Morgunblaðið - 09.01.1936, Blaðsíða 8

M 0 RGUNBLAÐIÐ
JfuuftsíUipiw
Jeg hefi altaf notaðar bif-
reiðar til sölu, af ýmsum teg-
undum. Tek bifreiðar í umboðs-
sölu. Það gengur fljótast að
framboð og eftirspurn sje á ein-
um og sama stað. Sími 3805.
Zophonías Baldvinsson.
Ur dagbókarblöðum
Reykvíkings.

Sel gull. Kaupi gull. Sigur-
þór Jónsson, Hafnarstræti 4.
Ullar prjónatuskur allskonar
og gamall kopar keypt, Vestur-
götu 22. Sími 3565.
Annast kaup og sölu verð-
brjefa, veðdeildarbrjefa,
kreppulánasjóðsbrjefa, skulda-
brjefa og fleira. Sími 4825.
Kaupi ísl. frímerki, hæsta
verði. Gísli Sigarbjömsson,
Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.)
Tek að mjer að sníða og
... máta kvenfatnað. Guðrún Bíl-
Alþýðublaðið skýrir frá því í ^ahl, Vesturgötu 9. Sími 3632.
gær, að „fjárlög síðustu 10 ára . Grviðgerðir, fljótt afgreidd-
lmfi verið samin t-il að blekkja ar> jfafnarstræti 4, Sigurþór.
landsmenn með fölskum áætlun-;
Saumum dömukjóla, kápur
og barnaföt allskonar, eftir
nýjustu tísku. Saumastofan,
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29,
Fasteignasalan, Austurstræti
17, annast kaup og sölu fast-
eigna. Viðtalstími 11—12 og 6
—7. Símar 4825 og 4577 heima
Jósef M. Thorlacius.

2303 er símanúmerið í Búr-
inu, Laugaveg 26.
Munið Permanent í Venus,
Austurstræti 5. Ábyrgð tekin á
öllu hári.
um-. | Fjölritun — vjelritun. Aust-
Meimirnir, sem staðið hafa fyrir urstræti 17. — Sími 4825.
þessnm „fölsunum“ -og blekking- Oraviðgerðir afgreiddar fljótt
um er blaðið talar um,^ eru þeir og yej af úrvals fagmönnum
Einar Árnason, Ásgeir Ásgeirsson hjá Arna B. Bjömssyni, Lækj-
og Eysteinn Jónsson. ! artorgi.
Hvað skyldu þessir menn segja
um þessa vinarkveðju frá sam-
herjunum í Alþýðuflokknum ?
*
Alþýðublaðið biður lesendur sína , Hafnarstræti 22 (yfir Irma).
afsökunar á því í} gær, að það skuli : —
virða dagblaðsnefnu Tímamanna *
svars. | jeta megi krækling í brauðmylsnu,
Eftir því geta menn átt ,von á, steiktan krækling og krækling í
að einskonar „þöglar ástir“ tak- ’skel.
ist með þeim samherjunum í Al-
þýðu- og Framsóknarflokknum.
*
Sveinbjörn Egilson ritstjóri
Það er alveg áreiðanlegt, og
þarf engum blöðum um að fletta,
að auglýsingar í Morgunblaðinu
Ægis hefir lagt margt á gjörva gera mest, best og fljótast gagn.
hönd um dagana. Nú er hann *
farinn að skrifa um matartilbún- Ef allar konur í ítalíu gæfu
ing í Ægi. ríkissjóði giftingarhringa sína
Hann segir þar hvernig matbúa myndi gullforði Þjóðbankans auk-
á krækling. Hann mælir svo fyrir: ast um 20%.
„Kræklingur er soðinn á venju- J *
ltegan hátt og framr'eiddur á j Svo segir í ísafold fyrir rúml.
djúpu fati með nokkru af soðinu 50 árum, í jan. 1885.
á, se'm pipar og edik hefir verið { Tveimur íslenskum stúdentum
látið í. Einnig má jeta hann með í Khöfn hafði orðið það á, að tala
bræddu smjöri eða ediki. óvirðulegum orðum um Kristján
Ennfremur segir Sveinbjörn að konung níunda, við öldrykkju á
veitingastað. Þetta var flutt þeg-
' ar yfirvaldi, af einhverjum sem til
heyrði, dönskum, og komu lög-
reglumenn, að vörmu spori og tóku
stúdentana höndum og höfðu í
varðhaldi. Þetta var á Þorláks-
messukvöld og sátu þeir í varð-
haldi um hátíðarnar, illa haldnir,
og til þess skömmu áður en póst-
skip fór. Þá voru þeir látnir laus-
ir, fyrir,tilhlutun góðra manna, að
sögn einkum Hilmars Finsen, inn-
anríkisráðherra (fyrrum lands-
höfðingja). Mun málið þar með
niður fallið. —
Þannig var í Danmörku á Es-
trupstímabilinu. Eigi veit blaðið
hvaða landar urðu fyrir þessu.
En slíkt og þvílíkt kom oft fyrir
gagnvart Dönum sjálfum á þeim
dögum.
*
— Þegar jeg sendi Jóni sím-
skeyti, set jeg ávalt upphróp-
unarmerki í skeytið.
— Vegna hvers?
— Jú, hann heyrir svo skratti
illa, hann Jón.
*
— Hvað er fótgangandí
maður?
— Efni í bílslys.
Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
Fimm menn um mitjón. 6.
„En einu hefir hann gleymt. Hver á að geyma
uppskriftina í þessa mánuði, sem við eigum að
bíða?“
„Hm“. Mr. Ryde ræskti sig. „Mjer var búið að
detta í hug, að það kæmi til umræðu“.
,^Það getið þjer hengt yður upp á“, var svarið.
„Þjer treystið mjer ekki, og jeg treysti yður ekki.
Jeg heimta að fá vitneskju um, hvað þjer ætlið að
gera við skjalið, áður en jeg fer hjeðan“.
„Undanfarna daga hafa þau verið örugg hjá
mjer“, sagði Thomas Ryde.
„Má vera. En þjer látið yður líklega ekki detta
í hug að við höfum treyst yður?“ hvæsti hinn. „Við
höfum haldið mann, til þess að hafa gætur á yður
og hann hefir ekki haft af yður augun, síðan þjer
komuð til London. Við höfum ekki horft í kostn-
aðinn, • Hisedale, baróninn og jeg! Þá vitið þjer
það. En hvað ætlið þjer nú að gera?“
„Það er til gömul aðferð, til þess að útkljá slík
mál“, sagði hann blíðlega. — Sem stendur er upp-
skriftin í mínum höndum. Viljið þið slást um
hana?“
Eftir þessi orð ríkti óþægileg þögn um stund, og
það var auðsjeð, að öllum var mikið niðri fyrir.
Thomas Ryde hafði dregið stól sinn dálítið frá
borðinu. Augu hans Ijómuðu einsog demantar bak
við gleraugun. Mennirnir fjórir, sem virtu hann
fyrir sjer voru ekki sjerstaklega miklar bleyður.
En þeim rann kalt vatn á milli skinns og hörunds,
er þeir mintust þess, að þessi kaldgeðja maður
hafði með grimmúðlegri rósemi sent tvo menn í
dauðann, svo að segja á sömu mínútunni, án þess
að kippa sjer hið minst» upp við það.
„Verið ekki með þennan þvætting“, sagði Hart-
ley Wright loks önugur
„Við ættum ekki að þurfa að rífast. Við fáum
allií* nóg“, sagði de Brest barón.
„Sama segi jeg“, var hið rólega og ákveðna svar
Thomas Ryde. „Þið segið, að þið hafið haft úti
njósnir um mig. Þið hafið kannske komist á snoðir
um, að jeg hafi heimsótt fjármálamenn eða verk-
smiðjueigendur síðustu daga?“
„Það er enginn að ákæra yður um slíkt“, mælti
dr. Hisedal og reyndi að láta, sem hann væri að
miðla málum. „En jeg verð að játa það, að jeg hefi
haft allmiklar áhyggjur út ,af því, hvernig hægt
sje að koma skjölunum vel fyrir þenna tíma. Marg-
ur maðurinn hefir látið miljónirnar freista sín“.
Thomas Ryde stóð á fætur. „Við erum þá sam-
mála um alment vantraust hver til annars. Mætið
mjer í reykingasalnum í Cannon Street-veitinga-
húsinu á morgun klukkan tvö. Þá skal jeg bera
undir ykkur mína -tillögu viðvíkjandi varðveislu
skjalanna. En nú ætla jeg að kveðja ykkur. Jeg
bý fyrir utan bæinn, og er ekki vanur að vera
seint á ferðinni. Þakka yður fyrir, dr. Hisedale.
Með tilliti til hins almenna vantrausts, finst mjer
óþarfi að kveðja alla með handabandi. Við hitt-
umst þá á morgun klukkan tvö!“
Að svo mæltu gekk Mr. Thomas Ryde hægt og
rólega út úr herberginu. Fundurinn var á enda.
ÞRIÐJI KAPÍTULI.
Daginn eftir fundinn hjá Hisedale kom Mr.
Hogg, forstjóri, á skrifstofu sína klukkan að ganga
þrjú. Hann var deildarstjóri í alþjóðafjelagi er
hafði á leigu hólf, til þess að geyma í ýms
verðmæti. Mr. Hogg hringdi á ritara sinn jafn-
skjótt og hann kom inn. „Hefir nokkur spurt eftir
mjer?“ spurði hann.
„Það bíða fimm menn eftir yður“.
Mr. Hogg varð forviða. Fimm viðskiftavinir um
þetta leyti dags, var meira en hann átti að venjast.
„Vísið þeim inn, eftir röð“.
„Þeir komu allir saman“.
Mr. Hogg varð ennþá meira hissa. Hann hallaði
sjer aftur á bak í stólnum og leit upp fyrir gler-
augun á ritara sinn.
„Hvernig líta þessir menn út?“
Ungi maðurinn var á báðum áttum. Það þurftí
meira hugmyndaflug en hann var gæddur, til þess^
að svara þessari spurningu. „Jeg gæti vel trúað að-
einn þeirra væri listamaður, og annar Ameríku-
maður“.
„Jæja, látið þá koma inn“, tók Mr. Hogg fram í
fyrir honum, „ef þeir vilja koma allir inn í einu“._
„Það hugsa jeg að þeir vilji. Það er einsog þeir
sjeu hræddir um að missa sjónar af hver öðrum“_
Forvitni Mr. Hoggs var vakin. Hann hagræddi
sjer í stólnum og tók skrána yfir lausu hólfin upp-
úr skúffu. Að vörmu spori gengu mennirnir fimm
inn.
„Herrar mínir. Mjer þykir það leitt“, sagði for-
stjórinn og stóð á fætur, „að jeg hefi ekki nóg aF
stólum, M1 þess að bjóða ykkur öllum sæti. Hvað-
get jeg gert fyrir ykkur?“
Mr. Ryde hafði orð fyrir hinum. Hann lagfærði
gullspangargleraugun á nefi sjer, fjekk sjer sæti í
besta stólnum, krosslagði fæturna og gætti þess
vandlega að eyðileggja ekki nýpressuðu brotin í
buxnaskálmunum. „Afsakið, Mr. Hogg, að við
ryðjumst allir inn til yðar. Við verðum einnig að
biðja yður að afsaka tortrygnina, sem hlýtur að
skína út úr okkur, og gerir það að verkum að við
þyrpumst svona í kringum yður. Nafn mitt er
Thomas Ryde. Þetta er Mr. Hisedale, þektur vís-
indamaður, sem þjer munið kannast við. Við hlið
hans er Mr. Huneybell, aðstoðarmaður í smáfyrir-
tæki, sem jeg á, Fyrir aftan hann Sigismund de-
Brest, barón, hinn þekti hollenski fjármálamaður,.
og maðurinn, sem er hjerna á milli mín og hurðar-
innar, heitir Mr. Hartley Wright. Erindi okkar er-
að taka hólf til leigu hjá yður, bað besta og ör-
uggasta, sem þjer hafið. En við höfum nokkra erf-
iðleika við að stríða, sem jeg mun koma að síðar.
Má jeg spyrja yður einnar spurningar? Heimtið
þjer að fá að vita hvað er í bögglinum, sem vi&
fáum yður til varðveislu?“