Morgunblaðið - 10.04.1932, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ
T
Húsgagnav. Reykiavfkur.
stíflulokum með hjólalyftum fyx--
ir Rafmagnsveitu Reykjavíkur,
smíði á olíugeymum fyrir h.f.'
„Shell“ í Skerjafirði, á Siglufirði
og á Akranesi, smíði á 1250 tonna
síldarolíugeymi fyrir Síldarverk-
smiðju ríkisins á Siglufirði og öðr-
wm geymi, 1300 tonna, fyrir h.f.
„Kveldúlf“, á Hesteyri, sem smíð-
aðnr var á 28 dögum og er það
•eftirtektarverður vinnuhraði.
Yjelsmiðjan „Hjeðinn“ hefir frá
því fyrsta smíðað mikið af járn-
■búnaði á veiðarfæri togara og hef-
ir þá hluti jafnan á boðstólum, og
•sýnir m. a. nokkra þeirra í sýn-
íngarglugga í Hafnarstræti 4.
Húsgagnaverslun Reykjavikur
í Vatnsstíg 3, er ein af stærstu
liúsgagnaverslunum bæjarins. Eig-
endur hennar eru þeir Jón Magnús
son og Guðm. H. Guðmundsson.
Versluin var stofnuð 1930 og jafn-
'hliða lienni vinnustofá. Þar eru
;gerð svefnherbergis-, borðstofu- og
bólstruð hiisgögn í stórum s'tíl. —
Hafa eigendur verslunarinnar í
hyggju að efla framleiðsluna sem
mest í sem flestum greinum.
Sýningu á listiðnaði
hefir Asmundur Sveinsson mynd-
höggvari haft í biiðarglugga Mál-
arans í Bankastræti þessa viku.
Bni það munir steyptir úr leir,
»armara og granit og er hver
þeirra listaverk iit áf fyrir sig. Má
]»ar t. d. minnast á „Kreppuna“,
•einkennilega „symbólska“ mynd,
e#a þó öllu heldur tvær myndir, og
•er þetta listaverk einstætt í sinni
a-ið. Þá má líka geta um víking-
inn. sem siglir dreka sínum að ó-
kunnri ströncl. Er myndin gerð úr
’leiri, og “v þar raðað saman i'íór-
Tun eða fimm leirtegundum af mis-
n;u.,andi litum. V?: m.-.ður ógjörla
að hvoru skal dást. meir, lmg-
%T#emni listaman.-:stnj í samningu
mv" ;.,r ’.ar, eða han ’-l**ikni hans
að steypa hana þannig úr mismun-
»ndi og mislitu efni. Enn má geta
um granitmyndina „Fýkur yfir
fe*'ðii,“, leirmyndina „Dansinn“ og
*v*. „Fiskimau;i:i'r.“, sen bi. tist
hjer í nýrri útgáfu. Allar eru
myndir þessar tiltölulega ódýrar,
•en munu dýrar verða er tímar
líða. — Þess má geta, að As-
ttnmdur liefir einnig gert skreyt-
ingar í húsum með þessum steypu-
leirstegundum, og má þíiast við
því, að margir verði til þess á
uæstu árum að fá slíltar skreyting-
ar í stofur sínar í stað þess að
'vera með eitthvert. útlent „pírum-
'Pár‘ ‘ á veggjunum.
Trjesmíðavinnustofa Árna J.
Árnasonar
’var stofnuð hjer í bæ árið 1923
•g er til húsa í Skólastræti 1B.
Stofnandinn lærði hiisgagnasmíð
ijá einhverju þektasta firma í
]»eirri greia í KaupmannahÖfn, og
^apk þar prófi í iðn sinsi. Síðan
trjesmíðavinnustofan tók til starfa
hefir hún borist lítt á, en lagt alt
kapp á að vanda vörur sínar svo
að þær yrðu sjer meðmæli hvar
sem þær færu. Hefir það og reynst
a.ffarasælt,, sem best má sjá á
því, að vinnustofan hefir orðið að I
færa út kvíarnar og stofna útibú [
í Hafnarfirði. Fjóra nemendur í ■
húsgagnasmíð hefir vinnustofan út- j I
skrifað síðan hún tók til starfa. j
Kaffibrensla 0. Johnson & Kaaber. j
Kaffibrenslan er stofnsett árið f
1924, og er því h. u. b. 8 ára
gömul.
VTjelar allar ern þær fullkomn-
irstn, sem til eru á heimsmarkað-
innm. Notuð er sjerstök vjel til
þess að hreinsa kaffið, áður en
það er brent, og nemur hún bnrt
öll óhreinindi úr kaffinu. Þegar
kaffið er brent, hreinsast það enn
betur, og að síðustu, þegar kaffið
er ma'lað, er ekkert eftir uema
sjálfur kjarninn, þannig, að neyt-
andinn fær aðeins það besta og
kraftmesta úr kaffinu.
Nákvæmar gætur eru á því hafð-
ar, að kaffið sje ávalt hæfilega
brent, og mölunin við allra hæfi.
Vjelar allar eru knúðar með raf-
orku. Sjálfvinnandi vog vegur
kaffið, þannig að kaupandi á ekki
á hættu að fá ekki fulla vigt.
Brenslan er í „fnllum gangi“
allan daginn, og fá því neytend-
urnir stöðugt nýbrent og malað
kaffi, einnig sökum þess, að kaff-
ið selst jafnóðum í búðnnum —
eftirspurnin er svo mikil og jöfn,
þannig að kaupmaðurinn „liggur
ekki með“ kaffið.
Atta ára reynsla fyrirtækisins
tryggir kaupendum gæðin, enda
fer salan sívaxandi.
Fyrirtækið kaupir kaffið beint
frá framleiðslulöndunum nndir
sjerstöku eftirliti, og hefir venju-
lega fyrirliggjandi birgðir af 12
til 15 mismunandi kaffitegundum.
Nýja kaffibrennslan.
Eigendur eru C. Ryden og H.
Ólafsson & Bernhöft.
Fyrirtækið er stofnsett undir
þessu nafni í mars 1928.
Car'l Ryden, sem veitt hefir fyr-
irtækinn forstöðu frá byrjnn, mun
liafa einna mesta reynslu af hjer-
lendum mönnum í brenslu á kaffi
í stærri stíl. Hann byrjaði að fást
við kaffibrenslu hjá Thomsen 1905
og var þá Nýhafnar-kaffið, sem
svo var kallað, það besta, sem
bæjarbúar þektu.
Vjelar þær, sem brenslan notar,
eru af nýjustu og fullkomnustu
gerð og þær afkastamestu, sem
hjer eru í notkun.
Brenslan notar aðeins góðar teg-
undir af kaffi því, sem best á við
smekk Islendinga. Kaffið er alt
hreinsað vandlega og kemur til
kaupandans í sterkum og snotrum
umbúðnm í Vk og Vs kg. pokum.
Sem stendur hefir brenslan á
boðstólum Rio kaffi, Java kaffi,
Moeca kaffi.
Kaffið er brent daglega og
tryggir það neytendanum fullan
styrkleik og bragðgæði.
ITm Fálka-kaffibætisgerðina
skrifar Tngólfur Esphólín:
Kaffibætisgerð mín, sem fram-
leiðir Fálka-kaffibætirinn (í bláu
umbúðunum) byrjaði í maí 1927 í
litlu herbergi, um 10 fermetra
íslenskir legsteinar
smfflaðlr i mikln úrvali.
Aðrar stemsrníðavörur, svo sem: tröppur, og annað til
húsa, afgreitt eftir pöntim. Gerum teikningar af alls
konar steinsmíðavinnu eftir óskum viðkomenda. ---
Yfir 40 ára reynsla í legsteinasmíði.
Magnús G. Gnðnason,
steinsmíðaverkstæði.
Grettisgötu 29. Sími 1254.
leiðslan var þá um 15—25 kíló á
dag.
í ágúst 1927 var flutt í stærra
húspláss, um 50 fermetra.
En um áramótin 1930—31 keypti
jeg hús á Akureyri og flutti kaffi-
bætisgerðina þangað. Gólfflötur
var þar um 500 fermetrar; dags-
framleiðsla um 150 til 200 kg.
(eða 800 pakkar kaffibætis).
Kaffibætisgerðin á Akureyri
mun vera með allra hreinlegustu
matvælagerðum hjer á landi, t. d.
er sjóðandi vatn hvarvetna þar
sem grípa þarf til þess.
LífstykkjabúSin.
Það var árið 1916 að frú Elísa-
bet Kristjánsdóttir Foss stofnaði
hjer í bæntim saumastofu fyrir
hin svonefndu „lífstykki“, sem áð-
nr voru flutt. hjer inn þúsundum
saman. „Lífstykkin“ voru nm þær
mundir illa sjeð hjá læknum, og
var oft minst á það, hve heilsn-
spillandi þau væm fyrir konurn-
ar, er notuðu þau, því að þegar
konurnar voru að velja sjer
„dönsku“ lífstykkin, var ekki alt-
af um það spurt, hvort þan hæfðu.
En síðan Lífstykkjabúðin var
stofnuð hjer, hefir þetta breytst,
úví að saumastofan saumar eftir
máli, livert lífstykki við hæfi þess,
sem á að nota það. „Lífstykki“
eiga ekki saman nema nafnið.
Læknar hafa verið á móti þeim,
en þeir viðurkenna þó, að þau
sjeu nauðsynleg. Þess vegna eru
nú búin til brjósthöld, mjaðma-
helti og allskonar sjúkrabelti og
saumar Lífstykkjabúðin þau öll,
svo að lengur þurfa íslendingar
ekki að sækja þá hluti til annara
þjóða.
Efnagerð Áfengisverslunar ríkisins
hefir undanfarna viku háft sýn-
ingu á efnávörum þeim, er hún
framleiðir, í glugga í Vöruhúsinu.
Hefir sú sýning þótt mjög smekk-
leg. Vörurnar, sem þarna eru sýnd
ar, eru alls konar bökunardropar
og hárvötn, sem verslunin fram-
leiðir og selur nú um land alt.
í veiðarfæraverslun O. Ellingsen,
Hafnarstræti 15, eru til sýnis í
tveim gluggum ýmis konar vörur
af ísl. framleiðslu, sem verslunin
hefir á hoðstólum, en flestar þeirra
lætur hún sjálf framleiða. Sjer-
staklega má benda á a.lls konar
seglasaum (svo sem ábreiður, segl,
drifakkeri, bárufleyga o. m. fl.),
snvrpinótabl okkir, snyrpinota-sig-
urnagla, carbid-ljósker með fram-
leiðara, þorskanet, þjarghrings-
dufl, smokköngla, travvtdoppur,
trawhuxttr, vinnuskyrtur, blýlóð
m. m. Enn fremur sýnir verslunin
))[NímhhniiÖl
HAsmæðnr!
Údýrnstn og besta matarkanpin ern spaft-
saltaft dllkakjðt bá okknr.
I. n. Dllkakiöt.
1. fl. Dilkakjöt.
Islenskar hreinlætisvðrur
fvrlr ÍsMngi.
R.F. HREIHH framleiðir:
Kristalsápu, Brcensápu,
Stangasápu, Hanðsápu,
Þuottaðuft, Raksápu,
Rcestiðuft, Flótanðí sápu,
Baðsápu, Fcegilög,
Skóáburð, Sólfáburð,
Uagnáburð, Baðlyf,
Kerti.
Munið að biðia um HREINS-uarur.
stærð, hjer í Reykjavík. Fram-lmargt annað, er httn selnr af ísl.
vörum, svo sem alls konar hursta-
vörttr, alls konar sjófatnað, nan-
kinsfatnað, leðttraxlabönd, sæng-
urdýnur, sjóvetlinga o. m. fl.
Bólstruð húsgögn.
Þau hafa rntt sjer meira og
meira til rúnts hjer á landi á síð-
ari árunt, og er það að vonum;
því þau þykja þægilegri og end-
ingarbetri en önnttr húsgögn. Til
skamms tíma hafa menn orðið að
panta fjaðrahúsgögn frá útlönd-
tim, því hjer ltafa engir kunnáttu-
menn verið á þessu sviði, þar til
á síðari árum ,og höfttm vjer því
orðið að sækja þessa. gerð hús-
gagna til annara landa, eins og
margt annað. En nú á síðari árum
ltafa þó nokkuð margar vinnustof-
ur verið stofnsettar og starfrækt-
ar, sem eingöngu búa til bólstrnð
fjaðrahúsgögn. Og reynslan iiefir
sýnt það, að þesei húsgögn standa
ekki að baki erlendum fjaðrahús-
göguum, og er því óþarfi að yera
að panta hólstruS fjaðrahúsgögm
lengur erlendis frá. Og hlýtur það
að vera ö'llum sönnum íslending-
itm gleðiefni. Það á ekki að þurfa
„íslenska viku“ til þess að sann-
færa oss nm það. hve mikið hag-
ræði það er, að geta sjálfir valið
gerð fjaðrahúsgagna, og eins á-
klæðið á þau. í stað þess að þurfa
að leita til erlendra kunnáttn-
inanna, með alt slíkt. Sjálfs er
höndin hollust. Nú er vissa fengin
fvrir því, að umrædd húsgögú er
hægt að fá búin til að öllu leyti
hjer á landi.Ög geta menn sann-
færst um það ,með því að líta í
sýningarglugga húsgagnaversían-
arinnar Áfram á LaugaTegi.