Morgunblaðið - 09.04.1935, Síða 3

MORGUNÖLAÐIÐ
JÞriðjudaffinn 9. apríl 1935._____
Nokkur orð um „vonbrigði"
„konsúlsfrúarinnar".
Frú Guðrún Björnsdóttir,
kona Þormóðs Eyjólfssonar
konsúls og forstö’ðumanns síld-
arverksmiðjunnar á Siglufirði,
heiðrar mig með nokkrum orð-
um í Nýja Dagblaðinu þann 6.
þ. m.
Frúin minnist þar á komu
mína til Siglufjarðar sumarið
1930 (að mig minnir), og minn-
ir mig þá einnig á viðdvöl, er
jeg átti á hennar glæsilega
heimili, þar sem jeg átti góðum
viðtökum að fagna, er jeg minn
ist jafnan með ánægju.
Mjer þykir leitt að hafa vald-
ið frúnni vonbrigða, er hún virð
ist taka sjer allnærri, eftir
skrifi hennar í Nýja Dagbl. að
dæma, og jeg ætti að virða við-
leitni hennar í því að lagfæra
,,veðrabrigðin“ í sál minni, en
jeg á svo bágt með að trúa því,
að hugur fylgi máli, fyrst að
hún valdi Nýja Dagbl. til þess
að flytja mjer áminningarorð-
in, og er mjer nær að halda, að
væri frúnni það verulegt áhuga-
mál, að snúa mjer frá villu míns
vegar, þá hefði hún notað ein-
hverjar aðrar leiðir.
Hvernig ætli frú Guðrúnu
Björnsdóttur hefði líkað það, ef
að jeg eða einhver önnur kona,
álíka kunnug henni, hefði far-
ið að skifta sjer af framkomu
hennar eða afskiftum t. d. í
bæjarmálum Siglufjarðarkaup
staðar, og valið að vettvangi
málgagn jafn fjandsamlegt í
garð Siglfirðinga eins og Nýja
Dagbl. er í garð reykvískra
húsmæðra, að því er snertir
þau mál, er við frú G. B. höf-
um hjer báðar í huga — mjólk
urmálið ?
Eða ætli frú Guðrúnu Björns-
dóttur þætti það ekki óþarfa
slettirekuskapur af mjer að
blanda mjer inn í afskifti henn-
ar og þátttöku í kvennfjelags-
málum norður á Siglufiroi, og
rjúka í blöðin, ef að hún hefði
gengist þar fyrir stofnun hús-
mæðrafjelags?
Jeg býst við, að frúnni hefði
þótt slík afskifti all óviðfeldin
og einkennileg frá minni hálfu.
Það er engu líkara en að frú
Guðrún álíti, að jeg hafi drýgt
eitthvert ódæði með því að
taka þátt í stofnun Húsmæðra-
fje^agsins, og þar með horfið
frá mínum „fögru hugsjónum“,
sem frúin fer allmörgum orð-
um um.
Frú Guðrún Björnsdóttir fyll-
ir kannske flokk þeirra manna,
sem staðhæfa, að þeir, sem hafa
áhuga fyrir andlegum málum,
megi og eigi alls ekki að koma
nálægt neinum öðrum málum.
Hafi frúin þá skoðun, sem jeg
tei æði þrönga, get jeg skilið
orð hennar, annars ekki.
Húsmæðrafjelagið okkar er
ungt enn þá og lítt reynt, en
ósk mín og von er, að það eigi
eftir að inna mörg nýt og góð
störf af hendi í þarfir heimil-
anna og bæjarfjelagsins, og geti
átt það eftir að bæta frú Guð-
rúnu Björnsdóttur vonbrigðin,
þrátt fyrir ótrú hennar á fjfi-
laginu, sem hún telur að sje
stofnað í bræði af bálreiðum
fjelagskonum, þótt jeg sje reið-
ust þeirra allra!
FVú Guðrún hefði ekki hagað
orðum sínum svona um Hús-
mæðrafjelagið og stofnun þess,
ef hún væri nægilega kunnug
öllum málavöxtum. Reyndar
segist hún hafa lesið „flest, sem
stuðningsblöð fjelagsins hafa
skrifað um það, að ógleymdum
„heiftarorðum“ mínum og „hót-
unum"!“
Jeg álít að konsúlsfrúin frá
Siglufirði sje of merk lcona til
þess að rökstyðja ekki fullyrð-
ing sína um heiftaryrði mín og
hótanir, með því að birta sýnis-
horn af þeim í Nýja Dagblaðs
grein sinni, en það hefir hún
ekki gert.
Líklegast leggur frúin ekki
trúnað á það, þótt jeg segi
henni, að framkvæmdir mjólk-
ursölunnar nýju hjer í bænum
væru með þeim hætti, og eru
enn, að þær eru algerlega ó-
viðunandi, og að húsmæður sáu
fram á, að með samtökum ein-
um var iagfæringar að vænta.
Þær húsmæður, sem telja sjer
skylt að sjá borgið heill og hag
heimila sinna, eftir því sem í
valdi þeirra stendur, gátu ekki
horft á það aðgerðalausar, að
góð nýmjólk væri tekin af ung-
börnum og sjúklingum, og að
mjólkursala væri yfirleitt tor-
velduð svo sem raun ber vitni
um. Húsmæðurnar bera hvar-
vetna mesta ábyrgð á heilsufari
heimilismanna sinna, og hvaðan
ættu andmæli gegn óeðlilegum
og skaðlegum neysluvöruvið-
skiftum að koma, ef ekki frá
hálfu húsmæðra?
Eg vona að frú Guðrúnu
Björnsdóttur skiljist það, að
þegar svo er komið, að aðal
ungbamafæðan —— nýmjóikin
— fæst ekki nema með læknis'
vottorðum, og þó af skornum
skamti, geta mæðurnar ekki
leitt það hjá sjer.
Jeg gæti sagt frúnni mörg
dæmi þess, hye skaðyænlegar
afleiðingar það hafði á heilsu
barnanna, sem voru skyndilega
svift nýmjólkinni, er þau höfðu
fengið beint frá framleiðendum,
og í hennar stað fengin geril-
sneydd mjólk úr samsölunni.
Börnin veiktust í hópatali, Og
mæðurnar voru í stökustu vand-
ræðum, vegna þess að nýmjólk-
in var horfin af markaðinum.
Þá urðu sjúklingar í heima-
húsum eigi síður hart úti. Marg-
ur leitaði árahgurslaust að góðri
nýmjólk handa þeim, og mörg-
um sjúklingnum stórhrakaði af
þessum sökum. Það er sannar-
lega full örðugt að horfa á
þjáningar .sjúkra barna sinna,
þótt eigi sje til viðbótar girt
fyrir þá bestu og stundum einu
fæðutegund, sem þau mega
neyta. Þetta veit jeg að frú
Guðrún Björnsdóttir skilur og
jeg vona einnig að hún átti sig
á því, að það var hvorki „bræði“
eða ,,reiði“, sem knúði fram
samtök húsmæðranna í Reykja-
vík, heldur húsmóðurleg um-
hyggjusemi fyrir velferð barna
! og sjúklinga, og meðfædd and-
úð gegn ofbeldi og kúgun, sem
Mac Donald
og Flandin
fara til Stresa.
London 8. apríl. FÚ.
Breska stjórnin kom saman
á fund í dag til þess að koma
sjer saman um, hvaða afstöðu
taka skyldi til málanna á Stresa
ráðstefnunni. Síðar tilkynti for-
sætisráðherrann það, í neðri
málstofu þingsins, að hann
mundi sjálfur verða formaður
sendinefndar þeirrar, er færi,
og að með honUm myndi fára
utanríkismálaráðherrann.
Austin Chamberlain ljet í
ljósi ánægju sína yfir störfum
Anthony Eden, en harmaði að
sjúkleiki hans hindraði hann
frá því að fara til Stresa sem
meðlimur bresku sendinefndar-
innar. Anthony Eden er enn þá
rúmfastur/
Fregn frá París í dag hermir,
að Mac Donald muni verða for-
seti bresku séndinefndarinnar,
og í1 somu fregn er þáð talið
líklegt, að Flandin verði forseti
hinnar fförisiíu héfedar.
Anthony Eden
veikur af ofþreytu
Gettir ekkí tekíð
þátt í Stresa ráð
stefntmni.
æfínlega kemur harðast niður
á lítilmagnanum, — það ’ eru
ýmsar leiðir til þess að „bjaí’ ía
skipþrotsmönnum úr brotsjó-
um“. —-
Jeg dájst mjÖg að minnisgáfu
frú Guðrúnár Björnsdóttur, ef
hún man rjett 4—5 ára gamalt
samtal okkar, sem hún' vitnar
til í grein sinrii. Ekki treysti jeg
mjer til að muna svcr.á vel það,
sem hún ságði við míg 'þá, ö’g^'
’lágt þykir mjer frúin lefegjasl, 1
er hún hygst, nú, nærri þvi 5
árum síðar, að nota sjer einka-
samtal, til þess að reyna að
gera mig tortryggilega í aug-
um f jelagssystra minna og sam-
verkakvenna ír Húsmæðrafje-
laginu. Því jeg fæ ekki skilið,
að:,hún hafi aðrar, ástæður til
þess að bera mig fyrir því, sem
hún gefur í skyn að jeg hafi
sagt um húsmæðjir hjer í bæn-
um, — og það, sem jeg teldi
til fyrirstöðu góðu samkomulagi
á heimilunum, svo sem „tilgerð-
arskap", „frúin mundi þykj-
ast of fín tiT 'að vera vinur
vinnukonunnar", „skortur á uhit
burðarlyndi og sáttfýsi; skap-
æsing, ókristileg hefnigirni og
heiftrækni“, o. s. frv. Jeg tel
þetta miður drengilega af sjer
vikið og verð að spyrja, hvort
það minni ekki eitthvað ofur-
iítið á „pfsarok pólitískrar
heiftar og harðlyndis"?
Jeg ætla svo ekki að hafa
þessi orð fleiri. Langi nöfnu
mína til að eigá tal við ,mig aft-
ur um „hugsjónir" mínar og „á-
hugamál", þá er jeg fús til þess
að ræða við hana — annars-
staðar en í þlöðunum, Kannske
hún kæmist þá að raun um, að
jeg lít enn sömu augum á mein-
semdir mannlífgins, og lækn-
ingu þeirra, — við þá lífsskoð-
un mína lángar mig til að sam-
ræma störfin mín, leynt og
ljóst.
Reykjavík, 8. apríl 1935.
Guðrún Lárusdóttir.
KAFPMANNAHÖEN í (iÆH.
EINKASKEYTI TIL
MORGUNBLAÐSINS
Eftir að Anthony Eden kom
heim« úr sendiferð sinni, hefir
hann legið rúmfastur.
Segja læknar, að hann hafi
kent hjartabilunar, er stafi af
of mikilli áreynslu, og þarf
hann að fá a. m. k. 6 vikna
’algei-ða hvíld.
Hann getur því ekki tekið
þátt í ráðstefnunni í Stresa. —
Þykir þetta mjög bagalegt,
végnáiþess, að talið er, að éng-
inn’ míaður hafi jafn mikla þekk
ingtr ál og yfirlit yfir stjórnmá.1
álfunnar eins og hann.
Páll.
9 ára gömul telpa
dettur af hjóli og
bíður bana.
Dóttir Signrbjörns Þorkelssonar
kaupipánns, Ástríður að nafni,
rendi sjer á hjóli niður Njarðar-
'götu siðla’ 'd,ags á’ miðvikudaginn
var. Húu mun hafa farið nokkuð
bratt.
Er lnin aúlaði að beygja at'
Njarðargötunni inn á Fjölnisveg-
inn misti hún stjórn á hjólinu og
dátt af því. Lenti hún með höfuð-
ið á gangstjettarbrún á Fjölnis-
véginum.
;En ekki varð henni meira um
fajliið en svp, að hún gekk heim til
sín. .Hafði hún. fengið: fleiður á
höfuðið, á stærð við 2-króna pen-
ing.
Um kvijklið var hún á fótum, og
kvartaði lítið um lasleika, var þó
þmigt yfir höfði. \rarð ekki sjeð,
að meiðsli þetta væri alvarlegt.
Bn á fimtudagsnótt vaknaði
hún með uppköstum og miklum
liöfuðverk, Ej- læknar komu að,
sáu þeir strax að höfuðkúpan
hafði sprungið. Hafði blætt inn í
heilann og komist sóttkveikjur að
hielanum og var engin lífsvon.
Ásthildur. litla var þó með lífi
til sunnudagsmorguns, en þá
ándaðist hún eftir mik’.ar þján-
ingar.
Hún var níu ára gömul, táp-
mikil og djörf.
3,
Söngskemtun í Gamla Bíó.
Stefán Guðmundsson.
Stefán Gnðmnndsson söngvari
er nú kominn heim eftir fimm
ára söngnám. Hinir sjaldgæfu
hæfileikar hans, sem snemma
komu í ljós, hafa nú náð fullum
þroska undir liandleiðslu ágætra
kennara, í sjálfu söngvanna
landi, ítalíu.
Árangurinn af náminu varð
þegar ljós á þessum fyrstu tón-
leikum. Og hann er mikill, mjög
mikill. Ilinn ítalski „skóli“ ásamt
ágætu upplagi hefir þegar gert
Stefán að framúnskarandi söng-
rnanni, og hygg jeg að hann megi
teljast í röð hestu söngvara Norð-
urlanda, og lofar hann» þó miklu
enn. Hinn upprunalegi, fagri hlær
raddarinnar hefir haldist, óbreytt-
ur, en röddin þroskast alhliða, og
hefir söngvarinn hana fy.llilega á
valdi sínu.
Það er annars óþarft að f jölyrða
um meðferð Stefáns á verkefnun-
um. Hún var frá upphafi til enda
jafn fáguð og vöndnð og er það
ef til vill ljósasti vottur um þann
listræna þroska, sem söngvarinn
hefir yfir að ráða. Farið og hlust-
ið!
Hr. Billieh aðstoðaði fint og
smekklega.
Áheyrendur voru í sjöunda
himni. Húsið troðfult. Vafalaust
á söngvarinn eftir að fylla það oft
enn.
^ ___ P í.
140 skip
liggja í Hull
vegna sjómanna-
verkfallsins.
London 8. apríl. FÚ.
Helmingur háseta og mat-
sveina á fiskiflotanum í Hull
hafa nú gert verkfall, og nem-
ur tala verkfallsmanna eins og
nú standa sakir 1500.
140 skip liggja nú í hö£n
vegna verkfallsins.
Um 1000 hafnarverkamenn
eru einnig atvinnulausir vegna
verkfallsins, og hafa ýmsir
þeirra leitað opinberrar hjálpar
fyrir fjölskyldur sínar, þangað
til að verkfallsstyrkurinn verð-
ur greiddur í næstu viku.
Inflúensan.
Læknir einn sagði blaðinu í gær-
kvöldi, að inflúensan væri farin
að leggjást þyngra á fólk nú, en
hún gérði framan af og ber eink-
um meira á ýmsúm eftirköstum
hennar
Tala sjúklinga í fyrri viku er
ekki komin enn En læknum virð-
ist sjúkdómstilfellum hafa fjölg-
að síðustu daga fyrri viku.
Af eftirköstum eftir veikiua her
m. a. á heilahimnuhólgu, tauga-
verkjum og megnu máttleysi Sum-
ir sjúklingar hafa og fengið svima
og uppköst.
Börn og unglingar sem renna
sjer á hjóli á götunum daglega,
ættu að læra af þessu hörmulega
slysi og gæta varúðar þegar þau
fara um brattar og ósljettar göt-
ur.