Morgunblaðið - 23.01.1935, Blaðsíða 8

«
Miðvikudaginn 23. jan. 1935.
! sai
M orgunstund
gefur gulí í mund
þeím,
sem auglýsa í
Morgunbíaðínu.
Til Keflavíkur,
Garðs og
Sandgerðis
dagíega fcí. 67*.
Frá Steindóri
Smá-auglósingarJ
9*** i .... WiMMMUBUHHbm.
Sölumaður, sem ferðast kringum
land og sem g-æti bætt við sig
góðri vöx-utegund, sendi tilboð
merkt: „Sölumaður“ á A. S. í.
fyrir n. k. laugardag.
Tveir lærlingar geta komist að,
nú þegar, á Saumastofuna, Aust-
urstræti 10. Æskilegt væxú að þeir
skildu eitthvað í þýsku eða énsku.
Verslunin Gullfoss. (Inngangur í
Braunsverslun).
— Jeg 'elska þig ekki lengur;
]>ú færð aldrei framar að sjá mig.
— En liringurinn, sem jeg gaf
þjer.
— Þú sjerð hann lieldur aldr*4
framar.
Húseignin, Hverfisgötu 32, sem
notuð hefir verið fyrir gistihús í
20 ár, er til sölu. Innanstokksmun-
!«■ til gistingar geta íylgt. Semja
bér við ekkjuna Þuríði Þórarins-
dóttur, Hverfisgötu 32, sími 3454.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis tíl næst-
komandi mánaðamóta.
Kaupum gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29. Sími 3024
Að gefnu tilefni tilkynnist hjer
með að símanúmerið í Bernhöfts-
bakaríi er 3083 .
Regnhlífar teknar til viðgerðar.
Breiðfjörð, Laufásvegi 4.
Morgunblaðið með morg-
unkaffinu.
gkysavamafjelagið, skrifstofa
við hlið hafnarskrifstofunnar í
hafnarhúsinu við Geirsgötu, seld
minning'arkort, tekið móti gjöfum.
áheitnm, árstillögnm m- m.
Rúgbrauð, franskbrauð og nor-
malbrauð á 40 aura bvert. Súr-
Qrauð 30 aura. Kjarnabrauð 30
»ara. Brauðgerð Kaupfjel. Beykja-
víkur. Sími 4562.
Útvegum vogir af öllum stærðum
Grænmeti
er dýrt og oft erfitt að fá það. — Notið því
§pínatín.
SPÍNATÍN er búið til úr nýju grænmeti, og má-
nota í stað þess.
SPÍNATÍN er auðugt að A, B, og C vítamínunu
Vítamínmagnið er rannsakað og A og C magnið er undir
eftirliti vítamínstofnunar ríkisins í Kaupmannahöfn.
SPÍNATlN fæst í apótekum.
Babylon. 6
það á borð, nr. 17 í borðsalnum, eftir 10 mínútur
hjer frá. Og viljið þjer svo gera mjer þá ánægju
að borða með mjer hádegisverð á morgun?
Rocco greip andann á Iofti, hneigði sig, tautaði
eitthvað á frönsku og fór út. Fimm mínútum síðar
höfðu kaupandi og seljanpli undirritað stuttort
skjal, sem var krotað á brjefapappír gistihússins.
Felix Babylon kom með engar spurningar og það
var þessi hetjulegi skortur á forvitni eða undrun,
sem hreif mest hr. Racksole. Hann spurði sjálfan
sig, hversu margir gistihússeigendur í heiminum
hefðu stilt sig um að spyrja nánar um steikina
og ölið.
— Frá hvaða degi viljið þjer láta söluna gilda?
spurði Babylon.
— No-o, svaraði Racksole, eins og honum stæði
á sama, — eigum við að segja frá því nú i kvöld?
— Eins og þjer viljið. Mig hefir lengi langað
til að hvíla mig. Og nú þegar augnablikið er kom-
ið — og það með svo sögulegum atvikum — er
jeg tilbúinn. Jeg fer aftur til Sviss. Það er að vísu
ekki hægt að eyða miklu þar, en það er nú einu
sinni föðurland mitt. Nú verð jeg ríkasti maður
þar í landi. Hann brosti angurblítt.
— Já, þjer eruð víst býsna vel stæður? sagði
Racksole, vingjarnlega og blátt áfram, rjett eins
@g honum hefði nú fyrst dottið sá möguleiki í hug.
— Auk þess, sem jeg fæ hjá yður, hefi jeg
hálfa miljón á vöxtum.
— Þá eigið þjer næstum miljón?
Felix Babylon kinkaði kolli.
— Jeg óska yður innilega til hamingju, sagði
Racksole, rjett eins og dómari, sem óskar nýbök-
uðum málafærslumanni til lukku. Níu hundruð þús-
und pund, þegar það er komið í franka, er mikið
í munni — í Sviss.
— Auðvitað er jeg sveitarlimur í yðar augum,
þói jeg eigi þá upphæð. En hvað eigið þjer annars
sjálfur. Felix Babylon var farinn að eftirlíkja
frjálsmannleik hins.
— Ja, jeg get náttúrlega ekki verið viss um, að
ekki skakki svo sem fimm miljónum, sagði Rack-
sole í þeim tón, sem gaf til kynna, að ef hann gæti,
væri honum það ánægja að gefa sem nánastar
upplýsingar.
— Þjer hafið haft miklar áhyggjur, býst jeg við?
— Og hefi enn. Og nú er jeg einmitt á skemti-
ferð hjer í London með dóttur minni, til þess að
hrista þær af mjer í bili.
— Finst yður þá gistihúsakaup einna hentugust
dægradvöl?
Racksole ypti öxlum. — Það er þó altaf tilbreyt-
ing frá járnbrautakaupum.
— Jeg er hræddur um, að þjer hafið litla hug-
mynd um, hvað þjer hafið verið að kaupa, vinur
minn.
— Jú, víst hefi jeg það, svaraði Racksole, —
jeg hefi keypt göfugasta gistihúsið, sem til er í
heiminum.
— Það er hverju orði sannara, svaraði Babylon
og horfði niður á persnesku gólfábreiðuna. Gisti-
húsið mitt á ekki sinn líka neinsstaðar. En þjer
iðrist nú samt eftir kaupin, hr. Racksole. Það kem-
ur mjer vitanlega ekki við, en jeg get samt ekki
stilt mig um að endurtaka, að þjer munuð iðrast.
— Það hefi jeg aldrei upplifað enn.
— Þá byrjið þjer bara á því bráðum, — kann
ske strax í kvöld.
— Því segir þjer það?
— Af því Hótel Babylon er Hótel Babylon. Af
því þjer getið stjórnað járnbrautarfjelagi eða gufu-
skipalínu, haldið þjer, að þjer getið stjórnað hverju
sem er. En því er ekki þannig varið. Ekki Hótel
Babylon. Það hefir sína eiginleika .... Hann rjetti
upp hendurnar.
— Þjónaliðið stelur auðvitað frá yður.
— Auðvitað. Það er svona hundrað pund á viku,
sem jeg tapa þannig. En það var ekki það, sem jeg
átti við, heldur var það viðvíkjandi gestunum. Gest-
irnir eru of .... ja, hvað á jeg að segja .... fínt
fólk. Allir sendiherrar stórra ríkja, heimsfrægir*
fjármálamenn, fínir aðalsmenn og yfirleitt allir
helstu menn, sem stjórna heiminum, gista hjá mjer_
London er miðdepill heimsins og gistihúsið mitt---
yðar, meina jeg — er miðdepillinn í London. Einu
sinni gistu hjerna konungur og keisaraekkja sam—
tímis. Hugsið yður það.
— Það er mikil vegsemd, hr. Babylon. En í
hverju liggur svo vandinn?
— Hr. Racksole, svaraði hinn, dálítið hvast, —
hvað er orðið af klókindum yðar — sem þjer liafíð>
grætt svo mikið á, að þjer vitið ekki sjálfur hve
mikið? Skiljið þjer það ekki, að það þak, sem:
hýsir allan veg og völd heimsins, hlýtur líka að
hýsa óteljandi fanta, bragðarefi og glæpamenn?
Þetta er deginum ljósara — og um leið nóttunnil
dimmara! Jeg veit aldrei hvaða fólk er í kring um:
mig, og hvað er að gerast. Aðeins einstöku sinnum
fæ jeg hugboð um einkennileg verk og einkennileg
leyndarmál. Þjer mintust á þjónustufólkið. Það er-
næstum alt gott þjónustufólk og fært í sinni grein,..
en hvað er það svo í frístundum sínum? Ekki veit
jeg nema annar matreiðslumaður sje njósnari fyrir
eitthvert Evrópuríkið, eða ungfrú Spencer kunni
að vera umboðsmaður fyrir einhverja hirðsauma-
konu eða bankaeiganda í Frankfurt. Jafnvel Rocco
gæti verið eitthvað annað og meira en bara Rocco..
— Þetta gerir það bara skemtilegra, svaraðl
Racksole.
— Það er neumast að þú ert búinn að vera lengi
burtu, pabbi, sagði Nella þegar hann kom aftur
að borði nr. 17 í borðsalnum.
— Ekki nema tuttugu mínútur, lambið mitt.
— Já, en þú sagðir tvær sekúndur. Það er þó .
ekki það sama.
— Jeg varð að bíða eftir, að steikin yrði tilbúin.
— Hafðirðu mikið fyrir afmælisgjöfinni minni?
— Ekki mjög. En hún varð ekki eins ódýr og
þú hjelst.
— Hvað meinarðu?
— Ekki annað en það, að jeg er búinn að kaupa