Morgunblaðið - 29.10.1933, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 29.10.1933, Blaðsíða 12
12 ORGUNBLAÐiÐ Wíui'-*»-ir>rwM Með fægist bæði fljótt og vel. Bn endingin er þó stærsti kostur, því mjög er það misjafnt hve fægingin end- ist lengi. -- Þetta ættn Húsmæðnr að athuga. H.f. Efnagerð Rey&javfknr Lifuroghjörtu, altaf nýtt. RLEIN. Baldursgrötu 14. Sími 3073 ***«>•• **?»**»*»• *'»«*•••••« v * r * Smábarna- Kápur. Húfur Vetlingar. Legghlífabuxur. Útiföt. * m Mikið úrval. » Gott verð. f Vðrahúsii Rafmagnsperur „Osram“ og ,,Philips“ kosta 1 krónu. Japanskar ,Stratos‘ kosta 75 aura. JAIins BjBrnssoð, raf tæk j a ver slun, Austurstræti 12, beint á móti Landsbankanum íslenslar afurðir seldar í nmboðssölu, Albert Obenhaupt. Hamburg 37, Klosterallee 49 Símnefni: Sykii". Sæmtmdar Stefánssónar m Af tvennum ástæðum gladdi það mig að lesa grein Ólafs. B. Björns- sonar ,Viltn gleð^ gamlan mannf Fyrst og fremst að frjetta um gjöf gamla marmsins, sem gaf Hall- grímski'rkju af því eina, sem hann hafði af að gefa: sögu sjálfs sín. Vel sje hverjum þeim, sem svo liefir einlægan vilja til þess að styrkja gott málefni. Hitt þótti mjer líka vænt um, að Ólafur not- aði tækifærið til þess að henda okkur á, að ef við vildum, gætum við glatt þenna góða gamla mann og látið það ásannast að með því að gera vel hafði hann í þessn til- felli hitt sjálfan sig fyrir. Ekki fyrir það, að þetta er allsherjar- lögmál, órjúfanlegt og kjarni alls rjettlætis í tilverunni. Við eigum að gera þetta með því að kaupa æfisögu þessa manns, Sæmundar Stefánssonar, eftir sjálfan hann. Hún kostar hálfa aðra krónu og er í snotru handi. En hvað er annað um liana að segja? Ja, það gæti víst verið meira en lítið. Hún er fyrst og fremst merkileg hók vegna þeirrar myndar, sem í henni er dregin upp af þjóðfjelagsháttum, sem nú eru í mörgu gerbreyttir — hamingj- unni sje lof, munu flestir þeirra segja, er bókina lesa. Hún er- lika merkilég vegna binnar afarstór- kostlegu dúlrænisreynslu, sem höf- undurinn hefir orðið fyrir frá blautu barnsheini og greinir frá í sögu sinni- En eitt er þó ótalið enn: Bókin er listaverk. Svo er fnásögnin einföld, skýr, Ijós og skipúleg áð þar mun enginn neita að listamannshendur haíi um fjall- að. Það hefir líka verið sagt, að IJaraldur Níelsson hafi lagt á hana síðustn hönd og fegrað málfærið. Þetta er mjög sennilegt, en hitt er ekki efamál, að frásögnin er Sæ- rundar sjálfs. Heiðraða húsmóðir! Hvers vegna nota önnur þvottaefni, þeg- ar til er þvottaefni, sem sameinar alla kosti — sem er ódýrt, fljótvirkt, og hlífir bæði höndunum og þvottinum? Það heitir FLIK-FLAK — það þvær fljótt og rækilega. Þegar þvotturinn hefir soðið stundarfjórð-' ung eru öll óhreínindin horfin og eftir er að eins að skola þvottinn — og svo eruð þjer búnar Auðveldara getur það ekki verið. — Og ekkert þvottaefni getur gert það betur. --- Sparið tfma og peninga. Látið FLIK-FLAK hjálpa yður með erfiði þvottadagsins. Heildsölubirgðir hjá I. BRYN JÓLFSSON & KVARAN. Morgunblaðið gat þess hvar hók- ina væri að fá. Fyrir hádegi þann dag kom jeg inn í bókaverslun Snæbjarnar Jónssonar og spurði um hana. Búðarstúlkan sagði mjer, að þá á lítilli stundu væru seld 6 eintök, en að aðeins lítið eitt Mikið úrval af fallegum Regnblffúm. Vcrsl. Maochester. Laugaveg 40. Sími 3894. Mnnið A»S.I. 44 Oetur pú tyiirgefið? „Því get jeg vel trúað“, svaraði greifafrúin. Lafði Honerton hefir enn þá yndislegt andlit. Það er sorglegt að hún skuli ekki geta verið hjer niðri í kvöld. ,.Konan mín er því miður ekki hraust“, sagði Joseph. 1 þessu kom Martin, og r’jetti honum brjefmiða á silfurbakka. — Joseph setti á sig gleraugun og las miðann- „Það er yfirlit yfir árangur veiðanna þessa þrjá daga“ til- kvnti hann, og hækkaði ir’óminn. „Jeg ætla að lesa það upphátt: 3291 fasauar, 233 pör akurhænsni, 43 .spætui’, 210 hjerar, 272 kan- ínur og 27, ýmislegt“. Hamingjuóskir heyrðust hvað- an æfa og -Tosepli var í ágætu skapi. ,,Jeg er mjög glaður vfir því. að veiðarnar hafa gengið svona vel“. lank hann máli "sínu. „Jeg þakka ykkur öllum, sem hafa hjálpað okkur þessa daga. Midelton fullvissar mig um, að aldrei hafi verið skotið betur, og það er þó ekki auðvelt að gera bonum til bæfis“. „Maðurinn minn hefir skemt sjer ágætlega“. sagði greifafrúin við gestgjafann. ..Hann segir. að yðar veiðilönd sjeu þau bestu í landinu“. „Alveg eins og Johnson gamli var vanur að segja, — hann var einu sinni á veiðum hjer — að hann vildi helst ,báa‘ fugla, en ,lágar“ stúlkur', hvíslaði Samuel Fern- ham að Joyce Claughton, sem sat næst honum. Joyce horfði óþýðlega á hann. „Samuel1 Fernham“, sagði hún. „Ef þjer værnð ekki miljónamær- ingur og ógiftur, mundi jeg reið- ast við yður. Eins og er, verð jeg að brosa. Það er hræðilegt að við fátifeku stúlkúmar verðum hreint og beint. að verða okkur úti um eiginmann, nú á tímum“. Samuel strauk stutta skegg- broddana. Joyce hafði verið draumsýn hans í mörg ár, og hann hefði beðið hennar fyrir löngu, ef hann hefði haft minstu v.on um bæn- heyrsl-u. „Þjer og Judith gerið ekkert annað en erta mig, vesalinginn,“ sagði hann aumkunarlega. „Þjer viti'ð þó vel, að bað er yðar vegna að jeg er enn þá piparsveinn.“ — „Jeg er nú ekki viss um, að það sje þvingandi einlífi, sem þ.jer lifið“, sagði Joyce þurlega. „Lundúnaborg er fremur bættu- legnr staður nú á dögum, eins og þjer vitið“. ..Mjer finst það vera að minsta kosti rjettast fvrir ungar stúlk- ur að halda s.jer í hæfilegri fjar- lægð frá ,,Ciros“. var mótbára nan.s. í ásökunarróm. „Það er sá skemtilegasti staður sem jeg þekki“ svaraði Joyce. — „Það er svo gaman að sjá bless- aða karlmennina sitja þar í keng af hræðslu við, að þeir verði upp- götvaðir þar inni“. mundi vera til af bókinni. Og til höfundurinn er Borgfirðingur og í þess staklc jeg niður penna að Borgarfirðinum gerist meginhluti brýna fyrir lesendum Mbl. að sögu hans. láta þess verða skamt að bíða, að ekkert eintak sje óselt. Sjerstak- lega vildi jeg snúa máli mínu til Gramall Borgfirðingur. Glímufjel. Ármann. Fimleika- æfmg hjá II. fl. kvenna er í dag Borgfirðinga hjer í bænum, því kl. 3—4 í Austurbæjarskólanum. „Þegar jeg gifti mig, er búið með aít slíkt“, sagði hann. „Það er engin uppörfun“, sagði hún ásqkandi og hristi höfuðið. — Nú var ungi maðurinn kom- inn í slæma klípu, eins og jafnan 4>egar hann átti tal við Judith og Joyce, sem höfðu gaman af að glettast vúð hann. ,,Jeg geri jafnan það sem jeg get til þess að vera. yður til geðs, en þessar ungu stúlknr vilja helst snúa öllu við. Jeg tek nú baba lífið eins og það er“, sagði liann. „Samuel er blátt áfram elsku- legnr í þetta skifti“, sagði Joyce við Juditli- „Jeg vona, að jeg verði ekkert ein með lionum í vetrargarðinum — eða nokkurum slíkum stað — því þá gef ,jeg eftir, er jeg viss um“. ,,Kæra vinkona“, sagði Judith friðandi. „Það gleddi mig mjög mikið að fá þig inn í fjölskylduna. Þar að auk finst mjer Samuel ætti ríkur til þess að vera ógiftur. að eiga heimili- Hann er alt of Hann þarf að hafa einhvem, sem hann getur látið njóta auðæf- auna“. „Það virðist vera óhjákvæmi- legt“, sagði Joyee. „Engin jiarfn- ast meira anð en jeg. — Hvern- ig vilduð þjer taka það herra Fepiham — eða á jeg að segja „Sammy“, ef konan hefði safnað skuldum fyrir giftinguna 1“ „Jeg mundi hara. horga þá skuld“ sagði Samuel himinglaður. „Mundi horga haua með ánægju“. „Hann er undursamlegur“ — viðurkendi Joyce. „Komdu og talaðu við mig eft— ir miðdegisverðinn, Sammy. Jeg get kannske unnið í billiard. — Jeg skulda svo mikið í brigde, að- jeg er hrædd um að það fólk mundi líta kuldalega lá mig, ef jeg settist niður til að spila við það i kvöld“. Edger prins leit með aðdáun á Joyce. Með sjerkennilegt lítið and- lit, og mikla kastaníubrúna hárið„ var hún mjög heillandi. „Er lafði Joyce altaf svona vef fyrirkölliTð að gera að gamnr sínu?“ spurði liann. „Já, hún er mjög spaugsöm. — Jeg vildi annars óska að híin gift— ist Samuel. Það mundi stöðva- hann. Sammy vantar aga, en liann er besti náungi. Hvað finst yðar hátign um hagfræðilegar gift— ingar?“ „Jeg hefi meiri samúð með. hjónabandi, eins og þjer ætlið að ganga í, lafði Judith“, sagði hann. „Heyrir þú það, Fredrik“, — lirópaði Judith. „Þetta voru laglegir gullhamrar til okkar beggja. Jeg geri ráp fyrir að við sjeum skotin hvort í öðru — erum við það ekki?“ „Jeg hugsa m.jer, að þess háttar tilfmningar eigi sjer stað að ein- hverju leyti“. var hið fremur kuldalega svar. „,Fredrik þolir dálítið af ertni,, en ekki um svo háleitan hlut eins- og ástina“, sagði Judith Iðgt.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.