Morgunblaðið - 20.12.1931, Qupperneq 13

bunmidag-inu 20. deseinber 1931.
13
Svana smJUrlikl
ei' framúrskarandi til bökunar. Mælikvarðiiui er til þess,
að ekki þurfi að vigta smjörlíkið í kökurnar.
„Svana" terta
150 gr. smjörlíki.
200 gr. sykur.
6 stk. egg.
200 gr. hveiti.
1 teskeið lyftiduft.
Berjamauk.
Smjörlíkið hrært vel með sykrinum. Eggin aðskilin og
rauðurnar hrærðar saman við. Lyftiduftinu og hveitinu
biandað saman og sáldað í. Hvíturnar vel þeyttar og bland-
aðar saman við með hníf. Vt hluti deigsins smurt vel i mótið
og bakað við meiri undirhita. Hvolft á sykurstráðan papp-
ír. Mótið þvegið og hinir hlutamir bakaðir á sama hátt
Botn fyrstu kökunnar smurður berjamauki og önnur hinna
iögð ofan á einnig smurð. Síðasta kakan leggist þannig
ofan á, að botninn snúi niður. Best að geyma þessa tertu
í pergáment pappír.
...............................
• o
• •
o afsláttnr
til fóla
gefum við af öllum músíkvörum.
Columbia plötur og grammófónar í afar miklu
úrvali.
Verksm. Fálkinn
Sími 670.
■••
• •
• •
• •
• •
• •
• •
-••
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
• •
?!!!!•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Manchettskyrlnr,
einlitar, röndóttar og hvítar, í mjög fjölbreyttu
úrval.
Branns-verslnn.
ÞJer leltlð
ReyhinMiiel.
19. desember
Lifnað hefir yfir ísfisksölu í
Englandi nú síðustu vikuna, og
gott verð fengist fyrir nokkra
togarafarma. — Strax nokkur
uppörfun fyrir menn, sem rek-
ið hafa útgerð með sífeldu tapi
undanfarið.
Og frá Jóhanni Jósefssyni
berast þær fregnir úr Þýska-
lands-för hans, að vænta má.
þar árangurs, ef hægt verði að
taka upp aflasölu í þýskum
höfnum aftur.
En frá saltfisksmarkaðinum
eru enn dapurlegar frjettir, um
enn þá frekara verðhrun.
Sfld.
Rjett áður en Síldaretnkasalan
var leidd á liöggstokkinn, höfðxi
Eyfirðingar afhent henni æði mik-
ið af smásíld þeirri er veiðst hefir
þar í haust, og verið hefir í geypi-
verði á erlendum markaði. Síld
þessi var ófarin frá Aknreyri er
síldarvershmin fekk frelsi. Eig-
endnrnir fóru þess á leit, að fá
jamráðarjett, yfir eign sinni. Þeir
þóttust hafa verið nægilega hart
leiknir af Einkasölunni undanfar-
ið, til þess að fá nú nokkura upp-
bót, á þann hátt að fá mi sann-
virði fyrir þessa veiði sína.
En „lögin verða að 'hafa sinn
gang“, sagði skilanefndin. Þessi
sild verður, sem fyrri farmar, að
sigla til „Brödrene Levy“. Þeirra
verðm- hagurinn og gróðmn. Því
.sfldin var veidd fyrir 15. nóvem-
her. En það er ekki nema sildar-
;aifíi sá, sem fengist hefir eftir
þann tíma, sem lans er úr álögnm
Einkasölunnar og klóm Levy-
hræðra.
Hansavíxl.
, Þjóðfrægt er hreppstjórahrjef
Magníisar Torfasonar, er hann
sendi nt, til þess að fyrirskipa gott
.siðferði í Skeiðarjettvim xim áxið.
JBrjefið var prentað — en á alveg
skökkum stað. Það kom út í Spegl-
inum. Engum, sem ekki hafði sjeð
.framrit sýslumannsins, datt í hug
að út.gáfa Spegilsins væri aarnað -en
útúrsniiningur til háðs. En rit-
stjórn blaðsins treysti sjer ekki
j.il að gera brjefið hlægilegra, en
frumritið sjálft var orðrjett •—
því átti brjefið ekki heima í Spegl-
inum.
En greinar Jónasar Jónssouar,
sem hann setur í Tímann upp á
síðkastið, um atvinnumál, ættu
aftur á móti heima í háðblaði. Þær
vekja sömu tilfinningar eins og
greinar slíkra blaða. Til dæmis
þegar hann skýrir hátíðlega frá
því, að hann hafi gert það fyrir
Sjálfstæðisflokkinn að koma Síld-
areinkasölunni á. Hann hafi verið
,stýrimaður“ — hann sjálfur — að
ig hefir hann orðað sig við Síldar-
einkasöluna. Af umhyggju fyrir
Sjálfstæðismönnum, áildarútgerð-
armönnum o. fl. á svo þessi síldar
„stýrimaður“ — hann sjálfur, að
hafa siglt fleytunni í kaf. En
Einkasalan, sem Sjálfstæðismenn
að heppilegri jólagjöf. Vjer bendum yður á
„HeIios“ lækningatæki.
,,Afnám“ bannsins.
Alda sú, sem risið hefir á þessu
hausti hjer í bænum, gegn hann-
farganinu, magnast óðum. Hún
hefir náð inn í insta hring for-
ystumanna bindindisstarfseminnar.
Stórtemplar, Sigfús Sigurhjartar-
son, hjelt því hiklaust fram á
stúdentafjelagsfundi á dögunum,
að breyta þyrfti áfengislöggjöf-
inni.
En sumir vilja, að fram fari
þjóðaratkvæði um hannið. Sú leið
hefir verið valin í Fmnlandi. í
grein, sem birtist á öðrum stað
hjer í blaðinu, er skýrt frá, hvers
vegna þannig er farið að þar. Bann
menn í þingi Finna, og ekki síst,
komið í atvinnugnægð fárra und-
anfarinna ára?
Keflavík.
Hrakfarir Jónasar Jónssonar i
Keflavík, hafa vakið nokknra eft-
irtekt. Ekki vegna þess, að ástæða
sje til að nefna þær sem neitt
einsdæmi. Sama í „hvaða Keflavík
hann rær“, með því að tala
um málefni atvinuuveganna; sá
róður getur ekki endað á annan
hátt en þann, að menn biðja
hann að hafa sig á burt. Hann
,hafi þar ekkert að gera, eigi þar
ekki heima.
í viðureign Jónasar Jónssonar
,við Keflvíkinga, sjást tvær and-
stæður þjóðlífsins mætast. Annaré
bannhræsnarar, sem þar hafa átt ,vegar fólk, sem íengið hefír upp-
sæti, vilja skjóta sjer undan þeirri eldi sitt í hinum harða skóla sjó-
áhyrgð að gera út um málið, sóknanna.Lífið kennir þeim mönn-
skjóta því undir úrsknrð almenn- um, sem stunda fiskiveiðar á smá-
ings, þeir sem sje bregðast skyldu /leytum hjer við strendurnar, að
sinni, sem forráðamenn þjóðar sinn
ar, af hræsni •— eða hugleysi.
Enn þá afkáralegra er að fara þá
leið hjer, þar sem bannið er í raun
og veru afnumið, vínið er eitt meg
inflotholt ríkisstjórnarinnar á sviði
fjármála, og stjómin heldnr óhollu
víngutli að almenningi, en bannið
er í því einu fólgið, að'menn mega
ekki flytja inn hollari vín en Spán-
argutlið er. Það er ekki
;annað en hlægilegur orðheng-
ils háttur að tala um „afnám“
laga, sem í raun og veru eru úr
gildi feld fyrir mörgum árum.
Önnrrr hlið er á því máli. Bind-
indismenn, sem kunna að vilja
þjöðaratkvæði og framhald núver-
andi lagaleysis, seilast með þvi
eftir fylgi Hösknldar í Saurhæ og
annara slíkra manna. Því núver-
andi ástand veitir þeim eins konar
lögverad.
Verslnnin Bristol,
öankastræti.
altaf voru andvígir, altaf hafa
>arist á móti, og aldrei hafa haft
hvorki ábyrgð nje stjórn á, segir
J. J., að altaf hafi verið óska-
bam þeirra og í þeirra höndum(!)
Menn, sem eitthvað vita hvað
gerist á sviði stjóramála- og at-
vinuumála, taka slík skrif eins og
„meinlaust grin“, eða ,spegilmynd‘
af vitlausum manni.
Alvörvrmal.
Á bæjarstjórnarfundi hjer á dög-
unum skýrði Kjartan Ólafsson hæj
arfulltrúi frá vinnu þeirri, sem
bærinn hefir gengist fyrir í at-
vinnuhótaskyni. Hann hefir um-
sjón með þeirri vinnu. Rúml. 200
manns eru nú í vinnu þeesari, en
nálægt því jafnmargir ómagamenn
hafa sótt um að fá slíka vinnu.
Auk þess á 3. hundrað mena, ein-
hleypir.
Jafnframt lýsti Kjartan ástæð-
um verkamanna hjer í bænum.
Kvaðst hann hafa tekið eftir því,
að ástæðui ungra heimilisfeðra
væru tiltölulega verstar. Þótt þeir
hefði fyrir fáum að sjá, væru þeir
í mestum vandræðum, hefði, af
einhverjum ástæðum fæsta útvegi,
fengí síðar atvinnu, en hinir eldri
^nenn, og þar fram eftir götnm,
sagði Kjartan.
Hann hefir hjer vakið máls á
þjóðfjelagsatriði einu, sem hlýtur
að hvetja menn til umhugsunar um
fippeldismál og framtíð þessa bæj-
ar. Hann fullyrti ekkert um það,
hverjar orsakir væra til þessa, að
menn þeir, sem nýlega væru farnir
iað sjá fyrir sjer sjálfir, virtust
jvera lakar til þess færir en hinir,
enda er það mál, sem eigi verður
útskýrt og greint í snöggri svipan.
, En ef þessi skoðun Kjartans Ól-
afssonar er á rökum reist, hljóta
þæjarbúar að spyrja: Hvað veld-
ur? Hvaða þáttur er það í tíðar-
andanum, sem hjer hefir mest á-
hrif ? Er undirrótanna að leita i
uppeldismálunum ? Stjórnmálun-
um? Eða er hjer um stuudarfyrir-
brigði að ræða — sem fram hefir
staðreyndum einum er treystandi.
Hvers konar sjónhverfingar, tylli-
vonir eða misskitningnr á raun-
(veruleikanum, getur orðið þeini
mönnum að fjörtjóni, í baráttu
þeirra við Ægi. Engir menn eru
þeim ógeðfeldari en loddararnir,
sem með köldu blóði kunna að
itelja þeim trú um, að þeir leggi
,á haf út, á traustu fleyi, þótt
báturinn sje fúið lekahrip.
Loddarinn.
Á fund þessara manna, sem
aldir eru upp í hinum txausta
,skóla raunveruleikans, kemur svo
Jónas Jónsson. Maðurinn, sem lof-
áði þjóðinni efnahag, en sett hefir
hjer alt i botnlausar skuldir; —
maðurinn, sem þóttist berjast fyr-
jr efnalegu sjálfstæði, en lætt
hefir Gleipni skuldafjötra að hönd
,um þjóðarinnar. Bændnm loi’aði
hann blómlegum búskap. En sveit-
ir era að leggjast í auðn.
Skuldlaus átti verslunin að vera.
En kaupfjelagsskuldirnar eru orðn
ar þjóðarböl.
Sveitaskóla átti að styrkja. —
Bændaskólar eru að tæmast.
Rjettarfar og siðgæði átti að
,hæta. Blómaöld lögbrata leiddi
hann yfir landið. Forgöngumaður
lögbrata varð hann.
Síldveiðar áttu að verða auðnu-
vegur.
Aðferðin: Einkasala.
Árangurinn: Tekjurán og eigna-
tjón.
Endirinn: Crjaldþrot..
Þegar þessi pólitíski loddari
skartar á mannfundum með hlóma
sveig svikinna loforða, skiftir í
,tvö kora.
Þar sem sjónhverfingaleikur
hans tekst og fólkið er blint, er
honum vel tekið.
En þar sem skóli lífsins hefir
kent mönnum að greina á milli
staðraynda og sjónhverfinga, lof-
orða og svika, þar er þessi maður
smáður og fyrirlitinn.
„Hræðsla*'.
Kátleg grein var sem oftar í
Tímanum nú nýlega, eftir
Jónas Jónsson, er hann nefndi
„Hræðsla“. Þóttist hann þar vera
að telja kjark í „þegnana“. Það
væri ekki nema hjartveiki og firra,
að bera kvíðboga fyrir framtíðinni.
Fyrir nokkram árum vildi það
til í Kaupmannahöfn, að sendi-
sveinn emn í mjólkurbúð eignaðist
erfingja. Sendisveinninn Var innan
við fermingu og gekk í hlárri
blússu og á txjeskóm að sið jafn-
aldra siuna. Er Ítann kom á fæð-
ingarstofnna til þess að heimsækja