Morgunblaðið - 02.11.1930, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐlf)
mrm’emmmmmmstemm ;ÁJírv«*ssfemT
Ýmis afskorin blóm. Kaktusar o.
fl. teg. af pottaplöntum. Hellu-
Bundi 6, sími 230.
100 tímar í þýsku eftir Bibe,
cskast til kaups. A. S. f. vfear á.

Ilmvatn og sápa
í mjög skrautlegum umbúðum
Hentugt til tækifæfisgjafa.
Hjnkrnnardeildina
Austurstræti 16.
Símar 60 og 1060.
Lifnr og
hjSrtn.
Klein,
Bildursgðtu 14. Sími 73.
Reckitts
Þvottablámi
Giörir* I i n i d
f a nn hvitt
fólkið vegalaust, tójí það þann
kostinn, að koma ‘hingað með
Lagarfossi í veg fyrir Novu.
Gerðist það í sama mund, að
Lagarfoss rendi hjer að bryggju
og Ægiv kom til Vopnafjarðar
til að sækja Esjufarþegana.
(Austfirðingur, 25. okt.).
,Kvennagullið‘ heitir ný saga
eftir Rafael Sabatini, sem byrj-
ar að koma út í blaðinu í dag
Sagan er framúrskarandi skemti
leg og er mönnum ráðlagt að
rfylgjast með frá byrjun.
Grímumaðurinn í Hafnarfirði
Hans hefir nú ekki orðið vart í
meira en vikutíma. Talið er víst
að hjer hafi að verki verið ó-
þokkastrákar, og hafi þeir fund-
ið upp á þessu til að hræða fólk
Vonandi hafa þeir skammas;
sín svo fyrif athæfi sitt, að þeir
finni þann kost vænstan að sýna
sig ekki framar.
Veðráttan í júlí. Veðráttu-
skýrsla Hagstpfúnnar um júlí-
mánuð ér nýkomin. Hiti var þá
0.4° yfir meðallag á öllu land-
inu. Sjávarhitinn var 0.6° yfir
meðallag. Úrkoma var í meðal
lagi ; mest var hún á Suðaustur
landi, á Teigarhorni, 64% um-
fram meðallag, en minst á Norð-
urlandi vestanverðu. Norðaust
an átt var víðást venju fremur
tíð, en sunnan og vestan átt
sjaldgæf. Sólskin var í Reykja-
vík 205 stundir, eða 36.7% af
því sólskini, sem verið gæti.
Túnasíáttur byrjaði frá 28. júní
til 10. júlí; að meðaltali 5. júlí.
Engjasláttnr byrjaði frá 1. júlí
til 6. ágúst; að meðaltali 23.
júlí.
V/tar og sjómerki. Á Hafnar-
ey við Flatey á Breiðafirði hafa
vörðurnar verið málaðar, sú efri
hvít með lárjettri rauðri rönd,
en neðri varðan hvít, með lóð-
rjettri rauðri rönd. — 1 báðar
vörðurnar verða sett hvít ljós.
þegar skipa er von að nætur-
lagi, eða beðið hefir verið um
þag. — í Ölafsvík á Snæfells-
nesi hafa vörðurnar verið mál-
aðar. Að næturlagi þegar skipa
er von, eða beðið hefir ver<ð um
það, verða setx ljós í vörðurnar
við Helgastaði, en rautt Ijós
stöku yþrðuna aurtur á bökkun
um.
K. F. U. M. Sunnudagaskól
inn kl. 10 árd. Y.-D. fundur kl
1 e. h. (drengir 10—14 ára; á
gæt skemtun). V.-D. fundur k
2 (drengir 7—10 ára). U.-D
fundur kl. 8(4- Allir piltar, 14
18 ára, velkomnir.
Kristinn Pjetursson opnar í
dag listsýningu á Laugaveg 1
Sýnir hann þar höggmyndir
málverk, raderingar og teikn-
ingar. Sýningin verður opin í 8
daga.
Gunnar Gunnarsson hefir rit
að skáldsögu um Jón Arason, og
er hún nýkomin út. Ritdómur
um bókina hefir birst í Politiken
eftir Chr. Rimestad.
Síra Páll Stephensen, fyrrum
prestur í Holti í Önundarfirði
gegnir til bráðabirgða prests^
störfum í Holti undir Eyjafjöll
um, vegna veikinda síra Jakobs
Ó. Lárussonar.
Kaupfjelag er í ráði að
stofna í Árnessýslu og hefir
nokkur undirbúningur verið haf
inn í hreppunum að stofnun
slíks fjelagsskapar. Stofnfundur
verður haldinn áður en langt
líður.
Póstmálanefndin hefir setið
hjer á rökstólum undanfarið.
Mun hún vera að gera áætlun
u m póstflutning með strand
ferðaskipum á helstu hafnir og
>aðan út um sveitirnar.
Jarðarför Páls V. Bjarnason
ar sýslumanns fer fram frá dóm
kirkjunni n. k. miðvikudag.
öræfingar hafa ekki ennþá
komið frá sjer kjötinu og öðr-
um sláturafurðum í haust.
Verður reynt að fá bát frá
Hornafirði, ef leiði gefur.
Síra Magnús Guðmundsson
frá Ólafsvík talar við guðsþjón
ustuna á Elliheimilinu í dag kl.
4. Allir velkomnir.
Skautasvell er nú allgott á
tjörninni.
Silfurbrúðkaup eiga á morg-
un Ingeborg og P. L. Mogensen
lyfsali.
Talsverðan snjó hefir sett
niður austur í Rangárvallasýslu,
en þó eigi svo, að ferðir bíla
hafi hindrast.
Málverkasýning Jóns Engil-
berts í Goodtemplarahúsinu er
opin í dag kl. 11—7. Þetta er
eina málverkasýningin, sem nú
gefst kostur á að sjá hjer í bæn-
um.
André-myndirnar.
Lítil von er um það, að hægt
verði að framkalla myndir á
filmum þeim, sem fundust í far
angri Andrée og fjelaga hans.
Vatn hefir komist inn í hylkin,
enda stendur á þeim að myndirnar
skuli framkalla í síðasta lagi í
febrúar 1898, svo það væri
hrein tilviljun, ef eitthvað yrði
á filmum þessum að græða.
Járnbrautargöng undir
Njörfasund (Gibraltar).
Komið hefir til orða að grafa
göng undir Njörfasund, svo að
hægt verði að koma á járn-
brautarsamgöngum milli Spán-
ar og Marokko. Hafa verið
rannsökuð jarðlögin sem grafa
sarf gegnum, og er komið á
daginn, að þau eru hentug fyr-
ir göngin. Er gert ráð fyrir, að
göngin kosti um 10 miljónir
sterlingspunda.
Óhagræði er það mikið, er til
kemur, að járnbrautarteinar á
Spáni eru með styttra millibili
en í Frakklandi, svo vagnar
comast ekki rakleitt norðan úr
Miðevrópu t. d. og Englandi,
^egar Ermarsundsgöngin eru
komin til sögunnar og suður til
Afríku.
Landsins lægsta
verð.
Ferðagrammófónar á 22.50
Karlmannsúr góð frá 5.00
Spil stór frá 0.40
Spilapeningar lausir 0.06
Myndarammar frá 0.50
Matskeiðar- og gafflar alp. O.öO
Ttskeiðar alp. 0.35
Matskeiðar og gafflar plett 1.50
Tskeiðar plett 0.45
Borðhnífar ryðfríir frá 0.75
Stálskautar frá 9.50
Vatnsglös frá 0.35
Barnadiskar m. myndum 0.50
Dömutöskur frá 5.00
Dúkur, Bílar frá 0.25
Matar-, Þvotta-, Kaffi-
stell frá 0,75
2ja turna plett allskonar af 6-
gerðum, alt ódýrast hjá
K.
Bankastræti 11.
Veirar-
Frakkar,
Hanskar,
Húfnr,
Treflar.
Mikið og smekklegt úrval
nykomið heím.
Verð við allra hæfi.
Vðruhúsið.
Nokkra góða
kúrbassa
vantar mig — frí kensla.
Ben. Eifar, Langav. 19.
Hvennagullið.
Eftir Rafael Sabatíni.
— Hver fjandinn, hvíslaði La
Fosse í eyrað á mjer og við orð
1) -i nti og undrtmarglampann í aug-
uraf hans, varð mjer litið við í
F.oti mínu.
Dyrnar höfðn opnast og á þrep-
fJritdittum stóS greifinn af Chat-
eí! erault í, allri sinni risavöxnu
mynd. — Einn af þjónum mín-
oei, í rauðum og gulum eiti-
kennisbiíningi, en það eru. litirnir
í aðálsmerki mínu, stóð fyrir fram-
iu hann og tók á.móti hatti hans
og skikkju. með auðmjúkri hreyf-
ingö.
Skyndileg þögn hafði færst yfir
í, nnkvæmið', þar sem nafn þessa
miins fram til þessa hafði verið
é állra mnnni; ]d jóðnað var háðið
og spottið, sem fyrir augnabliki
síðttii hafði leikið um þettnan mann
og eh-egið dár að bónOrðsför hans
iM Langitedoe —för sem hann var
nýkominn heim úr, simdurmarinn
af smán ósigursins.
(jrímulaus undrunin skein út úr
iMi jjitum okkar, með því aö við
lí '*nm allir lieyrt þess getið,
að fyrsta hryggbrot hans
liefði næstnm riðið honum að fullu
og enginn okkar hafði búist við
því, að sjá Chatellerault fyrst um
sinn taka þátt í svona fjelagsskap,
öai sem gleðin — af því gortaði
jeg að minsta kosti — rjeði ríkj-
um. Nokkur augnablik stóð greif-
inr. eins og spj-rjandi á þrepskild-
inum, á meðan við gapandi af
undrun, teygðum álkurnar til þess
áð vii’ða hann fyrir okkur — eins
og hann hefði á þessu augnabliki
fallið niður af himnum. En kæfð-
ui' hláturinn í La Fosse, sem altaf
var jafn skeytingarlaus, vakti
mig úr leiðslúnni; jeg reiddist,
þetta var hámark svívirðingarinn-
ar og jeg varð fyrir alla muni að
koma í veg fyrir afleiðingar henn-
ar. Jeg stökk á fætur með svo
snöggri hreyfingu, að stóllinn
minn hentist langt fram á gljá-
fægt parketgólfið. í nokkrum
skrefum var jeg kominn við hlið-
,ina á greifanum og rjetti út hend-
iiuj tií þess að bjóða hann vél-
komilin. Hann tók í hönd míná,
en þó á svo kyrlátan hátt, að að
eins mátti skilja það á þann eina
veg, hann væri mjög sorg-
mæddur, og einhverstaðar úr djúp-
um hins risavaxna líkama hatís
heyrðist koma ofurlítið veikt and-
varp.
— Það kemur yður á óvart að
sjá mig hjer, herra markgreifi!
sagði hann, og- var að heyra sem
hann vildi með þessu afsaka að
Jiann hefði komið hingað — já
yfirleitt að hann væri til.
Þessi göfugi greifi af Chateller-
ault var annars frá náttúrunnar
‘Iiendi; jafn stoltur og drambsamur
og' sjálfur skrattinn — og til
þeírrar all-kunnu veru, voru hinir
vansælu þjónar hans vanir að líkja
honum, þareð þeir þóttust kenna
— að því er sagt var — ýmiss
áþekk einkenni á hinu skolbrúna
andliti hans. Hann Iiafði alist upp
í því umhverfi, sem hlaðið hafði
undir Iiroka þann, er hann annars
frá* náttúrunnar hendi hafði í rík-
ur mæli og hylli konungsins —
sem við báðir keptum um -— hafði
enn frekar skarað eldi að þeim
stórmenskudraumum, sem hann 61
í hjegómlegri sál sinni. Var það
þá nokknð undarlegt, að hin 6-
venju auðmjúka rödd hans olli
mjer heilabrota, þar sem að mímx
áliti, jafnvel ekki mishepnuð bón-
orðsför gat verið nægileg átylla
til þess að koma svona fram, þegar
um mann, sem hann var að ræða.
— Jeg bjóst ekki viS, að hjer
væru svona margir gestir, sagði
hann, og það, sem á eftir kom,
brá ljósi ýfir ástæðuna fyrir því
að hann var svo daufur í dálkinn.
„Hr. markgreifi, lians hátign kon-
ungurinn hefir synjað að taka á
móti mjer, og þegar sólin er horf-
in, erum við, þessar litlu stjörnur
á himni hirðarinnar, neýddir til
ess að leita á náðir mánans í
eirri von, að finna þar dálítið
ljós og svölun.“ Og nxx hneigði
liann sig djúpt fyrir mjer. '
— Með þessu eigið þjer við, að
jeg ríki á nóttunni, tók jeg til
máls og liló. Líkingin er skemtileg,
en ekki beinlínis nákvæm, þar
sem tunglið er kalt og gleðisnautt,
eix mig mxmuð þjer ávalt sjá heitan
og innilegan. Og þess hefði jeg
óskað hr. greifi, að ástæðan fyrir
hinni ágætu heimsókn yðar, væri
önnur en misþokki hans hátignar
konungsins.“
— Það er ekki að ástæðúlausu
að yðxxr hefir verið gefið viður-
nefnið „hinn veglýndi“, svaraði
hann um leið og hann hneigði sig
að nýju, og án þess að hafa skilið
sneiðina, er fólst í þessum góm-
sætu orðxlm mínum. Jeg hló og
batt enda á alla þessa gullhamra
með því að Ieiða hann til borðsins.
— Ganymedes, sjáðu um sæti
handa greifanum. Gilles, Antoine,
gangið greifanum af Chatellerault
um beina. Basil, komdu með vín
lianda hinxxm tigna gesti. Flýtiö
ykkur nxx!
Þjónar íriínir lögðust nú allir á
eitt xxm að gera Iionum til þæg-
iuda; þeir voru á þönunx í kring
um hann, suðandi og óþreytandi,
eins og býflxxgur ki'ingum rós. —
Hvort lierrann víldi ekki bragða á
.,,Kapun a la casserolle“, eða á
þessum ágæta páfugli? Eða hvort
fleskið freistaði hans ekki? Hjer-
væri einnig salat, sem kokkur
mai’kgreifans Iiefði Iært að mat-
reiða í ítalíu, og ennfremur vai-
lijer franskur rjettur, er sjálfur-
Quélon hefði fxxndið upp.