Morgunblaðið - 24.09.1935, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
8
mm
Þriðjudaginn 24. sept. 1935..
SiCkiýnninyac '&ÍTma,
Bálfarafjelag Islands.
Innritun nýrra fjeiaga í Bókaversiun
Sncebjarnar Jónssonar. Argjald kr. 3.00.
Æfitillag kr. 25.00. — Gerist f jelagar.
Fœði einstakar máltíðir í
Café Svanur við Barónsstíg.
GÓBur matur. Sanngjarnt verð.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til
næstkomandi mánaðamóta.
Jáu&ftsÁafiue
Veiti unglingum tilsögn í ís-
iensku, dönsku, ensku og reikn-
ingi. Kensla gegn fæði gæti
komið til greina. Upplýsingar
í síma 2025.
Góð stúlka óskast á barn-
laust heimili nálægt Reykja-
vík. Engir þvottar. Upplýs-
ingar í síma 9275.

Fomsalan, Hafnarstræti 18,
kaupir og selur ýmiskonar hús-
gögn og lítið notaðan karl-
mannafatnað. Sími 3927.
Kaupi* ísi. frímerki, hæsta
verði. Gísli Sigurbjörnsson,
Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.)
Fleiri tegundir smárjettir alt-.
af tilbúnir, heitir eða kaldir. «
Komið og reynið viðskiftin.
Laugavegs Automat. Sími 3228.
Ibúð, 3 stór herbergi og stórt
eldhús hentugt fyrir 2 fjöl-
skyldur, samrýmdar, til leigu
1. október í Mjóstræti 6, efstu
hæð. Lág leiga.
EGGERT CLAE8SEN
hæstarj ettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa: Oddfellowhúsið,
Vonarstræti 10.
(Inngangur um austurdyr).
Hár.
Jörð eða grasbýli, helst ekki Hefí altaf fyriíliggjandi hár við
langt frá Reykjavík, verður íslenskan búning.
keypt í skiftum fyrir hús á góð- Ver8 allra hæfi_
um stað í Reykjavík.
Kaupi gamlan kopar. Vald. GoðttfOSS*
I’oulsen. Klapparstíg 29. Langaveg B. Sími 3436.
Kirkjur í Grænlandi.
Það e,r nú verið að reisa stein-
kirkju í Umanak á Grænlandi og
er það hin fyrsta steinkirkja sem
þar er bygð síðan íslensku land-
nemamir voru þar. Það era mörg
ár síðan byrjað var á kirkjusmíð-
inni. Vegna þess hvað Umanak er
norðarlega í Grænlandi, er ekki
hægt að vinna að steypuvinnu þar
nema stuttan tíma um hásumarið,
því að endranær eru þar nætur-
frost. í kirkjunni eiga að vera
sæti fyrir 150 manns, en söfnuð-
urinn er 200 manns.
f Vestur-Grænlandi eru 150
bygðir og þar eru 90 kirkjur og
samkomuhús. Stærsta kirkjan er
í Goodhaab og rúmar hún 3—400
manns.
Lawrence.
í ítalíu kom upp sá kvittur, að
Arabíu-Lawrenee væri alls ekki
dauður, heldur myndi hann. kom-
inn til Abyssiniu og sje ráðgjafi
keisarans í hernaðarmálum. Þetta
minnir á það, sem Lawrence sagði
sjálfur einu sinni þegar kviksaga
kom upp um að, að hann væri dá-
inn:
—Þegar jeg kveð heiminn fyrir
fult og alt, þá mun enginn trúa því
að það sje rjett.
Hvar er Trozky? Bók Trozky
um rússnesku hyltinguna hefir
selst vel í Ameríku. Forleggj-
arinn sendi því Trozky stóra pen-
ingaupphæð um daginn. Pening-
arnir liggja isamt enn á norskri
póstskrifátofu, því enginn veit
hvar viðtakandi heldur sig nú.
Nýveiddir|
Afsláttur
Nú gefum við helmings afslátt af öllum fyrirliggj-
andi glerjum og umgjöríum. Til dæmis Celluloid um-
gjarðir með gyltum eyrnagormum, sem hafa kostað kr-
13,25, eru nú seldar fyrir kr. 6,65 o. s. frv. Skoðið vörur
vorar og sparið helming krónunnar.
KojniS og notið tækifærið.
%
Gleraugnasalan, Lækjargötu 6 B.
gegnt Amtmannsstíg.
> Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FANGKVN FRA TOBOLSK. 45.
„Hlustið nú á mig“. Fulltrúinn hallaði sjer fram
og síó í borðið með kreftum hnefa. „Ameríkaninn
kom til Moskva fyrir tveimur eða þremur mánuð-
um. Hann hverfur — en við finnum hann í lest-
inni á leið til „hins forboðna landflæmis“. Er
hanrr ásni eða njósnari? Við vitum það ekki með
vissu og setjum hann auðvitað í fangelsi. — Svo
komið þið. Dag og nótt leitið þið upplýsinga um
hann. Einn dag heyrir einn af okkar mönnum tal
ykkar við einhvern náunga í dýragarðinum, og þið
nefnið Shulimoff prins á nafn. Allir í Rússlandi
kunna söguna um Shulimoff og hina huldu fjár-
sjóði hans. Og nú vitum við að Ameríkaninn kom
upphaflega til Rússlands til þess að leita þeirra.
Maður þurfti ekki annað en leggja saman tvo og
tvo til þess að sjá, að þið mynduð reyna að ná
honum úr fangelsinu, og síðan myndi hann —
eða þið allir saman fara og leita að fjársjóðnum.
Þess vegna sat jeg hjer fyrir ykkur. Við skulum
ekki eyða tímanum til einskis. Hvar eru gim-
steinarnir?“
Hertoginn hvíslaði einhverju í eyra Simonar.
Simon skríkti.
„Hvað er nú“, hvæsti Leshkin.
de Richleau hneigði sig. „Það var bara skrítla
um rautt hár, sem við kunnum á ensku“.
Leshkin glápti fjandssamlegum augum á her-
togann, en Simon bætti við. „Því miður getum við
ekfei hjálpað yður“.
Flærðarlegur svipur færðist í augu fulltrúans.
„Þið segið það nú. En það getur verið að maður
finni ráð til þess að fá ykkur til þess að leysa frá
skjóðunni“.
de Richleau tók fram í fyrir honum: „Fyrir-
gefið“, sagði hann kurteislega. „Mr. Aron hefir
þegar sagt yður, að við skildum við van Ryn. Við
höfum báðir heyrt talað um gimsteinana, en við
höfum ekki hugmynd um, hvar þeir eru fólgnir“.
Rússinn leit til hans óhýru auga. „Ef til vill er
eitthvað satt í því, sem þjer segið. Sem betur fer,
kemst Ameríkaninn aldrei langt. Fyrir kvöldið
verðum við búnir að handsama hann. En úr því
að þið vitið ekkert, hefi jeg ekkert gagn af yður.
Hví að eyða tímanum til einskis — best að skjóta
yður strax“.
„Einmitt það, og með hvaða rjetti, ef jeg má
spyrja?“ sagði hertoginn ofur rólega.
„Þjer hafið hjálpað fanga til flótta og þjer
hafið verið á hinu forboðna landflæmi, og ef til
vill sjeð meira en gott er. — Auk þess eruð þjer
fæddur óvinur öreigalýðsins, og því fjandmaður
flokksins — það nægir. Þakkið þjer yðar sæla
fyrir að vera skotinn. Öðru máli er að gegna með
mr. Aron. Hann sleppur ekki eins vel.“
Hertoginn brosti. Hann virtist fullkomlega ró-
legur, þegar hann sagði: „Þjer spurðuð Aron
hvort hann hjeldi að þjer væruð asni. Það hefði
jeg ekki haldið, en þjer eruð það, ef þjer látið
skjóta mig“.
„Og hvers vegna?“ flýtti Leshkin sjer að spyrja.
„Jeg gæti orðið yður skæður dauður, — en
Iifandi get jeg verið yður til aðstoðar“.
„Þvættingur, þjer getið ekkert fyrir mig gert“.
de Richleau hallaði sjer fram yfir borðið og
horfði á fullti'úann með glöggum og gáfulegum
augunum. „Ef þjer eruð svona viss, getið þjer lík-
lega sagt mjer nafnið á manninum, sem var með
okkur Aron í veitingahúsinu „Úlfurinn ýlfrandi“,
daginn eftir að við komum til Moskva?" f
„Jeg veit það ekki, og mig langar heldur ekkert
til þess að vita það“.
Hertoginn var íbygginn, brosti og sneri sjer svo
hægt frá fulltrúanum.
„Nei“, sagði hann ljettilega. „Stalin segir heldur
ekki öllum alt — og hví skyldi hann líka gera
það?“
Þegar Leshkin heyrði nafn Stalins — járnkarls-
ins —fulltrúans, sem var yfir öllum fulltrúum og
stjórnaði Rússlandi með meira einræðisvaldi en
nokkur Zar — hnykkti honum við. Andartak var'
dauðaþögn.
„Stalinn“ endurtók Leshkin hljótt og það var
bæði virðing og ótti í röddinni.
de Richleau var hinn öruggasti. „Skjótið þjer
mig bara. Jeg er gamall maður, og hefi oft horfst
í augu við dauðann fyr. Jeg er hvergi smeykur.
— En minnist þess, að þjer eigið að bera ábyrgð
á gerðum yðar fyrir Stalin“.
„Ef þetta er rjett, hljótið þjer að hafa skjöl
því til sönnunar“. Leshkin rjetti fram höndina.
„Lofið mjer að sjá vegabrjef Ogpu!“
„Jeg hefi engin skjöl“, sagði de Richleau með
fyrirlitningu. „Það eru til öfl sterkari en Ogpu,
öfl utan við Sovjet-ríkið. Og Stalin beitir margra
bragða til þess að efla flokkinn út á við“.
„Jeg trúi ekki orði af því, sem þjer eruð að
segja", tautaði Leshkin geðvondur.
„Þekkið þjer nokkuð til mín“, hjelt de Richleau
áfram. „Ef þjer gerið það, vitið þjer líklega, að
jeg er pólitískur landflóttamaður, og var flæmdur
úr föðurlandi mínu af auðvaldsstjórn, fyrir fjöru-
tíu árum. Og ennfremur — vitið þjer, hversvegna
madame Karkoffe tók strax á móti Aron, þegar
hann kom til Moskva? Eftir skipun. Þjer hafið
aðeins hugsun á hinu leynilega starfi, sem þarf að
vinna innan flokksins. — Við gerðum ýmsar fyrir-
spurnir til þess að jafnvel Ogpu skyldi ganga í
gildruna. Og vitið þjer hver Ameríkaninn er. Hann
er sonur Channock van Ryn, sem er einn auðug-
asti maðurinn í Ameríku. Við urðum að koma
okkur vel við manninn. Hann hafði öðrum hnöpp-
um að hneppa en leita að fáeinum gimsteinum.
Það er eins og hvert annað þvaður. Annars efast
jeg líka um að þeir sjeu hjer“. Hann gerði stutta
þögn og horfði í augu Rússans.
Leshkin sat þögull um stund og klóraði í skegg-
ið. Honum var kunnugt um, að Stalin hafði njósn-
ara utan Ogpu — en var það mögulegt, að þessir