Morgunblaðið - 10.02.1937, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 10. febr. 1937.
UTVEGDM
allskonar
gúmmískófatnað
beint frá
I TA L í U.
Lö^tök.
Eftir kröfu stjórnar Sjúkrasamlags Reykjavíkur og
að undangengnum úrskurði, verður samkvæmt lögum nr.
29 frá 1885 og samkvæmt heimild í 87 gr. sbr. 42. og 85.
gr. laga nr. 26 frá 1936, um alþýðutryggingar, lögtak látið
fram fara á öllum ógreiddum sjúkrasamlagsgjöldum, sem
fjellu í gjalddaga 1. des. 1936 og 1. jan. 1937, að átta dög-
um liðnum frá birtingu auglýsingar þessarar, sjeu þau
eigi að fullu greidd innan þess tíma.
Lögmaðurinn í Reykjavík, 9. febrúar 1937.
B|Orn Þóröarson.
búðapappí
Makulafor og Sulfftt,
20, 40 og 57 cm. rúllur.
Eggert Kristjánssan 5 Cn.
Sími 1400.
SYKDR.
Sig. Þ. Shjalðberg,
(beild»alan)
Dansleikur.
Muniö öskudagsfagnaðinn á
Hótel Björninn i kvöld.
Aðgangangur kr. 1,50. Bílar á staðnum,
Dóttir okkar,
Vesta,
ljest aðfaranótt 9. þessa mánaðar.
Lára Benjamínsdóttir. Guðgeir Guðmundsson.
I heimavist
Laugarnesskólans.
S. B. fer í heimsókn.
Ihaust hófst annað starfs
ár Laugarnesskólans.
Þangað sækja nú nám 293
börn. Þannig eru börnin að
þenja utan af sjer skólahús-
ið, bó nýtt sje og vel væri
til bess vandað.
Jeg hygg, að engum, sem
heimsækir benna skóla, geti
dulist bað, að bar er mikil
áhersla lögð á að glæða
smekkvísi barnanna, og að
láta bau sýna í verkinu hvað
þau geta.
Hinar svonefndu vinnubækur
eru þar í hávegum hafðar og
þangað er fróðleiknum safnað, í
tölum, teikningum og orðum.
Skólastjórinn, Jón Sigurðsson,
sagði mjer, að það mundi láta
nærri, að tveir dagar í viku
gengju í að semja þessar vinnu-
bækur, og taldi hann þær hafa
þann kost, að yfirleitt gleymdu
börnin því ekki, sem þau einu
sinni hefðu gengið frá í vinnu-
hókum sínum.
Bn erindi mitt var ekki að
skoða vinnubækur eða hlusta á
„Nýju fötin keisarans". Jeg ætl-
aði að skoða heimavist skólans —
heimavist fyrir veikluð og van-
þroska skólaskyld börn, sem er
fyrsta siík heimavist hjer á landi.
*
Fyrir rúmu ári tók heimavist
Laugarnesskólans til starfa,
og hefir hún til umráða efstu hæð
skólahússins. Þar er ætlað rúm
fyrir 12 börn og hefir rekstrin-
um verið hagað þannig, að dreng-
ir væru saman í þrjá mánuði og
stúlkur síðan jafnlangan tíma, og
þannig koll af kolli.
Vigdís Blöndal er forstöðukona
heimavistarinnar, og hauðst hún
til að sýna mjer snáðana „sína“,
sem eru í þremur herbergjum,
fjórir í hverju.
Jeg hjóst við, að við mjer hlöstu
fölleit andlit, horaðra og sina-
herra afstirma, og því brá mjer
heldur í brún, þegar hurðin
laukst upp og í rúminu andspæn-
is dyrunum áttust við hraust-
menni tvö, og mátti ekki á milii
sjá, hvor betur mætti. Þetta er
kjarni hverrar heimavistar!
Einu sinni bjó jeg í heimavist
og þar var stundum rifist um
stjórnmál, trúmál og heimspeki,
uns um loftið flugu orðahækur og
rakvjelar, reglustikur og hlek-
byttur — og þá mátti heldur ekki
á mitli sjá!
Forstöðukonan spurði, hvernig
þetta liefði byrjað, og sögðu hin-
ir hlutlausu, að Maggi hefði bor-
ið það upp á Stebba, að hann
þekti ekki í sundur kónginn og
drotninguna, og út af því hefði
deilan risið. Þetta voru nú þeirra
stjórnmál, og seinna lendir þeim
kannske saman út af því, hvort
kóngurinn og drotningin hafi yf-
irleitt nokkurn rjett á sjer eða
ekki. Og þá segja þeir hlutlausu,
að þeir sjeu báðir jafn bandvit-
lausir, Maggi og Stebbi!
í næsta herbergi var hljóðara
um að litast. Þar lásu menn og
tefldu og röðuðu mynduni ofan í
kassa. Hjer voru saman valin
prúðmenni, sem voru auðsjáanlega
ekki eins miklir fyrir sjer og hin-
ir. Jeg spurði þá, hvernig þeim
liði, og voru þeir allir sammála
um, að þeim liði ágætlega.
*
í þriðja herberginu voru rúmin
uppbúin og heimamenn allir í
tíma.
— Hvað veldur, að þessir fjör-
legu strákar eru látnir liggja í
rúminu? spurði jeg forstöðukon-
una.
— Það er af því, að þeir hafa
verið kvefaðir, og við viljum
ekki eiga það á hættu, að þeim
„slái niður“. Námið er ekkert að-
alatriði fyrir þessa drengi, þann
tíma, seni þeir eru hjer, heldur
hitt, að þeir geti sótt skólann, þeg
ar þeir fara hjeðan. Og jeg vona,
að reynslan sýni, að þetta hafi
tekist vonnm framar.
Öll börn, sem hingað koma, eru
frá fátækum heimilum og að-
standeudum, er skortir getu til
að hlynna að þeim daglega, eins
og eðli barnanna og heilsa þarfn-
ast, til þess að vel fari. Því oft er
veiklun þessara barna eigi síður
andlegs eðlis. Deyfðin einkennir
oft þesi börn.
— En sækir þá ekki í sama
horfið með þessi börn, þegar þau
fara hjeðan?
*
— Það er nú hættan, sem við
erum að reyna að fyrirhyggja,
með því að livíla börnin andlega
og veita þeim holla og góða að-
hiíð, án hess þó að skerða at-
hafnafrelsi þeirra, eða láta þau á
annan hátt finna, að eitthvað
sjeu þau minnimáttar en jafn-
aldrar þeirra, sem hlaupa lieim
til sín strax og tímar eru úti. Þau
fara snemma að hátta á kvöldin,
og sjeu þau talin fótaferðarfær,
fara þau á fætur kl. 7, og kl.
7,20 setjast þau að morgunverði.
Tvisvar á dag hafa börnin hvíld-
artíma, og annan hvorn dag eru
þau í ljósböðum. Lýsi er þeim
gefið á hverjum degi.
Á hverjum laugardegi er hóp-
urinn viktaður og er mikið kapp
um að taka sem mestum .þyngd-
arframförum. Yiktunina fram-
kvæmir skólalæknirinn með að-
stoð hjúkrunarkonunar — en þau
koma hingað annanhvern dag og
eru altaf þarfir og góðir gestir,
því oftast er einhver með kvef,
hálshólgu, og aðra kvilla, sem oft
sigla í kjölfar kirtlaveikinnar.
— Fá aðstandendur ekki að
heimsækja börnin á meðan þau
dvelja hjer?
— Jú, annanhvorn sunnudag
er hjer heimsóknartími. En sá
heimsóknartími er vonum minna
sóttur, og það hefir komið fyrir,
að aldrei hefir verið heimsótt eða
spurst fyrir um hörn, sem hjer
hafa verið. S. B.
Guðm, Þorsteinsson
gefur Slysavarna-
fjelaginu 2000 kr.
HINN 1. þ. m. hriugdi hr.
Guðmnndur Þorsteinsson,
Bjarnarstíg 12 hjer í bænum, til
mín; talaðist okknr svo til í sím-
ann, að jeg færi á fnnd hans til
frekari viðtals. Þegar við höfðum
heilsast í hinni hiýlegu íbúð
hans, þakkaði hann mjer mjög
vingjarnlega fyrir útvarpserindi
mitt kvöldið áður, og sagði með-
al annars, að við að heyra svo
rækilega skýrð störf og fram-
kvæmdir fjelagsins, og þá ekki
síst liversu komið væri björgun-
arskútumálinu, hefði rifjast upp
hjá sjer gömul hugsun að sönnu,
um að gefa fjelaginu enn nokkr-
ar krónur í björgunarskútusjóð-
inn.
Þessi höfðinglundaði maður
hafði árið 1933 gefið starfsemi
vorri kr, 1000,00 — eitt þúsund
krónur — og aftur núna færði
hann mjer að gjöf kr. 1000,00 —
eitt þúsund krónur í björgunar-
skútusjóðinn. Fyrri gjöfin er til-
færð í Árbókinni undir N. N.,
með því hann vildi þá ekki láta
nafns síns getið. Nú t'jekk jeg
leyfi til að geta um nafn gefand-
ans.
Margir hafa þakkað mjer fyrir
erindið, er jeg flutti, og yfir höf-
uð fyrir útvarpskvöldið, og nokkr
ir hafa gengið í fjelagið síðan.
Það er meir en lítill höfðing-
skapur af Gnðmundi að vera bú-
inn að gefa okkur tvisvar sinnuin
þúsund krónur, og sýnir hinn
framúrskarandi góða og göfuga
hugsunarhátt hans. Hann sagði
við mig með mörgum fögrum orð-
um, að þessi fjelagsskapur væri
eitthvert hið hesta manmiðarstarf
í landinu, vinsælast allra fjelaga,
enda kæmi allri þjóðinni við
hvernig fjelaginu vegnaði.
Um leið og jeg kvitta fyrir báð
ar þessar gjafir lijer í biaðinu,
kr. 2000,00 — tvö þúsund krónur,
óska jeg gefandanum góðs og far
sæls nýhyrjaðs árs, með mikilli
þökk fyrir liðnu árin.
Reykjavík 3. febr. 1937.
F. h. Slysavarnafjelags íslands
Þorst. Þorsteinsson.
G.s. Island
fer fimtudaginn 11. þ. m. kl.
6 síðd. til ísafjarðar, SírIu-
fjarðar, Akureyrar. Þaðan
sömu leið til baka.
Farþegar sæki farseðla í
dag.
Fylgibrjef yfir vörur komi
í dag.
Skipaafgr. Jes Zimsen
Tryggvagötu. — Sími 3025.