Morgunblaðið - 03.08.1934, Síða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
f lmá-augfýsingar|
Postulíns matarstell, kaffistell
og’ bollapör nýkomið á Laufásveg
44- Hjálmar Guðmundsson.
Flóra. Seljum allskonar græn-
meti og blóm á Lækjartorgi. Byrj-
um kl. 10 árd. í dag. Flóra.
íþró ttaskól. á Álafossi
g ' ur tekið nokkra drengi
á næsta námskeið, er hefst
nánudaginn 6. ágúst. —
upplýsingar á afgr. Ála-
foss, Rvík.
Kjötfars og fískfars heimatilbú-
Í8, fæst daglega á Fríkirkjuvegi
?. Sími S227. Sent heim.
Heimabakarí Ástu Zebitz, Ei-
xíksgötti 15, sími 2475.
Kyggnar húsmæður gæta þess
a§ hafa kjarnabrauðið á borðum
*ínum. Það fæst aðeins í Kaupfje-
lags Brauðgerðinni, Bankastræti 2.
Bími 4562.
íbúð, þrjú herbergi og eldhús
til leigu í Mjóstræti 6, efstu hæð-
Otsprungnir rósaknúbbar fást
bjá Vald. Pasilsen, Klapparstíg 29.
Simi 3024,
Maturinn á Café Svanur er við-
urkendur fyrir gæði, svo ódýr sem
hann er. Sterkasti maður bæjar-
ins lorðar þar.
Nýjar bækur:
Jonas Lie: Davíð skygni: Þýðing eftir Guðm. Karitban
Verð: heft 3.80, ib. 5.50.
Páll ísólfsson: Þrjú píanóstykki kr. 3.00.
Tónar I. Safn af lögum fyrir harmóníum. Eftír ís
lenska og erlenda höf. Páll ísólfsson bjó til prentun
ar. Verð kr. 5.50. — Fást hjá bóksölum.
Békaverslun Sigf. Eymnndssnnar
og Bókabúð Austurbæjar BSE, Laugaveg 34
Nú er
tílllillll koitlÍllEl
til að taka myndir.
Myndavjelar, Kodak- og Agfa-
filmur og’ allar Ijósmyndavörur
fást hjá oss.
Einnig framköllun, kopiering og
stækkun.
Komið og skoðið hinar stækk-
uðu litmyndir vorar.
Filmur yðar getið þjer líka
fengið afgreiddar þannig.
F. A. THIELE.
Austurstræti 20.
Nýslátrað
dilkakjot.
Versluniii
Kjöl & Fisknr
Símar 3828 og 4764
TO þe®s «8
fá fíjótí
fagTan eg
varstdegm
fijáa i ait
sem fægjx þarf er
% be*t að nota
GL4NS0
Kiifikiot,
Frosið dilkakjöt,
Næpur, Gulrætur,
ísl. Smjör o. fl.
Jón & Geiri.
Vesturgötu 21. — Sími 1853.
Mest er þar sem minst á ber,
má það lesa í blöðum,
Hafnarstræti 18 er,
einn af þessum stöðum.
)) WaimM i Olsiem ((
Fraiflkölluii
oii koflleilng
fljótt og vel af hendi leyst
af útlærðum myndasmið.
Áhersla lögð á vandaða
vinnu.
Laugmregs Hpótek
IS-KRAMARHÚ
3 STÆRÐIR
Norður.
Tii Akureyrar: Frá Akureyri:
Mánudögum Miðvikudögum
Þriðjudögum Fimtudögum
Fimtudögum Laugardögum
Fösudögum Sunnudögum.
Auk þessara föstu áætlunarferða, falla einnig auka--
ferðir.
Bifreiðastöð Steindórs. sími isso.
Nýjar kartQI
Valdar hollenskar kartöflur koma með Brúarfoss á laugardaginn
Aðeins lítið eitt óselt.
Eggert KristjánssoEi & Go.
*»•<
SYSTURMR. 7.
það er svo sem hreint ekki óhugsandi, að hann hafi
orðið gramur yfir því, að Irena virtist heldur óska
samvista við systur sína en hann. Það er heldur
ekki óhugsandi, að hann vilji heldur sofa í teikni-
stofunni.
Jeg hlýt að hafa sett upp eymdarsvip, því hún
greip í höndina á mjer og sagði: — Það þyrfti ekki
að vera nein sönnun þess, að hann elskaði hana
ekki. Jafnvel bestu menn hafa oft illan beig af alt
of nánu samlífi í hjónabandinu.
Jeg stamaði vandræðalega en Lisbeth skildi mig
strax. Hún hafði einnig skilið ástandið samstundis.
—Jeg hefi sjálf þegar verið að huga um, hvort
bróðir minn elski Irenu í raun og veru, hvort hann
.... ja, hvort hann geri það bara af skyldurækni
að eiga hana. Hann er mjög dulur, jafnvel við mig.
Sennilega einnig við sjálfan sig. Hann hefir ekki
sagt annað við mig en: „Jeg ætla að fara að gifta
mig“. Um unnustuna hefir hann ekki -sagt annað
en, að hún væri falleg stúlka og vel innrætt. En
svo getur vel verið, að þó hann brynni af ástríðu-
fullri ást, væri hann ekki fjölorðari en þetta. Hins-
vegar get jeg líka vel hugsað mjer, að hann einnig
án þess að depla augunum og án þess að kvarta með
einu orði, væri reiðubúinn til að taka afleiðingun-
um, ef hann hefir .... ja, ef hann hefir hlaupið í
gönur.
Jeg var í ægilega þungu skapi. — Guð gæfi, að
hr. Kleh væri kominn heim, sagði jeg við sjálfa mig.
— Sennilega liggur sannleikurinn mitt á milli,
hjelt Lisbeth áfram. — Alexander þykir sjálfsagt
vænt um stúlkuna. Og ef út í það er farið, þá eru
ekki allir þannig, að þeir hafi fengið gáfu, — eða
bölvun — hinnar miklu ástríðu. Bróðir minn hefir
aldrei svo jeg viti, lent neitt alvarlega í ástamálum.
Og sennilega upplifir hann það heldur aldrei ....
Þessa dagana kom brjef frá hr. Kleh. Hann hafði
í Munchen ekki fengið annað en góðar upplýsingar
um Alexander; hafði talað við kennara hans, hinn
fræga husameistara Rott, og sjeð nýju spítalaálm-
una, sem hafði verið bygð rjett fyrir ófriðinn eftir
sjálfstæðum teikningum Alexanders. — Hann verð-
ur einhverntíma mikill maður, hafði Rott sagt, —
hann notar tímann vel og eyðir honum ekki fyrir
kvenfólk.
Annars skrifaði hr. Kleh einnig, að matvælaá-
standið væri miklú verra í Þýskalandi en í Wien, og
að Lotta hefði á öllu ferðalaginu ekki fengið al-
mennilega máltíð matar — samt ætlaði hann sjer að
vera að heiman eina eða hálfa aðra viku, af því
hann hefði fengið góð gimsteinatilboð frá fleirum
Rínarborgum en einni. Brjefið var skrifað í Núrn-
berg. Jeg skrifaði eins og hann hafði fyrir mig lagt,
til Schaffhausen, eins fljótt og jeg gat, og sagði
honum, að Alexander væri í Wien og kæmi daglega
heim til okkar. Tveim dögum síðar kom hr. Kleh
heim með Lottu, án þess að hafa boðað komu sína
fyrirfram. Við sátum í salnum öll þrjú; Alexander
og Irena voru að tefla skák, en jeg að staga sokka
— þá opnuðust dyrnar og Lotta flaug upp um háls-
inn á systur sinni.
— Þú átt að koma inn til pabba, sagði hún og
síðan heilsaði hún mjer á sama hátt. Þegar Irena
var farin kynti jeg Alexander sem „særðan her-
mann, sem Irena hefði hjúkrað og nú væri kominn
að heimsækja hana“.
Jóhann gamli kom til að, biðja mig að hjálpa sjer
með farangurinn; svo hafði jeg ýmislegt að gera að
undirbúa kvöldmatinn, svo að næstum hálftími leið >
áður en jeg kom inn í salinn aftur.
Lotta var þá önnum kafin að leika viðburð, sem, .
komið hafði fyrir í járnbrautarklefanum. Hún ljek
á víxl gamla oddborgarafrú, unga lauslætisdrós, of-
fursta og lestarvörð. Hvorugt þeirra Alexanders tók
eftir því, að jeg kom inn. Jeg var dálítið gröm yfir'
því, að Alexander gat ekki annað gert en hlusta á
hana, enda þó Lotta vitanlega gæti ekki haft hug-
mynd um alvöru dagsins.
— Þú ert farin að leika kómedíu, Lotta, sagði jeg..
— Já, og hún gerir það ágætlega, sagði Alex-
ander. — Jeg skal segja yður, að þetta barn hefir
mikla leikgáfu, sem verður að sýna einhvern sóma..
Það var orðið dimt inni í salnum, svo mjer sýndist
hann miklu unglegri en hann átti að sjer. — Nú
megið þjer ekki fara að æsa upp í henni mont, sagði
jeg, — það er hreinn óþarfi.
Litlu síðar kallaði hr. Kleh einnig Alexander inn
í skrifstofu sína, og við Lotta urðum eftir einar. Jeg
spurði hana hvernig henni hefði litist á allar borg-
irnar, sem hún hefði komið í, en hún virti mig ekki
svars.
— Heldurðu, að hann komi hingað oft? spurði
hún.
' — Hver? Hr. Wagner? Já, meðan hann er í Vín„
er hann vís til að líta hjer oft inn. Hvers vegna
spyrðu að því?
— Ja, mjer finst hann ekki vera eins og fólk er
flest, og svo hlustar hann svo vel á mann. Finst þjer
það ekki líka? Hann gerir ekki gys að manni, og
svo er svo hægt að koma honum til að hlæja. Við
erum orðin vinir, skilurðu?
— Það er ekki lengi að ske, sagði jeg.
— Svona eins og elding. Jeg hefi aldrei á ævinnE