Morgunblaðið - 30.11.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Smá-auglý5ingar
ifirænmeti
Athugið! Hattar og- aðrar karl-
mannafatnaðarvörur nýkomnar. —
K ar lma nnahatt abúðin, Ha f n ar-
stræti 18. Handunnar liattavið-
gorðir, þær emustu bestu, sama
stað.
Hárstangir, Armbönd, eyrna-
lokkar og hringir, nýkomið- Hár-
greiðslustofa J. A. Hobbs.
— Sem samviskusamur læknir
vil jeg ráða yður til þess að borða
eitt epli í staðinn fyrir hvert
koníakstaup, sem þjer drekkið.
— Hvernig í ósköpunum á jeg
að borða 25 epli á dag?
Bifreiðastöð íslands, sími 1540.
B Ó K B A N D S-VINNUSTOPA
mín er í Lækjargötu 6 B (g'engið
inn um Gleraugnasöluna). Anna
Flygenring.
Mjólkurafgreiðsla Korpúlfs-
staðabúsins, Lindargötu 22, hefir
*ima 1978.
BarnápúÁur
Barnasápur
Barnapelar
Barna-
svampar
Gummidúkar ^
Oömubindi
Sprautur 05 allar tegundir a(
lyfÍasápuTO.
er dýrt og oft erfitt að fá það. — Notið því
Spín atín.
SPÍNATÍN er búið til úr nýju grænmeti, og má
nota í stað þess.
SPÍNATÍN er auðugt að A, B, og C vítamínum.
Vítamínmagnið er rannsakað og A og C magnið er undir
eftirliti vítamínstofnunar ríkisins í Kaupmannahöfn.
SPÍNATlN fæst í apótekum.
Uernöið sjónina
og látið ekki ljósið hafa skaðleg
áhrif á augu yðar, þegar hægt er
að forðast það, með því að not^,
THIELE gleraugu.
Austurstræti 20.
Geymsla.
JÖBðhjóI tekin til gejunslu á
Laugavegi 8, Laugavegi 20
og Vesturgötu 5. Só'tt heim
ef óskað er.
• •
Orninn, simar 4001 & 4161.
Gott fæði.
Ódýrt íæði.
Góð húsakynni.
Ingólfsstræti 9.
Eldsins, sem ert orðinn var
ef að saman skylli,
Asbest láttu allsstaðar
og það kemst á milli.
))te™MI©LSE^l((
Sl tMmm—mmmmm. IR, 1 1
r
I
M
I
UÐUGLE
KlOlasilki.
0 t % " '■ JÉIÍ %
Satin í mörgum litum og
tegundum. Kjólakragar,
nýkomið.
MinGhester.
Laugaveg 40. Aðalstræti 6.
höfum við fyrirliggjandi. — Aðeins lítið óselt.
Eggert Kristiánsson & Co.
Þeir sem ðsks Oess
fá ókeypjs hefti með lýsingu á tilhögun Fornriíaútgáf-
unnar hjá bóksölum.
Btkavarslnn Stgf. Eymnndssonar
og Bókabúð Austurbæjar, BSE, Laugaveg 34
Sænskt útflutningsfirma
í niðursoðnri mjólk, óskar sambands við duglegan mann eða firma tiJi
að selja vora góðu vöru.
Brjef tií Harlösa Mjölkindustri, Halmstad, Sverige.
SYSTUKMR. 59.
belti um mittið, var hann lítill og grannur, eins og
irngt trje og virtist ekki vitund feiminn.
— Eins og á stendur, verðið þjer að fyrirgefa,
að jeg get ekki kyst yður á höndina, sagði hann
við Irenu.
Þessi fundur kom Irenu svo á óvart, að hún
greip ósjálfrátt um hár sitt til að laga það. Hún
stamaði eitthvað um það, að hún hefði heyrt svo
mjög af honum látið, en aldrei fengið tækifæri til
að sjá hann á leiksviði, og Klaus stóð þarna og
brosti kurteislega og gaut augunum til Lottu.
— Jeg ætlaði bara að sýna þjer einkasystur
mína, sagði Lotta.
— Það er með öðrum orðum, að jeg get lokið
við að raka mig? Hann hneigði sig kurteislega og
rakhnífurinn var eins og skylmingasverð í hendi
hans.
— Hann er töfrandi, sagði Irena, þegar hann
var farinn.
— Það finst öllum konum, sagði Lotta. — Það
er bara leiðinlegt, að þú skulir ekki geta verið sam-
visum við hann lengur. Þú hefðir gott af því að
geta einu sinni haft karlmann til samanburðar við
Alexander þinn.
Irena brosti og hristi höfuðið. Síðán kvöddust
systurnar innilega með kossi. — Og þú mátt ekki
vera reið þó jeg hafi talað eins og bjáni, sagði
Irena. Hún lagði allar myndirnar af Felix Iitla á
borðið. — Vitanlega átt þú þæi', og þess vegna
hafði jeg þær með mjer. Og .... og ef þig Iangar
að heimsækja drenginn, skal jeg koma því svo
fyrir, að Alexander ....
Lotta hristi höfuðið, — Nei, það vil jeg ekki,
hvort sem er. Líði þjer vel. Hún fylgdi Irenu til
dyra. Þegar hún kom aftur, sagði hún. — Það er
undarlegt, hvernig fólk fjarlægist, eftir því sem
tíminn líður. Mjer fanst hvað eftir annað, að þetta
væri ókunnug kona, og svo er það samt sem áður
Irena og jeg get sjeð alla leið inn í góða, trygga
hjartað hennar.
Klaus, sem hafði nú lokið við að raka sig og
var klæddur til að fara út, stakk höfðinu inn í
dyragættina. — Heyrðu .... Lotta .... jeg ætl-
aði bara að sjá hvort ....
Lotta þaut upp og var hvöss 1 bragði. — I
fyrsta lagi þarf Jeg að tala um nokkuð við Eulu
.... og í öðru lagi .... þoli jeg ekki, að menn
ani inn í herbergið mitt óboðnir.
Þetta sumar á Helgolandi var rólegt og friðsælt.
Þó var oft stormur og slagveður um sumarið og
jeg var nokkrar nætur að venjast brimhljóðinu,
en þá var líka eins og það og garðið í máfunum
væri sjálfsagður hluti af þessari hressandi kyrð
sumarsins. Oft fóru Klaus og Lotta út á fiskibát-
unum fyrir fótaferð, en komu aftur fyrir morgun-
verð. Síðan fóru þau í bað fyrir miðdegisverð og
eftir miðdegisverðinn sváfu þau. Síðan fóru þau
eitthvert og dönsuðu, eða drukku sterkt toddy, eða
stór glös af einiberjabrennivíni. Þau voru sól-
brend og falleg og grönn, og framkoma þeirra svo
róleg og hávaðalaus, að þegar þau töluðu saman,
hjelt fólk, að þau væri systkin.
í miðjum ágústmánuði kom böggull í ábyrgðar-
pósti, og hafði inni að halda bláa bók. Það var
nýja leikritið, sem Lotta átti að leika í opinber-
lega í fyrsta sinn. Við lásum það báðar með hálf-
gerðri hitasótt af eintómum æsingi, en vorum báð-
ar vonsviknar, að lestrinum loknum. Okkur fanst
„Ferð Betty til Paradís“ vera ein af þessum upp-
lognu leikritum, sem framleidd eru í þúsundatali.
Klaus var á öðru máli. — Leikrit um fátæka
unga stúlku, sem seinna verður rík, á altaf almenn-
ingshylli vísa. Og ef unga stúlkan er leikin þannig,
að maður telji ekki eftir henni auðæfin, fær leik-
konan sinn hluta af vinsældunum.
Hann fór sjálfur að fást við sitt verk; það var
„Fiesco“, sem almenna leikhúsið ætlaði að leika
í nýrri uppsetningu, hans vegna. Lotta öi'undaði
hann af þessu stóra hlutverki. Honum gramdist
þessi heimtufreka óþolinmæði hennar og þau pex-
uðu oft í því tilefni. En hins vegar pexuðu þau
aldrei þegar þau gengu sjer til skemtunar út í
sandhólana ásamt ljóshærðri, hálfvaxinni stúlku.
frá Hannover. Mjer gramdist það, en Lotta virtist
ekki einu sinni taka eftir því. Og þegar svo skeyti
kom, sem gerði það að verkum, að við urðum að
fara, viku á undan Klaus, eftirljet hún Hannover-
stúlkunni tennisspaðann sinn, til þess að Klaus
skyldi ekki missa af daglegri æfingu sinni. Honum
fanst þetta „aðdáunarvert“, en mjer fanst hann
andstyggilegur að fara ekki með okkur.
Það var þrem dögum fyrir frumsýninguna. Lotta
var nýkomin heim eftir fimm stunda æfingu, og
var þreytt og máttlaus. Þá komu tveir velbúnir
ungir menn. Annar kvaðst vera blaðamaður, en
hinn var ljósmyndari. Þeir voru komnir til þess að-
búa í haginn fyrir hina „rísandi stjörnu“.
— Jeg vil alls ekki láta auglýsa mig fyrirfram,.
sagði Lotta. — Jeg vil helst, að fólk geti skapað
sjer skoðun um mig, án allra utanaðkomandi á-
hrifa.
Blaðamaðurinn brosti, eins og sá, sem valdið
hefir. — Almenningur hefir enga sjálfstæða skoð—
un. Fólk fer í leikhúsin með fyrirfram skapaða
skoðun, og henni verður svo elfrki haggað. Ef fólk
hefir ekki heyrt yður nefnda fyrir frumsýninguna,
bugsar það bara sef svo, að þjer sjeuð ekki annað
en venjulegur viðvaningur, jafnvel þó þjer leikið
eins og Duse sjálf. Þegar þjer komið inn á leik-
-sviðið, verður fólk að vera í spnningi, sem snýst
um persónu yðar. Fólk verður að vita, að það eigi
* von á upprennandi snillingi.
I sama vetfangi gaus upp blossi í stofunni. Ljós-
myndarinn hafði brent magníumljósi. — Þakka
yður fyrir, sagði hann við Lottu. — Talið þjer
bara áfram.
— Þjer verðið að gefa okkur einhverjar upp-