Morgunblaðið - 07.02.1926, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Höfum fyrirliggiandi:
Gráfificjur,
Döðlurp
Sveskj
Rúsinur,
Fe s«cju *9
1lp -í| þurkuðp
Apy cots, þurk.
SiBirt iStslÉissen
. syngur
i síðasta siam.
í Fríkirkjunni í kvöld klukkan 8 /*.
Emil Thoroðdse!) aðstoðar.
Aðgöngumiðar seldir í Goodtemplarahúsinu írá klukkan 2.
Nú. er
franksa alklæðið svarta komið aftur.
Verðið ersn lækkað.
Drengjafatacheviotið viðurkenda. Flauelin á kr. 4,00
pr. metir í mörgum litum og yfir 30 litir af morgun-
kjóiaefnum, algerlega litekta, verð frá kr. 5,10 í kjólinn.
Reynslan hefir sannað að þetta eru góðar vörur
og reynslan er ólýgnust.
Asgeir 6. Gnnnlangsson & Co.
Austurstræti 1.
Stór
rfmingar-
ÚT
vegna rúmleysis, sel jeg á morgun og næstu daga eftir-
taldar vörur með geysimiklum afslætti.
Stóla margskonar, þar á meðal stoppaða eikarstóla
sei jeg fyrir aðeins 22 krónur.
Ferðakistur og ferðatöskur fyrir hálfvirði. Sömu-
leiðis ýmsar leðurvörur.
Járnrúm með fjaðrabotni seljast fyrir 24 krónur.
Borð ýmiskonar mjög ódýr, þar á meðal spilaborð,
gólfteppi og dívanteppi, pluss og ýmsir húsgagnadúkar
seídir með miklum afslætti. T. d. dúkar sem kostuðu 8
krónur, seljast nú fyrir aðeins 5 krónur.
Veggfóður nýkomið, selt afaródýrt. Afgangar af
gólfdúkum seljast mjög ódýrt.
Jónatan Þorsteinsson1
Laugaveg 31. Símar 464 og 1664.
Hwnflð A. S. I.
Setning ’Alþingis í gær.

dóms/óg skilnings, vökumenn, sem
skiljá, a.ð samvinna allra stjetta í
bróöerni er þjóðarbjargráð, en
stjettahatur og stjettadeilur þjóð-
arvoði. Það er ekki nóg, að þing-
menn keppist við að fá;.sem greið-
astar samgönguá milli landshluta
og hjeraða, en vaki miður yfir því,
að greiðar • samgöngur og góð sam-
vinna haldist milli allra, er landiö
byggja. hverrar stjettar sem eru.
Jlvað stoða nýjar brýr yfir jökul-
vötn landsins, ef sífelt breikka og
dýpka jökulsár haturs og öfundar
milli einstakra stjetta fámennrar
þjóðar, sem á engu þarf meira að
iialda en fullkominni samstillingu
allra krafta 1 Jeg spj-r. Þjer svarið
í verkum vSar. —Vjer þurfium því a5
j eiga meðal stjórnmál amann^ lands-
: ins, sem flesta frjálslynda og ví5-
! sýna alþjóðarvini, sem andstæðir
eru allri þröngsýnni og eigingjarnri
stjettabaráttu. Það verða jafnan
slíkir menn, sem bjarga þjóðunum,
menn, sem líta á hag allrar heild-
arinnar. Og það verða slíkir menn,
sem einir geta skapað eðlilega, heil-
brigða framsókn á öllum sviðttm
þjóðlífsins íslenska, verði þá ekki
í gær kl. 12% söfnuðust þing- ir að hafa á hendi æðstu stjórn sljettadeilur og sundrung áður bún-
menn saman í Alþingishúsinu og og ráðstöfun allra þjóðarinnar ar ag gangK af íslenskri þjóð særðri
gengu þaðan kl. 1, sem venja er, mála, bæði út á við og inn á við. og deyjandi. Slíkir menn eru hinir
í skrúðgöngu í Dómkirkjuna. Þeir eiga að gæta sjálfstæðis góðu vökumenn, sem treysta má,
Veður var -skínandi bjart og hennar og sóma meðal erlendra menn? sem öll þjóðin getur spurt:
gott og var því mannmargt í þjóða. Og þeir eiga að sjá fyrir j „yökumaöur, hvað iíðnr nðtfinniV‘
kringum Alþingi'shúsið og kirkj- því, að menning, rjettvísi og alls- j
una um þetta leyti. konar farsæld megi heima fyrir
Mikil leiðindi eru að því, að vaxa og blómgast í skjóli frið-
Þingmenn ganga í kirkju.
Fyrstir ganga þeir Jón Magnússon forsætisráðherra og við hlið
hans sjera Árni Sigurðsson fríkirkjuprestur, er prjedikaði í kirkj-
unni. „Skrúðgangan“ var ekki sem skipulegust eins og myndin
sýnir, þegar þeir fyrstu eru komnir að kirkjudyrunum, ern þeir
næstu rjett komnir fyrir þinhúshornið.
Þá fór liann nokkrum orðum
um þá ómilda dóma sém þing-
nú skuli sá siður eigi haldinn arins. Og sæl cr sú þj'óð, >ar som ræðið fær nú TÍða. og sneri síð-
lengur, sem áður var hjer, að vökumenn hennar gera sltyldu an máii sínu til Alþingismanna:
þingmenn allir klæðist viðbafnar- sína. Þeir eru þjóöinni „hlje fyrir
búningi við þingsetningu. All- vindi og skjól fyrir skúrum.“ Ileil- Háttvirtu alþingismenn! Það er
margir halda hinnm gamla sið. brigt og göfugt þing og stjórn nú orðið þjóðkunnugt, að svipaðar
En ekkert er sýnna en snmir er í lýðfrjálsu landi lífsnauðsyn- kvartanir hafa verið látnar uppi
þingmenn geri sjer leik að því, in mesta, hvort sem litið er á um Alþingi íslendinga. Það ér ekki
að vera liversdagslega klæddir við siðferðislíf, mentalíf eða atvinnu- mitt verk> að ]-vega upp dóm í því
þetta tækifæri; en slík framkoma 0g fjármálalíf þjóðarinnar. Og sje!májh En’hitt er mitt verk að vísa
því máli til dómstóls yðar eigi'M
sa'tlivisku, livers um sig. Og það tel
jeg einnig mitt verk, að láta það í
ljós, að hin íslenska þjóð elskar Al-
mnn annaðhvort stafa af mis- þing og stjórn heilbrigð og göf-
s'kildu lýðdekri eða ófyrirgefan- ugj þá á þjóðin sjer þá vöku-
legri vöntun á virðingu fyrir menn, sem ekki vaka til ónýtis.
hinni hartnær þúsund ára gömlu '
stofnun’ ! V'iek hann >ví næst að >ví- hve þingi, og vill geta haldið þiisund
A >ví heflr bólað nn á slðustn áríðandi það væri að á þingi væri ára minning þess meö þakkiátum
tímum, «8 menn telja vansæmd 1 mannval besta hverrar þjóðar, að hug fvrir alt sem >ingið hefir gert.
því að veJa vel, fl1 fava' Sllknr >ar síen „Wóðarinnaj; duglegustu, J Jeg tel það vafalaust mál) að hin
hugsunarhattur attj ekki upp a drenglyndustu og gáfuðustu
pallhorðið hjá foynmönnum; hann menn.“
er annaíh™rt lána5nr úr erIend- MWht hann a«an * áa*>níiS;vöt„mcn„, sem hún Mir itt 4 A1
ísl. þjóð mnni jafnan þakka guði
sínum fyrir alla hina góðu og trúu
um hafnarborgum, ellegar runn- ; heiinimn almcnt, eftir ófriðinn1
þingi í þúsund ár; og alt til þessa
í kirkjunni.
Ræða sjera Árna Sigurðssonar.
im, frá mestn eymtlartímnm WÓ5- mikla, og þá embnm vaxandi | dags 0f. jaf„ rfalans, trf jeg ^
ar''0"ar' spillin-u stjórnmála og Jslendinsa mnni t
stjettabaráttu og stjettahatur sem i, , «, „
J komandi arum og oldum efla og
bænst hingað. Vökumenn þjoðar-
innar yrðu að vaka yfir sjálf-
stæði voru og sæmd út á við, en
þeir verða eigi síður að vaka yfir
Sjera Arni Sigurðsson fríkirkju sjálfstæðinu inn á við Hann 'komst
prestur prje^ikaði. | svo að orði:
Textinp var þéssi: (Jes. 21, J
11.—12.). Það er kallað til mín
frá Seir: „Yökumaður, hvað líð-1 Mildlsvert atriði, og um leið
ur nóttinni? Vökumaður, hvað líð-|vandasamt á >essnm tíma- er hið
ur nóttinni? Vö'kumaðurinn svar-; eWalega sjálfstæði. Þess vegna er
ar: Morguninn kemur, og þó er;oss !?ott að eir?a meða»l vökumann-
nótt. Ef þjer viljið spyrja, >á anna hygna og hagsýna fjármála
komið aftur og spyrjið“.
Eins og textinn bendir til; —
menn, sem hafa full qg föst tök á
viðfangsefni sínu* og vita me5 ör-
nefndi sr. Árni þingmennina uggri vissu, hvað líður í þeim efn-
„vöknmenn þjóðarinnar“. Hann um. En eigi er minna vcrt um hitt,
komst m. a. þannig að orði: j að vaka yfir hag allrar heildarinn-
| ar með rjettvísi; gæta rjettlætis í
Það þarf • eigi langt mál til i löggjöf, rjettlætis í dómum og fram
rökstuðnings >ví, að þjóðkjörið kvæmd laga, rjettlætis í viðskiftum
þing og þingkjörin stjórn sje
rjettnefndir vökumenn þjóðarinn-
ar.Þessir aðilar eru til þess kjörn-
stjettanna allra, í landinu. Til þess
að skera úr málefnum þjóðarinnar
þarf vökumenn, sem eiga anda vís-
auka virðing sína sem samkonna
vitnrra, gónra og göfugra manna,
þar sem fortölum einum er beitt, og
þar sem sótt er og varist af kærleika
til sannleikans og rjettlátra rök-
semda, þar sem landsins mál eru
rædd af eldmóði og ást á landi og
þjóð, og þar sem sannnr bróður-
kærleikur sameinar alla, sem vinn*
að hinu sama heillaverki.
Ræðan naut sín vitanlega betur
þar sem hún var flutt í heilu lag1,
heldur en þessir kaflar gera, enJa
var það alment mál manna, að sr-
Árna hefði madst. vel viö þetta
tækifæri.
Er þingmenn komu úr kirkj0’
tóku þeir sjer sætj í neðrideild'
arsalnum. Las forsætisráðherra
upp konungshoðskapinn um a
þing væri kallað saiuan; skyjðl
i