Morgunblaðið - 18.12.1928, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
10 Hhihhh * Qlseh
Biðjið nm
fiellandla súkkalaði.
Þá fáið þjer það besta.
Fyrirliggjandi
Suðu- og átsúkkulaði, sem selt er með lægra verði
eö fáanlegt er annarsstaðar.
Eggert Kristjánsson»& Co.
Símar 1317 & 1400.
MatsveinJ
vantar nú þegar á togara. — Upplýsingar hjá
Guðmundi Kristjánssyni skipamiðlara, Hafnarstræti 17.
lllir liurfa að fá á iólaborðið:
Svínakjöt,
Hangikjöt,
Rjúpur,
Dilkakjöt,
Nautakjöt,
Kálfakjöt,
Pickles,
Asiur,
Rauðbeður,
Agurkusalat,
Italskt salat,
Síldarsalat,
Schwitserostur,
Gaudaostur,
Edam ostur,
Gráðaostur,
Primulaostur,
(Mystuostur.
Sardínur franskar og norskar, fl. tegundir,
Humar, ansjósur og japanskur krabbi, að ógleymd-
U«1 dönskum bökunareggjum á aðeins 18 aura stykkir.
Sendið jólapantanir yðar sem fyrst, meðan nógu er
að velja.
Hatarverslnn Tómasar Jónssonar,
Laugaveg 2. Sími 212.
sem hafði verið í Suðurlöndum,
meðal annars á ítalíu. Þegar hún
kom heim aftur, vildu allir spyrja
hana um hitt og þetta. Og einn var
sá, er spurði, hvers konar „klíma' ‘
(veðurfar) væri í ítalíu.
— Klíma, klíma ? sagði hún. Nei,
þeir áttu ekkert klíma þar.
Spámaður.
Mörgum, ef ekki flestum, er
þann veg farið, að þá langar til
að skygnast inn í framtíðina, og
til þess eru höfðu ýms ráð: að spá
í spil, kaffikorg, krystalskúlu,
lesa í lófa o. s. frv. Bf oft er erfitt
að ná í þá, sem kunna þá listir.
Þess vegna hafa verið „fundnir
upp spámenn“, leiðarvísir, sem
menn geta farið sjálfir eftir og
fengið svar við ýmsum spurning-
um, ef þeir gæta sættra regla,
því að nokkur vandi fylgir því
jafnan að leita frjetta hjá þessum
„spámönnum“ og má ekki út af
bera. Nafnkendastar af þessum
spáreglum munu vera þær, eða
,,spámaður“ sá, er Napoleon hinn
mikli átti og hafði miklar mætur
á Enginn veit nú hvaðan hann er
upp runninn, en handrit fanst í
herbúðum hans eftir orustuna hjá
Leipzig 1814. Það handrit er nú
geymt í bókasafninu í Oxford og
hefir verið þýtt á ýmsar tungur,
þar á meðai á íslensku, og verið
gefið út á prenti oftar en einu
sinni. Til er einnig íslenskur spá-
rnaður, gamall, sem ætlað er að
einhver munkur hafi samið. Er
hann í Ijóðum.
Hún: — Hefirðu sagt pabba
frá trúlofun okkar?
Hann: — Já, jeg símaði til hans
og hann sagði: Jeg þekki yður
ekki neitt, maður minn, en bless-
aðir takið þjer stelpuna!
Kennari heyrði álengdar á tal
tveggja lítilla barnaskóladrengja.
Annar segir: Jeg hefi sjeð hann
pabba þinn kaupa Alþýðublaðið.
Hinn: Jeg held nú ekki! En
hann pabbi þinn kaupir allan
óþverra: í nefið, vín og Alþýðu-
blaðið.
Þýski
skipstjórinn
sektaður í Vestmannaeyjum.
Vestm.eyjum 17. des.
Skipstjóri og skipsmenn á „Hein
rich Niemitz“ tóku aftur fyrri
framburð sinn, og játuðu, að þeir
hefðu verið að landhelgisveiðum
29. f. mán., höggVið á vírana og
farið til Þýskalands. Dagbók föls-
uð. Skipstjóri August C. Zieth
dæmdur í 18 þús. gullkróna sekt,
afli og veiðarfæri gert upptækt.
rramfarir á sviði maimdrápa-!
Frá London er símað: Amerísk-
ir vísindamenn hafa fundið upp
bráðdrepandi eiturgas, sem getur
drepið heilan herflokk á fáum sek-
úndum. Ennfremur hafa þeir fund-
ið upp málmblöndu, sem er helm-
ingi harðari en stál og hálfu ljett-
ari en aluminium. Talið' er að
málmblendingur þessi muni hafa
mikla þýðingu fyrir flugvjelaiðn-
aðinn.
QengiQ.
Sterlingspund ........... 22.15
Danskar kr...............121,77
Norskóar kr............ 121,83
Sænskar kr............. 122,14
Dollar .................. 4.57
Frankar ................. 17.96
Gyllini ................ 183,69
Mörk ................... 108,92
Hvlir ðvextlr:
Epli frá ... 0,75 l/z kg.
Vínber......1,25-----
Bjúgaldin .. ... 1.13-
Glóaldin frá 0,15 stk.
Verslunin Fnss.
Laugaveg 25. Siml 2031.
lölaviBdlar
a!ar ódýrir.
Verslnnin Ffllinn,
Laugaveg ?9. — Sími 1551.
Til jólanna. :
liöfum vjer fengið smekklegt •
úrval af •
Kjól- og smoking- S
skyrtum.
Einnig nýjar gerðir af hvít- •
um off svörtum •
•
Slaufum. •
Silkisokkar Í
mjðg ódýrir, nýkomnir heim. *
Vöruhúsið i
...................
Upplýsingar gefur
Jóhann Guðjónsson,
Duusgötu 7, Keflavík,,
eða
Lindargötu 16, Reykjavík.
„Drabbari".
heCtj sig um helming.
— Stattu ekki gapandi þarna!
h V2»ti Crispin. Slöktn Ijósið —
uþað getnr verið að við þurfum
á því að halda; fleygðu kápu
jutjni yfir það. En fljótur maður,
fíjptur!
Fótatakið nálgaðist enn. Kenn-
efcít fleygði kápu sinni yfi rljósið
og" þeir voru í niðamyrkri.
Stattu hjá dyrunum, hvíslaði
Ojfepin, og ráðstu á hann þegar
liáíln kemur inn, en gættu þess,
að hann geti ekki kallað. Taktu
utt kverkar hans og sleptu ekki
t.áfeínu ef þú vilt lífi halda.
Fótatakið staðnæmdist við dyrn-
ar, Kenneth tók sjer stöðu þar
t,C& honum var skipað. í sama bili
v^rt5 varðmaður alt í einu þrótt-
laflS og Crispin slepti kverkatakinu.
Svij dró hann rýting hans úr skeið-
uoít þreifaði eftir brynjuböndum
hahs og skar á þau.
Þá var hurðinni hrundið upp.
Yið birtuna utan af ganginum
sáit þeir að í dyrunum stóð hávax-
úin maðnr með barðabreiðan hatt
á liöfði. Svo heyrðu þeir hina draf-
andi rödd prestsins:
— Skapadægur ykkar er komið!
mælti hann.
— Er tíminn kominn? spurði
Galliard og Ijet sem hann vaknaði,
eit jafnframt losaði hann um
brynju varðmanns og tók höndum
á hjarta hanns. Það sló enn aðeins.
— Eftir eina stund koma her-
mennimir að sækja ykkur, mælti
prestur. Og Crispin spurði sjálfan
sig, hver skrattinn gengi að Kenn-
eth.
—> Ætlið þið svo að iðrast, for-
hertu syndarar, meðan enn er
tími —-------
Hann þagnaði alt í einu, því að
nú fyrst þótti honum það undar-
legt, að dimt var í herberginu og
að varðmaður var þar hvergi
nærri.
— Hvað er .... ? tók hann til
máls, og svo heyrði Galliard korra
í honum og síðan hlunk allmikinn.
Þeir höfðu báðir dottið á gólfið og
veltust þar nú fram og aftur.
— Vel gert, drengur minn! kall-
aði Crispin. Haltu fast, haltu fast
eitt andartak!
Hann stökk út úr fletinu og
fram að hurðinni og lokaði henni
hljóðlátlega. Svo þreifaði hann sig
meðfram veggnum þangað, sem
hann vissi að Ijóskerið var.
— Haltu fast, drengur minn!
kallaði hann til Kenneths, haltu
fast, jeg skal undir eins koma þjer
til hjálpar. •
Þá fann hann ljóskerið, tók káp-
una af því og sétti það á borðið'.
IX.
1 rauðleitri birtu frá ljóskerinu
sá Crispin hvar tveir menn velt-
ust nm gólfið, alveg eins og tvær
samanfljettaðar slöngur. — Báðir
bitu á jaxlinn og grettu sig
grimmilega, drógu andann þungt
og soguðu í sig loftið í stórum
gusum, en á milli stóðu þeir á
öndinni.
Crispin gekk að fletinu og dró
sverð varðmannsins úr slíðrum.
Svo gekk bann þangað er þeir velt
ust, Kennetb og presturinn.
Það' var auðsjeð, að prestur var
við það að kafna. Hann engdist
sundur og saman og var margul-
ur í andliti.
— Sleptn honum, Kennetb, sagði
Crispin stnttlega.
—• Hann hreyfir sig ennþá!
— Sleptu honum, segi jeg!
Calliard laut niður, greip um
hönd piltsins og neyddi hann til
að sleppa takinu.
— Hann öskrar sjálfsagt, mælti
Kenneth.
Nei, mælti Crispin hlæjandi.
Að minsta kosti ekki fyrst í stað.
Sjáðu hvað hann er aumingjaleg-
ur!
Prestur lá á gólfinu og gapti og
sogaði íi sig loftið, alveg eins og
fiskur, sem kemur á þurt land.
Þótt hann væri laus við kverkatak-
ið, var eins og hann væri að
kafna.
— Ekki mátti það seinna vera,
að þú kyrktir hann ekki, mælti
Crispin. Ef þú hefðir haldið nm
kvarkar hans svolítið lengur, þá
væri hann danðnr. Jæja, hann fer
nú að lifnl við.
Smám saman dreifðist hlóðið úr
stífnuðum hálsæðum prestsins út
um líkamann, og venjulegur hör-
nndslitur kom á kinnar hans. Þó
var hann heldur fölvari en áður og
áður og fölnaði þó enn meir en
Crispin staklc sverðsoddinum að
hálsi honum.
— Ef þú hreyfir þig eða lætur
æmta í þjer eða skræmta, mælti
Crispin kuldalega, þá negli jeg þig
hjerna niðnr í gólfið með sverð-
inu. En ef þú gegnir því sem jeg
segi þjer, þá skal jeg ekki gera
þjer neitt mein.
— Jeg skal gegna þjer, stundi
presturinn vesaldarlega. Jeg sver
það við' sálu mína. Yerið þjer góð-
ur við mig, herra, og takið sverð-
ið frá hálsi mjer. Það gæti verið,
að þjer mistnð stjórn á hendinni.
— Það gæti vel verið, og það
verður áreiðanlega, ef þú æmtir
eða skræmtir. En ef þú ert kyr og
rólegur þá þarftu ekld að vera
hræddur við mig.
— Kenneth, sagði hann svo, en
slepti ekki auga af prestiuum,
gættu að hinum manninum þarna
í bælinu. Hann fer nú víst að
rakna við. Vefðu hann og bittu í
teppunum og troddu kjaftinn á
honum fullan með hálsklút hans.
Gerðu þetta vandlega, en gáðu þó
að því að hann geti dregið andann.
Kenneth var fljótur til að fram-,
kvæma fyrirskipanir Galliards og
gerði það vendilega, én Crispin
stóð yfir prestinum á meðan.
— Vertu rólegur, lagsi, mælti
hann, því að annars skaltu komast
í kynni við þá paradís, sem þú
varst að prjedika um. Stattu nú á
fætnr, klerkur minn.
Prestnr spratt á fætur, skjálf-
andi af ótta, því að hann þorði
ekki annað en gegna hverjn því,
sem Crispin sagði.
— Stattu kyr hjerna, herra
minn, mælti Crispin. Svona! Kenn-
cth, komdu með hálsklút þinn og
bittu hendur hans á bak aftur!
Þegar það var gert, skipaðr
Crispin piltinum að spenna beltið
af presti. Svo skipaði hann presti
að setjast á stól og bað Kenneth
að binda hann við stólinn mteð
beltinu. Þegar klerkur var að lolc-
um rækilega bimdinn og keflaður
slíðraði Crispin sverðið og settist
á borðshornið.
— Jæja, prestur minn, mælti;
hann, nú getum við farið að tala;
skikkanlega saman. Jeg fullvissai
þig um það, að heyrist nokkuð í;
þjer, þá sendi jeg þig undir eins
í þann heim, sem þú og þínir líkar
ern vanir að vísa mjer og mínum
tii. Jeg býst nú annars við því,
að þjer falli betur að prjedika um
þennan heim heldur en standa í:
honum. En þegar við tökum nú
heiður þinn og drengskap til
greina, og þá sjálfsögðu viður-
stygð sem þú, sem prestnr, hiýtur
að hafa fyrir allri lygi, þá vona
jeg, að þú svarir hreinskilnislega
því, sem jeg ætla nú að spyrja
þig að. En komist jeg að því að
þú svikir mig, þá skal jeg sjá uxo<
að þú fáir rækileg laun þess.