Morgunblaðið - 18.01.1934, Blaðsíða 8

* MORGU N BL A f) 1 f>
' 8
Þannig lítur kjörseðiUinn út, þegar listi Sjálfstæðismanna, C-iistinn, hefir verið kosinn:
Kjörseðill
við bæjarstjórnarkosningu í Reykjavíkurkaupstað hinn 20. dag janúarmánaðar 1934.
A listi B listi X c listi D listi E listi
Stefán Jóh. Stefánsson Björn Bjarnason Guðmundur Ásbjörnsson Hermann Jónasson Helgi S. Jónsson
Jón A. Pétursson Einar Olgeirsson Bjarni Benediktsson Aðalbjörg Sigurðardóttir Magnús Gúðmundsson
ólafur Friðriksson H jalti Árnason Jakob Möller Guðm. Kr. Guðmundsson Stefán Bjarnarson
Guðmundur R. Oddsson Edvarð Sigurðsson Guðrún Jónasson Björn Rögnvaldsson Benedikt Jakobsson
Jóhanna Egilsdóttir Brynjólfur Bjarnason Guðmundur Eiríksson Hallgrímur Jónasson Gísli Bjarnason
Sigurður Ólafsson Guðbr. Guðmundsson Jóhann Ólafsson Magnús Stefánsson Jón Aðils
Héðinn Valdimarsson Stefán ögmundsson Sigurður Jónsson Eysteinn Jónsson Guðmundur Guðjónsson
Arngrímur Kristjánsson Enok Ingimundarson Pétur Halldórsson Sigurður Baldvinsson Jón Guðmundsson
Þorlákur Ottesen Gunnar Gunnarsson Dr. Halldór Hansen Guðrún Hannesdóttir Halldór Ingimarsson
Jón Sigurðsson Kristín Einarsdóttir Gunnar E. Benediktsson Aðalsteinn Eiríksson Magnús Magnússon
Kristínus Arndal Páll Þóroddsson Jón Ólafsson Eiríkur Hjartarson Ingólfur Matthíasson
Laufey Valdimarsdóttir Dýrleif Árnadóttir Sigurður Jóhannsson Guðmundur Ólafsson Teodór Magnússon
Jón Guðlaugsson Guðjón Benediktsson Tómas Jónsson Friðrik Á. Brekkan Axeí Grímsson
Nikulás Friðriksson Sigurvin össurarson Ragnhildur Pétursdóttir Júlíus ólafsson Helgi Gunnlaugsson
Guðjón B. Baldvinsson Elín Guðmundsdóttir Ragnar Lárusson Þórhallur Bjarnarson Baldur Jónsson
Guðm. O. Guðmundsson Rósinkranz Ivarsson Hafsteinn Bergþórsson Eyþór Árnason Snorri Ólafsson
Sigurjón Jónsson Áki Jakobsson Brynjólfur Stefánsson Jóhann Eiríksson Axel Dahlmann
Þorvaldur Brynjólfsson Matthías Guðbjartsson Einar E. Kvaran Aðalsteinn Sigmundsson Sveinn Ólafsson
Sigríður Ólafsdóttir Bergsteinn Hjörleifsson Einar Jónsson Guðm. Edvarð Bjarnason Þorbjörp Jóhannesson
Sigurbjörn Björnsson Einar Andrésson Guðjón Arngrímsson Magnús Björnsson Svafar Sigurðsson
Einar Hermannsson Tómas Jónsson Einar ólafsson Páll Hallgrímsson Guðjón Einarsson
Ólafur Árnason Haukur Þorleifsson Frímann ólafsson Páll Pálsson Zophonias Pétursson
Jens Guðbjörnsson Jón Sigurðsson Sveinn Hjartarson Bjarni Bjarnason Hilmar Norðf jörð
Vllmundur Jónsson Árni Guðlaugsson Einar Einarsson Aðalbjörg Albertsdóttir Þorgeir Jóelsson
Símon Bjarnason Þórður Jóhannesson Kolbeinn Sigurðsson Sveinn G. Björnsson Sigurður Jónsson
Jón Baldvinsson Hallgrímur Jakobsson Guðmundur Ágústsson Gunnar Árnason Knútur Jónsson
Sig. Hólmsteinn Jónsson Ragnar ólafsson Kristinn Pétursson Guðbrandur Magnússon Páll Sigfússon
Ingimar Jónsson Gunnar Benediktsson Sigurður Jónsson Gísli Guðmundsson Óskar Halldórsson
Jón Júníusson Matthías Einarsson Jónas Jónsson Max Jeppesen
Gunnar M. Magnúss. Jón Þorláksson Jón Árnason Guðmundur Þorsteinsson
Sjálfstæðismenn og konur! Munið að setja krossinn fyrir framan C-listann , eins og hjer er sýnt, en^hvergigannarsstaðar..
Fjölmennið á kjörfund á laugardag og mætið snemma!
Grand-Hótel. 16.
uani að kenna, skiljið þér. Hún er fyrirmyndar
húsmóðir, get eg trúað yður fyrir, og er vakin og
sofin í hússtjórninni. Ja, víst fer vel um okkur í
Fredersdorf — þér ættuð að koma þangað og j
Meimsækja okkur.“
„Þakk’ yður fyrir það boð. Kannske maður gæti
koniið því saman við kaupsýsluferðalag — til þess
sjB sleppa við að greiða sjálfur ferðakostnaðinn?"
Þegar mennirnir höfðu komið vinahótunum frá
meö þessu og þvílíku samtali, snéru þeir sér að
t«erg málsins. ,
„Það verður líklega eitthvað ótryggt veðrið í
kauphöllinni í dag?“ spurði Preysing.
„Ótryggt! Já, eg hefði nú haldið það. Dalldorf
var þreinasta barnagaman í samanburði vað það.
En það er nú svona, að síðan Bega var spennt upp úr
öllu valdi, heldur hver kjaftur, að hann geti gert
kaup, án þess að hafa nokkum eyri að baki sér. í
gaei* hrundi það, skal eg segja yður, niður um 30—
4Ö%. O, það eru sosum margir menn, sem eru þeg-
ar búnir að vera, án þes að hafa hugmynd um-það.
Þeir, sem hafa reitt sig á Bega —eigið þér nokkuð
Bega?“
„Hefi átt, en losaði mig við það í tæka tíð,“
tagði Preysing og laug af kaupsýsluvana, hvað
em fyrir kunni að koma — og það vissi Rothen-
burger.
„O, þér skuluð sosum ekkert vera að selja —
etia hækkar aftur,“ sagði hann huggandi, rétt
ins og Preysing hefði sagt já, en ekki nei. „Hverju
maður eiginlega að treysta, þegar stofnun eins
<:g Kúselsbanki í Dússeldorf fer á hausinn? Önnur
■ ins stofnun. Er ekki Saxonia yðar ein af syrgjend-
i num?“
„Við? Hvemig getur yður dottið það í hug?“
„Nú, er það ekki? Eg hélt það væri. Maður heyr-
ir allskonar kviksögur — en ef þér tapið engu í
Kúsels, er mér ekki vel Ijóst hversvegna Saxoni
hefir hríðfallið eins og raun er á“.
„Það er mér sjálfum heldur ekki ljóst. 28% er
engir smámunir. Það eru til bómullarbréf, sem hafa
haldið verði, og eru í miklu smærri fyrirtækjum en
okkar“.
„Já, „Chemnitz Prjónavörur" hefir staðið óhagg-
að“, svaraði hr. Rothenburger umsvifalaust.
Preysing leit á hann og bláir tóbaksreykjar
hringirnir svifu í loftinu milli kaupsýsluandlitanna.
„Jæja, þá komig þér loksins að sjálfu efninu“,
sagði Preysing eftir ofurlitla þögn.
„Það áttuð þér sjálfur að gera strax, Preysing.
Eg hef engin leyndarmál, að búa yfir. Þér hafið
fyrirskipað mér að kaupa Saxonia Bómull eins hag-
kvæmlega og eg gæti og það hef eg gert og keypt
Saxonia Bómull fyrir Saxonia Bómull. Gott og vel.
Við hofum ýtt genginu furðanlega upp, jú víst var
184 gott. Það var talað um, að þér væruð í miklum
samningum við England — og bréfin hækkuðu. Svo
heyrðist, að þér ætluðuð að ganga í félag við Chem-
nitz Prjónavörur — og bréfin hækkuðu. Snögglega
þeytir Chemnitz öllum Saxoniabréfum á markaðinn
og þau hríðlækka vitanlega. Lækkuðu miklu meira
en vit var í. En kaupin á kauphöllinni stjórnast ekki
alltaf af viti — hún er eins og móðursjúkur kven-
maður, get eg sagt yður, Preysing — eg hef sjálf-
ur verið kvæntur í fjörutíu ár og veit hvað eg er
að fara. Þér hafið tapað þegar Kúsel fór á hausinn,
Gott og vel. Samningarnir við England komust ekki
í kring. Líka gott og vel, — en 28% fall á einum
degi er samt of mikið af svo góðu. Þar hlýtur físk-
ur að liggja undir steini“.
„Já, en hvaða fis.kur?“ spurði Preysing og langur
öskustúfur af vindli hans datt nðiur í kaffið, sem
var orðið kalt. Preysing var ekki ísmeygilegur..
Spurningin var bjánaleg og klaufaleg.
„Það þýðir það, að Chemnitz Prjónavörur forða
sér — það vitið þér eins og eg. Þér komið hingað
í hendingskasti til að bjarga því,, sem bjárgað
verður En hvað á eg nú að ráð.legg'ja yður. Ekki err
hægt að pressa neinn kærleik út úr Chemnitz-mönn-
um. Þegar þeir þeyta öllum hlutabréfunum á mark-
aðinn, þá er það sama sem amen og góða nótt hjá
yður. Yið höfum ekki framar neitt með Saxonia
Bómull að gera. Þá er bara að athuga hvað þér
getið gert á þessum óþægindatímum ? Ætlið þér
að halda áfram að kaupa yðar eigin bréf. EkkL
verða þau yður dýr?“
Preysing svaraði ekki samstupdis — hann var
að hugsa, og það var honum erfitt. Þegsi Preysing
var heiðarlegum maður, hreinn og beinn, og rétt-
sýnn í alla staði. Kaupsýslugáfnaljós var hann
ekki; til þess vantaði hann hugarflug, fortölugáfui
og mannborlegheit. Hvert sinn sem hann átti að
taka einhverja ákvörðun, varð hann eins og kýr á.
svelli. Þegar hann laug, vantaði hann allan sann-
færingarkraft. Kaupsýslulygar hans urðu aldrei
annað en litlir, veikbyggðir vanskapníngar. Honum
var gjarnt að stama og undir yfirskegginu komu
fram svitadropar, niður á efri vörina.
„Nú, jæja, ef þeir í Chemnitz ekki vilja gera fje-
Iagsskap, þá geri þeir svo vel; þeir þarfnast okk-
ar meir en við þeirra. Ef þeir hefði ekki náð í þessa
litunar aðferð, vildum við yfirleitt ekkert hafa með
þá að gera“, sigði hann loks og þóttist hafa verið
slunginn. Rothenburger hóf alla tíu, digru fing-
urna á loft og dembdi þeim á borðið, rjett hjá hun-
angsskálinni.
„Já, en nú hefir Chemnitz einu sinní sína litunar-
aðferð. Og Saxonia vill nú eiu sinni hafa gott af
henni“ ... sagði hann vingjarnlega.