Morgunblaðið - 02.11.1930, Blaðsíða 6

6
MORGUNELAÐIÐ
BÖknnardrop . L V. R.
ANIUUDT?0?ATi>
flFENGISVLlfZLUN PIKI5INS
RQPAF
HFENGISVEIfZLUN T?IKI5IN5
Sjeu þessir einkennismiðar á
glösunum, getið þjer verið
öldungis viss um að þjer fáið
bá bestu bökunardropa sem
til eru í landinu. Biðjið því
v^ðskiftaverslanir yðar um
Bökunardropa Á. V. R.
Þeir eru bestir!
Þeir eru drýgstirf
»
Rinso
HREINSAR
virkileqa
pvottana,
og heitir því
RINSO
L|VIN BKOTHIM UMITIO
HORT 8UNLIOHT. INOLANO.
e
Jeg er komin af aesku-
árunum,“ segir húsmóíirin.
,,Og ?ess vegna er jeg svo ?akklát
Rinso fyrir hjálp meiS pvottana. Þaö
sparar mér margra tíma vinnu! Jeg
parf ekki lengur að standa núandi og
nuddandi yfir gufunni i pvottabalanum!
Rinso gerir ljómandi sápusudd, sem naer
út óhreinindunum fyrir mig og gerir lökin
og dúkana snjóhvít, án sterkra blei-
kjuefna. Rinso fer vel me'ð pvottana, Jó
pað vinni petta verk."
Er aðeins selt i pökkum
— aldrei umbúðalaust
Lftill pakki—30 aura
Stór pakki —55 aura
W-R 20-047A
KanpiA Skúlabækur oy skólaahöld i
Bókaverslna Isafoldar.
Mýffsk* peningakassar, verö kr. S6Ö00.
Sjerliver verslun stór eða smá,
hefir not fyrir peningakassa, okk-
íu kassar eru svo ódýrir og með
svo góðum greiðsluskilmálum, að
allir kaupmenn geta. eignast þá.
„NÁTIOWAL" peningakassar.
Einkasali á íslandi, Pæreyjum
„g Danmörku.
E m i 1 i u s M ö 11 e r.
Umboðsmaður á íslandi:
Svart fær nú, með 2 sannarlega
djúpsóttum leikum, betri aðstöðu.
— Betra hefði verið, eins og meist-;
ar; Ahues gat um á eftir, 24. Bg5!,'
og því næst 24. — — — Bxg5;
£5. Rxgó Hd7; 26. Hfl, og hvítt'
væri þá um það bil að ná sókn-
inni aftur.
IiiRliu agarinn
(Taflstaðan eftir 24. leik hvíts).
24. --------r d5—d4!!
Jökulskriða íslendingsins. Þessi
fagri leikur glepur fyrst og fremst
sýn, því ef 25. cxd þá 25.-------
Rxb2, en sem væri ógerlegt í 24.
leik vegna 25. Dxd5 0. s. frv.
25. Hel—e2. ---------
Nii kemur annar skæður leikur
af> óvörum. Einna best var: 25.
Bg3 Dxb2; 26. Dxd4.
25. ------- Rc4xb2!!
Ef að leikið væri 26. Hxf2 Rxdl;
27. Hxdl dxc, fórnaði svartur
manni fyrir 4 samhangandi peð,
sem væru komin langt fram, og
yrðu mjög óþægileg fyrir hvítan.
26. Ddl—d2 d4xc3 !
Enn einn stólpaleikur. TJti er
um hvítt.
27/ Dd2—d5 Df2xe2
28. Dd5xa8f Be7—f8
29. Be6xf8 Hf7xf8
30. Da8—dðt Kg8—h8
31. Ddo—c5 Hf8—d8
32. h2—h3 Rb2—a4
33. Dc5—c7 Hd8—e8
34. Dc7—f7 De2—e6
Fr-mhleypnin er flðnskun'P'ir
merKi, segir máltækið. Einn slík-
ur mcrkísberi er Jónas Þor-
bergsson. Góðlátlega benti jeg
honum á það um daginn, að
hann skyldi hætta að tala um
rán og þjófnað, í sambandi við
eignarrjettinn. En hann stenst
ekki mátið, heldur áfram. Þó er
í raun og veru fullkomlega út-
rætt um hið upprunalega efni,
er hann gerði að umtakefni. —
Hann hefir sjálfur í all-langri
grein lýst viðskiftalífinu eins og
það viðgengst nú, og tekið það
skýrt fram, að hann teldi alla
„samkeppnishætti" í viðskiftum
ósamboðna siðuðu mannfjelagi,
eignaöflun, sem eigi styddist
við ræktunarstörf bóndans, eða
annað, er að því miðaði að auka
þjóðarauðinn, teldi hann lighelg-
að rán og þjófnað.
| En jeg hefi spurt hann, hvort
hann teldi það, sem til ham hef-
ir runnið, vera algerlega óvið-
komandi hinum svonefndu sam-
keppnisháttum í þjóðfjelaginu.
Átti J. Þorb. að eiga þetta al-
veg við sjálfan sig — og gang-
ast undir þá eldraun að reyna
að tala ekki frekar um þessi
mál.
En viti menn. I síðasta töíu-
blaði Tímans leggur hann enn
út í ófæruna. Hann segir, að
jeg beri fram dylgjur um það,
að hann hafi aflað sjer fjár á
annan hátt en þann, „sem hann
lelji heiðarlegan“. Og hann bæt-
ir við: „Slíkt er vitanlega úr
lausu lofti gripið, og hefir ekkí
við flugufót að styðjast".

GEORG CALLIN. H sfnarstr. 5, sím! 1987,
Hvítt gefst upp. — Áhugamenn
(;>.matörar) vorra tíma eru mjög
góðir.----------
Næsta ár verður háð alheims-
skákmót í Prag. Er vonandi að
Skáksamb. íslands sjái sjer fært
ao senda þangað ménn til þess að
þreyta á ný.
Reykjavík, 25. okt.. 1930.
. Garðar Þorsteinsson.

Spánverjar reyna að hækka
gengi pesetans.
London (UP) 31. okt. FB
Madrid: Sjerstök fjárhagsnefnd
sem skipuð var til þess að gera
tillögur til viðreisnar gengi peset-
ans, hefir ferðast til allra helstu
banka landsins í samvinnu skyni,
með það fyrir auguin, að síðan
yrði hafin barátta fyrir viðreisn
pesetans í samvinnu við aðal-
banka Evrópu. Sú barátta hófst
á fimtudag, en Spánarbanki sendi
eina miljón gullpeseta til Englands
i tryggingar skyni. Pjármálaráð-
herra Spánar hefir endurtekið, að
Spánn hafi ekki í hyggju að leita
láns erlepdis, til þess að rjetta við
gengi pesetans.
Alhvít jörð var á Akureyri í
gær og jarðbann algert fram í
dölunum.
Það er fyllilega þess vert, al
halda þessum ummælum Jónas-
ar Þorbergssonar til haga. Þar
birtir hann — hin róttæku ein-
kenni á því afbrigði þjóðarinn-
ar, sem nefnist Tímamenn.
Fyrst hreykir Jónas Þorbergs-
son sjer á dómarapalli, og hellir
úr skálum reiði sinnar og vand-
lætingar yfir hið spilta mann-
fjelag, sem þeir samvnmumenn
ætli að bæta og fegra, með því
að gera alla eignaöflun rjett-
látari og siðsamari.
Svo kemur það fyrir, að dá-
lítið er ýtt við manninum, þess-
um uppþembda dómara, og al-
menningi er gefinn kostur á að
horfa á hann, þar sem hann sit-
ur í bekk með sauðsvörtum al-
múganum. Mönnum verður það
þá alveg ljóst, að hann hefir ekki
eignast það, sem hann á, með því
að „bæta við þjóðarauðinn" og
„draga auðæfi úr skauti jarðar
eins og hann talar um ; hann hefir
þvert á móti komist áfram með
frekju og kjafthætti, eftir sam-
keppnisleiðinni, sem hann lýsir
mjög ófagurlega.
Samt gengur Jónas fram fyr-
ir skjöldu og segir, að hann hafi
ekker.t eignast á annan hátt en
þann, sem hann telji heiðarleg-
an.
Þarna er rúsínan, einkennis-
crðið.
Það, sem hann telur „þjófn-
að, löghelgað rán, bakmælgi" o.
þessh. í fari annara, það er
'hans augum leyfilegt og í alla
staði óaðfinnanlegt hjá honum
sjálfum.
Þarna er lýst þeim grunntón,
sem kemur fram í fari Tíma-
klíkunnar. Með þessu litla dæmi
úr hugarheimi Jónasar Þorbergs
sonar geta menn skygnst niður
í hið mikla, ómælanlega regin-
djúp, sem staðfest er milli orða
og athafna þeirra Tímamanna,
milli fyrirheita og framkvæmda,
loforða og efnda.
Jónas Þorbergsson hefir, sem
kunnugt er, á undanförnum ár-
um verið hálaunaður bumbu-
slagari Tímaklíkunnar.
Og hvað hefir þotið í þeim
skjá?
Prjedikað hefir Jónas Þor-
bergsson m. a. um sparnað á
ríkisfje, glögg reikningsskil, um
vernd sveitanna, svo þær tæmd-
ust ekki, um bindindi og reglu-
semi, löghlýðni allra þegna, um
sjálfstæði þjóðarinnar út á við,
lækkun vaxta, stýfing krónunn-
ar o. fl. o. fl. Hver getur talið
sem vill.
En enginn getur bent á efnd-
ir. Enginn getur sýnt fram á,
að Tímamenn telji sjer skylt að
fylgja því fram, sem þeir lof-
uðu — heimta það af sjálfum
sjer, sem þeir heimta af öðrum.
5jer, sem þeir hafa heimtað af
iðrum.
Fyrir sparnað er komið sukk,
yrir fækkun embætta hrein út
ungunarvjel, fyrir glögga reikn-
nga er flúið í myrkviður blekk-
nga. Sveitirnar tæmast undir
handarjaðri bændastjórnarinn-
ar. Heimabrugg dafnar. Banda-
menn stjórnarinnar, kommún-
istar, hafa fundið hvöt hjá sjer
;il þess að gerast einskonar lög-
gjafar, í stað þess að hlýða þeim
lagafyrirmælum, sem sett eru.
Tímastjórnin samþykkir með
þögn sinni;
v,
Lítt sinnir landsstjórnin efna-
legu og öðru sjálfstæði þjóðar-
innar. Vextir hækkuðu í stað
þess að lækka, og „mál mál-
anna“, sem kallað var fyrir
stjórnarskiftin, liggur ennþá í
salti.
Jónas úthúðar samkeppnis-
háttum þjóðfjelagsins, og er
stórorður í skömmunum. Honum
dettur ekki í lifandi hug að gera
þá kröfu til sjálfs sín, að hann
neiti sjer um þá ávexti, sem sam-
keppnishættirnir færa honum
sjálfum í skaut. Hann tekur það
fram í síðustu grein sinni hálft í
hvoru, að það sje í alla staði
heiðarlegt af sjer að notast við
samkeppnishættina, þótt öðrum
megi álasa fyrir þjófnað í því
sambandi.
Með sömu ummerkjum er
framkoma núverandi lands-
stjórnar í flestum aðalmálunum,
sem nú eru á dagskrá. Skammir
og svívirðingar í garð pólitískra
andstæðinga vantar þar sjaldan.
En óvíða bólar á því, að þeir
Tímamenn telji sjer skylt að
breyta sjálfir eftir þeim boðorð-
um, sem þeir hafa ætlað öðrum.
1 fari sjálfra þeirra telja þeir
flest það heiðarlegt og óaðfinn-
anlegt, sem þeir hafa skammað