s. frv.,
falla ummæli hans máttlaus niður.
Hann veit, að allir kunnugir
sjá, að hjer er ekkert annað á
ferðinni hjá lionum, en sama
fýsnin til rógmælgi, er gerði hann
nafntogaðan é ung aaldri.
(Hann veit svo margt ömnrlegt
um sjálfan sig, — þangað til
hann gleymir að hngsa, t. d.
að hann er ,orðinn lík‘ í lestinni á
stjórnmálaskútu Framsóknar, að
hann er orðinn eins og náköld
hönd, sem heltekur alla þrónn og
kjarngróður samvinnufjelagsskap-
arins,
að það vita nú orðið æðimargir,
að fólskan hefir yfirunnið fram-
sæknina, svo nú er hann reiðu-
búinn til að ráðast aftan að
hvtrju því framfarafyrirtæki
bænda, sem eigi hefir þá flutn-
ingsmenn, er honum líkar,
að hann er orðinn þingi og þjóð
til stórskammar, bændum til
tjóns og flokksmönnum sínum til
sífeldra vandræSa.
V. St.
„Lagarfossu
fer frá Hafnarfirði á morgun,
(föstudag) 10. apríl, kl. 4 síðd.,
til Bretlands.
MUNIÐ A. S. í.
Sími: 700.
Tvö kvæði
um Skarðsfjall.
Landsveit er ein af þeim sveitum
lands vors, sem hart hefir verið leik-
in af uppblæstri og sandfoki. —
Mikil flæmi sveitarinnar, sem fyrir
skömmu voru grösugar lendur, eru
nú auðar og gróðurlausar sand
flesjur og ber brunahraun.
Það er norðaustanáttin, sem skæð
ust er í uppblásturssveitunum sunn
anlands. Þar sem skjól er fyrir
þeirri átt, verndast gróðurinn, þó
alt eyðist og tætist umhverfis. —
fekarðsf jall í Landsveit veitir nokkr
um hluta sveitarinnar þaö skjól fyr-
ir norðaustanáttinni, er enn hefir
verið nægilegt til þess að varðveita
nokkrar jarðir frá eyðileggingu.
Bygða-vörður, væna fjall,
vjer í óði lof þjer færum;
bráðastormsins bylgjufall
brotnar við þinn hamrastall,
brýnir oss þitt bergmálskall,
býsna margt vjer af þjer lærum.
Bygða-vörður, væna fjall,
vjer í óði lof þjer færum.
pú átt hamra, gil og gjá,
grasa-hvamma, fagrar hlíðar,
berja mergð, sem börnin þrá,
blómaskrúðið kinnum á.
Sælt er þjer að sitja hjá,
er sólin kyssir brekkur fríðar.
pú átt hamra, gil og gjá,
grasa-hvamma, fagrar hlíðar.
f
Fyrnist þú, mun fleirum hætt
fjöllunum á voru landi.
prekið er af þinni ætt,
pol í rau.n þú hefir glætt.
Sá er annars höl fær bætt
fcyggir ekki hús á sandi.
Pyrnist þú, mun fleirum hætt
f jöllunum á voru landi.
Yerndi þig um öld og ár
æðsta forsjón stjörnuheima,
grói öll þín gömlu sár,
glitri á blómum daggartár,
bendi oss þinn hástóll hár
í heiðríkjunnar sólargeima.
Verndi þig um öld og ár
æðsta forsjón stjörnuheima.
2 + 7. '
H.
Fagurskrýdda fjallið mitt
friðarboga ljómi vefur;
úða er döggvað enni þitt,
yndislega fjallið mitt.
Prýða hlíðar hárið sitt,
heitan koss þeim morgun gefur.
Fagurskrýdda fjallið mitt
friðarboga Ijómi vefur.
I
Fagurskrýdda fjallið mitt
fiiðarsvali um þig líður;
drifið gulli er djásnið þitt,
dásamlega fjallið mitt.
Þegar hinnsta sólbros sitt
sendir hlíðum aftan blíður,
fagurskrýdda fjallið mitt *
friðarsvali um þig líður.
Landmaður.
-4»