Morgunblaðið - 20.03.1937, Blaðsíða 8

0
BiUÍtGUNtfL.Ai.'i
Laugardagur 20. mars 1937.
M VUftsAufUi vc
Soðið hangikjöt, soðin svið.
Kjötbúð 4769. Reykjavíkur. Sími
Hveiti í 10 punda ljerefts-
pokum frá kr. 2.40. Smjörlíki
6dýrt og alt til bökunar best að i
kaupa í Þorsteinsbúð, Grundar-!
8tíg 12. Sími 3247.
Ágœtt bögglasmjör og sauða-
tólg. Kjötbúðin Herðubreið. —
Hafnarstræti 18. Sími 1575.
Frosin lambalifur. Kjötbúðin
Herðubreið, Hafnarstræti 18.
Sími 1575.
Káputau, sierstaklega falleg
og góð. Dragtaefni — Kjóla-
tau í úrvali. Satin í kápufóður
og fleira frá 2.95 pr. meter.
Versl. Dyngja.
Húsmæður. Hvað er pönnu-
fiskur? Kostar aðeins 50 aura.
Bæjarins besta fiskfars 50
aura. Fiskpylsu- ogMatargerð-
in, Laugaveg 58, sími 3827.
Satin í peysuföt —Svartur
Lastingur — Slifsi — Svuntu-
silki — Kvenbrjóst — Millipyls.
Versl. Dyngja.
Hraðfrystur fiskur, beinlaus
og-roðlaus, 50 aura % kg. Pönt-,
unarfjelag Verkamanna.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli Sig-
urbjörnsson, Lækjartorgi 1. —
Opið 1—4.
Kaupi gull og silfur hæsta
verði. Sigurþór úrsmiður, Hafn-
*rstræti 4.
Dagbókarblöð Reykvíkings
Silkisatin í mörgum litum frá
4.75 mtr. Einnig Crepe í Ijós-
um og dökkum litum. Georg-
ette, munstruð og einlit í miklu
úrvali, frá 2.80 pr. mtr. Versl.
Dyngja.
Nærfatasilki, einlit Og rÓ9uð.
Hvítt flúnel. — Silkiljereft —
Versl. Dyngja.
Til sölu nokkrar notaðar bif-
reiðar. Heima 5—7 e. m. Sími
3805. Zophonías Baldvinsson.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
OL^
PlPOLU
m

Stúlka, með barn á þriðja ári,
óskar eftir ráðskonustöðu eða
sumarvinnu á góðu heimili,
helst frá 1. eða 15. apríl. Uppl.
hjá Morgunblaðinu.
Stúlka óskast í vist til ís-
Ienskra hjóna í Kaupmanna-
höfn. Þarf að greiða ferðina út.
Uppýsingar í síma 4800 kl.
6—8.
Plissering, húllsaumur og yf-
irdektir hnappar í Vonarstræti
12.
Um síðustu áramót voru þau
lög sett í Kína, að allir, cem
sannast á að noti nautnalyf, skuli
dæmdir til dauða.
Aður fyr var hegningin 3—7
ára fangelsisvist. Aðeins þeir, sem
fjellu fyrir freistingunni eftir að
hafa verið læknaðir, voru teknir
af lífi.
*
Ekkja auðugs iðnaðarmanns í
Frakldandi hefir stofnað sjóð og
mælt svo fyrir, að úr honum skuli
greiddir árlega 100.000 frankar
þeim manni, sem fyrstur komist
til Mars. — Það verður víst lítið
borgað úr þeim sjóðnum fyrst um
sinn.
*
— Jeg fer aldrei til læknis —
jeg fer eftir bókum og lækna mig
sjálfur.
i — Gættu þín, að þú deyir ekki
af prentvillu!
I *
' Mannshörundið er mjög sterkt.
Hefði maður 3ja em. breiða ræmu
af því, hæfilega langa, mætti búa
til úr henni rólu, er gæti borið
fullorðinn mann.
i *
Monsieur Strons Allange er
maður einn í Frakklandi,
sem var búinn að vinna í 25 ár
samfleytt í sömu skrifstofunni í
Bordeaux um daginn.
í tilefni þessa, fjeklc hann kaup-
liækkun. En hann brást svo reið-
ur við, að hann hótaði að segja
upp, ef laun hans yrðu ekki lækk-
uð þegar .í stað.
Strons fjekk vilja sínum fram-
gengt.
*
Hjá fisksalanum. — Viðskifta-
vinurinn: Hvað kostar
þorskurinn í dag?
Kaupmaðurinn í elskulegum
róm: 50 aura pundið.
Viðskiftavinurinn: Nei, nú er
jeg hissa, jeg kaupi ekki þorsk
fyrir það verð, þá vil jeg heldur
kaupa hann á torginu!
Kaupmaðurinn: Þjer fáið ekki
svona góðan þorsk á torginu.
Viðskiftavinurinn: Á—?
Kaupmaðurinn önugur; Nei, það
sjer hvert fífl!
Viðskiftavinurinn með sömu ró-
seminni: Það getur vel verið, en
j©g sje það ekki.
*
Fornbóksala ein í Kaupmanna-
höfn hefir gefið út skrá yfir bæk-
ur, sem sýnir, að það eru til 1347
mismunandi rit um lindýr.
*
Um daginn átti kvikmyndahús-
ið „Kaiutsens Kino“ á aðaljárn-
brautarstöðinni í Kaupmannahöfn
2ja ára afmæli. Síðan það var
opnað, hafa yfir miljón bíógestir
komið þangað.
Landbúnaðarráðherra Þýska-
lands hefir látið gera
skýrslu yfir búpening Þýskalands.
Samkvæmt henni eiga Þjóðverj-
ar 20 miljónir kúa, eða eru rúml.
6 um hverja kú.
í Englandi eru 11 íbúar um.
hverja kú.
En Argentína setur metið. Þar-
er 1 y2 kú á íbúa.
*
Nafn hins fræga, franska mál-
ara, Ducornet, sjest víða á söfn-
um í Frakklandi. Hann var handa
laus, en málaði allar myndir sínar-
með hægra fæti.
*
Ineðanjarðar járnbrautar-
stöðinni í París voru skild-
ar eftir 30.000 regnhlífar árið sem
leið. Af þeim var aðeins 400 vitjað
af eigendum. Það, sem eftir var^
var selt á uppboði.
*
Fíladelfia. Samkoma í Varð-
arhúsinu á sunnudaginn kl. 5»
sfðd.
Friggbónið fína, er bæjarina
besta bón.
Frosið kjöt
af fullorðnu á 50 auras
í frampörtum og 60
aura í lærum pr. Vi kg..
ióhannes Jóhannsson
Grundarstíff 2. Sími 413L

Auglýsingasími Morgunblaðsins er 1600.
_________________________w ---
ROBERT MILLER:
SYNDIR FEÐRANNA.
64.
vera gift?“, spurði hún í æstum rónt.
,d)r. Payne í New York“.
„Payne — Payne“, endurtók Miss Tylor eins og í
leiðslu. „Það var eimnitt nafnið á brjefinu, sem húu
sendi til Ameríku um daginn. Þá getur — nei, aldrei
skal jeg trúa því — hún myndi aldrei fara þannig á
bak við bæði mig og yður — hún, sem veit að við er-
um bestu viuir hennar".
„Já, hún veit það“, sagði Georg hæglátlega.
„Eins og hún liefði þá ekki látið liann koma heim
með sjer“, hjelt Miss Tylor áfram. „Æ, nú man jeg
eitt, Georg, það er undarlegt, hve þotta alt er flókið.
Jeg skal segja yður, hvað mjer datt í hug. Þegar Sir
David sagði mjer, að Elísabet væri að koma heim vor-
um við að drekka kvöldteið. Hann fekk skeyti um það,
og lofaði mjer að lesa það. f því stóð: Kem strax —
en ein — Elísabet. Jeg spurði hvað hún ætti við með
því að segja ein, en hann eyddí því, sagði eitthvað á
þá leið, að hún hefði líklega enga herbergisþernu með
sjer, en mjer fanst sem eitthvað lægi þar á bak við.
Haldið þjer að það geti verið það, að hún hafi verið
jeg á að fara að því að hugga hana núna, því að hún
þarf sannarlega huggunar við, hún er bæði sorgbitin
og óhamingjusöm. Jeg botna ekkert í þessu. Hvei'nig
getur Walther ætlast til þess, að hún giftist sjer, ef
hann veit, að bún er gift öðrum, því að mjer skilst,
að það sje það, sem hann er að berjast fyrii*“.
„Jeg hefi líka verið að velta því fyrir mjer og jeg
skil það ekki. En jeg er ákveðinn í því, Miss Tylor,
að trana mjer ekki fram til þess að hjálpa henni eða
krefjast tiltrúnaðar hennar, meðan hún sýnir svona
greinilega, að hún kærir sig ekki um nein afskifti
af minni hálfu“, sagði Georg og reyndi að vera ró-
legur.
Miss Tylor þagði. Hún var sorgmædd á svipinn og
hugsaði um það, hvert það gæti verið, að Elísabet
lxefði gifst öðrum manni, þó að hxin hefði í raun og
veru verið hrifin af Georg. Henni fan.st það útilokað
að húu hefði getaö tekið nokkurn mann fram yfir
liann. Láglegri og myndarlegri mann var varla liægt
að hugsa sjer, og engan mann þekti hún göfugri en
hann. Hann átti ái’eiðanlega fáa sína líka.
Þau skildu við trjágöngin, sem lágu upp að Westend.
Miss Tylor bað hann um að koma inn með sjer, en
hann afsakaði sig með því, að skóggæslumaðurinn
byggist við honum; þeir ætluðu að merkja ti’je, sem
ætti að fella.
Elísabet var xiti við gluggann í herbergi sínu og sá
þegar Georg kvaddi og reið af stað aftur. Hún þóttist
viss um, að Miss Tylor hefði hoðið honum að koma
inu, en hann hafði auðvitað afþakkað boðið. Hún
skildi hann ofur vel. Það var óþægilegt að vera með
manneskju, sem ekki var hægt að tala við, án þess að
stöðugt yrði einhver árekstur og það hæri á góma, sem
helst átti kyrt að liggja.
Þegar henni varð alt of þungt um hjartaræturnaí’
var hún vön að fara inn í móttökusalinn. Alt her-
bergið var alt klætt hvítu og á miðju tgólfi stóð kist-
an, sem faðir hennar lá í hjúpaður hvítum klæðum.
Þegar hún lyfti klæðinu frá andliti hans og virti fyrir
sjer hinn helga frið, sem var markaður í hverjum
drætti, gleymdi hx'in sorgum sínum, og það var eins
og hxxn væri hafiix á æði’i .svið, þar sem smámunir þessa
lífs og dægui’þras hurfxx í hinni miklu og þögulu eilífð,
sem uix hafði umlukið föður hennar og hún átti sjálf
eftir að hvei’fa í.
Daginn áður en átti að jarðsetja föður hennar, fór
hún þangað inn, til þess að sjá hann í síðasta sinn. En
henni brá heldur en ekki í hrúu, þegar hún sá, að
kistan, sem staðið hafði á miðju gólfi, var horfin.
í þess stað stóð þar stór eikarkista, þakin blómum og
blómsveigum. Elísabet var varla komin inn fyrir þrep-
skjöldiun og búin að loka á eftir sjer hurðinni, þegar
Walther kom inn. Hann kom hljóðlega til hennar og
sagði:
„Jeg ljet smiðinn koma snemma í morgun og loka
kistunni. Jeg vildi ekki að endurminningin um föður:
þinn væri eyðilögð af óviðfeldnum ummerkjum dauð-
ans. Þess vegna ljet jeg þig ekki vita áður“.
„Þakka“. Elísabet reyndi að vera vingjarnleg á svip;,.
en henni fell illa að finna hann standa svona nærrfe
sjer. Hún gat ekki varist því, að fimia jafuan til við-
bjóðar á honum, þegar lianu kom nálægt henni. Það
vakti líka hjá henni endurminningu um það, hvernig
hann hafði neytt hana til þess að kyssa sig, þegar~
hann fylgdi henni til skips, er hún lagði af stað til
Ameríku.
„Þú ættir ekki að vei’a hjer lengur, Elísabet, það>
er betra fyrir þig að koma út undir bert loft. Jeg skil;
ekki í því, að Miss Tylor skuli ekki hafa opnað glugga*
hjer. Jeg ætla að segja henni a6 gei’a það“.
Segja henni að gera það — en hvað hann var hrotta-
legur — honum fanst hann víst þegar vera orðinxt
húsbóndi á Westend.
„Það getum við gei’t sjálf“, sagði hún þui’lega og
gekk út að glugganum og opnaði hann. „Hvað er verið
að gera þarnaf1, spurði hiín og benti út í garðinn.
Þar var vinnumaður að reka niður stutta staura á
grasfletinuixi fyrir framan liliðið.
„Jeg er að láta búa til hæð, sem á að vera umvafin,
Blómsveigum. Þangað ætla jeg að láta kistuna I kvöld,.
og þar á kveðjuathöfnin að fara fram, svo að rúm
verði fyrir al það fólk, sem kemur. Jeg hefi líka sjeð'
um það, að litlar telpur gangi á undan kistuimi í
Seatown og strái blómum á leiðinni að kapellunni.
Ætlar þxx að koma líka í kvöld, þegar við förum með
líkið 'til Seatown?11
„Já“, sagði Elxsahet.
Hún hafði mestu andstygð á allri framkomu lians,,
og furðaði sig á því, hvort hann væi’i búinn að gleyma
allri illgiiminni í gai’ð föður hennar, og hve háðuglega
han hafði komið fram við hann, þegar hann gat því
við komið. Eða hjelt liann kannske, að hún væri húin
nð gleyma því öllu og hann gæti afináð alt, sem á