Morgunblaðið - 07.02.1934, Blaðsíða 8

ív; t*» 4» f-i > i 'iv’ <SJ> it
MORGUNBLAÐIÐ
GAMLA BÍÓ
„Madami! Batleillv".
Gullfalleg ástarsaga og talmynd í 10 þáttum. gerð eftir
samnefndum sjónleik David Belascos.
Aðalhlutverkin leika af dásamlegri snild:
Sylvia Sidney,
Cary Grant og Charlie Ruggles.
Md. Butterfly var fyrst til sem kvæði, síðan sem sjón-
leikur og að lokum sem hitx heimsfræga ópera „Madame
Butterfly“, og sem talmynd mun hún seint gleymast.
Börn fá ekki aðgang.
Takið eftir:
Nú geta dömur fengið Permanent með Wellavökva
sem er notaður á öllum hárgreiðslustofunum hjer í bæ
fýrir aðeins tíu krónur fyrir drengjakoll og fimmtán
krónur fyrir hálfsítt hár. En þær dömur sem kjósa heldur
ameríska vökvann greiða sama verð og áður fimmtán til
tuttugu krónur. — Hefi ágætan þýskan augabrúnalit
fyrir aðeins kr. 1.50.
Vönduð vinna. Fljót afgreiðsla.
Hárgreið§lustoia
Súsönnu Jónasdótlir
Lækjargötu 6 A. Sími 4927.
Valdar kartöflnr
fáum við í dag með e.s. Lyru.
Eggert Krisljánsson & Co.
Nýja Bíú
Á morgun (fimtudag) kl. 8
síðdegis.
,Maður oð kona'
Aðgöngumiðasala í Iðnó í dag
frá kl. 4—7 og á morgun frá
kl. 1 síðd. — Sími 3191.
Jyvikmynd, sem lýsir þeim hættum sem þjóðfjelaginu eru-bún-
ar af kynsjúkdómum.
Textinn er íslenskur, gerður af dr. Gunnl. Claessen.
Böm yngri en 12 ára fá ekki aðgang.
Simi 1544.
i
B.S. Island
fer fimtudaginn 8. þ. mán.
kJukkan 6 síðdegis til ísa-
fjarðar, Siglufjarðar, Akur-
eyrar. Þaðan sömu leið til
baka.
Farþegar sæki farseðla í
dag.
Fylgibrjef yfir vörur komi
í dag.
Sklpaafgreifisla
Jes Zimsea.
Tryggvagötu. — Sími 3025.
í meira en 100 ár
geta yíst engir speglar endst, sjer-
staklega ekki, ef þeir eru á blautum
og rökum stað, nema KINON-speglarnir, sem aldrei
skemmast af sýrum eða raka. KINON-speglarnir eru með
glerbaki, er ver spegilhúðina fyrir raka og öðrum utan
að komandi áhrifum, og eru þess vegna einu rjettu spegl-
arnir í baðherbergi.
KIIýON-speglarnir eiga engan sinn líka að gæðunu
og fegurð.
Einkasalar á íslandi
■ '
elgi Magnússon & Co
Hafnarstræti 19.
IVýju bækurnar:
Sögur frá ýmsum löndum, II. bindi, ib. 10.00.
Sagan um San (Michele eftir Munthe, ib. 17.50 og 22.00.
Sögur handa börnum og unglingum, III. bindi, ib. 2.50.
Egils saga Skallagrímssonar, útg. Fomritafjelagsins, ib. 15.00,
BókaTerslnn Sigf. Eymnndssonar
ogBókabúð Austurbæjar BSE, Laugaveg 34.
Grand-Hótel. 29.
hoppar hann eins og hnefaleikamaður hring um
kvenfólkið — margar þeirra lítur hann bara
snöggvast á, sér til ánægju, aðrar talar hann við,
sumum fylgir hann heim, eða fer með þær í eitt-
hvað hótel af lakara tæi. Þegar hann svo að morgn-
inum sýnir sig í hinu fína og svokallaða siðlega hó-
teli, með skinhelga högnaandlitið og biður dyra-
vörðinn uni lykilinn sinn, getur dyravörðurinn ekki
að sér gert að brosa. Stundum er hann fullur, en
syo kátur og elskulegur, að enginn getur lagt hon-
um það til lasts. Það er dálítið óþægilegt að búa í
herberginu fyrir neðan hann, því á morgnana æf-
ir hann sig, og það má heyra skrokk hans detta á
gólfið með dálitlum dynk. Hann gengur ekki með
glæsilegar fiðrildaslaufur og flegin vesti. Föt hans
liggja eins laust og þægilega að vöðvum hans, eins
og húðin utan um skrokkinn á ætthreinum hundi.
Stundum þýtur hann burt í fjögurra manna bíln-
um sínum og er burtu nokkra daga. Hami ráfar um
í bílaverzlunum klukkutímunum saman, lítur á
bíla, stingur hausnum inn undir vélarhettuna og
lítur á vélina, andar að sér bensíni, smurningsolíu
og hitanum af málminum, ber á hjólbarðana, með
iinúunum, klappar á lakkið og leðurfóðrið, sem er
dla vega litt, og ef hann væri einn, myndi hann
ennilega sleikja það. Hann kaupir litla togleðurs-
i ugla, skóreimar, tíu stokka af eldspýtum og óbrúk-
ega vindlakveykjara af götusölunum. Snögglega
■■rípur hann einhver þrá eftir hestum, hann fer á
ætur kl. 6, þýtur með strætisvagni út í reiðsalinn
< g andar að sér í hrifningu þefnum af sagi, reið-
/gjum, hrossataði og svita, kemur sér í vinfengi
ið einhvern hestinn, ríður út í Tiergarten, svalar
:ilningarvitum sínum á gráu marz-þokunni yfir
jánum og snýr svo aftur til gistihússins, rólegri
: skapi. Hann hefir sést í húsagarðinum vera
;5 manga til við stúlku íklædda svuntu, sem var vot
af þvottavatni; — þama stóð hann og starði upp
eftir öllum fimm hæðum hússins, þangað sem loft-
netið er. Hægt væri að trúa honum til þess að búa
yfir einhverju viðvíkjandi einni stofustúlkunni, sem
er falleg og óskikkanleg, og hefir því þegar fengið
uppsögn. Hann kynnist geisimörgu fólki þarna í
gistihúsinu, hjálpar fólki um frímerki, gefur þeim
ráð, sem ætla í langar flugferðir, býður gömlum
konum út með sér í bílferð, er fjórði maður í
bridge og þekkir vínkjallarann upp á sína tíu fing-
ur. —
Á hægra vísifingri ber hann hring með dökkblá-
um steini með skjaldarmerki Gaigern-ættarinnar
í, það er fálki, sem svífur yfir bylgjunum. Þegar
hann fer að hátta á kvöldin, er hann vís til að fara
að skrafa við koddann sinn, upp á bajersku. —
„Góða nótt“, segir hann til dæmis. „Góða nótt, já
þú ert góður, þú ert ágætur, þú ert mín kæra sæng“.
Hann sofnar strax og ónáðar aldrei nábýlisfólk sitt
með ótímabærum hrotum, eða korri, né heldur með
því að kasta stígvélunum sínum til og frá. Bif-
reiðarstjóri hans segir niðri í þjónastofunni, að hús-
bóndi sinn sé fínn maður, en stígi ekki í vitið. En
þótt hann sé Gaigern barón, á hann heima fyrir
innan tvöfalda hurð, og á sín leyndarmál, ekki
síður en aðrir.
„Er nokkuð fleira í fréttum?“ spyr hann bíl-
stjórann sinn. Hann situr allsnakinn á miðri ábreið-
unni í herbergi sínu og er að núa á sér lærin. Hann
hefir skínandi fagurt vaxtarlag, og brjóstkassinn
er ef til vill ofurlítið of hvelfdur, eins og tíðkast
hjá hnefaleikamönnum. Hann er ljósbrúnn á
herðum og fótum, en aðeins frá mittinu og dálítið
niður eftir er hann hvítari, því hann hefir verið í
sundbuxum í sumar sem leið. „Þú veist þá ekk-
ert?“ spyr hann.
„Þakka þér fyrir, — mér finnst það nóg“, svar-
ar bílstjórinn. Hann liggur á legubekknum með
óekta Kelim; vindlingurinn hangir við neðri vörina,
og hann reykir. „Heldurðu, að þeir haldi áfram að
bíða í Amsterdam? Schalhorn er þegar búinn að
setja fimm þusund 1 þá verzlun, — heldurðu má-
ske, að það geti haldið þannig áfram? Nú hefir
Emmy beðið í Springe í heilan mánuð. í París varð*
ekki neitt úr neinu. Heldur ekki í Nice. Ef þér nú
þar á ofan mistekst að gera nokkuð í dag, er allt
farið fjandans til. Ef Schalhorn brennur inni með
sín fimm þúsund, malar hann okkur mélinu.
smærra“.
„Er Schalhorn kannske foringi?“ spyr baróninn
rólegur og hellir kölnarvatni í lófa sér.
„Foringi verður að geta gert áhlaup, vil eg
meina“, urrar bílstjórinn.
„Gera áhlaup, já, vitanlega þegar sá rétti tímí
er til kominn. Vinnubrögðin ykkar SchalhornS'
falla mér ekki í geð. Þess vegna lendið þið alltaf
í einhverjum vandræðum. Eg heí'i enn þá aldrei
komist í bölvun og hingað til hefir Schalhorn allt-
af fengið það, sem honum bar af peningum. Ef
Emmy er í Springe og er hrædd og óróleg, er hún
okkur einskis nýt, — það hefi eg sagt henni fyrir
löngu. Ef hún ekki einu sinni getur setið róleg í
listiðnaðarbúðinni sinni og Möhl getur ekki í ró'
og næði látið stæla fornu umgerðirnar . . . . “
„Skítt með umgerðirnar. Komdu með perlurnar,.
þá er alltaf hægt að sjá fyrir umgerðunum. Þetta
er bara hugarburður hjá þér. í fyrstunni leit allt
vel út — perlurnar eru 500,000 marka virði — og
jafnvel þó tveggja mánaða rekstrarkostnaður sé
dreginn frá, verður samt eftir dálagleg upphæð.
Ef til vill er það rétt, að hægra sé að losna við þær,.
ef þær eru í fornlegri umgerð, skal eg játa. Nú
situr Möhl í Springe og er að gera nákvæma stæl-
ingu á skrautgripum ömmu þinnar. Ehnmy er að
verða vitlaus og Schalhorn sömuleiðis. Hver er þá
meiningin? þlvenær ætlar herra batóninn að hætta
að skemmta sér og fara að hafast eitthvað að?“
„Þú ert kannske þegar farinn að svelta — eða
hvað? Þú ert kannske þegar búinn að gleyma tutt-
ugu og tveim þúsundunum frá Nice, og finnst þú
vera í ógurlegu áhættuspili?” sagði baróninn, sem
var enn tiltölulega vingjarnlegur í bragði; nú var-
hann kominn í svarta silkisokka með hvítum silki—