Morgunblaðið - 19.08.1934, Qupperneq 8

mm
MORGUNRLAtrt$
>má-auglýsingar
Höfum fastar ferðir atístur í
Grímsnes, Biskupstungur og Laug-
arvatni. Aðeins nýir bílar. Af-
greiðsla bjá Skjaldberg, Lauga-
veg 49, sími 1491. toirl Magnús-
son og Ólafur Ketilsson.
BLÓM & ÁVEXTIR, Hafnar-
stræti 5. Síini 2717 íslensk VÍN-
BER og tómatar. Stórar og falleg-
ar nellikur. Ódýrir blómvendir.
Nýr silungur daglega. Lægst
verð. Fiskbúðin Frakkastíg 13,
sími 2651.
Margar fallegar tegundir af
blómum seldar í Verslunnni Nanna
Laugaveg 56. ,
ú$íUm
í«S|t^$34 J&’vmxt 1300
Útsprungnir rósaknappar fást
hjá Vald. Paulsen, Klapparstíg
29, sírni 3024.
_ KELVIN-DIESEL. Sími 4340
Kjötfars og fiskfars, heimatilbú-
ið, fæst daglega á Fríkirkjuvegi
3. Sími 3227. Sent heim.
Býður ekki viðskiftavinum sínum annað en fullkomna
kemíska hreinsun, litun og pressun.
(Notar eingöngu bestu efni og vjelar),
Komið því þangað með fatnað yðar og annað tau, er þarf
þessarar meðhöndlunar við, sem skilyrðin eru best og
reynslan mest.
Sækjum og sendum.
KB9HKH 09 hHBfltW
aTHaw & Qlsím?
s ri oimbied
AfiT Pað Besta sem a8 máiningu Htur.
Heimabakarí Ástu Zebitz, Ei-
TÍksgötu 15, sími 2475.
!■!. blómkál.
Klein.
Baldursgötu 14. — Sími 3073.
Næturlöng þótt verði vakt,
vil jeg standa hana.
„Völundmótor“ telur takt,
trygt við snúningana.
Höfam fyrirliggjandi
nýjar og góðnr rófur
: l
með liigu verði.
Rðsál
C““| DiireH-eoldcream
..... ... ..i.

ö@o
Nýjar bækur:
Jonas Lie: Davíð skygni: Þýðing eftir Guðm. Kamban
Verð: heft 3.80, ib. 5.50.
Páll ísólfsson: Þrjú píanóstykki kr. 3.00.
Tónar I. Safn af lögum fyrir harmóníum. Eftir ís-
lenska og erlendá böf. Páll Isólfsson bjó til prentun
ar. Verð kr. 5.50. — Fást hjá bóksölum.
Bt&averslnn Slgf. Ermnndssanar
og Bókabúð Austurbæjar BSE, Laugaveg 34
flestum ei’lendum tegundum fram, og fær lofsamleg meðmæli frá
þeim, sem reynt hafa.
Rósól-
Citron-
coldcream
I
er framleitt af
sjerfræðing' í
fegurðarvöxum.
H.f. EfnagerÖ Reykjavíkur.
kem. tekn. verksmiðja.
Forðið yður frá að örvænta
I elli yðar.
Gætið þess, að líftryggja yður í
Vátryggingarhlutafjelaginu NYE DANSKE AF 1864..
Aðalumboð fyrir fsland:
Vátryggingarskrifstofa Sigfúsar Sighvatssonar,
Lækjargötu 2. — Sími 3171.
SYSTURNAR. 13.
fyrir skaplyndi Lottu. Annaðhvort myndi hún spilla
því eða það henni.
Svona röksemdafærsla dugði ekki þegar hr. Kleh
var annarsvegar .Hann var allur með hugann hjá
systur sinni og mintist þess .hvernig hún hafði með
öllum brögðum barist fyrir stórum hlutverkum og
velgengni. Lisbeth sagði, að barátta hennar hefði
eiginlega gefið góðan árangur, en hr. Kleh hristi
höfuðið:
— Hún fj,ekk aldrei andlegt jafnvægi, sagði
hann.
Þegar við vorum orðin ein, komst hann að uppá-
halds-fyrirætlun sinni. Þegar ungi Ott væri kominn
heim úr ófriðnum, eða þá ungi Roeder (því Vin-
zenz Uhl, sonur bestá vinar hans hafði því miður
fallið fyrir þrem mánuðum), þá átti Lotta að gift-
ast öðrum hvorum þessara ungu manna. Þeir voru
báðir duglegir og góðir menn, sem voru vel til þess
hæfir að taka við verslun hr. Kleh og bæta honum
upp soninn, sem hann hafði mist. Verslunin, sem
hafði verið að þi’óast í hálfa öld, yi’ði þannig kyr í
ættinni og afkomendurnir myndu fæðast og vaxa
upp í þessu húsi. . . og þá þyrftum við ekki að hræð-
ast það að verða einmana 1 ellinni.
Jeg man hvernig blóðið steig upp í kinnar mínar
þegar hann talaði um okkur eins og hjón. En til
allrar hepni er ekki hægt að sjá það á gömlum,
hrukkóttum andlitum þó þau skifti litum.
Hefði jeg bara haft vit á því þá að berjast fyr-
ir mínu sjónarmiði með meiri krafti en raun var á.
En jeg gat ekki 'mótmælt hr. Kleh. Og þannig var
alt, sem Lottu snerti ekki nema hálfgert, það er að
segja ,að engin breyting var gerð á því; hún hjelt
áfram námi sínu á kvennaskólanum. Áður höfðu
komið tvær kenslukonur — önnur ensk en hin
fi’önsk — á heimilið til að tala við hana, en nú tók
hún að sækja opinberan tungumálaskóla ,þar sem
hún gat lært málfræði og uppeldisfræði með próf
fyrir augum. Fiðlukennari hennar, sem hún var
„vaxin upp úr“, hætti og í stað hans kom prófessor
Rachenmacher, ágætur tónlistamaður en þó alveg
óhæfur kennai’i, og hafði því mist stöðu sína við
tónlistaháskólann,; þetta var gamall maður, sem
elskaði klassisku tónskáldin út af lífinu, en fátækur
og vonsvikinn og eyddi mestum tímanum í það að
segja frá öllu því ranglæti, sem hann hafði orðið
fyrir. Að Lotta yfirleitt gat þolað hann, kom af því,
að hann hafði líka hugmynd um söng og fór yfir
' ýmisleg söngverk eftir Mozart með henni, en þó
án þess að æfa áður röddina eins og þurfti, svo
kenslan vai’ð meir til ógagns en gagrís fyrir hana.
Á þenna hátt hafði Lotta nóg að gei’a allan dag-
inn, en þó ekkert sem gæti svalað sál hennar. Hr.
Kleh vildi ekki, að við færum í samkvæmi meðan
ófriðurinn stæði yfir, og Lotta var hfeldur ekki nema
sextán ái’a, svo henni var góð biðin.
Irena skrifaði okkur næstum daglega. Flest voru
brjefin til Lottu, en jeg fjekk að lesa þau öll. Ein-
kennilegt við öll brjefin var það, hve lítið var minst
á Alexander í þeim. Frá Partenkirchen, þangað sem
þau höfðu farið fyrst ,skrifaði hún um landslagið
og fólkið í gistihúsinu, frá Múnchen þar sem þau
höfðu leigt ofurlitla íbúð, skrifaði hún um íbúðina,
um borgina og nýju kunningjana og þrá sína til
okkar. Svo kom eftirskrift: „Alexander er voða
góður við mig“, eða þá: „Alexánder segir ekki
margt; jeg hugsa, að hann sje svona niðursokkinn
í vinnuna sína“.
Og hvað hefði hún svo sem átt að skrifa? Húnvar
feimin og fámál, og líktist að því leyti föður sínum.
Oft þegar jeg skrifaði henni, var jeg að því komin
að því að spyrja „Ertu hamingjusöm?“ — en mig
brast altaf áræði til að skrifa oi’ðin.
Nokkrum dögum fyrir jól, þegar við sátum að
morgunverði öll þrjú, kom brjef, frá henni til mín,.
og þar sagði hún mjer, að hún væri lasin og hefði.
svima, og ennfremur, að Alexander vonaði ,að hann
yrði búinn að koma upp húsiAu eftir áætlun, í lok
ágústmánaðar.
Jeg rjetti hr. Kleh brjefið þegjandi. Hann las
það og gekk síðan út að glugganum og horfði þegj-
andi út.
—- Það er þó ekki neitt að? spurði Lotta lágt.
Jeg hristi höfuðið. Hr. Kleh sneri sjer við og klapp-
aði dóttur sinni á kollinn.
— Nei, guði sje lof er ekkert að, sagði hann með
þessum hálffeimna hátíðleika sem hann gat ekki
varist ef hann varð hrærður. — Öði’u nær, barnið »
gott.
Hann fjekk henni brjefið. En í sama vetfangi
hafði Lotta skilið alt. Hún fölnaði alt í einu — en
svo breyttist svipur hennar í klaufalegt bros, og
með rödd, sem var svo óeðlileg, að jeg fje«kk hrol! .
af því, sagði hún:
— Þá verð jeg móðursystir. Það verðar gaman!
Hún fór með brjefið upp í herbergi sitt, og skil- •
aði mjer því ekki aftur fyr en um kvöldið.
— Alexander verður fyrirmyndar faðir, sagði
hún. Jeg sje hann alveg í anda: hann liggur hálf-
an daginn á gólfinu hjá krakkanum og byggir fyr-
ir hann hús úr pappaöskjum. Hún starði niður á
gólfið með annarlegu brosi, rjett eins og hún sæi
þetta fyrir sjer. — Hann er vís til að byggja heilar -
borgir handa honum.
Hr. Kleh var hálf órór og fór til Múnchen um.
jólin. Við fengum honum jólagjafir okkar til Irenu,
og þegar við stóðum við jólatrjeð, sem jeg hafði
skreytt,.meir vegna þjónustufólksins en okkar, vor-
um við að draga upp myndir át því, hvernig ást-
i