Morgunblaðið - 25.04.1926, Síða 8

8
MOKGUNBLABIÐ
asssmm

»9 *iwiw«ai
Abcjndeen, Scoiiand.
Storbrit&nniens störste KIip- & Saltfisk Köber
— Fiakaktionarius & Fiskdampermæífler. —
Tel. Adr.: Amsmith, Aöerdeen.
paa
?
1:
5 j
Fiéra Isiasnsds
2. útgáfa, er komin út.
Kostar í kápu kr. 12.50, shirt- '
ingsbandi kr. 15.00, í skinnbandi
kr. 17.50—19.00. Bókin sendisi
hvert á land sem er gegn póst- !
kröfu. Fæst á afgr. Morgunbl., |
Austurstræti 5. Aðalútsölnmaður
er Steinarr St. Stefánsson, Aðal-
stræti 12, Keykjavík. Pósthólf
922.
20 sik. 1 króna. 20 sOl.
huddens
= FINE =
tflRBIHM GMHIirmiR
es<u þæs*
beotui
20 stk. 1 krána. 20 sik.
HSij Uaistt^
Fodersfoífe, i alle kvaliteter,
hægnpteler i eine & furu,
hasssHfinJeBaand, tðndar
& smaa«emballage samt
fetavarer til billigste priser fra
lager.«
O. Storheim, Bergen, Norge.
Telegramadresse: Storheim.
Minningargjafasjóður
sjúkraskýlisins í Vík
í Mýrdal.
Við hið sviplega fráfall Guð-
laugar Halldórsdóttur og föður
hennar, Halldórs Jónssonar í Suð-
ur-Vík í Mýrdal í janúar síðastl.
var stofnaður minningargjafasjóð-
ur við sjúkraskýlið í Vík. Sjóð-
urinn er myndaður af minningar-
gjöfum bæði frá erfingum nefndra
feðgina og við kaup á sjerstök-
um dánarminningarspjöldum, sem
út hafa verið gefin fyrir sjúkra-
skýlið í Vík, og er ætlast til, að
sjóðnum hlotnist tekjnr áfram af
sölu minningarspjalda við fráfall
þeiri’a manna, er einhverjir vilja ’
minnast á þenna hátt, svo og af
öðrum minningargjöfum, er menn
vilja láta falla til hans.
Sjóðurinn á að vera til aðhlynn-
ingar sjújsraskýlinu í Vík, öfl-
unar áhalda og muna, sem sjúk-
lingum getur að haldi komið og
miða til fullkomnunar stofnunar-
innar sem spítala. Síðar má veita
úr sjóðnum styi-ik fátækum sjúk-
lingum,, er dvelja á sjúkraskýl-
inu. —
Eins og kunnugt er, er bygg-
ingu sjúkraskýlis og læknisbú-
staðar í Vík nú nærri lokið. Er:
mjög vandað til byggingarinnar
að öllu leyti, svo að fullyrða má,
að þetta sjúkraskýli er eitt full-
komnasta sjúkraskýlið, sem reist
hefir verið uppi í sveit hjer á;
landi. Hjeraðshúar láta sjer mjög!
ant um skýlið; hafa lagt fram j
stórfje til bygginganna, enda j
treysta þeir því, að því betur sem!
búið verði í haginn fyrir læikn- i
irinn þarna, þess betri læknir fái
þeir í hjeraðið. j
En jafnframt treysta hjeraðs-
búar því, að allir velunnarar hjer-
aðsins, búsettir utan hjeraðs,
muni eftir sjúkraskýlinu í Vík
við öll tækifæri er Skaftafellssýslu
snertir, með því að kaupa minn-
ingargjafaspjöld sjúkraskýlisins.
i Minningarspjöldin verða til sölu
í Vík, einnig fást þau í Reylrja-
vík, á skrifstofu Morgunhlaðsins, 1
Austurstræti 8 og í Vestmanna-
ieyjnm, hjá Þorláki Sverrissyni,
kaupmanni, Hofi.
;r)
4
Til að rýma fyrir nýjum birgðum, verður það,
sem eftir er af
Linoleum-gólf dúkum
og
Y oxdúkum
selt með niðursettu verði, — meðan fyrirliggjandi
birgðir endast.
Notið tækifærið meðan gefst
I
X'.
Austurstræti 17.
fiiovann! fimendoia
einn af helstu andstæðingum
Mussolini ljest fyrir skömmu.
Sama dagínn og írska kerlingin
skaut í nefið á Mussolini, Ijest
einn af helstu andstæðingum
hans í Cannes í Frakklandi.
Giovanni Atnendola. Hann var
ritstjóri biaðsins »Mondo« og
hjelt halðsnúinni baráttu uppi
gegn fascistum, þó neytt væri
allra bragða til að kveða hann
niður. Blaö hans var gert upp-
tækt hvað eftir annað, og sett á j
það allskonar bönd, og á hann j
ráðist sjálfan af æstum i’ascistum i
Fíann varð að flýja land í sumar |
sem leið. En á leiðiuni heiman- j
að, áður en hann komst til landa-;
mæranna, réðust að honum fasc- i
istar nokkrir börðu hann og I
lömdu, svo brotnuðu í honum 3 j
rif. auk þess sem hann skáðaðist j
á höfði. Ilann náði aldrei heilsu !
ódýrust og ábyggilegust.
MMð liite.
(Einar EjSrsaæiton),
sinni eftir þá meðferð, lá
mestu rúmfastur í útlegðinni,
dó úr afleiðingum þessa.
VIKINGURINN
— Jeg gét fullvissað yður um það, hershöfðingi,
að jeg gleymi engu. Jeg gleymi til dæmis ekki því,
sem þjer virðist þó gera, að hinn undirskrifaði samn-
ingur er grundvöllurinn, sem þátttaka vor hvílir á,
að við fáum fimta hlutann. Með því að neita okkur
um þenna fimta hluta, riftið þjer samningnum, en sje
•honum riftað, þá er ékki framar um okkur að ræða.
Menn Bl.oods lje.tu samþýkki sitt í ljósi.
— 1 raun og veru, sagði Gussy ---
— I raun og veru, tók baróninn fram í fvrir
honum, er þetta yðar afrek. Og þjer skuluð gjalda fyr-
ir þetta. Pjer hafið sett skammarblett á flota Frakka-
konungs. Þjer komið mjer, umboðsmanni hans hátigi'-
ar, í örgustu klípn.
— Það er þá ógerningur að ætla okkur fimta
hlutann? sagði Blood. Sje svo, er engin ástæða tií aö
ásaka herra Gussy. Hann veit sjálfur, að við vildum
ekki ganga að minna. Og getið' þjer pkki uppfylt þaa
skilyrði, sem hann samdi um, þá förum við, og :iít
er eins og það áður var. Jeg vona, að jeg hafi sýr.t
það nægilega greinilega, að ef þjer riftið samningn-
um, þá getið þjer hvorki ætlast til að við göngum í
þjónustu Frakkakonungs, nje hindrað það, að við
förum. Það er því yðar að segja um, hvort samning-
num skuli riftað eða ekki.
Baróninn settist.
— Jeg ætla að athuga málið, ságði hann, og skal
síðar láta yður vita um ákvörðun mina.
Blood fór og menn hans með honum.
En sjálfsagt geta menn giskað á, að næstu mín-
útnrnar voru ek'ki nein sælustund fyrir herra Gussy.
Baróninn, djarfur og drembinn, fór með hann í orð-
um eins og væri liann lítilsigldasti þjónn. Og þegar
hann var búinn að ausa vir sjer öllum skömmnnum,
þá tók hann til að hæða Gussv, og ljet hann síðan
vita, að hann tæki áf honum öll völd. Og til þess að
sýna að honum væri alvara, l.jet hann flvtja hermenn
í land og setti þá sem vörð um hýbýlí Gussy.
En þetta hafði ýms óþægindi í för með sjer. —
Wolverstone kom í land morguninn eftir og hafði
vafið um höfuð sitt röndóttu handklæði. Fyrir þet.ta
hæddi einn af foringjum barónsins hann. Wolverstone
var háðinu óvanur, en svaraði þó vingjarnlega. For-
inginn hjelt áfram háðinu engu að síður. En þá fault
í keinpúna, og lamdi Wolverstone manninn til jarðar,
svo eftirminnilega, að hann, manntetrið, ruglaðist. í
heilanum. Eftir klukkustund var búið að láta Revarol
barón vita hvernig komiS var, og fyrir miðnætti sat
Wolverstone, samkvæmt skipun barónsins, í fangelsi
í höllinni.
Revarol barón, var rjett að setjast að kvöldverði,
þegar þjónninn tilkynti honum komu Bloods. Barón-
inn var í illu skapi, en ljet þó fylgja Blood inn. Og
mr sá hann annan Blood en daginn áður. pví hann
hafði skift um föt, og kom nú skrautklæddur og rak-
aður, og hárið fjell nú í fögrum lo*kkum niður á knipl-
ingskraga. I hægri henili hjelt hann á barðastórurn
svörtum hatti, með rauðri strútfjöður í. i vinstri hendi
bár hann íbenþoltssaf.
Það leið nokkur stund áður, en Rivarol þeirti
Blood. En það. var ekki auðvelt að gleyma augum hans,
og þau sjjgðu til hver hann var, áður en hann hafði
sagt eitt orð. Sjálfsvirðing hans hafði nú krafist, að
liann kæmi fram sem jafningi barónsins.
— Jeg kem á óhentugum tíma, mælti hann í af-
sökunarrómi. En .jeg gat ekki beðið með erindi mitt.
Það er viðvíkjandi Wolverstone, sem þjer hafið látið
setja í fangelsi.
—, Það var gert, samkvæmt, skipun minni, sagði
ba rónintt.
— pað getur ekki verið. Jeg hjelt að herra Gussy
væri landstjóri hjer.
— Rjett er það. En meðan jeg er hjer, hefi jag
reðstu völd. Það er rjett, að þjer vitið það nú þegar.
— Gott og vel! En það er óhugsandi, að þjer
vitið ekki um þau misgrip, sem orðið hafa í þessu máli?
— Misgrip, segið þjer?
— Já. Jeg skal játa, að jeg nota þetta orð af
kurteisi eiimi. Menn yðar hafa sett annan mann í
fangelsi en þann, sem þangað átti að fara. I staðin*
fyrir franska foringjann, sem helti yfir foringja minai
skammaryrðum, hafa þeir tekið minn mann til fanga.
Þetta eru misgrip, sem jeg bið yður að leiðrjetta ná
þegar.
Andiit barónsins varð skarlatsrautt af reiði.
— Herra minn, hvæsti haiin, þetta er óþolándi.
frekja.
Við skulum komast hjá allri ónauðsynlegri
þrætu, rnælti Blood. Rjettlætið krefst þess, að þjer
látið foríngja minn laijsan og hégnið yðar manni. Jeg,
bið yður í undirgefni að sýna þetta rjettlæti.
— í undirgefni í öskraðj baróninnn hamslaus af
reiði.
-- í fullkominní uttdirgefni, endurtók Blood. E*
jafnframt verð jeg að minna yður á, að jeg liefi yfir
800 mönnum að ráða, en þjer aðeins 500, og þar ,ið
auki getur herra Gussj’ frætt yður um það, að hver
einn minn maður er jafnoki þriggja yðar. Annað
hvorf verðið þjer að láta Wolverstone lausan eftir
yðar skipan, eða að jeg og menn mínir gera ráðstaf-"
anir til þess að ná honum. Það getur haft voðalega.r
afleiðingar. En það er á valdi yðar, herra harón, hvort
við þurfum að grípa til þess úrræðis.
Rivarol var nú orðinn náfölur. Aldrei hafði nokk-
ur maðilr dirfst að bjóða honum svo birginn, eins og
þessi sjóræningjaforingi. En hann sá, að ékki var til
nein.s að láta reiðina fá yfirhönd.
— Viljið þjer bíðh í fordyrinu, Blood foringi,
mælti hann. Jeg skal strax láta yður vita um ákvörð-
un mína.
Þegar Blood var farinn, ijet baróninn reiði sína
bitna á Gussy.
— Slíka menn ráðið þjer í þjónustu Frakka-
konungs, nienn, sem eiga að hlýða mjer, en skipa fyrir
í þess stað, og það áður en þeir eru komnir í þjón-
ustuna! Hvernig getið þjer varið þetta, herra Gussy.
Jeg verð að segja, að þjer hafið rekið erindi yðar illa.