Morgunblaðið - 26.10.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
|5má-auglý5ingar|
Jeg óska sambands við íslensk-
an stórkaupmann, sém vill kaupa
t'lufrnaveiðara beint frá clanskri
verksmiðju, til afg'reiðslu í mars
1935. Lövenstein. Kolding, Dan-
mörk.
Rakari — hárskeri (danskur)
óskar atvinnu strax. Kann alt í
starfsgr. Unnið 6 ár á þelctum
stað í Kaupmannahöfn, Svar í
brjefi eða skeyti. Adr. Gerhard
Westergaard, Yaldemarsgade 15,
Köbenhavn.
Annan mótorista vantar. Upp-
lýsingar um borð í m.b. Bangsi.
Skrifstofumaður: Þetta brjef
get jeg ekki lesið.
Skrifstofustjóri: Komið lijer
með j)að — þetta getur hver asni
lesið.
Fæði selt í Ingólfsstræti 9, 1.
hæð. Sigríður Hallgr-íinsdóttir.
: Divanar, dýnur og allskonar
j ttoppuð húsgögn. Yandað efni,
í vónduð vinna. Yatnsstíg 3. Hús
^agnaverslun Reykjavíkur.
Athugið. Hattar og aðrar karl-
mannafatnaðarvörur nýkomnar.
Dömusokkar, Alpahúfur. Hafnar-
stræti 18- Karlmannabattabúðin.
Einnig' handunnar hattaviðgerðir,
j)ær einustu bestu, sama stað.
Húsmæður og stúlkur. Saumið
! s.jálfar jólafötin. Síðasta sauma-
námskeiðið* fyrir jól, byrjar 1.
j nóvember. Upplýsingar í síma
14940, eða Austurstræti 12. Tískan.
Tapast hefir drengjahúfa úr
leðri frá Reykjavíkur Apóteki að
Ásvallagötu 31. Finnandi geri að-
vart í síma 4124.
Látið okkur búa til stækkanir
eftir bestu filmunum yðar. Lágt
verð, fljót afgreiðsla. Mikið úr-
val af fallegum myndarömmum ög'
albúmum. Amatördeild Sigr. Zoega
& Co.
Er fluttur í Tjarnargötu 10 B.
Dr. Max Keil.
Allskonar viðgerðir á grammó-
fónum. Aage Möller, Austurstræti
17, uppi,
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til næstu
mánaðamóta.
kaupendur að
Morgunblaðinu
fá blaðið
ókeypis
til næstkomandi
mánaðamóta.
BaSherbergisðhSld.
Sápuskálar, Svampskálar, Gler-
hyllur, Handklæðastengur o. fl.
nýkomið.
Ludvig Storr
Laugaveg 15.
Hár.
Heri altaf fyrirliggjandi hár við
íslenskan búning.
Verð við allra hæfi.
Versl. Goðafoss,
Laugaveg 5. Sími 3438.
Barnatúttur.
Notið hinar viðurkendu
crystal-túttur, þær eru upp-
áhald allra barna. Snuðtútt-
ur, margar teg. — Höfum
einnig hina viðurkendubarna
pela úr Jenar-gleri.
Martha Sahl’s1
Husholdningsskole
I
modtager Blever med ell- uden Pen-
slon. tll det 5. Mdr.s Husholdnings-
kursus 1. Januar. Statsunderst0ttelse
s0ges lnden 1. Decbr. Skoleplan tlls.
HeleneveJ 1 A. Kbhvn. V. Tlf. 12424.
Mm«f« Oilsem ((
adolln &
- oliDölad
ALT. hað hesta sem að málningu Wtui.
i

Sbólabækur
og skdlaáhðld &
Békaverslnu SSgf. Efmundssonar
og Bókabúð Austurbæjar, BSE, Laugaveg 34-
Kúðugler.
Víð höfum fyrírlíggfandí rúðugler
4 og 5 míllímetra.
Eggert Kristjánsson & Co.
SYSTURNAR. 35.
kallaði hann inflúensu. En um þessar mundir höfðu
menn hræðst inflúensuna eins og hverja aðra drep-
sótt, sem hún líka var, en það var bara bannað að
kalla hana það opinberlega til þess að vesalings
fólkið, sem var hungrað, máttlaust og örvæntingar-
fult eftir fjögur ófriðarár, skyldi ekki ganga af
göflunum af hræðslu. En það getur líka verið sama
hvað sjúkdómur er kallaður. Um hádegið hafði hr.
Kleh 40 stiga hita og um kvöldið hafði hann
hryglu, eins og hann ætlaði að kafna; hann hafði
mist meðvitundina. Jeg sat hjá honum; gluggarnir
voru galopnir, eins og læknirinn hafði skipað fyrir,
þrátt fyrir vetrarkuldann; jeg reyndi oft að koma
nokkrum dropum af víni inn fyrir skrælþurrar var-
ir hans og hlustaði á hvern andardrátt — en jafn-
vel svona nótt tekur enda.
Um fjögur leytið settist hann alt í einu upp í
rúminu, dökkgrár í framan og með sokkin augu.
Hann sagði með veikri og mæðulegri rödd:
— Hver ér þama?
Jeg varð hrædd og hallaði honum aftur niður á
koddann. Hann streittist á móti með ákafa; ham-
ingjan má vita hver hann hefir haldið, að jeg væri;
ef til vill engill dauðans sjálfur. Jeg stóð lengi
þannig álút yfir honum, til þess að hann skyldi ekki
rísa upp aftur frá koddanum og verða fyrir köldu
næturloftinu, og smátt og smátt varð mótstaðan
minni og friðarsvipur kom á andlit hans.
— Eula, sagði hann með sinni venjulegu rödd,
og lyfti upp hendinni og snerti andlit mitt, ef til
vill til að klappa mjer, en ef til vill aðeins til að
finna að lifandi vera væri hjá honum. Hann Ijet
höndina liggja þannig við kinn mína og jeg hreyfði
mig ekki.
— Þú hefir altaf verið mjer góð kona, sagði
hann.
Hvað kæri jeg mig um, þó öðrum finnist þetta
hlægilegt? Engan varðar um það og enginn fær
nokkru sinni að vita það; með þessu eina orði
— „Þú‘‘ — hafði hann gefið ’mjer alt, sem jeg
hafði farið varhluta af í lífinu. I tuttugu löng ár
hafði jeg staðið við hlið hans og fyrst við banabeð
hans fekk jeg að vita, að það hafði verið ham-
ingjusamt „hjónaband". Mjer hafði hlotnast það
sem margar konur fara á mis við; að þjóna manni,
sem jeg elskaði og virti og dáðist að — jafnvel
veikleika hans. Að jeg hafði aldrei borið nafn
hans eða lifað með honum — hversu lítilfjörlegt
atriði var það ekki, samanborið við þá óendanlegu
gæfu að hafa tekið þátt í öllum vonum hans og
áhyggjum. Hversu lítilf jörlegt var það ekki í raun
og veru, að jeg átti ekki telpurnar með honum,
þegar við höfðum elskað þær. og alið upp saman,
og hundrað sinnum staðið saman við rúm þeirra og
liðið saman, þeii-ra vegna. Já, jeg hefi haldið á-
fram að vera piparkerling, en hinn fegursti þáttur
ástarinnar hefir þó hlotnast mjer. Jeg hefi elskað
þig án afbrýðissemi og án þess að heimta af þjer,
elskað börnin og heimilið, andrúmsloftið, sem
kring um þig var — jeg hefi elskað þig frá fyrstu
stundu og til dauðans, eini maðurinn, sem jeg hefi
elskað.
Það er tilviljunin ein, að jeg skuli vera í lifenda
tölu. Læknirinn sagði það við Lisbeth og það voru
fyrstu orðin, sem jeg heyrði, eftir að jeg rankaði
við mjer. „Unga og hrausta fólkið lifir það sjaldn-
ast, .og það er hrein tilviljun, að hún skyldi sleppa
lifandi“.
Jeg var enn of veikluð til þess að geta talað
nokkuð. En smátt og smátt heyrði jeg alla söguna,
án þess að spyrja. Jeg hafði fengið spönsku veik-
ina og verið milli heims og helju í fjóra sólar-
hringa. Hr. Kleh hafði verið jarðaður í kyrþey, og
Lisbeth hafði enn ekki tilkynt dætrunum lát hans.
Hún hafði óttast, að það hefði ill áhrif á Irenu,
sem barnið svo yrði að súpa seyðið af. Hún hafði
skrifað systrunum, að faðir þeirra væri mjög veik-
ur, og að jeg væri önnum kafin að hjúkra honum.
Systurnar símuðu á hverju'm degi óg féngu hugg-
andi svör frá Lisbeth. Jeg frjetti einnig, á sama
hátt, að hr. Kleh hefði í erfðaskrá sinni ætlað
mjer lífeyri æfilangt og skipað gamlan vin sinn,
Tucher málfærslumann, fjárhaldsmann Lottu. Að-
eins eitt skildi jeg ekki: hvers vegna forsjónin
hafði látið mig, ræfilinn, lifa áfram.
Lisbeth heimsótti mig daglega, einnig eftir að
jeg fór að fylgja fötum, og þjáðist ekki af öðru en
djúpri örvæntingu og hryggð, sem gerði mig óhæfa
til allrar vinnu.
Þessar fyrstu vikur eftir andlát hr„ Kleh sje jeg;
jafnan fyrir mjer eins og gegn um þykka þoku,
en altaf sje jeg Lisbeth við hlið mjer. Hún sat þar
grafkyr með handavinnu eða bók.
Einnig hún varð til þess að segja systrunum.
sannleikann að lokum. Jeg fekk hvorki að lesa
brjeí' hennar nje svar þeirra. Jeg spurði heldur
einskis, en einu sinni sagði Lisbeth óspurð: — Nú.
eru þær komnar til Munchen. Mjer finst á brjefi.
Lottu, að hún vilji gjarna vera tímakorn enn hjá.
Irenu. Á jeg að sþgja henni að koma heim, eða að
þú komist af með mig, fyrst um sinn?
Hafði Lisbeth engan grun? Eða fannst henni!
það kannske eðlilegt, að Lottu langaði ekki til að
vitja ógróins leiðls föður síns og gráta yfir því með
mjer, eða taka við stöðu sinni í búðinni?
— Barnið er henni sjálfsagt til afþreyingar,.
sagði Lisbeth. — Jeg held við ættum að lofa henni.
að vera þar dálítið enn.
Lisbeth hafði samskonar hendur og góðú dísirn--
ar, því ef hún snerti eitthvað þungt og mótdrægt,-
varð það Ijettara og þolanlegra. Þegai Lína frænka
kom og var að furða sig á því, að Lotta skyldi
ekki koma heim, kom Lisbeth með sömu skýring-
una og áður við mig. — Ung og hraust stúlka unir-
sjer betur í barnaherberginu en á syrgjandi heim-
ili, sagði hún. Og þetta virtist jafnvel Lína frænkai
skilja.
Felix litli var mikil huggun, — jafnvel mjer..
Irena skrifaði: — Hann er eins og pabb-i væri Ilf-
andi kominn; meira að segja hefir hann erft brúnu
blettina bak við vinstra eyrað. Jeg varð harla glöð <
er jeg heyrði þetta. Ef til vill vegna þess, að mjer/
fanst Kleh lifa áfram 1 ^essaid litlu veru — en ef
til vill líka vegna þess, að þá líktist barnið síðar
öðrum forfeðrum sínum. Jeg hefði viljað gefa
heilt ár af lífi mínu til að mega kyssa litlu brúnu
blettina bak við litla rauðleita eyrað,.en jeg var
langt um of veikluð og sinnulaus til að hugsa um
nokkurt ferðalag, enn sem komið var.
Dr. Tucher kom heim til okkar hvað eftir annað,
en jeg man ekki nema óljóst eftir samtali okkar..
Hann hafði samið skrá yfir eignir búsins. Hann
sagði, að þær væru talsverðar, en að mestu leyti í
vörum. Aðeins hundrað þúsund voru í verksmiðju—