Morgunblaðið - 22.12.1933, Blaðsíða 8

Morgunblaðið - 22.12.1933, Blaðsíða 8
8 MORGUNBLAÐIÐ Til þess að fá fljótt fajsrran og varanlegan , gljáa á alt | , sem fægja þarf er best að nota Á vetrum verður Skíðaskál-! Að endingu vil jeg beina til J inn athvarf fyrir íþróttafólk, þeirra, sem hlut eiga að máli,' sem sækir sjer hressingu í heil- að athuga þennan möguleika í næmt fjallaloft. | ’ma, áður en byrjað verður J Á sumrin ætti skálinn, að að byggja. 1 vera opinn fyrir gigtveika, sem | leituðu sjer þar lækninga. I Skíðaskálanum ætti að verða nægilegt rúm fyrir hina gigt-, j veiku, mörg herbergi, heit böð,; jafnvel gufuböð gætu þar verið. i Af eigin reynslu veit jeg, hve | i mikil þörf er fyrir gigtarhæli. Karl Jónsson, læknir. íbúatalo Ítnlíu ar GLANSD I miððassmatian: Ófrosið dilkakjöt, saitkjöt, hangikjöt. Revkt bjúgu, miðdags- pylsur. kjötfars, nýiagað daglega. Það besta, að allra dómi, sem reynt hafa. Ve'slun Sveins löhannssonar. Bergstaðastræti 15. Rími 2091. Standlampar. Margar gerðir fyrirliggjandi. Enn fremur: Borðlampar, nátt- lampar, vegglampar og lestrar- lampar. Skermabúðin Eftir útreikningi hafstofunn- í Rómaborg, var íbúatala Á hverju ári koma margir til Itanu þann 30. sept. síðastlið- mín, til þess að fá að vera inn 42.592.000, og hefir því hjer við hverina. Jeg hefi ekk- aukist um nálega eina miljón ert húsrúm, og get ekki hýst sígan manntal fór fram síðast júklinga, eða annast um þá. | (21. apríl 1931). En sumir hafa komið samt og legið hjer við í tjöldum. Þó gigtveikt fólk fengi skál- ann til afnota á sumrin, ætti ekki að þurfa að útloka fje- lagsmenn Bkíðaf jelagsdns frá bví að koma þar við, er þeir öska þess, til að fá sjer þar hressingu. Grein Höyers fylgdi eftirfar an.di I umsögn Karls Jónssonar: | Jeg hefi lesið framanritaða ;grein eftir beiðni herra Höyers jí Hveradölum, og virðist mjer itillaga hans mjög eftirtektar- |verð. j íslensku hverirnir hafa hing- j að til verið lítið notaðir til lækn inga, og standa þeir þó síst að baki, að því er lækningamátt snertir, ýmsum hverum erlend- is, sem hafa verið rómaðir öld- í byrjun septémber þ. á., reyndist íbúatala stærstu borg- anna í Italíu, sem hjer segir: Róm 1.075.268 (1. maí 1931: 931.216; 1921: 692.000). Mílanó 1.031.914. Napolí 863.372. Genova 626.324. Torinó 609.083 Palermó 400.691. 1 Napólí og Palermó hefir íbúum farið fækkandi, Gen- ova stendur í stað, en í hinum borgunum hefir íbúatalan stór um aukist á síðustu árum. Áður en þjer endanlega ákveðið jólagjöfina ættuð þjer að líta á úrvalið hjá okkur af konfekt-skrantöskjum, vindlum og reykjarpípum. - Kóina. Laugaveg 8. Hentug:.sta jólagjöfin verður Sheaffers lindarpenninn Mjög mikið úrval áf hinum heimsþektu Sheaffers lindarpennum er fyrirliggjandi. Fást aðeins í Tóbaksbúðinni í Eimskip. — Ennfremur mikið úrval af mjög fallegum koníektöskjum og góðum jólavindlum o. fl. o. fl. — Kaupið rjetta vöru rjettu verði. Töbaksuúðin í Eimskip forstofunni. Sími 3651. bækurnar: Sögur frá ýmsum löndum, II. bindi, ib. 10.00. Sagan um San Michele eftir Munthe, ib. 17.50 og 22.00. Sögur handa börnum og unglingum, III. bindi, ib. 2.50. Ófrævíslögin í Þýskalandi. Egils saga Skallagrímssonar, útg. Fomritafjelagsins, ib. 15.00, ----- | eru jólagjafimar í ár. Berlín 21. des. United Press FB. Ákveðið hefir verið, að þ. 1. jan. n.k. komi til fram- kvæmda lögin, sem heimila að 0 b ver an S * f Eymnnð^sonar ogBókabúð Austurbæjar BSE, Laugaveg 34. j ’m saman. Þetta mál er því'gera ófrjóva konur og menn, j áreiðanlega tímabært nú, og|sem óráðlegt er talið af sjer- SPEG£/AR vfi jeg mjer að mæla með fræðingum, að auki kyn sitt. urri hugmynd, að starfrækja 'si að gigtarhæli í Skíðaskál- num, þangað til reglulegt hæli Framkvæmd lagana verður ær- ið stórfeld því að fyrst um sinn hefir verið ákveðið, að lögin I JÓLAGJAFIR. verður reist, sem hlýtur aðjnái til 400.000 manns og er verða bráðlega. I helmingurinn konur. Stofuspeglar, forstofuspeglar og baðherbergis- speglar era kærkomnar jólagjafír. Fjölbreytt árva Ludvig Síorr, Laugaveg 15, Grand-Hótel. 7. hann manndráparaaugum upp á svalirnar, þar sem svikull leiguklappari var hættur striti sínu of snemma. Gaigern barón heyrði fyrst þetta eins manns klapp, og hugðist gara gabb að öllu saman, gekk því inn í salinn aftur, tók af sér hanzkana pg hjálpaði þessum eina manni við klappið eftir megni og þegar nokkrir leiguklapparar og fáeinir aðrir forvitnir komu aftur frá fatageymslunni, tók hann auk þess að stappa, eins og gáskafullur stúdent. Tvennt, sem hafði skemmt sár vel á sýningunni fór nú einnig að bæra á sér, og loks var klappað og stappað í kapp og þátttakendur í því orðnir eitt- hvað um sextíu,sem heimtuðu að Grusinskaja kæmi fram aftur. — Tjaldið! Tjaldið, æpti Pimenoff af öllurn mætti, og Grusinskaja dansaði tryllingslega fram og aítur. — Michael! Hvar er Michael? Michael verður að koma líka! .... æpti hún hlæjandi m.eð augnahárin ötuð í blárri málingu, svita og tárum. Witte ýtti Michael dansara fram fyrir vænginn, og án þess að líta í áttina þangað, tók Grusinskaja í hönd hans, sem var svo vot og hál, að erfitt var að halda í hana, og fremst á leiksviðinu rniðju hneigðu þau sig fyrir áhorfendunum með öllum þeim yndis- þokka, sem líkamir þeirra höfðu öðlast við lang- vinna og stöðuga æfingu. En tjaldið var ekki fyrr fallið, en Grusinskaja þurfti að gjósa úr sér reiði sinni: — Það var þér að kenna, að það fór ailt í hundaná. Þú gerðir vitleysu í þriðju sveifunni. Slíkt henti mig aldrei með Pimenoff. -—- Þetta geturðu ekki meint, Gru, sagði Michaeí á skrítnu Eystrasaltsmállýskunni, sem var svo voða- leg. Witte dró hann í snatri bak við vænginn og lagði hendina á varir hans. — I guðs bænum vertu ekki að mótmæla henni .... lofaðu henni bara að æða . . . ., hvíslaði hann. Grusinska.ja tók sjálf á móti öllum fagnaðarlátum áhorfendanna, er. ali' þá stund, sem tjaldið var niðri, skammaðist hún. Hún sótbölvaði öllum fjelögum sínum og kallaði þá rakka, fábjána og fanta, og skammaði Michael fvr_ ir að vera fyllisvín og Pimenoff fyrir það, sem verra var, hún hótaði dansmey.jahópnum, sem var fjar- verandi, burtrekstri, og Pimenoff, sem var viðstadd- ur þögull og hryggur, að hún skyldi fremja sjálfs- morð. Og samtímis flögraði hjartað í brjósti henn- ar eins og þreyttur og viltur smáfugl og tárin runnu yfir brosið á andlitinu, sem var úr vaxi og málningu. Loksins skakkaði Ijósameistarinn leikinn með því að loka fyrir aðaltaugina, svo að leiksviðið varð kol- dimmt, og óþolinmóður leikhúsþjónn breiddi grá- an dúk yfir sætin. Tjaldið fór ekiu. oftar upp — sveifarmaðurinn fór heim til sín. — Hvað var eg oft kölluð fram, Suzette? spurði Grusinskaja roskna kbnu, sern stóð til hliðar við sviðið og breiddi upplitajða, gamaldags kápu yfir herðar henni og ýtti upp járnhurðinni fvrir hana. — S;jö sinnum? Jeg þóttist telja átta sinnum. Hald- ið þjer sjö sinnum? Nú, það er.líka fullsærnilegt, finst yður það ekki? En var þetta sigur? Hún hlustaði óþolinmóð á fullyrðingar Suzette um, að það hefði verið frægur sigur, næ.stum eins og í Brússel fyrir þrern árum. Mundi frúin eftir því? Jú, frúin mundi eftir því.....Eius og hægt væri að gleyma öðrum eins stórsigri! Frúin sat í litla búningsherberginu, starði á Iitla rafmagns- lampann innan í vírnetinu, og rifjaði upp endur- minningar. Nei! Það var ekki eins og I Brussel. hugsaði hún, dauðþreytt og þunglyndislega. Hún teygði út limi sína, vota af svita, og iét Suzette nudda sig og þerrd, rétt eins og hnefaleikamaður, sem liggur úti í horni eftir harðan bardaga. Bún- ingsherbergið var dapurlegur verustaður, of heitt, óhreint og rúmlítio — þar var þefur af gömlum búningum, rammri viðarkvoðu, málningu og hundr- uðum yfirþreyttra líkama. Líklega hefir Grusins- kaja sofnað, rétt sem snöggvast, hún gekk yfir steingólfið í forsal sumarhúss síns við Como-vatn- ið .... en þá var hún í sama bili komin aftur til Suzette, og óánægjan með árangur kvöldsins farín að pína hana aftur. Nei, þetta hafði ekki verið stór- sigur! Og hvaða grimdarörlög voru það eiginlega, sem dirfðust að neita hinni miklu Grusinskaju um stórsigur? Enginn hafði hugmynd um aldur Grusinskaju. Til voru þeir gamlir, rússneskir menn — lar.dflótta aðaismenn, sem leigðu herbergi með húsgögnum í WTlmerdorf, — sem héldu því fram, að þeir hefðu þekkt hana í fjörutíu ár .... nú, en það var auð- vitað ýkt. Aftur á móti var á því enginn vafi, að alþjóðafrægð hennar var að minnsta kosti tuttugu ára gömul. og sigrar og frægð í tuttugu ár sam- fleytt, er óendanlega langt. Grusinskaja sagði oft við Witte gamla, sem verið hafði vinur hennar og förunautur síðan hún hóf frægðarferil sinn: — Eg er svo ólánssöm að hafa allt of þungu hlass1’ að velta, alla mína æfi. Og Witte svaraði alvörugetinn: — Talaðu ekki um þungt hlass, Jelisaveta Alex- androwna, og láttu engan verða þess varan —allur heimurinn er orðinn að þungu hlassi. En þitt hlut- vérk er að vera persónugerfi léttleikans. Þú mátt ekki breytast — það yrði-heimsböl! Grusinskaja breyttist heldur ekki. Frá því hún var á sextán ára aldri hafði hún verið 96 pund — í því lá nokkur hluti af sigrum hennar og mögu- leikum. Meðdansendur hennar gátu ekki dansað við aðrar síðar meir, e£tir að þeir voru orðnir van_, ir þessum mikla léttleika. Hnakki hennar og líkam- inn, sem virtist vera eintómir liðir, hófðu ekkl breyzt og heldur ekki hjartalagaða andlitið. Arm- ar hennar "hreyfðust eins og vel tamdir vængir og bros hennar undir löngu augnalokunum. var iista- verk — eitt saman. Allur kraftur Grusinskaju og dugnaður snerist um það eitt að breytast ekki, heldur halda áfram að vera sjálfri sér lík. Og hún tók ekki eftir því, að einmitt þetta gerði heiminn leiðan á henni.... Ef til vill hefði heiminum þótt vænt um hana i ins

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.