Morgunblaðið - 24.09.1935, Blaðsíða 5

riðjudaginn 24. sept. 1935.
MORGUNBLAÐIÐ
8
.eikmót Olympsnefndar islands.
, Sveinn Ingvarsson K. R., setur
nýtt met i 400 mcira hlanpi og
Karl Vilmundsson annað met
í stangarstökkl.
Síra Ólafur Ólafsson
fyrv. fríkirkjuprestur
átfræður.
Leikmót Olympsnefndai’ Islands
fór fram eins og ákvéóið liafði ver-
ið, s. 1. sunnndag. IJm 20 kepp-
endur tóku þátt í mótinu og voru
Jþeir frá þessum fjelögum: Glímu-
fjetagið Ármann, Fimleikaf jelag
Hafnarfjarðar, íþróttafjelag
Eeykjavíkur, Knattspyrnufjelag
Reykjavíkur og Knattspyrnuf je-
Jag Vestmannaeyja.
Veðnr var ekki gott. Er mótið
liófst. var rigning og nokkur vind-
ur, en annars altof kalt og lirá-
slagalegt til þess að sá árangur
næðist, sem íþróttamennirnir þó
munu færir um að ná, ef aðstaða
"væri sæmileg. Má t. d .nefna það,
að íþróttamennirnir urðu að halda
sig inni í bíl meðan þeir biðu eft-
ir að keppa, og hlupu síðan út vir
hílnum í hvert sinn er röðin kom
að þeim í kappraununum. En eins
og allir vita er það fyrsta skil-
yrðið til þess að sæmilegur árangur
náist í íþróttakeppni að keppend-
unum sje vel heitt, jafn ljettklædd-
ir og þeir verða að vera, og að
ekki sje of mikill munur á líkams-
hita þeirra og hitastígi loftsins.
Að þessu sinni var alt of kalt, í
veðrinu til að þeir gætu sýnt það
besta sem þeir eiga tik Þó voru
sett þarna 3 ný met. Sveinn
Ingvarsson, sem er að verða einn
glæsilegásti íþróttamaður, sem við
eigum, setti met í 400 m. hlaupi
á 54,1 sek., og bætti þar með met
Baldurs Möller frá meistaramót-
inu í fyrra mánuði. Þá setti okkar
fjölhæfasti íþróttamaður Karl Vil-
mundsson met, í stangarstökki,
stökk 3 metra 32 cm. og bætti 7
cm. við met Friðriks Jessonar frá
Vestmannaeyjum, sem hann setti
1929. En eins og menn vita var
Friðrik Je'sson á sínum tíma einn
af bestu og áhugasömustu íþrótta-
mönnum landsins. S. Gunnar Sig'-
nrðsson setti nýtt drengjamet í
1500 m. hlaupi á 4 mín. 31,5 sek.
Er hann efnilegur íþróttamaður.
Árangur í einstökum íþróttagrein-
nm var sem hjer segir:
100 m. hlaup.
Svéinn Ingvarsson 11,5 sek.
Baldur Möller 11,7 sek.
'Garðar S- Gíslason 11,7 sek.
Spjótkast.
Kristj. J. Vattnes 45 m. 69 cm.
Gísli Sigurðsson 42 m. 53 cm.
Skarj)h. Jóhanness. 40 m. 79 cm.
Stangarstökk.
Karl Vilmundsson 3 m. 32 cm-
(nýtt met).
Hallsteinn Hinrikss. 3 m. 10 em.
Sigurður Steinsson 3 m. 00 em.
1500 m. hlaup.
Sv. Jóhannesson 4 mín. 29,8 sek.
Gunuar Sigurðss. 4 mín. 31,5 sek.
Jón H. Jónsson 4 m. 51,8 sek.
í þrístökki gerði Sigurður Sig-
urðsson frá Vestmannaeyjum til-
raun til að setja nýtt met (á
sjálfur metið nú), en tókst ekki
að þessu sinni, sem ekki var von
því öll aðstaða var mjög erfið.
En að sjálfsögðu verður honum
gefið tækifæri síðar til að reyna
að bæta met sitt. Og enginn vafi
er á því, að honum muni takast
það bráðlega.
Yfirleitt gekk mótið fljótt og
vel, var stundum kept í tveim
íþróttagreinum samtímis, og varð
því eklci um tafir að ræða, sem
ástæða er til að finna að.
Það, sem að öðru leyti einkennir
mótin í frjálsum íþróttum undan-
farið og nú, er það hve margir af
hinum ungu íþróttamönnum eru
sífelt að ná betri og betri árangri.
Er gleðilegt til þess að vita að
iað eru éinmitt hinir yngri menn,
sem best æfa sig, og eru jafnvel
sumum íþróttagreinum farnir
fram úr þeim eldri. Má þar sjer-
staldega nefna þá Svein Ingvars-
son og Kristján J. Vattnes, sem
enn munu ekki hafa náð tvítugs
aldri. Einnig er um framfarir
sumar að ræða t. d. hjá þeini
Baldur Möller, Stefáni Þ. Guð-
mundssyni, S. Gunnari Sigurðs
syni, Guðm. Sveinssyni o. fl. Og
mikils má vænta af Sigui’ði Sig-
urðssyni í framtíðinni. Fleiri skulu
ekki nefndir að sinni, en tækifæri
mun verða síðar til að minnast á
og athuga nánar keppnina yfirleitt
frjálsum íþróttum í sumar.
K. Þ.
Langstökk.
Karl Vilmundsson 6 m. 30 cm.
•Georg L. Sveinsson 6 m. 22 cm.
Stefán Guðmundss. 5 m. 61%cm.
400 m. hlaup.
Sveinu Ingvarsson 54,1 sek.
nýtt met.
Baldur Möller 55,8 sek.
•Guðm. Sveinsson 56,5 sek.
Kúluvarp.
Kristján J. Vattness 11 m. 71 cm.
Ágúst Kristjánss. 11 m. 20 cm.
Gísl’ Sigurðsson 10 m. 20 em.
800 m. hlaup.
Guðm. Sveinsson 2 mín. 12,9 selt.
Baldur Möller sami tími.
Stef. Guðmxxndss. 2 mín. 13,8 sek.
Kringlukast.
Karl Vilmundsson 36 m. 34 cm.
Þorgeir Jónsson 35 m. 53 cm
Kristj. J. Vattness 34 m. 30 em.
Bannað að hjóla. Fyrir 40 árum
síðan stóð þessi auglýsing
dönsku hlaði: Bæjarráðið í Stege
bannar allar hjólreiðar um götur
bæjarins.
— Meixn eru ekki of góðir til
að nota faúurna. Það verð jeg að
gera, sagði horgarstjórinn.
Stungið upp í.
í Cirkus í Árósum voru nokkrir
öivaðir menn nýlega meðal áhorf-
enda. Æptxx þeir og ljetu ókvæð-
isorðum i‘igna yfir þá er sýndu,
sjerstaklega fíflin. Þá sagði annað
fíflið við hitt:
„Veistu hvaða munur er á okk-
ur og þeim þarna? — Við fáum
peninga fyrir að láta eins og fífl,
en þeir borga fyrir það“.
Jcg gleymi aldrei fyi*stu
kirkjuferð minni í sveit. Það
var fyrir 42 árum, að jeg sunnu-
dag einn í blíðskaparveðri fekk
að fai*a til kirkju að Reykjum
Ölfusi. Mjer finst jeg enn
heyra húsbónda minn, Björn á
Þúfu, segja við fólkið, sem var
að búa sig til kirkjunnar: „Þið
lofið drengnum að fylgjast með
ykkui*“. Alt var svo nýstárlegt
fyrir augum mínum. Fólkið
prúðbúið og í hinu besta skapi.
Kirkjan fyltist af fólki, þar
xittust vinir og kunningjai*, það
var auðsjeð og auðfundið, að
allir bjuggust við hátíðlegri
stund. Menn urðu ekki fyi*ir
vonbrigðum. Þegar samhriixgt
var gekk presturinn inn í kirkj-
una, og nú hófst hátíðleg guðs-
xjónusta. Presturinn hjelt á-
írifamikla ræðu og mjer fanst
mikið um orð hans og hina
snjöllu söngrödd. Þá var síra
Ólafur Ólafsson í fullum krafti.
Þegar jeg hugsa um sveita-
presta, um messur og annað
prestlegt starf, þá rifja jeg' upp
fyrir mjer minningarnar um
xær stundir, er jeg var í kirkju
hjá síra Ólafi, ýmist á Reykj-
um eða í Arnarbæli. Það væri
óskandi, að alstaðar hjer á
landi væri eins mikil birta yfir
samverustundum manna, eins
og var við þær guðsþjónustur.
Svo mikið er víst, að þessar
kirkjuferðir veittu mjer mikla
gleði, og frá -þeim árum hefir
mjer altaf þótt vænt um síra
Ólaf.
Einu sinni, er jeg var vika-
drengur fyrir austan, heyrði jeg
síra Ólaf halda líkræðu yfir
konu, er árum saman hafði átt
við sjúkdóm og fátækt að
stríða. Mjer fanst ræðan koma
beint frá hjartanu, og jeg hefi
oft hugsað til þeirrar ræðu, er
síra Ólafur hefir í ræðu og riti
talað máli olnbogabarnanna.
Þegar jeg hlustaði á síra Ólaf,
er hann tígulegur og málsnjall
stóð 1 prjedikunarstóli og fyrir
altari, var jeg viss um, að það
hlyti að vera skemtilegast af
öllu að vera prestur. Þegar jeg
hugsa til þeirra stunda, er jeg
fekk að fara í kirkju austur í
Ölfusi og vera við messu hjá
síra Ólafi, hefi jeg oft yfir með
sjálfum mjer orð Stgr. Thor-
steinsson, er hann lýsir helgi-
deginum:
Helgi Drottins dagur!
Dýrðar sunna þín
eins og guðdóms ásjón
upprennandi skín;
er sem opnist himinn,
er sem bæn og náð
mætist milli skýja,
morgunn gyllir láð;
bergmálsblíð um dali
berast klukkna hljóð,
en í hæðum óma
engla sólarljóð.
Öllum er það kunnugt, að
Síra Ólafur Ólafsson.
mál lýsa, að „menn fóru að
finna hann oft“. Það var talið
sjálfsagt að leita ráða til hans,
og hann ljet sjer ant um hag
sóknarbarna sinna. Hann var
oft á ferð um sveitina og hon-
um var fagnað, því að þar kom
sá gestur, er var vitur og ráð-
hollur.
í þessum mánuði ei*u 39 ár
iðin frá því jarðskjálftarnir
ögðu mörg býli í rústir hjer
sunnanlands. Man jeg það, er
við sunnudagsmorguninn 6.
sept. 1896 voi'um að leita að
kaffikatlinum og könnunni, og
horfðum á hruninn frambæinn
og útihús fallin, að þá kom
maður xúðandi, settist hann hjá
okkur spui'ði um, hvort allir
væru heilir á húfi, og talaði í
okkur kjark. Maður þessi var
síra Ólafur, og kom hann þá við
á öllum bæjum í sveitinni. Það
eru engar ýkjur, að þá töluðu
menn vel um prestinn sinn. Þá
könnuðust allir á landi hjer við
dugnað síra Ólafs, og ávalt er
hans þannig minst. Um margra
ára skeið hefir síra Ólafur ver
ið þjóðkunnur maður, ekki að
eins sem prestur, heldur einnig
sem fulltrúi á löggjafai*þingi,
og altaf hefir mátt manninn
sjá og heyra, því að hann hefir
oftast verið framarlega í bar
daganum, og aldrei farið dult
með skoðanir sínar og sannfær-
ing. Hann hefir aldrei kært sig
um að leyna því, hverju hann
fylgdi og hverju hann væri and
vígur. Það væri ekki rjett lýs
ing á síra Ólafi að halda því
fram, að hann hafi, eins og
stundum er sagt um prestana
verið uppi í skýjunum. Hann
hefir í starfi sínu verið niðri á
jörðinni, og þegar slys hafa orð
ið og vanda hefir borið að hönt
um, þá hafa hin hvetjandi orð
hans orðið mörgum sorgbitnum
og bágstöddum að miklu liði
Síra Ólafur er bæði þrekmikil
og viðkvæmur, og á þá kosti, er
>era hann að málsvara þeirra
er eiga í baráttunni.
Hjer í bæ var síra Ólafur
prestur um 20 ára skeið og
mörgum hefir hann flutt hugg-
unarorð.
Jeg þai*f ekki að lýsa prests-
starfi hans, bæði hjer og í Hafn
arfii'ði, því að það er öllum
kunnugt. En mig langar til þess
að þakka síra Ólafi vináttu og
trygð, því að þegar jeg kom
hingað ungur prestur tók hann
á móti mjer sem góður vinur og
enginn skuggi hefir á þá vin-
áttu fallið. Jeg átti því láni að
fagna að starfa við hlið síra
Jóhanns og síra Ólafs, og er
ávalt þakklátur fyrir hjálp og
bendingar þeirra beggja, er
voru mjer miklu reyndari.
Síra Ólafur lítur yfir langan
starfsdag. Vígðist hann prestur
22. ágúst 1880 og 7. sept. s. á.
cvæntist hann konu sinni, frú
Guðríði Guðmundsdóttur, og
eru því prestsái'in 55 og hjú-
skaparárin 55. Hefir síra Ólaf-
ur verið sá hamingjumaður að
eiga þá konu, sem hefir eflt
íxeill og heiður heimilis þeixra.
Gleði og hagsæld hefir þeim
xjónum hlotnast og bæði hafa
xau lánsöm verið. Veit jeg, að
til þeirra hefir einnig sorgin
tomið, og nýlega hefir sár
íarmur verið að þeim kveðinn
við átakanlegan sonai*missi. En
xað hefi jeg og sjeð, að kjark-
ur var þeim þá báðum gefinn.
Heill þjer, síra Ólafur., Sú er
mín afmælisósk, að fagurt aft-
anskin varpi birtu á æfikvöldið.
Bj. J.
Jakobina Johnson
skáldkona.
Upplestur og kvcð)u-
samsœtl.
síra Ólafur hefir verið mikill má með sanni segja, að fjöldi
prjedikari. En það vita menn J manna hefir kynst honum bæði
einnig, að hann var vinur sókn- á gleði- og sorgarstundum
arbarnanna. Síra Ólafur hefir Víða hefir hann komið til þess
verið eins og vinurinn, er Háva- að samgleðjast mönnum og
Frú Jakobína iJohnson las
upp í Iðnó s.l. fimtudag. Húsið
var troðfult áheyrenda og var
skáldkonunni tekið með miklum
fögnuði.
Á laugardaginn var skáld-
tonunni haldið fjölment kveðju
samsæti í Oddfellow-húsinu.
Vilhjálmur Þ. Gíslason skóla-
stjóri stýrði hófinu og bauð
gesti velkomna.
Aðalræðuna flutti Guðmund-
ur Finnbogason landsbókavörð-
ur. Auk hans töluðu Benedikt
Sveinsson, Indriði Einarsson,
síra Friðrik Friðriksson, Húsa-
vík, frú Ragnhildur Pjeturs-
dóttir, frú Briet Bjarnhjeðins-
dóttir, frú Laufey Vilhjálms-
dóttir, Pjetur Halldórsson borg-
arstjóri o. fl.
Jón Magnússon flutti kvæði
Matthíasar Jochumssonar til
Vestur-Islendinga, er hann orti
Ameríkuförinni 1895. Enn-
fremur flutti Kjartan Ólafsson
kvæði er hann hafði ort til
skáldkonunnar.
Klukkan 12^4 risu menn frá
borðum og skemtu sjer síðan
við dans. Hófið fór hið besta
fram.
I kvöld heldur fjelag Vestur-
íslendinga kveðju fyrir skáld-
konuna í Stúdentagarðinum.
Mary Pickford er löngu hætt
að leika í kvikmyndum, en hef-
ir í stað þess stofnað kvikmynda-
töknfjelag með frægum kvik-
myndastjóra, Jesse Lasky. Mynð-
ir þeirra koma hrátt á xuarkað-
inn.