Morgunblaðið - 07.12.1934, Blaðsíða 5

Morgunblaðið - 07.12.1934, Blaðsíða 5
Föstudaginn 7. des. 1934. MORGUNBLAÐIÐ 5 a Skipulagning bifreiðaflutninga. Rauðku-frumvarpið um það, að ,,skipuleggja“ mannflutn- inga með bifreiðum var til 2. umr. í efri deild í gær. Sam- .göngumálanefnd hafði mælt með frumvarpinu, þó þannig, að Jón A. Jónsson bar fram breytingartillögur. Einnig hafði Þorst. Þorsteinsson borið fram breytingartillögur. Umræður urðu talsverðar, og ’veittust þeir fast að frumvarp- inu Magnús Jónsson og Pjetur Magnússon, en Sigurjón Ólafs- son var framsögumaður og Páll Hermannsson hjelt fyrir honum skildi, er sár tóku að berast á hann í viðureigninni. Magnús Jónsson kvað frum- varp þetta mundu stöðva eðli- lega og heilbrigða þróun bíla- samgangnanna. Hingað til hefðu fargjöld farið lækkandi en bifreiðar batnað og stækkað. ’En fyrir þetta myndi alveg ó- hjákvæmilega taka, þegar ein- stakar bifreiðastöðvar hef ðu fengið „sjerleyfi“ og öll sam- kepni væri útilokuð. Þetta væri sennilega ekki slæmt fyrir stöðv arnar, en það bitnaði á notend- um þessara tækja. Þá sýndi hann fram á, að frumvarpið væri óhæfilega ó- Ijóst í meginatriðum. Til dæmis væri alls ekki ljóst, hverjir fjellu inn undir ákvæði þess. „Þeir sem hafa um hönd fólks- flutninga með bifreiðum“ væri ,svo óákveðið, að heita mætti að allar markalínur vantaði. Þá spurði hann hvernig fara ætti að, ef enginn sækti um sjer- leyfi til þess að halda uppi flutn ingum á ákveðnum leiðum. Eft- ir frumvarpinu mætti þá eng- inn „hafa þar um hönd“ fólks- flutninga á þeim bifreiðum sem frv. getur um. Sigurjón Ólafsson gat enga skilgreiningu gefið á þessu. — Sagði hann að ef hann eða M. J. leigðu sjer bifreið sjer til skemtunar, þá fjelli hún ekki inn undir ákvæðin. Pjetur Magnússon spurði, hver væri eiginlega ástæðan til þessarar löggjafar. Hún hefði ekki enn verið tilgreind. Hjer hefði vexúð jöfn og stöðug firam för í þessai’i grein. Bifreiða- stöðvaxmar hefðu sjálfar „skipu lagt“ þessa stai’fsemi, haldið uppi reglubundnum ferðum um .allar bílfæi*ar leiðir landsins gegn rnjög sanngjörnum far- gjöldum. Engar kvai’tanir hefðu heyrst undan ólagi á þessu. Hjer væri því alls engin xístæða til löggjafai’. Á hinn bóginn væri ómögulegt að neita því, að löggjöf þessi myndi stöðva. þró- un þessa atvinnuvegar eða jafn- vel keyra hann aftur á bak, og væri stói'furðulegt, ef þingmenn vildu leggja sitt lið til þessa. Þá hreyfði hann athugasemd- um um frágang frumvarpsins og tók í streng með M. J. um það, að of óljóst væi'i frá því gengið, hverjir fjellu undir á- kvæði laganna. Hann sýndi einn ig fram á það, að ákvæði 6. gr. iim það, að ef fleii'a en eitt fje- lag hefði sjerleyfi til flutninga á sömu leið, þá mætti skifta fargjöldum milli þeiri*a eftir „sætakílómetrum“ hvers um sig, en ekki eftir því, hve mikið hver stöð flytti. Páll Hermannsson kom nú fram ásamt framsögumanni, og skilgreindu þeir hvor í kapp við annan þau vafaatriði, sem um hafði verið spurt, en án þess þó að þau yrðu skiljanlegri að heldur. Umræður stóðu til kl. 4. Eft- ir að bæði M. J. og P. M. höfðu talað þrisvar hvor, kom forsæt- isráðherra og vildi duga sínum mönnum. Kvað hann búningi frumvarpsins ábótavant og mætti laga það til 3. umr. En efni þess var náttúrlega gott að hans dómi. Breytingartillögurnar voru allar feldar af stjórnarflokkun- um og’ fumvarpið sent, með at- kvæðum þeirra, til 3. umr. Opnun fiskveiðihafna í Grænlandi Færeyingahöfn. Eins og áðui’ hefir verið sagt til fiskveiðanna þarf einnig niikið frá, hafa Danir í hyggju að opna liafnir á Vestur-Grænlandi, fyrir erlendum fiskimönnum. Porsætisráðherra Dana, Staun- ing, liefii- látið svo um mælt að mál þetta sje tekið til íhugunar og ákvörðun verði telcin fyrir af fersku vatni, þar sem veiðin er öll fryst. Þegar skipin hafa komist í kola- eða olíuvandræði, liafá þau jafn- vel þurft að fara alla leið að ströndum Baffin-Lands til að fá þessar nauðsynjar. Og liefir það næsta sumar. Til að byr.ja með 1 náttúrlega bæði tímaspilli og verður það að eins ein liöfn, sem kostnað í för með sjer.“ Það er víst að opnun Græn- lensku hafnanna nuindi liafa mikla um er að ræða, og það er Færey- ingahöfn, sem liggur fyrir sunnan Godthaab, milli Godthaab og . þýðingu í för nieð sjer fyrir al- Piskernæs, en ekki nyrðri höfnin | þjóðafiskiflotann, sem veiðir við við Diskoeyju, eða syðri liöfnin ! Suðaustur-Grænland. Arsuk hjá Ivigtut. j Norska blaðið spurði einnig Per Það er heldur eklti ætlunin með Rýgh, lögfræðing, um hvort þessu þessu að opna luifnirnar fyrir öll-jmáli hefði nokkuð verið hreyft um þjóðum í orðsins fylstu merk- jí sambandi við Grænlandsmálið i ingu, lieldur á sama grundvelli og Haag, og sagði hann að svo hefði j>ær eru nú opnar fyrir Dani, Pær- ekki verið, að öðru leyti en því, eyinga og íslendinga, sem liafa að Norðmenn væru óánægðir með leyfi til að nota lmfnir eftir að þessa einokun. Danir hefðu þá hafa sótt um leyfi áður. svarað að^það væri nauðsynlegt Opnun hafna á Vestur-Græn- vegna Eskimóanna, en verið gæti landi hefir náttúrlega einna að því yrði breytt síðar. mesta þýðingu fyrir Norðmenn. I Hefir blaðið Aftenposten átt tal við ýmsa máísmetandi menn í Noregi út af þessu og segja þeir meðal annars: Ætluðu að verða 100 ára. . I Árið 1929 fluttist þýskur vís- indamaður. dr. Karl Ritter. til „Ef hafnir á Vestur-Grænlandi ■ Galapagos og settist að á Cliarles verða opnaðar, liefir það liina Darwins ey. Með lionum var kunn mestu þýðingu fyrir norska veiði- . kona frá Berlín, frú Hilde Löwin. og fiskimenn. Hinir miklu lúðu-. Þau vildu komast burt frá menn- leiðangrar, sem hafa bækistöðvar ^ ingunni og ætluðu að lifa þarna sínar í Davisundi, eru þann tínia. jsem frumbyggjar jarðar. Bjugg- sem veiðin stendur yfir — 5 mán-just þau við því að geta orðið 100 uði ársins — algjörlega útilokaðir j ára. frá umheiminum, en geta nú ef , En nú lremur fiegn um það, að þetta nær fram að ganga komist í amerískt herskip liafi sent m KAA.ni. £ U..-v i..,ui„ 1 . i i i p* liöfn þegar á þarf áð halda. Það hefir valdið veiðimönnum miklum óþæg'indum að þeir hafa ekki getað komist á land í Vestur- Grænlandi. Skipin liafa orðið að taka með menn í land á þessa eyju, og hafi þeir fundið þar tvö lík, af manni og konu. Af brjefi, sem fanst, í jakka- vasa mannsins þykir mega ráða að þetta sje lík þeirra Ritters og frú Löwin og liafi þau dáið úr sjer mikið af kolum og olíu, og hnngri Hertogabrúðkaupið. Georg og’ Marina í einlialestinni frá Dover. Þegar Marina prinsessa fór frá Frakklandi til Englands t.il þess að giftast hertoganum af Kent, var svo mikil þoka í Ermarsundi og yfir Englandi, að svo að segja allar samgöngur á sjó og í lofti lofti höfðu stöðvast. 1 London var þokan svo dimm, að ekki sá handa skil um hádaginn. Juliana Hol- Jandsprinsessa, sem var ein af brúðarmeyjunum, var komin á skipi til Englands, en það lá úti á Thames-ánni og þorði sig hvergi að hreyfa fyrir þokunni og Ju- liana komst eklri í land. En sltipið, sem Marina prinsessa fór með yfir sundið, lielt áætlun sinni, eins og ekkert hefði í skor- ist, og á ákveðinni stundu kom hún til Dover. Þangað var hertog- inn af Kent kominn til þess að taka á móti henni, og- óku þau í einkalest til London, en á ef ir þeim komu margir bílar með far- angur Marinu. Voru ]mð brúð- kaupsklæði hennar og' ýmisle an.nð, sem hún hafði keypt sjer í París. Það fór eins með aukalest’ma frá Dover og skipið, að hej. r. seinkaði eklri neitt xægna þok- unnar. Á járnbrautarstöðinni biðu konungsb jónin og prinsinn af Wales til að taka á móti brúðar efninu og bjóða liana velkomúa með kossi. Svo var ekið í bíluii- beim til konungshallarinnar. Fór konungsfólkið fyrir, en bifreioam ar með flutninginn nokkru á éft ir. Margar þúsundir manna höfðn safnast saman á göturn þeim. séin bílarnir áttu að fara um, en svo vár þolcaj^svört, að enginn sá bíl konungsfjölskyldunnar. Það var aðeins vegna þess að bí:- stjórinn þekti veginn upp á sínu tíu fingur að honum tókst klak- laust að aka alla leið.. En þegar hinir bílarnir komu ljetti þokunni ofurlítið, svo að sást td þeirra, og laust manngrúinn þá upp dynjandi fagnaðarópum. Heldu * nienn, áð þar færi Marina prinsessa, en í st.að þess að hún fengi fagUaðai ópin, var það flutningur hennar, sem fekk þau. » . | A landamærum annars heims. Eftirfarandi smákaflar eru teknir úr bók Arthur Findlay, er Einar H. Kvaran þýddi í fyrra. í kaflanum: „Bætið þekkingu við trú yðar“, segir svo: Jeg segi þaB eitt, sem mjer hefir verið sagt; ekki hefir ímyndunarafl mitt framleitt þessa bók. Jeg er enginn trúboði, sem reynir að breyta þeirri trú, sem menn hafa lengi haft; jeg er aðeins að segja frá. því, sem jeg hefi heyrt, og mun gera skiljanlegri þær vonir, sem miklum meirihluta mann- kynsins eru heilagar. Ef svo kynni að fara, þegar meiri þekking á ósýnileg- um heimi fer að samlagast hugsunum manna, að sum trúaratriði, sem nú eru talin grundvallaratriði, reynist ekki vera annað en tákn mikilfenglegri sannleiks, sem bak við liggur, er það þá ekki einmitt endurtekning þess, sem gerst hefir á liðnum tímum? Og- ennfremur: Þekkingin er eins og trje, sem tr lengi að vaxa; ár eftir ár fellir ba 5 blöð sín, sem hafa flutt því næringa, en tréð heldur áfram að vera til og verður smám samsn en stöðtiglega hærra og gildara. Eins er nú um nokl- ur gömul trúaratriði, sem hafa hjálj- að mannkyninu í leit þess eftir gui' i og' ósýnilegum heimi, að þau verða a5 falla, svo að nýrri og ferskari gróður komist fyrir; en hinn verulegi og ehti- ingargóði stofn.mun ávalt halda sér. •Þekkingin, sem fengist hefir með hir- um nýju sálvænu vísindum, gerir eki i annað en staðfesta og dýpka hin mikli og almennu vísindi, sem trúarbrögðio og heimspekin hafa haldið fram. Vjer finnum með rannsóknum vorum Hug, sem öllu stjórnar, íágar og mótar ál- heiminn; óhemjulega mikilfenglegt áform, sem fer langt út fyrir skilning allra manna í þessum heimi og ’flestra í næsta heiminum. Vjer komumst að raun um það, að vjer uppskeruni eftir á eins og vjer sáum hjer; að í þessu lífi erum vjer að móta næsta líí vort; að lifið heldur áfram og getur ekki far- ist; að endurminningarnav, persónr - leikur og skapgerð eru í raun og vex i vjer sjálfir, og að það er ekki þetta, sem fer forgörðum við dauðann, heldur

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.