Morgunblaðið - 27.07.1930, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
)) ÍNfelTOM IÖLSEINI (d!
Fyrirliggjandi:
Bindigarn á 14 lbs.
Seglgarn 6/6
do. 2/6.
Skógarn 2/32.
Saumgarn.
Ennfremur Pappírspokar frá 1/16 kg. til 10 kg.
Frá LANDSSÍMANUM.
Nýlega hafa verið opnaðar þessar landssímastöðvar: (allar 3. fl.)
Ánastaðir, Sauðdalsá, Illugastaðir, Tjörn, Hindisvík og Ósar, all-
ar á *Vatnsnesi. Reykholt í Reykholtsdal. Fosshóll, Fremstafell,
Halldórsstaðir, Ystafell, Garðshorn og Þóroddsstaðir, allar í
Köldukinn. Svínhólar í LóTni.
Reykjavík, 26. júlí 1930.
Gísli J. Ólafssai.
Blötorbðtar.
Við getum ennþá' selt 2—3 báta til afgreiðslu í desember
og janúar næstkomandi. Talið við okkur sem fyrst.
Eggert Krlstjánssea & Co.
. Sími 1317 (3 línur).
22.91 IMU 22.90
kosta gáðir
Ferðagrammofonar
hjá
K. Einarsson & Bjfirnsson
Baukastræti 11.
Ltstverslnnln
í Kirkjustræti 4 í Reykjavík er til sölu. — Menn semji við
Eggert Claessen hrm. (sími 871) fyrir 31. þ. m.
Listsyningin
Kirkjustræti 12,
opln daglega kl. II-1.
lanassvnlngin 1930.
Mnuír ár Rerkjarík verða afhentir á
morgnn og þriðjndag i Hentashálannm.
Ofsóknarbrjálæði dómsmálaráðherra.
Práfastinnm f BjarnanesL
vikið frá embættl fyrirraralanst.
Klukkan 6 síðdegis síðastlið-
inn föstudag (25. júlí) barst
prófastinum í Bjarnanesi, síra
Ólafi Stephensen svohljóðandi
símskeyti frá dómsmálaráð-
herranum:
,,Með því að fyrir liggja full-
ar sannanir fyrir því, að þjer
hafið sent 25. júlí fyrra árs 6
manna flokk inn á túnjaðar, er
annar maður hafði í löglegri
byggingu, sbr. hæstarjettardóm
22. jan. 1930 og látið fólk þetta
slá túnið, sem væri jörðin í yðar
ábúð og þar með tekið lífsviður-
væri frá hinum fátæka bónda,
en slíkt framferði getur ekki
samrýmst stöðu yðar sem prests
og prófasts í kirkju landsins,
enda hefir helmingur sóknar-
barna yðar í skjali til stjórnar-
ráðsins lýst megnri vanþóknun
á framferði yðar nefndan dag,
þá er yður hjermeð vikið frá
embætti frá deginum í dag að
telja. Síra Jón Pjetursson,
Kálfafellsstað tekur við embætt
inu fyrst um sinn.
Dómsmálaráðherra."
Mönnum er enn í fersku
minni ódæðisverk það, sem
dómsmálaráðherrannframdi 30.
apríl s.I., er hann vjek dr.
Helga Tómassyni fyrirvaralaust
frá Kleppi og án þess að minstu
sakir væru tilgreindar. Atferli
þetta mæltist hvarvetna svo illa
fyrir, að menn töldu óhugsandi
að samskonar gerræði ætti eftir
að endurtaka sig.
En sjón er sögu ríkari. Nú
hefir þessi sami ráðherra vikið
prófastinum í Bjarnanesi frá
embætti fyrirvaralaust. — Sem
ástæðu fyrir gerræði sínu, reyn-
ir ráðherrann að bera fram
deilu þá, sem reis í fyrra milli
prófastsins og Bjarna nokkurs
Bjamasonar bónda á Brekku.
Brekka þessi er hjáleiga frá
prestsetrinu Bjarnanesi. Bjami
þessi hafði part af hjáleigunni
í ábúð, en vildi fá alla jörðina
keypta undan prestssetrinu. —
Prófastur vildi ekki sleppa hjá-
leigunni undan prestssetrinu;
en þar sem Bjami er trygt hjú
Jónasar frá Hriflu í stjómmál-
um, fekk hann dómsmálaráð-
herrann í lið með sjer tií þess
að hremma hjáleiguna undan
staðnum.
Með afsali, dags. 22. maí f.
á. seldi dómsmálaráðh. tjeðum
Bjarna alla Brekku frá fardög-
um 1929. En þessi sala var ský-
laust brot á lögum frá 16. nóv.
1907, um sölu kirkjujarða, en
þau lög mæla svo fyrir, að að
eins megi selja ábúanda.Prófast
ur og ábúandi hins hluta
Brekku, sem er bóndinn á prest-
setrinu, mótmæltu sölu þessari
sem lögleysu og höfðu að engu.
Þá er Karl fógeti sendur austur
og látinn.taka hjáleiguna með
fógetavaldi undan staðnum.
Mál þetta fór svo til Hæsta-
rjettar og lyktaði þar svo, með
dómi 22. jan. s.l., að úrskurður
Karls fógeta, að því er snerti
jarðarpart þann, sem ábúandi
staðarins hafði í' byggingu, var
talinn lögleysa og markleysa;
en Bjarni fekk að halda jarð-
arparti þeim, er hann hafði í
byggingu.
Dómsmálaráðherra mun ekki
hafa getað felt sig við þessa
niðurstöðu, því að dómur Hæsta-
rjettar sýnir það, að sala hjá-
leigunnar er markleysa. Hefir
ráðherrann því hugsað til
hefnda. Og nú er hefndin fram
komin. Prófastinum er vikið
fyrirvaralaust frá embætti!
Þetta Bjarnanesmál er eftir-
tektarvert. Prófasturinn á staðn
um er að verja eign þess opin-
bera fyrir ágangi nágranna
síns. I flestum tilfellum mundi
kirkjumálaráðh. telja skyldu
sína, að hjálpa prófasti í slíkri
vörn. En núverandi kirkjumála-
ráðh. fer alveg öfugt að. Hann
gengur í lið með ágangsmann-
inum og fremur lögbrot á pró-
fasti. Þegar svo prófastur leit-
ar til dómstólanna til þess að
ná rjetti sínum, rýkur kirkju-
málaráðherra upp til handa og
fóta og víkur prófasti fyrirvara-
laust frá embætti. Slík eru laun
prófasts, eftir 30 ára dyggi-
legt prestsstarf.
Þannig er rjettlætið í voru
landi undir stjórn Jójnasar frá
Hriflu og ,,nátthúfunnar“ frá
Laufási.
Þrjár fyrirspnrnir
til ritstjóra Tímans.
Mbl. hefir verið beðið að
koma eftirfarandi spurningum
til ritstj. Tímans, með ósk um
það, að hann svari þeim íblaði
sínu. Spurningarnar eru þann-
ig, að óþarfi er fyrir ritstjór-
ann að eyða miklu af hinu
„dýrmæta" rúmi í blaðinu fyr-
ir svöriii.
En spurningarnár eru svo
hljóðandi:
1. Hvar í heiminum hafa
samvinnumenn tengt fjelags-
skap sinn við starfsemi póli-
tískra flokka?
2. Hvar hefir það komið fyr-
ir, að dómsmálaráðherra hafi
verið sektaður fyrir meiðyrði?
3. I hvaða málum hefir
Sjálfstæðisflokkurinn eða áhrifa
menn innan flokksins sýnt fram
faramálum landbúnaðarins and
úð?
Er þess vænst að ritstjórinn
svari spumingum þessum í öðru
hvoru af næstu tveim blöðum
sem út koma af Tímanum. —
Verði hann ekki við þessari
bón, mun verða álitið svo, sem
hann af einhverjum ástæðum
vilji ekki svara þeim.
Þorsteinn Kristjánsson.
Það vildi svo einkennilega til,
að Íslandsglíman var háð í 20.
skifti á Alþingishátíðinni. Það
vildi einnig svo til, að keppend-
ur voru svo margir, að það varð
að tvískifta glímunni. Var fyrri
lotan glímd hjer í Reykjavík,
en hin síðari á Þingvöllum. Hef
ir Morgunblaðið áður sagt frá
úrslitum glímunnar, hver hlaut
Grettisbeltið, drykkjarhorn há-
tíðarnefndar og nafnbótina
„glímukóngur Islands".
En við þetta tækifæri — eins
og nokkur undanfarin ár — var
einnig keppt um aðra nafnbót:
„fegurðarglímukóngur Islands".
Fylgir henni hið fagra Stefnu-
horn, sem Steinn Emilsson gaf,
og auk þess fylgdi nú sjerstakur
bikar, sem I. S. I. gaf. Hornið er
farandgripur en bikarinn átti að
vinnast til fullrar eignar, til
minningar um 20 Islandsglím-
una, sem háð var á 1000 ára
hátíð Alþingis.
Það er miklu auðveldara að
dæma um byltur heldur en um
hitt hver glímir best. Og að
þessu sinni var það þeim mun
torveldara sem glímt var í
tvennu lagi. Fór því svo, að ekki
gat dómur fallið um fegurðar-
glímuna á Þingvöllum, og ekki
fyr en dómendur höfðu borið
saman skrár sínar og einkunnir
hjer í Reykjavík. En þá kom
það fljótt í Ijós, að einn maður
bar langt af öðrum. Það var
Þorsteinn Kristjánsson, einn af
glímumönnum Ármanns, sem
fóru til Þýskalands í fyrra.
Fegurðarglímuverðlaunin,
(Stefnuhornið og bikarinn) af-
henti svo glímustjórinn á Þing-
völlum, Guðm. Kr. Guðmunds-
son, formanni Ármanns suður á
íþróttavelli að aflokinni hinni
rniklu íþróttasýningu Ármanns
þar, en formaður Ármanns af-
henti gripina síðar sigurvegar-
anum.
Það leikur ekki á tveim tung-
um að Þorsteinn Kristjáneson er
vel að gripunum kominnogþeirri
nafnbót að kallast fegurðar-
glímukóngur Islands (eða besti
glímumaður Islands, því að það
hugtak felst í nafninu). Hann
hefir alt það til brunns að bera,
er sannan glímumann má prýða,
snerpu, skjótleik, bragðfimi,
fjölbrögð og drengskap.
—■—