Morgunblaðið - 12.02.1928, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
V i g f ns Gaðbrandsson
klæðskeri. Aðalstræti 8
Ávalt birgur af fata- og frakkaefnum. Altaf ný efni rneð hverri ferð
AV. SoumastofuFiní er lokað kl. 4 e. m. alla laugardaga.
Útsprungnir laukar fást í Hellu-
sundi 6, sími 230.
Nýr mótorbátur úr eik til sölu,
nú þegar. Hafliði J. Hafliðason,
skipasmiður, Bjarkargötu 12.'
Fegurstu túlípanar á Amtmanns
stíg 5. Sími 141.
Sagan,sem Sögusafnið flytur, heiiir Ætt-
arshömm. og er besta og skemtilegasta
sagan' eftir Charles Garvice.

Vinna
•S
Stilli og geri við Píanó og Har-
moníum. Píanó tekin í árs eftirlit.
Pálmar ísólfsson, Frakkastíg 25.
Sími 214.
• ••••••••••••oeaseeessoM*
Hin dásamlega
Kinsky hefir áður sagt frá þessu
efni á þýsku og fjell það í svo
góðan jarðveg, að sjálfsagt þótti
að hann flytti samskonar erindi
opinberlega á Í3lensku. Eins og
kunnugt er, hefir hr. K. lagt
stund á norræn fræði og talar ís-
lensku alveg ágætlega. Sjálfur
var hann sjónarvottur að ýmsu
sem stóð í sambandi við þessa
atburði, sem eru svo merkilegir,
að þeirra mun lengi verða minSt
bæði innan Austurríkis og utan.
Júlíus Björnsson hefir flutt
raftækjaverslun sína úr Eim-
skipafjelagshúsinu, í húsið nr.
12 við Austurstræti, beint á móti
Landsbankanum. Sjá auglýsingu
á öðrum stað hjer í blaðinu.
Trúlofun sína hafa opinberað
Kalla Guðmundsdóttir og Þor-
steinn Þorsteinsson skipstjóri á
„Skúla fógeta".
Aðgöngumiðar að erindi síra
Gunnars Benediktssonar í dag
kl. 4, verða seldir við inngang-
inn í Nýja Bíó frá kl. 1.
Tatol-handsápa
mýkir og hreinsar hörundið
og gefur fallegan og bjartan
iitarhátt.
Einkasalar:
I. Brynjóifsssn $ iiaarafl.
© 9
Kaldar kveðjur. í aðalblaði
norskra bænda ,,Nationen“ er
forystu grein þ. 27. jan. um
verkamannastjórnina norsku,
sem þá var að komast á lagg-
irnar. — Segir svo m. a. í grein-
inni:
Vart getum við bændur gert
okkur vonir um, að að við getum
fylgt Hornsrud-stjórninni í einu
einasta máli hennar. Þvert á
móti má nú búast við harðri bar-
áttu — einkum fyrir bænda-
stjettina. — í greininni eru mörg
hvassyrði til bænda um það að
standa vel á verði, og ganga
hugrakkir út í baráttu þessa.
Þannig er umhorfs á stjórn-
málasviði frændþjóðar vorrar.
Norska verkamannastjórnin
S A N D E R S,
verst við: mikil og hátíðleg brjefa-
skifti við stjórnina.
Þeir, sem eltu Elebi, urðu fyrst
að fara upp eftir Isisifljóti, alla
leið til Okau, þar sem árnar Bar-
ina og Lapoi renna saman, fara
upp eftir vestari ánni, yfir „lónið
þögla“ og fram hjá „hvíta 'djöfl-
inum“ og krækja svo upp eftir
ánni alla leið til baðstaðar fílanna.
Þar hafa. þessir voldugu skógar-
jötnar gert það að gamni sínu
að eyðileggja skóginn. Þeir hafa
kipt einkunum upp með rótum og
fleygt þeim allavega frá sjer svo
að þær liggja í háum og stórum
þrönnum á fljótsbakkanum. Þar er
hvorki gras nje undirskógur. Alt
ei- troðið niður og er ein forar-
leðja, sem fílarnir velta sjer í. En
inn í landið liggja brautir, sem
fílarnir hafa rutt og troðið.
Elebi lagði þarna að landi og
brýndi kænu sinni. Svo kveikti
hann eld og sauð sjer súpu, sem
hann át græðgislega, og síðan lagði
hann sig til svefns.
Um nóttina koma grenjandi pant
her þar að, og vakti hann, en Elebi
gerði ekki annað en bæta meiri
eldivið á bálið og sofnaði svo aft-
úr. Með birtu reis liann á fætur
og fór að leita að hinni litlu á,
sem rennur í nafnlausa fljótið.
Að lokum fann hann hana, hálf-
falda í nykrastör.
Elebi átti marga vini í N’Gambi.
Einn góðan veðurdag söfnuðust
þeir saman í þorpinu Tambago,
höfuðsmanninum þar til mikillar
undrunar, því að þeir tóku með
sjálfsvaldi alt, sem þeir vildu
hendi til rjetta. Voru þeir með
alvæpni og hálfu fleiri en full-
orðnir karlmenn í þorpinu. Höf-
uðsmaðurinn var sjerstaklega
hræddur við einn þeirra. Hjet sá
O’Sako. Hann vai- að vísu fátal-
aður, en hann gekk drembilega
milli kofanna og hafði stóra sveðju
undir hendinni. Hann var hár
maður og gjörfulegur, en ekkert
skart bar hann á sjer. Hann hafði
borið svo mikinn leir í hár sitt
að það sýndist gult en búkinn
hafði hann málað með ingola-lit.
Einu sinni gerði hann svo lítið úr
sjer að ávarpa höfuðsmanninn.
Þegar Elebi vinur minn kem-
ur, verður þú að fá okkur þrjá
fylgdarmenn til landsins hjá nafn-
hröklaðist að vísu úr sessi, svo :
norskir bændur hrósa happi
þessa daga.
En hjer á voru landi íslandi;
er fjöldi bænda teygður á eyr-;
um skammsýnis og fáfræði til
fylgis við jafnaðarmenn og
bolsa.
10 ára afmæli sitt heldur st.1
Framtíðin hátíðlegt annaðkvöld.j
Sjá nánar í augl. í blaðinu í dag.'
Illi fleygurinn. Odd lækni
Hjaltalín dreymdi eitt sinn, er!
hann var í Bjarnarhöfn, að hann!
þóttist þar úti staddur og sá að
jötunn gekk út úr fjallinu fyrirj
ofan bæinn. Var hann með járn-J
flein mikinn í hendi, stappaði
honum af afli niður í grjótið og
kvað við raust:
Öllum stjettum ísalands
illur fleygur kemur í munn;
og loks er þessum lýkur dans
landið alt mun falla í grunn.
Er ekki alveg eins og þessi
:pá sje nú að rætast? Eða getur
maður búist við verri fleyg en!
Jónasi?
„Kelvin er öruggur, sparneyt- ]
inn, hreinlegur, fljótur í gang,
góðuir í andófi og kraftmikill.
Etindi til niþingis.
Framh.
Einar M. Jónsson, fyrv. sýslum.
í Barðastrandarsýslu, krefst þess,
að Alþingi láti rannsaka afsetn-
ingarmál sitt, og ef svo reynist,
að á liann hafi verið ráðist alsak-
lausan, þá verði hann tafarlaust
settur ‘ inn í embættið, og honum
afhent alt því tilheýrandi, ríkis-
sjóði og sjer að kostnaðarlausu
(6. fskj.).
Loftur Guðmundsson býður Al-
þingi kaup á kvikmyndinni „ís-
land í lifandi myndum“ fyrir 10
þús. krónur.
Eggerí Guðmundsson sækir um
1000 króna styrk til utanfarar og
framhaldsnáms í myndlist erlendis
Óskar Einarsson sækir um 1200
kr. á ári í 4 ár til að nema dýra-
læknisfræði í Þýskalandi.
Skólanefnd ísafjarðar skorar á
Alþingi að setja lög um gagn-
fræðaskóla í ísafirði, hliðstæðan
gagnfræðaskólanum á Akureyri.
Ólafur Pálsson sundkennari fer
þess á leit að styrkur sá, er hann
hefir til sundkenslu í Reykjavík
verði hækkaður upp í 3000 kr.
„Útgáfufjelag Flateyjarbókar"
á Akureyri sækir um 3000 króna
styrk í eitt skifti fyrir öll, eð'a
alt að 4000 lcr. á næstu þremur
árum til alþýðlegrar útgáfu Flat-
eyjarbókar.
Fjölmennur fundur í Eyrar-
hreppi mótmælir innlimun Tungu
í Isafjarðarkaupstað.
Ólafur Hvanndal sækir um 2000
kr. utanfairarstyrk til þess að*full-
komna sig og læra ýmislegt, sem
tilheyrir prentmyndagerð, einkum
að búa til mót fyrir litmynda-
prentun.
Hreppsnefnd Keflavíkur sækir
um 40 þús. kr. styrk til byggingar
bryggju eða bólverks í Vatnsnesi
við Keflavílc.
Lúðrasveit Reykjavíkvfr sækir
um 4000 króna stvrk.
Jósef Jónsson, prestur á Set-
bergi sækir um 3—500 króna ár-
legan styrk hauda Sigurði Hann-
essyni homapata.
104 kjósendur í Lýtingsstaða-
hreppi í Skagafjarðarsýslu fara
þess á leit, að veitt verði fje á
árinu 1928 til þess að leggja síma-
línu frá Víðimýri fram í Lýtings-
staðahrepp.
Skúli Þórðarson, stúdent sækir
um 1200 kr. námstyrk í tvö ár til
þess að lesa sagnfræði og latínu
við Hafnarháskóla.
Andrjes J. Straumland sækir um
2000 króna styrk til þess að
stunda nám við alþýðuskóla í
Englandi.
Einar M. Jónasson, fyrverandi
sýslumaður í Barðastrandarsýslu,
gerir kröfu fyrir vangoldnum
sln’ifstofukostnaði þess einbættis,
24 þús. kr.‘, er hann hafi tekið út
úr sjóðsbók við brottfcjr sína.
í heiidsðiu
Fiskilínur 1—6 lbs.
Lóðaöngla nr. 7 og 8.
Lóðabelgi nr. 0, 1, 2.
Lóðatauma 16 til 20”
Manilla,
enska og belgíska.
Grastóverk,
Netagarn, ítalskt
Trollgarn 3 og 4 þætt,
Seglgarn í hnotum.
Kr. Q. SksgíiBrð,
Sími 647.
Nýkominn á markaðinn
Super-Skandia,
afar .spal*Söm og ódýr vjel.
Allar uánari upplýsingar hjá
amboðsmömmm út um land og að-
alumboðsmanni
C. Proppé.
12 stk. glóaldin (appelsínur),.
Valencia fyrir 1 krónu, Jaffa gló-
aldin og Bjúgaldin, Epli og Lauk-
ur, ódýrt. Hafið þið heyrt það?
V O N .
lausa fljótinu.
— Herra, mælti höfuðsmaður-
i
inn, það er ekki ráðlegt að fara
til nafnlausa fljótsins. Þar eru
djöflar.
— Þrjá menn, mælti O’Sako
vingjamlega, j);rjá unga menn,
fóthvata, þögla sem clauðann og
sjónhvassa eins og hauka.
— — — Djöflarnir, endurtók
höfuðsmaðurinn auðmjúklega, en
O’Saka virti hann ekki viðlits og
fór.
Um. sólarlag, þá er hið breiða
fljót glóði eins og eldhaf, og
skuggarnir fóru að verða langir,
kom Elebi til þorpsins. Hann kom
aleinn, og það sáust engin merki
þess á honum að hann hefði til
skamms tíma dvalið meðal siðaðra
manna. Hann hafði yfir sjer skinn
af pardusclýri, og lendaskýlu, en
var að öðru leyti nakinn.
Skamt frá kotinu var ráðstefnu-
kofi. Var hann úr stráum og stóð
á ofurlitlum hól. Þangað kvaddi
Elehi menn sína- og höfuðsmann-
inn og mælti til þeirra á þessa
leið:
— Cala-caJa (það þýðir: fyrir
Iöngu, og byrja Svertingjar oft
ræður sínar á því) áður en hvítu
mennirnir komu, þegar Arabar
komu að norðan til að ræna kven-
fólki og fílabeini, þá gróf þjóð-
flokkur sá, sem bjó hjá nafnlausa
fljótinu alt fílabein sitt á þeim
stað, þar sem djöflarnir ríkja. —
Konur sínar gat hann ekki grafið
og þess vegna var þeim rænt. Og
nú er sá jjjóðflokkur útdauður.
Arabar drápu marga, Bula-Matadi
drap nokkra, en „pestin“ drap
flesta. Þar sem ]>orp þeirra voru,
grær nú gras og skógur. En jeg
þekki þó staðinn, því að jeg fekk
vitrun og rödd sagði við mig-------
Það, sem hjer fór á eftir, var
hið ógurlegasta guðlast — frá
sjónarmiði kristinna manna — því
að Elebi hafði verið prjedikari og
var mjög mælskur.
Þegar hann hafði lokið ræðu
sinni tók liöfuðsmaðurinn til máls.
Hann talaði aðallega um djöflana
og var ræða hans vel fallin til að
vekja óhug hjá mönnum. Það er
enginn efi á því, sagði hann, að
skógurinn, þar sem auðæfin eru
geymd, er fullur af djöflum. —
Sumir eru illilegir á svip og stærri
en nokkurt gúmmítrje, því að þeir
nota trjen fyrir kylfur. Aðrir eru
örsmáir og fljúga á vængjum, sem.
ekki eru stærri en býfluguvængir.
En ailir eru þeir mjög voldugir,
og hræðilegir og þeir vaka yfir
fjársjóðunum eins og sjáaldri
auga síns. Sjerstaklega eru þeir
leiknir i því að villa fyrir mönn-
um. Margir menn, sem-bafa farið
til skógarins til að veiða, eða til
áð ná í kópal og gúmmí, hafa
aldrei komið aftur, því að það
liggja þúsund leiðir inn í skóg-
inn, en engin út úr honum.
Elebi hlýdcli alvörugefinn á.
— Auðvitað eru djöflar þarv
mælti hann, og meðal þeirra sjálf-
ur erkidjöfullinn, sem ofsækir guð.
Jeg hefi mikið fengist við það að
reka út djöfia meðan jeg starfaði
fyrir kristnina. Jeg þekki lítið til
smádjöflanna, en þó efast jeg ekki
um að þeir sjeu til.-Jeg álít því
rjettast að við færum fram bæn-
ai'fórn.
Eft.ir skipun hans fjellu nú allir
á knje, og Elebi flutti með hárri
TÖddu bæn um það, að myrkra-
öflin skyldi ekki sigra, og að hið
mikla starf rnætti fullkomnað
verða guði til dýrðar.