Morgunblaðið - 23.08.1935, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudaginn 23. ágúst 1935«.
Jáutpsáapuv
Sjerlega fallegir „Georg-
ette“ og silki hálsklútar, falleg
belti, og snúrur á baðsloppa.
Versl. Lilju Hjalta.
Armhringar og krossar,mjög
fallegir. Versl. Lilju Hjalta.
Vanti ykkur mat á kvöld-
borðið, þá kaupið fisk frá
Risnu. Matstofan Risna, Hafn-
arstræti 17.
t Silungur glænýr fæst dag-
lega í Nordalsíshúsi. Sími 3007.
Hangikjöt nýreykt. Nordals-
íshús. Sími 3007.
Kaupum gamlan kopar. —
Vald. Poulsen, Klapparstíg 29.
Sími 3024.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Til minnis.
Þegar þjer þurfið að kaupa ný-
reykt sauðakjöt, spaðsaltað dilka-
kjöt og 1. flokks frosið dilkakjöt
þá hringið í undirritaða verslun.
Verslun
Sveins Jóhannssonar.
Bergstaðastræti 15. Sími 2091.
20 aura
2 kg. kartðflur
(útlendar).
Nýtlálrað
(likakjöf,
nýtt grænmeti.
Kjötbúðin Herðubreið.
, Hafnarstræti 18.
Sími 1575.
— Jeg vildi gjarna fá að
líta á varðhundinn, sem þjer
auglýstuð til sölu.
— Mjer þykir það leitt, en
hnoum var stolið í nótt.
Allir mnna
A. S. I.
19 ára gamall Atlantshafsflug-
maður. J. H. Banstarter heitir 19
ára garnall piltur, sem emhvern
næstu daga leggur upp frá ír-
landi í flug til Queebec í Kanada.
Hefir hann í'hyggju að heimsækja
foreldra sína í sumarleyfinu.
Nýr Caruso? 14 ára gamall Ind-
verji, Dinesconet, er álitinn hafa
> undrasönghæfíleika. Það er sagt
að söngur hans sje töfrandi fag-
| ur, crg hann hefir hlotið viðurnefn-
' ið „hinn nýi Caruso“.
i Prófessor í heimskreppu. —
Ameríkumenn eru ekki lengi á
j sjer. Þannig var nýlega stofnað
nýtt kennaraembætti við háskól-
ann í Texas. Titill kennarans er
prófessor í heimskreppu. Stúd-
entarnir geta því nú fengið vís-
indalegar skýringar á fyrirbrigð-
inu, kreppa.
Einræðisherra svarar. Lady
Astor, sem er þingkona í neðri
málstofu Cnska þingsins, spurði
um daginn Stalin hvenær hann
hefði í hyggjn að hætta að drepa
mótstöðumenn sína í stjórnmálum.
Lady Astor hneykslaðist mjög á
svari Stalins, því það var: Þegar
mjer finst ástæða til,
Uppáhaldsdrykkur faróanna. —
Þýskir vísindamenn, sem voru að
rannsaka konungagrafir í Egipta-
landi, hafa fnndið þar margskonar
drykkjarker. Með kemiskum rann-
sóknnm hefir þeim tékist að á-
kveða hvaða drykkir voru í ker-
unum og það var — öl. Hinir
fomn faróar hafa sem sje fengið
sjer bjórlogg við og við.
Til Akureyrar.
Á tveimur dögum:
Alla þriðjudaga, fimtudaga og laugardaga,
Á einum degi:
Hraðferð um Borgarnes, alla þriðjudaga og-
föstudaga.
Frá Akureyri áframhaldandi ferðir:
Til Austf jarða.
Afgreiðsla í Reykjavík Bifreiðastöð íslands. -—
Sími 1040.
BifrelðafiföÐ Akureyrar.
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FANGIM FRA TOBOLSK. 23.
„En ef því yrði stolið“, sagði Simon efablandinn.
„Þetta eru dýrmætar perlur?“
„Nei, þær eru ekki mikils virði, en þú skalt
segja þeim, sem á að færa mjer það: Valeria
Petrovna mun gefa þjer 1000 rúblur, ef hún fær
þetta men óskemt“.
„Þú ert svo yndislega góð við mig“, sagði Simon
og tók hana í faðm sinn. „Hvernig á jeg að geta
lýst tilfinningum mínum með orðum?“
Dagur var þegar runninn yfir snævi þöktum
götunum og ísjökunum á Moskva-fljótinu, þegar
Simon læddist hljóðlega frá húsiValeríu Petrovna.
En þegar hann yfirgaf það, vissi hann, að Rex
var fangi í bænum Tobolsk úti í eyðimörkum
Siberíu.
NÍUNDI KAPÍTULI.
Fyrir utan löe os riett.
Hertoginn og Simon voru á gangi í görðunum
innan borgarmúra Kreml. Það var hertoginn, sem
átti uppástunguna að því að velja einmitt þenna
stað — hjarta Sovjet-Rússlands — til þess að
ræða þar hvorki meira nje minna en svikráð við
Sovjetríkið.
Simon hafði komið þreytulegur, en eftirvænt-
ingarfullur, að morgunborðinu og ýtt pappírsmiða
yfir borðið til hertogans, sem á var skrifað þetta
eina orð: „Tobolsk“. Og þegar hertoginn var bú-
inn að lesa miðann sagði hann bara: „Við skul-
um koma og skoða Kreml eftir matinn“. »
„Tobolsk er hinum megin við Úralfjöll", varð
hertoganum að orði, er þeir voru komnir gegnum
fyrsta garðinn.
„Já, það er geysilangt hjeðan“.
„Ca. tvö þúsund kílómetra leið, eða með öðrum
orðum, dálítið styttra en til London“.
Simon andvarpaði: „Tobolsk er í Siberíu, ekki
satt?“
„Jú, vinur minn“, hertoginn brosti. „En Sibería
er stórt land, svo að við megum þakka okkar sæla
að Rex er ekki fangi í Tomsk, sem er þrjú þúsund
km., eða Irkutsk, sem er fjögur þús. og fimm
hundruð km., eða Jakutsk, sem er sex þús. km.
hjeðan! En allar þessar borgir eru í Siberíu“.
„Jæja, jæja, þá verðum við að hugga okkur við
það“, Simon skríkti sínum venjulega hlátri. „En
hvernig komumst við þangað?“
de Richleau leit í kringum sig, til þess að full-
vissa sig um, að enginn heyrði til þeirra.
„Jeg hefi rannsakað málið, og til allrar ógæfu
liggur Tobolsk ekki á aðalSíberíu-brautarsvæðinu,
heldur er hún hundrað og áttatíu km. norðar. En
jeg hefi komist að því, að til er lítil einkabraut,
sem liggur frá smáborginni Tyumen á landamær-
um Rússlands og Siberíu, en sá er hængur á, að
aðallestin hefir ekki viðdvöl þar. Svo er önnur
braut, sem fer í norðvestur frú Omsk, en tækjum
við hana þyrftum við fyrst að fara sex hundruð
km. inn í Siberíu til Omsk, og það myndi kosta
okkur einn dag minst“.
„Það er augsýnilega erfiðleikum bundið að kom-
ast þetta“, mælti Simon.
„Óneitanlega er það erfitt. En jeg tel best að
fara með aðaljárnbrautarlestinni til Sverdlovsk —
eða Ekaterinburg, eins og borgin áður var nefnd
eftir Katrínu keisaradrotningu. — Það er síðasta
markverða borgin í hinu evrópeiska Rússlandi, og
þar enda allar aðalbrautarleiðirnar. Þangað gæt-
um við farið og tekið þaðan hliðarlest Síberíubraut
arinnar. Hún fer til Tobolsk, það er að segja ekki
alla leið, því að henni er ekki lokið enn. Hún ekur
vestur með ánni Tavda, en milli Tavda og Tobolsk
eru aðeins 100 mílur. Og það ætti engum vand-
kvæðum að vera bundið að fá sleða þaðan sem
járnbrautin endar og til Tobolsk. En við verðum
að fara mjög varlega. Þá má ekki gruna, að við
ætlum út fyrir þau ákveðnu takmörk, sem ferða-
mönnum eru sett í Rússlandi“.
„Eru nokkrar líkur til — eh — að ameríska.
sendiherraskrifstofan geti hjálpað okkur?“
Hertoginn hló hátt. „Nei, kæri vinur. Þeir eru
eins staddir í dag og þeir voru í gær. Hefðum við
áþreifanlegar sannanir fyrir, að Rex væri í fang-,
elsi í Tobolsk horfði málið dálítið öðru vísi við..
En eftir þær upplýsingar, sem þú hefir fengið hjá
Valeríu Petrovna, þýðir ekkert að ráðast á Sovjet-
stjórnina og segja, að hann sje þar í fangelsi. Þeir
myndu óðara flytja hann í annað fangelsi. Það
eina, sem við getum gert er að fara þangað sjálfir
og rannsaka hvernig ástatt er. Nú er bara spum-
ingin, hvernig við komumst þangað. Jeg tel best
að við förum til Sverdlovsk og freistum þess síðan
að komast þaðan til Tobolsk.
„Hamingjan veit, hv'ort við fáum að fara þang-
að. Sú leið stendur als ekki í hinni lögboðnu
áætlun“.
Við verðum að reyna okkur áfram. Þeir geta.
að minsta kosti ekki meinað mjer að fara til
Vladivostock, en allar lestir hafa viðdvöl í Sverd-
lovsk, svo að þar get jeg farið úr. Já, það er best,.
að jeg segi yður það strax, vinur minn, jeg ætlast
ekki til, að þjer komið mjer í þetta ferðalag.
„Nú, hví ekki?“ Augun í Simon leiftruðu.
„Ýmsra hluta vegna“, sagði de Richleau róleg-
ur. „Mjer finst þjer unið yður svo vel hjer í
Moskva, að það væri synd að reka yður hjeðan.
Þjer urðuð til þess að uppgötva J^ck Straw, sem
gat sagt okkur, til hvers Rex kom til Rússlands.
Og enn eruð það þjer, sem hafið komist að, hvar
Rex er. En jeg hefi engu fengið áorkað, svo að
nú er röðin komin að mjer. Þjer verðið að muna,
að þegar jeg er kominn til Sverdlovsk er jeg kom-
inn út fyrir verndarvæng laganna. Þá þætti mjer
vænt um að vita af yður hjer öruggum, viðbúnum
til þess að fá hjálp hjá ræðismönnunum, ef jeg
kem ekki aftur. Það væri heimskulegt af okkur
að stofna okkur báðum í voðann“.