Morgunblaðið - 27.02.1936, Qupperneq 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Brún telpuskór, nýsólaður,
tapaðist á leiðinni úr miðbæn-
lun, upp á Freyjugötu, síðast-
liðinn laugardag. Skilist í skó-
vinnustofuna, Aðalstræti 12.
'lMmrOs
OraviðgerSir afgreiddar fljótt
og vel af úrvals fagmönnum
hjá Árna B. Björnssyni, Lækj-
artorgi.
Gluggahretnsun. Sími 1781.
Viðgerðarverkstæði mitt ger-
ir við allskonar heimilisvjelar
og skrár. H. Sandholt, sími
2635, Þórsgötu 17.
Saumastofan, Hafnarstræti
22 (yfir ,,Irma“), saumar:
Dömukjóla, barnafatnað og
drengjaföt. Einnig Ijereftasaum
allskonar og undirföt. Zig zag.
Tekur mál og sníðir.
Fatapressun Vesturbæjar,
hefir -íengið nýja gufupressu.
Sækjum: Sendum. Sími 4923.
Vesturgötu 3.
Saumum allskonar fatnað.
Einnig úr efnum, sem komið
er með. Sníðum, tökum mál,
festum á blúndur. Sanngjarnt
verð. Fljót afgreiðsla. Sauma-
stofan Smart, Kirkjustræti 8 B.
Sími 1927.
Fimtudaginn 27. febr. 1936*
ad-fundiS Dagbókarblöð Reykvíkings

ftirfarandi auglýsing birtist
■*“* nýlega í dönsku blaði: „Aal-
borg Amtstidende'".
„140.000 atvinnuleysingjar
eru sagðir í landinu í dag, og
samtímis hefir í 5 mánuði verið
reynt árangslaust að fá
4 vinnumenn
til „Lundbæk Avlsgaard og Bisle'v
lýörgaard pr. Nibe“, sem til 1.
nóvember vilja vinna fyrir 600—
650 krónu kaupi ásamt fæði og
húsnæði. Þeir fá góð íveruherbergi
með rafmagnsljósi, baðhe'rbergi,
' sje'rstaka borðstofu og setustofu
með útvarpstæki.
Allar nýtísku vinnuvjelar eru
á bænum, rafknúðar lyftivjelar í
korn og heyhlöðum, dráttarvjelar
'o. fl. Menn snúi sjer til ráðsmanns
ins á „Lundbæk Avlsgaard“ er
gefur allar nánari upplýsingar“.
i Svona e'r umhorfs í því landi
Danmörku.
| Auglýsing þessi var rædd um
daginn í danska þio^inu.
* i
I ’C' yrir 30 árum var ökusveinn
j einn daglega með leiguvagn
sinn við járnbrautarstöðina hjá
Chatlédun í Auvergne í Frakk-
landi. Hann kom með vagn sinn
nokkru áður en lestarinnar var
von, sat í ökusætinu og beið þess
að ferðamenn kæmu og vildu
leigja vagn hans.
Hann var altaf með bók með
!
sjer og las af kappi.
i Eitt sinn var hann svo niður-
sokkinn í lesturinn, að hann gætti
þess ekki að ferðamaður steig upp
í vagn hans.
Ferðamanninum mislíkaði eftir-
tektarleysi hins unga ökusveins.
Hann þreif bókina af sveininum.
Þetta var latnesk málfræði.
Hann spurði sveininn hvað þetta
ætti að þýða. En hinn námfúsi
ungi maður sagði að hann ætlaði
sje'r ekki að vera ökumaður alla
æfi. Hann ætlaði fyrst og fremst
að ná stúdentsprófi.
Ökusveinninn frá Chatlédun e'r
enginn annar en Pierre Laval.
*
Oumarið 1810 vildi það til hjer
^ í Reykjavík, að tveir menn
urðu svo ósáttir út af kve'nmanni,
að þeir hugðu á einvígi.
Voru það þeir Savignak hinn
enslti kaupmaður er hjer var um
þessar mundir, og Gísli faktor
Símonarson. En kvenmaðurinn
hjet Guðrún ,Einarsdóttir, og hafði
hún verið á vegum Jörundar
hundadagakonungs.
Espólín segir frá afburði þess-
um og farast honum svo orð :
„Savignak var lcarlmannlegur
maður að sjá, en ekki sterkur.
Eitt sinn er Gísli var inni hjá
biskupi kom Savignak þangað,
hjelt á tveimur pístólum og fekk
Gísla aðra. Reyndist síðar að sú
var tóm, en Savignaks pístóla
hlaðin. Með svo miklu falsi var
það gjört.
Síðan spentu þeir báðir (pístól-
Þrjú herbergí og elahús til Kaupi íslensk frímerki.
leigu 14. maí, Framnesveg 12. Schander, Skepparegatan 13*
lbúð til leigu 14Tmaí~3—4 Stockholm, Sverige.______________
stórar stofur og eldhús, í háum Stór ko!aofn óskast keyptur..
kjallara móti suðri á Sólvöllum. gjmj 1754
Tilboð, merkt ,,Sólvellir“, legg- ---- -----------------------
ist inn á A. S. í. fyrir 29. þ. m. Frosin lambalifur. KaupfjeL
Borgfirðinga.

Borðið í Ingólfsstræti 16
sími 1858.
1■■ 1 —iL
Útbleittar kinnar fást í öllum
Fiskbúðum Hafliða Baldvins-
sonar. Einnig hin eftirsótta
Grindavíkur ýsa.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
urnar) en biskup þreif til þeirra,
og setti þá niður hjá sjer báða,
og gat síðan talað niður með
þeim, svo þeim var óhætt hverjum
fyrir öðrum að kalla.
Stúlka sú, er þetta reis af fór til
kóngsríkisins enska og barst mjög
á, með gulli og silkiklæðum, sem
þá gjörðu líkt fleiri þernur í
Reykjavík."
Kaupi gull og silfur hæsta.
verði. Sigurþór Jónsson, Hafn-
arstræti 4.
Kaupi gull hæsta verði. Árni
Björnsson, Lækjartorgi.
f ' ° ~
| Kaupi íslensk frímerki, hæsta.
verði. Gísli Sigurbjörnsson*
Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.)
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Trúlofunarhringar hjá Sigur-
þór, Hafnarstræti 4.
Allskonar brota aluminium
kaupir Vjelsmiðja Kristjáns
Gíslasonar, Nýlendugötu 15.
Höfum fengið undirfata- og
blússusatin í mörgum fallegum
litum. Einnig sjerlega falleg
pils- og blússusnið. Saumastof-
an Smart, Kirkjustræti 8 B.
Sími 1927.
Kaupi frímerki hæsta verði.
Erlendur Blandon, Leifsgötu 23-
Ullarprjónatuskur Og gamalli
kopar keypt á Vesturgötu 22..
Sími 3565.
Allir Reykvíkingar iesa auglýsingar Morgunblaðsins.

Fimm menn um milión. 41.
iieyrðist fótatak í ganginum. Dutley laut fram.
„Er það Burdett?“
„Já, nú kem jeg“.
Burdett var gjörbreyttur. Röndóttu fötin, sem
hann var í, voru illa útleikin og óhrein, og vað-
málsskyrtan — með föstum flibba — var langt
frá því að vera hrein. Þessi maður minti lítið á
hinn snyrtilega herbergisþjón í Curzon Street.
,,Hvað er að, Burdett?“, spurði Dutley ofur
rólega.
„Ekkert sjerstakt, eftir því sem jeg veit best.
Þetta hefir verið rólegur dagur“.
Dutley tók samanböglaðan pappírsmiða upp úr
vasa sínum og rjetti Burdett. „Er þetta frá yður?“
Burdett las miðann og hristi höfuðið. „Jeg hefi
ekki haft neina ástæðu til þess að senda yður
skeyti í dag. En ef þetta á að vera gildra, erum
við ekki sem verst settir, því að við getum átt von
á Tim og tveimur öðrum á hverri stundu“.
Dutley opnaði gluggann varlega. Alt var kyrt
og hljótt. „Það lítur ekki út fyrir, að neitt sje á
seiði þessa stundina. En hvað hefir gerst í dag?“
„Ekkert sjerstakt. Mr. Ryde hefir verið á skrif-
stofunni í dag. Hann kom heim með strætisvagn-
inum á sama tíma og vant er, og það síðasta, sem
jeg sá til hans var, að hann sat við arineldinn og
var að spila á grammófón. Við mistum sjónar af
baróninum um klukkustund í City, en hann kom
heim á venjulegum tíma, til þess að skifta úm föt,
og fór svo um kl. átta og sótti ungfrú Bessiter og
bróður hennar, og þau fóru öll á Ciro. Mr. Hartley
Wright eyddi mest öllum deginum í að heimsækja
kyikmyndafjelög, en var stundarkorn hjá de Brest
barón, áður en hann fór út. Dr. Hisedale fór beina
leið frá Milen Court á rannsóknastofu sína, og
>ar er hann ennþá.
Tim er á Ciro og verður þar, þangað til hann
er búinn að sjá baróninn komast heim til sín“.
Dutley tók alt í einu upp- skammbyssu sína.
Hann hafði næmari heyrn en Burdett og hafði
heyrt fótatak niðri í garðinum, á bak við húsið.
Hann heyrði marra í hurð, og að hún var opnuð
hægt og hægt. En hann stakk byssunni brátt í vasa
sinn aftur, því að það var Mr. Edward Wolf, sem
stakk höfðinu gætilega inn um dyragættina. Hann
leit hikandi í kringum sig. „Eru engir aðrir hjer?“,
spurði hann hásróma.
„Nei, hvernig komust þjer inn?“
„Það var ekki mikill vandi að opna þessar bak-
dyr, það gæti hver óviti gert. Þjer ættuð að fá
yður traustari lás, lávarður“.
„Hvaða erindi eigið þjer hingað?“, spurði Dut-
léy. „Yðar starf er að vera í Curzon Street“.
„Það er ekkert að gera þar í kvöld. — Annars
kom jeg til þess að tala við yður um þennan þarna
fyrir handan. Vitið þjer nokkuð um hann?“
„Hann er hjerna hinum megin og hlustar í ró
0g næði á grammófóns-músík.
Edward Wolf leyfði sjer að brosa. „Ó,nei, það
er hann ekki, þá væri jeg ekki hjer. Jeg sá hann
sjálfur stíga út úr strætisvagni á Shaftesbury
Avenue fyrir klukkustundu! Og nú getið þjer
sjálfur dæmt um, hvort jeg hefi á rjettu að standa.
Strax og jeg vissi að hjer væri alt rólegt, skrapp
jeg út í síma og sendi yður boð. Maðurinn, sem
þjer eruð að eltast við, ætlar að mæta hinum úr
klíkunni kl. 11V2 í Endale Street 7, A. Þeir verða
þar allir nema einn, sem ekki má vita um fundinn.
Jeg heyrði nafn hans ekki vel, en það var eitthvað
með Matthew“.
„Hvernig komust þjer að þessu?“, spurði Dutley
forvitnislega.
„Það dettur engum í hug að segja frá kænsku-
brögðum sínum og aðferðum.-------------En hvað
er þetta?“
Stór lokuð bifreið nam staðar hinum me^in vi<$
götuna. Dutley dró gluggatjöldin til hliðar og leit
út. Hann kannaðist vel við manninn, sem stje út
úr bifreiðinni og hringdi á dyrabjölluna á „The
Towers“. Maðurinn hringdi þrisvar sinnum áður
en dyrnar loksins voru opnaðar. Eftir að hafa tal-
að nokkur orð við þjóninn, sem kom til dyra, stje
Sir Matthew, því að sá var maðurinn, aftur inn í
bifreiðina og ók í burtu. Dutley geklt að símanum
og hringdi á Midland Hotel......Er Sir Matthew
við? .... Ekki sem stendur? .... Viljið þjer
gjöra svo vel að taka við skilaboðum til hans?
Segið, að kunningja hans langi til að hitta hann í
kvöld kl. IIV2 í Endale Street 7 A. Þetta er áríð-
andi fundur. Ágætt. Þakka yður fyrir“. Dutley
lagði heymartólið á símann og færði sig í yfir-
höfnina. „Þjer verðið að halda vörð hjerna, Bur-
dett“, sagði hann. „Jeg fer niður í Endale Street'L
„Á jeg ekki að koma með yður?“, spurði Bur-
dett í hálf biðjandi róm.
Dutley hristi höfuðið.
„Ef nokkuð verður að gera í nótt, verður það
líklega ekki verk nema fyrir einn“.
Það var dynjandi rigning úti, og stormurinn
æddi næðandi eftir hinum breiðu trjágöngum. Hið
fátæklega veitingahús við endann á Endale Street
gortaði þetta kvöld með auglýsingu, sem hengd
var út í einn gluggann og gaf til kynna að „heitar
brauðkollur“ væru á boðstólum. Molluleg matar-
lyktin angaði í þröngri veitingastofunni, svo að
jafnvel Luigi, hinn einmanalegi þjónn, þoldi ekki
mátið og fór fram í dyr, til þess að fá sjer loft í
lungun, eins og fyrir nokkrum mánuðum, þegar
hann eyrði ekki inni fyrir flugum og ólofti. Maður,
í óhreinum 0g krumpuðum, hvítum kirtli kor»
fram fyrir borðið og kallaði á hann. ,,®rn þeir ekkí
komnir ennþá?“
Luigi hristi höfuðið og andrarpniii.