Morgunblaðið - 20.12.1931, Síða 12

12
MOltUUWBLAÐIÐ
Horaalsishls-kio
frá Kalmanstnngii og Hví'ársíðn
•r besta kjðtið f bænnm.
BAUnpylsnr,
Tiðnrkendar bvergi eins gáðar.
Simi 7 Sfmi 7.
Jólagjafir.
Speglar fjölbreytt úrval. Ilmvatnslampa
(alabast), $ms ðhöld f ba8herbergio.fi
Lndvig Storr,
Langaveg 18.
tekist það fvr, að koma f,jórum verfii aó flæmast lijeðan ót i
mynclum í einu inn á vorsýning- lönd, þar sem menn vilja eignast.
una j París — stærstu og merki- listaverk hans, því að ekki getnr
legustu listsýningu heimsins. Og hann lifað á loftinu fremur i'ii
lijer við bættist, að list-. aði-ir. Og ef liann hverfur nó
tímarif Prakka fluttu lofgreinir i heðan, eru listavei'k hans glötuð
um Asmund og birtu myndir af
Islenskur iðnaður.
Tágastólar, reyrstólar, sefstólar og
bólstraðir. — Sporöskjulöguð og
kringlótt borð, teborð og blómaborð
Körfugerðin, Skólavðrðustlg 3.
i jðlaborðið
alt fyrsta flokks vörur.
Grísakjöt, Kotelettur, Steik o. fl. Nautakjöt af
ungu. Hvammstanga Dilkakjötið, sem er viður-
kent það besta á reykvískum markaði. Hangikjöt
afbragðsgott. Margs kohar álegg, t. d. Pylsur,
Roulade, Pastetur, Salöt, Ostar, Smjör, Egg o. fl.
Alt innlendar vörur og eigin framleiðsla.
Komið og lítið í glugga vora.
Benedikt B. Guðmundsson & Go.
Sími 1769.
Vesturgötu 16.
Dutlungar ðstarinnar.
jót frá þeirri staðrevnd, að ungu
anennirnir voru báðir enskir og
þar af leiðandi geggjaðir. Per-
sónulega dró hun enga dul á
skoðun sína.
— En hvað ungfrúin er iðju-
scm!, hrópaði hún, þegar hón leit
ir.n til Myrtile, sem var komin
aftur af morgungöngunni.
—- Já, nú verð Jeg bráðum að
fara hugsa um að vinna fyrir
nýjum fötum, sagði Mvrtile. Þessi
sem jeg á, gaf herra Geralcl mjer.
—- Það eru mjög falleg föt, —
og dýr, eða er ekki svo, sagði An-
ett.e. En nú vantar ungfnina kvöld
búning.
— Jeg fer ekkert út á kvöldin,
svaraði Myrtile hálfhnuggin.
— Nei, jeg gæti trúað því að
það væri ætlun herra Bents að
fjarlægja yður greifanum, svo
bann gæti sent yður heim í Lund-
únaþokuna og gifst yður þax
sjálfur. Æ, ef jeg væri í yðar
sporum myndi jeg ekki sætta mig
við þetta lengur.
— Hvað viljið þjer þá, að jeg
geri? spurði Myrtile hálfrög.
— Jeg myndi fara í fínustu
fötin mín, svaraði Anette, sem
komst mi öll á loft. Svo færi jeg
til gistihallarinnar og leitaði uppi
verustað greifans að kvöldinu —
annars get jeg nú gert það fyrir
yður — og svo segði jeg honum
hreinskilnislega að jeg væri komin
af því að mjer væri farið að leið-
ast að sitja ein heima og bíða!
Auðvitað myndi jeg svo hvísla að
honum fa’llegustu orðunum sem
mjer gæti dottið í hug — og
leggja handlegginga um hálsinn
á honum. Nú og eftir því sem jeg
þekki til greifans, væri hann þá
varla fær um að senda mig heim
aftur — það er að segja ef jeg
væri þjer.
Myrtile sat með saumana í
kjöltu sinni. Augun ljómuðu og
varirnar voru opnar. En hvað hún
hafði verið heppin að spyrja An-
íslendinguui um aldur og æfi. Og
þá geta ]>eir nagað sig í handar-
bökin fyrir að 'hafa slept þeim
úr grei'pum sjer og flæmt frá sjer
listamanninn, sem kunni
— að yrkja þar sögu inn í
efnisheim,
sem orðlaust sinn höfund lifir.
Slík listaverk verða dýr með
tímanum.
Piltur og stúlka,
einn af nýjustu smíðisgripum Ás-
mundar, gerðnr úr granít.
Hstaverkum hans. Þeim fórust orð
á svipaða leið og skáldið (E. B.)
kvað:
T ósæa hreyfing er afltakið hnept,
af innri glóð ekki neista slept.
Ásmundur var á góðri leið til
frægðar og frama.
Hver mundi nú sú móðir, er
ekki miklaðist af jafn efnilegum
syni og reyndi að gera alt fyrir
hann sem hún gæti?
En hvað hefir nú móðir Ás
mundar, hin íslenska þjóð, fyrir
liann gert?
Ásmundur hvarf 'hingað heim
og flutti með sjer listaverk sín.
Hann hefir unnið látlaust síðan
og gert mörg ný listaverk. Hann
hefir haidið sýningar. Menn hafa
komið þangað og dáðst að lista-
verknnum, en engum hefir dottið
í hug að kaupa þau. Er því ekki
annað sýnna en að Ásmundur
ettn ! Já, auðvitað gerði hún þetta!
En auðvitað mátti Kristófer ekk-
ert vita um það. Hann var fullur
af alls konar grillum og hleypi-
dómum. Sennilega var það líka
rjett hjá Anettu að hann væri
með sínar eigin fyrirætlanir um
framtíð hennar. Það hlaut hann
>ó að skilja, að var óframkvæm-
anlegt.
Þegar Anetta var farin, sat hún
eins og venjulega við sauma sína
uns Kristófer kom, og hún tók
honum nákvæmlega eins og hún
var vön, eða jafnvel öllu vin-
gjarnlegar. Kristófer var aftur á
móti alvarlegri en hann átti vanda
til. —
— Myrtile, sagði hann. Jeg hefi
fengið Hnu frá frænku minni á
Englandi; hún býst við að geta
útvegað þjer atvinnu og — sæmi-
legan dvalarstað.
— Ósköp er hún vingjamleg,
svaraði Myrtile án þess að sjá
mætti að hún fagnaði frettunum.
Og hvað segir Gerald um þetta.
Nú nýlega hefir Ásmundur gert
nokkura smáa smíðisgripi, sem
iengum er ofvaxið að kaupa, þeim,
er á annað borð hafa efni á að
prýða heimili sín með listaverkum.
Gripir þessir eru til sýnis í dag
í g'liyrga Morgunblaðsns og glugga
,,Málarans“ í Bankastræti. — A
morgun geta menn fengið þá
keypta, og þurfa ekki annað en
snúa sjer til Morgunblaðsins eða
„Málarans“.
Á. Ó.
Biblían og kenslubækur.
Mál var nýlega höfðað gegn
tveimur hændum í Andebu í Nor-
egi, fyrir það að, þeir hefði ekki
sent börn sín í skóla síðan 1925,
og að þeir hefði ekki leyft skóla-
stjórninni að húsvitja börnin ti!
þess að sjá hverrar fræðslu þau
nyti á heimilunum.
Bændurir báru það fyrir sig,
að börnunum væri kent ann-
að heldur en ]>að sem biblían
kennir. Sjerstaklega værj kenslu-
bókin í kristnnm fræðum óhafandi.
í landafræði væri börnunum kent
það, að sólin stæði kyr, og jörðin
gengi í kringum liana, en í bibl-
íunni væri hvergi minst á þetta,
heldur væri þar þvert á móti
talað um gang sólarinnaar á himn-
inum. Ennfremur háru þeir því
við, að í skólanum væri börnun-
um keut það, að jörðin væri margra
miljóna ára gömul, en í hinni
helgu bók væri sagt, að það væri
ekki nema nokkurar þúsundir ára
síðan hún var sköpuð. í sálma-
bókinni og nýju biblíuþýðingunni
úði líka og grúði af villukenn-
ingum.
00<00000<X>000<X>0000
Nýjasta bók
Remarque
Vjer hieidum heim
er tilvalin jóla-
ogf nýjársgjöf.
oooooooooooooooooo
Nýshokliað
s m i ð r
frá mjólkurbúi okkar,-
er nú ávalt á boðstól-
um í öllum okkar mjólk
urbúðum, svo og versl'
uninni LIVERPOOL og
útbúum hennar.
Mjólkurfjel?ö Reykjavíkur.
Eversbirp
heimsfrægu ritblý og
lindarpennar fást hjá
Bókav. Sig. Krist-
jánssonar, Banka-
stræti, Johs. Norð-
fjöið, Laugaveg 18
og E. P. Briem.
Ný framleiðsla.
btfiilitir
— Jeg hefi ekki minst á það
við Gerald enn þá, svaraði hann..
Hann borðaði ekki heima í gær-
kvöldi og svar var hann í einni
kvöldveislunni sinn hjá Carlton,
langt fram á nótt og fanst mjer
jess vegna ekki rjett að vekja
liann áður en jeg fór hingað. —
En jeg efast ekki um að‘hann
muni verða ánægður með þessa
tilhögun.
Unga stúlkan gretti sig. Ef til
vill verður hann nú ekki eins feg-
inn að losna við mig eins og þjer,
sagði liún.
— Gættu þess, uð við verðum
hjer ekki nema mánuð enn þá.
Að minsta kosti ekki jeg, og Ger- j
ald hefir gert ráðstafanir til þess
a? fara til Biarritz um það leyti.
Myrtile saumaði af kappi og!
leit ekki upp. Ef til vill sagði hún!
æskir hann þess að jeg fari með |
sjer þangað.
r Vertu nú ekki svona heimsk
sagði Kristófer kuldalega. Nei, ‘
sannarlega ekki. Láttu þjer ekki;
úr íslenskri síld, tilbúnir hjer
á staðnum, taka fram allri
útlendri dósasíld.
Ómissandi á jólaborðið.
Siáturlelagið.
detta ]>að í 'hug. Fari Gexald þang-
að, þá er það til þess að leika
„polo“ með nokkurum kunningj'
um sínum og það getur ekki komið
td mála að þú sjert með þeim.
Myrtile hjelt áfram að sauma 1
mestu ró. Hún hálfkendi í brjósÞ
um Kristófer. Skelfing var hann
skilningsdaufur.
— Nú, við skulum segja Gerald
frá þessu, mælti hún rólega. Þjei
skiljið það víst að án hans sam'
þykkis get jeg ekkert ákveðið.
— Auðvitað, samsinti Kristófer.
Við erum báðir jafnt forráðamenn-
þínir. Jeg er viss um að GeraU
lætur sjer alveg eins ant um þ1?
og þykir eins vænt um þig °£
mjer.
Hún brosti án þess að líta upP-
Einn góðan Veðurdag mundi þess1
góðvdjaði, en grunnhygni EgU'
lendingnr komast að raun um
það rjetta, hugsaði hún. Að iokum
myndi hann skilja það, að þaU
Gerald unnust.
— Hvernig lítst þjer á að við