Morgunblaðið - 09.11.1930, Síða 10

10
MORtiUNB L A ÐI Ð
,, Jeg stæri mig af léreptunum mínurn**
segir húsmóöirm
Þvottar
þvegnir med
RiNSO
verða hvítari
og endast
lengur
-EVER BROTHER9 LIMITED
PORT SUN.UOHT, ENOLAND
„ Þessvegna J>væ jeg aldrei hin fínu lök og
dúka mína í öðru en Rinso. Rinso fer
svo vel með )?vottana, )>að naer út
öilum öhreinindum án harðrar núningar
og gerir pvottana hvíta án )>ess að
bleikja yk Siðan jeg fór að brúka
Rinso i hvíta )>votta, verða )>eir hvítari
og endast lengur, svo )>að er spamaður
við )>að líka.“
Er aðéins selt i pökkum
— aldrei umbúðalaust
Litill pakki—30 aura
Stór pakki—55 aura
iiinuii i»ii ihi.-
BljgÍaÍÍ8Í^HB®ÍÍEE:
W-R 25-047 A
Skiftafundur
í þrotabúum Ludvigs C. Magnússonar og Ingvars Bene-
diktssonar, verður haldinn í lögmannsskrifstofunni í Arn-
arhváli á morgun (mánudag 10. þessa mánaðar), klukkan
10 fyrir hádegi, til þess að taka ákvörðun um síld þá, sem
búin eiga á Akureyri, og þá sem geymd er fyrir Ásgeir
Pjetursson og Co. í frystihúsinu „Snæfell“ hjer.
Skiftaráðandinn í Reykjavík 9. nóv. 1930.
Bjttrit Þórðarson.
Væntanlegt :
Epíi í kössum, 2 teg.
Appelsínur. Vínber.
Laukur.
Eggert Kristfánssen & Co.
Símar 1317 — 1400 og 1413.
væri. Þess vegna væri engin
hætta. Og það væri „gorkúlu-
háttur“ að skrifa bæjarstjórn
svona brjef.
Eftir að hafa talað um brun-
ann í Piræus og í Hull, fór Ól-
afur út í einkamál sín — tófu-
ræktina. Sagði, að eins og
menn hefðu amast við tófunum
sínum um árið, eins væru menn
af pólitískum ástæðum að am-
ast við bensíngeymunum inn hjá
Völundi.
Og hann komst að lokum að
þeirri skynsamlegu(!) niður-
stöðu, að eins og asnarnir hefðu
fengið asnana til þess að hleypa
út tófunum sínum — eins mynd
vera hægt að fá asnana til þess
að kveikja í olíunni og bensín-
inu á Klöpp(!).
Eftir að Stefán Jóhann hafð
sagt það, að það væri ófor-
skammað af svona mönnum, sem
hefðu menn í þjónustu sinni í
hættu, að skrifa svona brjef
og Ólafur Friðriksson haíði gef-
ið í skyn, að Kveldúlfur dræp'
menn, með því að hafa ljelegan
útbúnað á togurum sínum, fjellu
umræður niður um málið.
Bæi tal ð fslandi
Póststjórnin lie-fir nú endursám-
ið bæjatcil það, sem út var gefið
1915 og var þess síst vanþörf, því
talsverðar breytingar hafa orðið á
bæjarnöfnum víðsvegar á landinu
og auk þess hafa risið upp fjöídi
nýbýla á liðnum 15 árum eða frá
því er liið fyrra bæjatal var gefið
út. —
Bæjatal það, er nú hefur göngu
sína, er að ýmsu leyti enn full-
komnara en hið fyrra, því auk
þeirra nýbýla, er bættst liafa við,
er hreppum og sýslum raðað í
skipulagsbundnara formi en áður
var.
Bæjatali þessu má aðallega
skifta í tvo kafla.
í fyrri kaflanum er bæjum rað-
að eftir sý.slum og lireppum, en í
siðari kaflanum er bæjum raðað
eftir stafrófsröð eins og í hinu
eldra bæjatali.
í-íú nýbreytni hefir verið tekin
upp í hið nýja bæjatal, að sýna
fólksfjölda hvers heimilis aftan við
bæjarnafnið, þar sem bæjnm er
raðað eftir sýslum og lireppum.
Að því er virðist hefir póst-
stjórnin að óþörfu lagt talsverða
vinnu í slíka skýrslugerð, því ekki
fæ jeg sjeð að hún komi að nein-
run notuni, hvorki almenningi nje
póstmönnum; því fólksfjöldi bæja
er víðast hvar stöðugum breyt-
iliguni háður, og mun nú þegar
sýna ónákvæma tölu, með því líka
að fólltstala bæjanna er tekin eftir
manntalsskýrslum presta frá 1928.
Nolckrum eyðibýlum, sem talið
er ólíklegt að byggjast muni í ná-
inni framtíð, hefir verið slept, en
aftur á móti hafa húsanöfn verið
talin með þar sem um ónúmeruð
hús var að ræða.
Vanskil póstsendinga hjer á
landi eiga alloftast rót sína að
rekja til ófullnægjandi áritunar,
sem eykur póstmönnum þráfald-
lega óþarfa fyrirhöfn.
Hjer á landi eru bæir samnefnd-
ir svo tugum skiftir og er því
ónóg að rita eingöngu ákvörðun-
arstað sendingarinnar nema um
smá kauptún sje að ræða, eða
bæjarnafn, sem enginn bær á sam-
nefnt við eins og t. d. „Öfund“
í Sauðanesshreppi í Norður-Þing-
eyjarsýslu, en slíkt er alþýða
nujnna yfirleitt ófróð um, og er
því bæjatalið oftast, nær hinn eini
og áreiðanlegasti leiðbeinari í þeim
efnum.
Það verður því að teljast mjög
nauðsynlegt að rituð sje full árit-
un á allar póstsendingar sem sje:
íult nafn viðtakanda og heimili
ásamt hrepps- og sýsluheiti.
Enska póststjórnin gefur ár-
lega út sjerstakan leiðarvísi al-
menningi til leiðbeiningar um
þetta atriði, þar sem hún krefst
eins nákvæmrar utanáskriftar og
sendendur geta frekast í tje látið.
Póstmönnum er falið að gæta
þess mjög vandlga að þessum
fyrirmælum sje framfylgt og veita
helst ekki sendingum móttöku
nema með fullri og greinilegri
áritun — nafni sendanda og heim-
ili, ritað á bakhlið almennra brjefa
sem og allra annara, póstsendinga.
Hjer á landi er það mjög óal-
gengt að menn riti, nöfn sín á
bakhlið almennra brjefa, ög verð-
ur iðulega að áminna fólk, sem
sendir t. d. peninga- eða verðbrjef
um að rita nöfn sín og heimili á
bakhlið þeirra.
Afleiðing þessarar vanknnnát'tu
almennings verður því oft sú, að
ef viðtakandi finst ekki eftir árit-
uuinni, þá koma brjefiu aftur end-
urseftd til sendipósthús&ms og þar
lig’gja þau í tugatali vikum saman
þar til þau eru opnuð ’ og reynt
að komast eftir. hver sje sendandi
þeirra, sem þó all-oft er árang-
urslaust, því að oftast nær vantar
lieimili sendanda.
Skammstafanir eru ekki leyfðai'i
þegar um utanáskrift póstsendinga
er að ræða, með því líká að al-
menningur mundi e. t. v. nota
aðrar skammstafanir en þær, er
fyrirskipaðar eru og gætu því
mjög oft valdið ruglingi.
Póststjórnin liefir um fjökla
mörg ár liaft sínar eigin skamm-
stafanir á ölluni póstafgroiðslum
á lanáinu, en á síðastliðinu ári
var sumnm þeirra breytt í sam-
ræmi við skammstafánir Landss'ím-
ans, sem þó virðist liafa orðið
til liins lakara.
Sumar xkammstafanir Landssím-
ans eru liarla torskiklar og má
t. d. í því sambandi bendo á t.vær
þeirra, sem sje Flatey skamm-
stafað „Tfb“ og Mjóif jörður
skammstafað ,,Bkm.“
Póststjórnin hafði til dæmis
skammstafað Flatey ..F“ og Mjóa-
fjörð „Mf“, og eru slíkar skamm-
stafanir talsvert viðkunnanlegri
en hinai'.
Væntanlega gera menn það að
skyldu sinni að kaupa hið nýja
bæjatal, og þá einkum þeir, er
mikil póstviðskifti hafa að jafn-
aði. —
Telja má víst, að póststjórain
selji bæjatalið við mjög vægu
verði auk þess sem hún lætur það
að sjálfsögðu liggja frammi á öli-
um pósthúsum landsins, almenn-
ingi til leiðbeiningar og afnota.
S. G. B.
Byltingarafmæli bolsjevikka
mintust sósíalistar og kommúnist,-
ar á Akureyri í fýrrakvöld rneð
kaffisamsæti.
Ný toók. -
Steinn Sigurðsson:
Myndir og ljóð 1930.
Fáein ár eru síðan þessi ai-
þýðumaður sendi frá sjer leik-
ritið Storma, allgótt rit að bygg
ingu og skáldskaparment. Næst
kom frá hendi Steins ljóðabók
„Brotnir geislar“, veigalítil og
þó lýtalaus. Nú kemur þessi.
Hún er svo miklu betri en
Brotnu geislarnir, að ólíkindum
sætir, að sami sje höfundurinn
— og fá ár á milli. I þessari bók
er fjöldi vísna ágætlega kveðn-
ar og sum kvæðin mergjuð og
háttslyng. Höfundur leikur sjer
að hringhendusmíð svo vel, að
yndi er að lesa. Og stendur
hann í þessari grein ljóðagerð-
ar svo að segja jafnfætis Þor-
steini Erlingssyni — og er þá
ekki í kot vísað. Það fer sam-
an hjá Steini, að hringhenda
hans er lipúr, og það, að hún
er kjarnyrt. Tökum t. d. þessa
um Hornbjarg:
P>jargsins þráfalt hyrnan há
hvasst á sjáinn starir;
mundi gá hvert geiga frá
Grænlands bláu skarir.
Seinni hluti þessarar vísu er
afburða vel gerður, og sá fyrri
dável.
Þá er þessi vísa um gróðrar-
stöð:
Baðm í sandi, blað á strönd,
blómsturland úr flagi
skapar andinn, ást og hönd
— öll í bandalagi.
Svona fallegar vísur eru á víð
og dreif í bókinni, ein og ein
með mynd.
„Sveitin mín“, heitir langt
kvæði hi'inghent. Þar og víðar,
er svo djúpt kafað eftir orðum,
sumum fornum og sumum al-
þýðlegum, t. d. frá sjómanna-
stöðvum, að jeg verð að fara í
orðabækur til að ganga úr
skugga um merkingar. Jeg get
játað það, að þess háttar hnje-
fall hefi jeg ekki þurft að temja
mjer gagnvart málfari annara
nútímaskálda. Það stappar ann
ars allnærri, að Steinn grafi of
d'.júpt eftir orðum og talshátt-
um sumsstaðar í þessu- kvæði.
Því að hringhenda á að vera
ljett. Það eru lög óskrifuð.
„Bærinn minn“ er urh heim-
ilishætti og vinnubrögð í sveita-
bæ, látlaust og ljómandi vel
geiT. Og fleiri kvæði eru góð í
þessari deild, sem blasir við
bæjardyrum,
„Haf og hamar“ er magnað
kvæði, langt og snjalt, mun
vera gert um Vestmannaeyja*,
manninn, sem hamarinn kleif
1 hitt eð fyrra og bjargaði skips-
höfninni. Þar.er t. d. þessi vísa:
Kjöll í skafi kólguhríða
kastast milli hrikaboða.
Sjóir fast að súðum ríða,
saltar geiflur byrðing hýða.
Úfum hleður einval gnoða,
ylgju söxin hamalt sníða.
Þessi drápa er þrítug og væri
vel sæmandi hverju stórskáldi,
Grími eða Einari.
„Dalasmalinn“. er undir þeim
hætti, sem er allra hátta örðug-