Morgunblaðið - 15.05.1932, Blaðsíða 8

VORGiTNBLAÐIÐ
8
vili drukkið, jafnvel áður en há-
tíðin byrjar.
Áfengi má ekki selja unglingum
(yngri en 21 árs) og neita má
drykkjumönnum um afgreiðslu.
011 sala áfengis skal vera gegn
borgun út í hönd. Það er tekið
fram, að ekki megi láta áfengi úti,
þó full trygging sje sett fyrir
greiðslu eða veð.
Verð á áfengi ákveður „stjórn-
arráð áfengiseinokunarinnar". Um
það er sagt, „að hvorki skuli
leggja svo háa skatta á áfengi eða
setja verð þess svo hátt, fyrst um
sinn, að vonlaust sje að berjast
gegn heimabruggun og leynisölu“,
— Síðar geti það komið til
tals að hækka verðið. Uó er ekki
til þess ætlast, að verðið sje jafn-
lágt og nú er hjá leynisölum eða
lægra. Gerir stjórnin sjer von um,
að flestir vilji kaupa löglegt á-
fengi nokkru dýrara en ólöglegt,
auk þess nokkur áhætta við leyni-
verslun og smyglun.
Bkki þykir sænska tímaritinu
það líklegt, að almenningur vilji
kaupa löglega áfengið öllu dýrara
en það ólöglega ,og gerir helst.
ráð fyrir því að verðið megi síst
vera hærra en hjá leynisölunum.
Til þess að fyrirbyggja hins vegar,
að mikil drykkjuskaparalda liefj-
ist við frjálsa sölu á ódýru á-
fengi, er bent á það ráð, sem Svíar
nota: Að láta hvern mann fá á-
fengisbók, en ekki hærri skamt á
mánuði en reglugerð ákveður. Hef-
ir það skipulag gefist allvel í Sví-
þjóð.
Hjer er auðsjáanlega úr vöndu
að ráða fyrir Pinna, ef trúa má
því, sem Bmil Olavson þingmaður
skýrði frá, að leynisalar í Helsing-
fors seldu einn lítra af spíritus
(smuggelsprit) fyrir 80 aura
(saenska). f Stokkhólmi kostar
bann þó 2 kr. og 40 aura.
Finnar gera ráð fyrir marg-
brotnu og ströngu eftirliti. Eru
þau ákvæði sennilega að mestu
soiðin eftir gömlu bannlögunum.
Bftir er að vita hvort þau koma nú
að betra haldi en verið hefir til
þessa. Ekki sýnast þáu öll líkleg
til þess.
G. H.
fEfintýra prinsínn.
Letrað var í lífsins bók, að jeg
ætti að bjarga þessum unga kaup-
rnanni, við höfum að eins flett
fyrsta blaðinu, hvað á eftir kemur
er okkur kulin gáta.
—- 1 lífsins bók — hvernigf
Hún komst ekki lengra, faðir
hennar kallaði og bað þau koma
inn til morgunverðar. Danvelt var
þegar sestur að borðinu, hann var
nú töluvert hressari og sagðist
vera búinn að skrifa föður sínum,
en nú væri eftir að vita hvað
hann segði. —
— Faðir þinn verður áreiðanlega
ekkert upp með sjer þegar hann
heyrir um hrakfarir þínar, sagði
Claessen. — Hann reynir að koma
þjer sem fyrst í hjónabandið, ef
ske kynni, að konan þín gæti
varið þig af slíkum ferðalögum.
Danvelt hló. — Það væri ekki
lakara, jeg sje ekki eftir þessum
skildingum, ef það yrði til þess
að flýta fyrir giftingu minni.
Antonius tók eftir að Danvelt
K. K.
rekið úr íþróttasambandi íslands,
en tekið inn aftur þegar í stað.
Frumhlaup stjóraar í. S. í.
Síðastliðið haust hófust deilur
milli stjórnar K. R. og stjórnar
í, S. í. út af 2. fl. haustmótinu í
knattspyrnu. Stjórn í. S. í. dæmdi
af K. R. kappleik og fjelagið í
sekt; sem var rangt samkvæmt
leikreglum í. S. í. að áliti lögfræð-
inga. K. R. hefir því í vetur verið
að reyna að fá stjórn í. S. í. til
að taka málið fyrir aftur, því
stjórn K. R. hefir, sem eðlilegt er,
ekki viljað hlýða alröngum dómi,
en það hefir ekki fengist, heldur
hefir stjóm í. S. í. nú á ný dæmt
fjelagið í sekt sem er 50 kr., út
af sama málh Stjórn í. S. í. hafði
svo ákveðið að sú sekt skyldi
greiðast fyrir 1. maí s.l.
Stjórn K. R. skrifaði stjóm í. S.
í. 30. apríl s.l. og fór fram á að
greiðsla sektarinnar biði þar til
eftir aðalfund f. S. í. Því brjefi
svaraði í. S. 1. samdægurs á þann
hátt, að K. R. væri útilokað frá
allri þát.ttöku í öllum íþróttum
innan í. S. í. þar til sektin væri
greidd. Sá þá stjórn K. R. að slík
ákvörðun mundi stór skaða alt
íþróttalíf í bænum, þar sem K. R.
er stærsta og fjölbreyttasta íþrótta
fjelag lahdsins, og leggur því
venjulega til langflesta þátttak-
endur í íþróttamótin.
Að morgni þess 1. maí sendi
stjórn K. R. því umrædda sekt til
gjaldkera knattspyrnuráðsins.
Þann 1. maí sendi K. R. þátt-
takendur bæði í einmennings-
keppni í fimleikum og á drengjaT
Maupið.
Drengjahlaupið skyldi hafið kl.
1 síðd., og er foriúaður K. R. kom
með liðsveit sína til leiks, er þar
fj'rir fulltrúi f. S. í. með fundar-
gerðarbók sambandsins og tilkynn-
ir þar á götunni að K. R. sje
rekið úr íþróttasambandi íslands.
Sýnir þá formaður K. R. kvittun
þá er hann hafði fengið hjá gjald-
kera knattspyrnuráðsins, um að
sektin sje greidd, og við það sef-
aðist fulltrúinn og kvað K. R,-
mönnum leyfrlegt að hlaupa. —
Hlupu þeir síðan og sigruðu eins
og kunnugt er.
horfði á Jóhönnu, eins og það væri
hún er honuin væri ætluð.
— Eyðsluklær og óhófsseggir
eiga ekki vel við Jóhönnu, hún
verður að kenna þjer sparnað.
Danvelt horfði gletnislega á Jó-
hönnu og sagði: — Jeg tek með
þökkum alt sem hún vill kjnna
mjer, og ef hún vill þá er jeg fús
til að taka kenslu hennar strax.
Jóhanna ansaði honum ekki, hún
horfði í gaupnir sjer og var aug-
Ijóst, að hún átti í baráttu við
sjálfa sig, henni fjell ekki þetta
tal, en vildi láta sem ekkert væri.
Antonius rauf þögnina og spurði
berra Claessen, hvenær hann
mundi geta fengið far til Eng
lands.
6. kapítuli.
Um nónbilið daginn eftir sátu
þau öll í skemtiskála Jóhönnu.
Það var lítill skáli sem reistur var
á hæð í garðinum, þar sást út
yfir hafið. Var hvergi eins fagnrt
Síðar um daginn fekk stjórn K.
K. tvö brjef frá í. S. í. Annað
þess efnis að fjelagið væri rekið
úr íþróttasambandi Islands uns
hin umrædda sekt væri greidd, og
hitt að það væri aftur tekið inn í
sambandið.
Stjórn K. R. kom þessi herferð
gegn fjelaginu kynlega fyrir og
fór að athuga hvort það væri
virkilega samkvæmt lögum íþrótta
sambands íslands að stjórn þess
gæti rekið fjelög úr sambandinu
fyrir ekki meiri ástæður en hjer
var um að ræða.
Stjórn I. S. f. kveðst reka fje-
lagið úr sambandinu samkvæmt 5.
grein hegningarbálks f. S. f. sem
getur um að ef sektir sjeu ekki
greiddar á rjettum tíma þá varði
það burtrekstri, uns sekt er greidd
eða um hana samið. En nú er það
að athuga, að samkvæmt lögum
íþróttasambands íslands, þá er það
ekki á valdi stjómar að reka sam-
bandsf jelag úr sambandinu, því 15.
gr. sambandslaganna hljóðar svo:
„Lagabreytingar og brottrekstxir
fjelaga úr sambandmu mega ekki
fram fara nema á aðalfundi og
því að eins áð % hlutar atkvæðis-
bærra manna þeirra, sem á fundi
eru, samþykki' ‘.
Sjá því allir að stjórn í. S. í.
hefir framið bersýnilegt lagabrot
gagnvart K. R. og eðlilegt að K.
R. geti ifla sætt sig við slíka með
ferð af hálfu æðstu stjómar í-
þróttamálanna hjer á landi.
Stjórn K. R.
tPjóðaratkuceði
um bannið.
Þrír þingmenn, þeir Bergur
Jónsson, Einar Arnórsson og Jón
Ólafsson flytja svohljóðandi þings-
ályktunartillögu í sameinuðu
þingi:
„Alþingi ályktar að skora á
ráðuneytið að láta fram fara at-
kvæðagreiðslu almennra alþingis-
kjósenda í sambandi við næstu al-
mennar alþingiskosningar, og þó
eigi síðar en 15. okt. 1932, um það:
1. hvort, kjósandi telji rjett að
nema úr lögum bann það, er nú
gildir, um innflutning áfengra
drykkja, og
útsýni og þaðan. Skálinn var mjög
vistlegur, á veggjunum hengu
skínandi fögur veggtjöld, með
myndum úr biblíunni. Gígja hjekk
þar einnig í einu horninu, Antoní-
us greip gígjima og fór að leika, á
liana. Claessen mátti ekki vera að
hlýða á sönginn, störfin biðu hans,
svo hann kvaddi fólkið. A Danvelt
hafði söngurinn þau áhrif, að hann
sofnaði á legubekknum og hraut
hátt.
Jóhanna hlustaði hugfangin á
leik Antoniusar, hún kunni að
eina lítið að leika á gíg.ju, svona
vel hafði enginn leikið á gígjuna
hennar og rödd hans var yndislega
þýð og látlaus. Friður hvíldi yfir
náttúrunni og öllu í kringum þau,
Antoníus hætti að spila, alt var
kyrt. Jóhanna gat ekki að því
gert, lienni fanst þessi ókunni
maður alt öðru vísi en allir aðrir
•r hún hafði kynst, enginn hafði
talað við hana eins og hann. Hún
leit alt öðrum augum á tilveruna
nú en áður.
— Hvað ætlið þjer að gera til
2. Hvort kjósandi telji þá eigi
rjett að setja reglur um meðferð
áfengis, innflutning, sölu og veit-
ingar o. fl„ til tryggingar gegn
misbrúkun áfengis.“
í grg. segir svo:
„Allsherjarnefnd Nd. hefir feng-
ið til meðferðar frumvarp, þar sem
ætlast. er til þess, að flytja megi
hvers konar áfengi og að ríkið hafi
eitt á hendi innflutning þess og
heildsölu, en sala alment og veit-
ingar verði ýmsum takmörkunum
háðar. Eins og kunnugt er, var
leitað atkvæða alþingiskjósenda
1908, áður en bannlögin voru sett í
öndverðu. Því þykir flutningsmönn
um þessarar tillögu ófallið að af-
nema, án þess að sama meðferð
sje á málinu höfð, bann það, er
enn gildir um innflutning nokk-
urra áfengistegunda. Þess vegna
þykir rjett að skora nú á ráðu-
neytið að spyrja alþingiskjósend-
ur landsins um vilja þeirra í þessu
efni, líkt og gert var 1908. Einn
flutningsmanna (B. J.) telur þó,
að mátt, hefði gera þær beryting-
ar, sem hjer greinir, án þess að
leita atkvæða kjósenda, en með
því að ekki er þess að vænta., að
frumvarp það, er hann hefir borið
fram á þessu þingi ásamt fleiri
þingmönnum, geti fengið af-
greiðslu nú, getur hann fallist á að
fara þá leið, sem í tillögunni
segir' ‘.
Útför Doumers.
París, 12. maí.
United Press. FB.
TJtför Doumer’s forseta Frakk-
lap)ds fór fram í dag. Fólk hafði
safnast saman svo mörgum þús-
undum skifti á leið þeirri, sem
líkfylgdin fór, en það voru tvær
mílur vegar. Fulltrúar fjörutíu
þjóða voru við.staddir útförina. M.
a. voru þar prinsinn af Wales og
Albert, konungur Belgíumanna.
Líkið var borið úr Elysée-höllinni
og flutt. til Notre Dame kirkjunn-
ar. — Líkið var jarðsett síðari
hluta dags í ættargrafreitnum í
Vaugirardkirkjugarði. Var þar að
eins ekkja hans viðstödd, nánustu
ættingjar og Lebrun, Tardieu og
Laval.
Lnglands? spurði hún alt í einu.
Antoníus horfði út um glugg-
ann, veðrið var þungbúið, þoka og
salla rigning: — Ef veðrinu Ijettir
ekki innan skamms þá verð jeg
ykkur tli óþæginda, í þessu veðri
þýðir ekkert að leggja af stað í
sjóferð.
— Því faidð þjer til Englands?
spurði hún aftur enn ákafar.
— Jeg fer að dæmi Lalaings.
— Lalaings — hver er það?
— Hafið þjer aldrei heyrt hans
getið? Jacgues de Lalaing var
einstakur í sinni röð, hann var
"íddari við hirð Philips hertoga,
síðan jeg var barn hefi jeg einskis
óskað fremur en líkjast honum,
hann er mín fyrirmynd.
Antoníus sagði Jóhönnu frá
Lalaing, talaði um ipannkosti hans,
hreysti og göfuglyndi. Hann sagði
henni frá mörgu er hún hafði
aldrei heyrt fyr, hvérnig Iffið væri
hjá hirðinni o. m. fl. Henni fanst
þetta alt líkara æfintýri en veru-
leika, fólkið sem hann lýsti var
okki líkt henni, eða þeim er hún
Fiskábreiður
íbornar, fyrirliggjeuidL
Hsgeir úlafsson,
Bankastræti 7, sími 894
Amatðrdeild
Lofts í Nýja Bíó.
Framköllun og kopíering'
fljótt og vel af hendi leyst, I
GsrdlnusleflEir.
„Kirsch’ ‘ atengur, gem m&
lengja og stytta.
Patentstengur með rúllum.
Látúnsrör o. £L fyrirliggjandi.
Lndvig Storr
Langaveg 15.
Barnirúm, vöggnr,
barnastólar, brúflnvsguar.
Húsgagnaversl. Reykjavíkur.
Vatnsstíg S. Sími 1940.
Jarðvegnr
til uppfyllingar, fæst í nokkra
daga, ekið hvert sem er, gegm
sanngjörnu gjaldi í
Helldverslim
Uarðars Gíslasonar.
•fc Aiit með islenskum Skipum! •Júj
* »
hafði þekt um æfina.
— Eruð þjer þá riddari?
— Jeg þrái að vera riddari f
orðsins fylstu merkingu, en er bara
óbrotinn ferðamaður sem leita.
gæfúnnar.
— Búist þjer við að hreppa.
hana í Englandi?
— Nei, ekki á. jeg von á því,
sagði Antoníus og brosti.
— Hvers vegna farið þjer þá
þangað ?
— Jeg leita veruleikans, jeg vií
komast í burtu frá hjegómanum
og hræsninni sem alt af hafa ógn-
að rajer og eyðilagt líf mitt.
— Hvað er veruleiki?
— Ávöxtur á trje sannileikans..
— Er svo erfitt að finna það
trjef
Antöníus starði undrandi á
bana: — Þjer talið eins og þjer
þekkið lieimkynni þess?
-— Já. það geri jeg. Jeg er alin
upp í skugga þess og greinar þess;
hafa skýlt mjer fýrir næðingum-
um, Guði sjé lof.