Alþýðublaðið - 31.05.1958, Síða 5

Laugardagur 31. maí 1958
AlþýðublaðiJf
W
Sclusambands í$l
fískframleiðenda
verður haldinn í Tjarnarcafé móirjdarinn 2. júní
og hefst kl. 10 árdegis.
Stjórn Sö-lusambands t>\ :fvainleiðsnda.
í DAG verða seidar plöntur á Vitatorgi eftir kl.
4 t t kl. 10 í kvöld.
Alls konar fjölærar plöntur, r-umarh:. ,-.-r.?löntur,
rósarunnar, garðrósir, trjáplöntm G ; r, Ane-
mónur og margt fleira.
verður að sækja fyrir hádegi í dag
að Grettisgötu 8.
Skógræklarfélag Reykfavíkur
Skégrækt ríkisins.
Heimsb®rgari
Framhald af 6. siðu.
hann hefur keypt í landi,
— talar hratt að hætti
Björgvinjarbúa og er öldungis
dolfallinn yfir ósköpunum.
Hann hefur sem sé selt nokkra
dollara í landi á . . .þrjátíu
kró'nur dollarinn . . . Nej, men
det tror jeg ikke sjelv, men
sgu ta ir.jg ,td?tefan er diet
sant . . Dara her má være
sp’ittergalne ...
Og svo tekur hann utan af •
bögglinum. Handfæri úr næ-
lon.
,.Nei“, segir Nilsson skip-
stjóri, ,.ég sé ekkert eftir r.ð
hafa valið mér þetta lífsstarf.
Og þe-gar maður er orðlnn sext
ugur á maður rétt á ellilaun-
um. En ég á tuttugu ár þang
að til . . .“
.,'Tu'ttugu, *— mér heyrðist þú
segja, að þú værir nálægt . . .
.,Fimmtugur, já, — en ég fer
ekki í land fyrr en ég er orðinn
sjötugur . . .“
Ég rís á fætur til að kveðja
Björgvinjarbúinn skoðar hand
færið og önglana í krók og
kring. Fínar græjur . . . Þeir
eiga eftir að taka fisk í höfnum
úti á landi, og þá er eins gott
að hafa eitthvað sér til skemmt
unar, þar sem ekkert er að
veiða annað tn fisk. Enn dáisit
hann að önglunum og tálbeit-
unni og Nilsson skipstjóri læt
ur þá von í ljósi að þorskurinn
reynist hafa svipaðan smekk
og þeir frá Biörgvin. Ég bið þá
að skilnaði að virða landhelg-
ina . . .
Þá hlær náunginn.
,,En Bergenserer som akter
fiskerígrensen, nei, det tror du
ikke sielv pá . . en Bergenser
er vet ikke náget som heter
grienser . . .“
Vegna gífurlegrar eftirspurnar á íbúðalánum til
hins mikla fjölda húsa, sem nú eru í smíðum, og þeirra
eirfiðleika, sem eru á útvegun fiármagns, hefur hús-
næðismálastjórn ákveðið að setia, frá 1. iúní n.k. það
skilyrði fyrir veitingu A- og B-lána. að umsóknir ha'fi
verið lagðar inn hjá húsnæðismál&stofnuninni og sam-
þvkktar áður en hafizt er handa á byggingaframkvæmd-
um.
Væntanlegir húsbyggiendur, sem þurfa þessi lán,
eru því hér með aiivarlega varaðir við bví að hefja
byggingar, fvrr en þeir hafa fengið jákvæð svör við
umsóknum sínum.
Hús'næðismálastjórn rninnir um leið á það, að á
rneðan skortur er á fiármagni, veitir hún ekki lán út á
íbúðir, sem eru stærri en 360 rúmmetrar. nsma að
fjölskyldan sem íbúðin e,r ætluð sé stærrt en 7 manns.
Reglur urn útreikning rúmmáls. vegna þsssa ákvæðis,
gsta mer.n fengið þar sem umsóknareyðub'.öð eru af
hent.
Reykjavík, 22. maí 1958.
Húsnæðismélasgórn.
Merki á bifreiðir féfagsmanna fyrir ár'ð 1958 vcrða
afhent á stöðinni frá 1. til 15. júní.
Athugið að þeir, sem ekki hafa merkt bifreiðar sínar
með h'lnu nýja merki fyrir 16. júní næstk. njóta
ekki lcngur réttinda sem fullgildir félagsmenn og
kv samningísae'Llum. Þr Vtar eftir það c'heimilt að
taka þá til vinnu. í
STJÓRNIN.
32
BARNAGAMAN
EOBINSON
Eftir Kjeld Simonsen
■Rohinson hafði aldrei
vogað sér íangt frá heim
ikýnnuni sínum af ótta
við vi'llidýr og viili-
tmenn. En nú ákvað
liann að takast ferð á
Jrendur, fara í eins kon-
ar rannsóknarleiðangur.
En eitthvað varð hann
að hafa til að skýla sér
íyrir bran'nandi heitri
sólinni. Hann tók sig þv;
til og safnaði saman
vafningsviðum, tirjá-
greinum, stórum blöð-
urn, fiskroði og beinum.
Beinin notaði hann fyr-
ir nálar.
Og áðu.r en sól var til
viðar gengin var Robin
son búinn að útbúa sér
eins konar sólhlíf. Hún
var Jka'nnski f kki af-
bragð, en hollt er heima
hvat. Og Robinson gat
ekki leynt gleði sinni,
er hann snaraði henni
yfir höfuð sér. Víst var
hún fyrirtak.
' R,obinso'n uppgötvaði
nú, að 'vasar hans voru
götóttir og botnlausir.
Og það var ekki til neins
að búa sig út í lang-
ferð án þess að hafa með
sér nesti. Hann máttiþví
til. að útbúa sér nsstis-
tösku.
Iiann vafði rótar rengl j
um utan um tré og flett j
aði síðan tösku. Og þeg j
ar hann var búinn að
festa í hana hálsbandið,
var taskan tilbúin. Rob
inson S'naraði henni um
háls sér og setti upp
sólhlífina.
Og nú va.r ekkert til
fyrirstöðu, að hann gæti
lagt uipp í hina löngu
l'erð morguninn eftir.
En áður en haan fór að
sofa lét hann kókoshnet
ur og skeliar í nestis-
töskuna sína.
1. árg.
Ritstjóri: Vilbergur Júlíusson
7. tbl.
Vorlð er komlð
Þassi setning kemur
hverjum ísleridingi f
hug, er vorið kemur og
lóan byrjar að syngja.
Og þess* orð haf'a vissu-
lega komið skáidinu í
hug á sólheiðum vor-
morgni. Alloft hefur það
komið fyrir að barn í
hjásetunni hafi gleymt
sér við söng fuglanna og
angan loftsins. Og er það
vaknaðii af sæludraum-
um voru ærnar stokknar
suður umi mó eða langt
upp í fjall. Vorið er tví-
mælalaust hezti og un-
aðslegasti tími ársins. —
Það er þannig með suma,
að þeir finna vöxt sum-
blómskrúði sumarsins.
Er Mður fram á haust
fara litirnir að verða
■kærarj og um rniðjan
september ljóma þeir í
öjlum regnbogans litum
á sölnuðum lautblöðun-
um og l.yngi og hefðu þá
orðið næg yrkisefni
handa skáldunum okk-
ar. En almenningj. finnst
ekki næg „rómantík“ í
því, enda hafa allfksti:
enga þekkingu á þessu.
Veturinn með sinn
snjó hafur alloft orðið
einasti tírni árs'ins, sem
sveitabörnin hafa baft
til leikja að nokkru ráði.
í rökkrinu á góðviðris-
kvöldum mátti sjáijafnt
unga sem gamla á skaut
um niorj á svelli og
nokkra' aðra á sfcíðum
upp undir fjallsbrún, Og
ein var sú hátíð, sem að
vetrinum t.l lífgaði upp
hið dimma skammdegi,
Þar á ég við jólin, hina
miklu hátíð Ijóssins. —
Þesí. ljóssins hétíð barn
ar.iia jafnt í koti sem í
stórbæ. — Og tæpri
viku eftir jóladag var ár-
ið útj og nýtt ár tekiffi
við.
Jóhannes Reykdal,
13 ára.
arsins innra með sér.
ög það er sannarlega
t'.lkomumikil sjón að
ganga um grundir hins
íslenzka landslags og
sjá blómgaðar jurtir um
„Mýrar og móa, holt og
tún“ og þá keraur mörg-
um í hug hin víðfræga
setning: „Hver á sér
fegra föðurland, með
fjöll og dali o. s. frv. því
að landið okkar ísland,
er sannarlega fagurt í