Morgunblaðið - 05.06.1937, Blaðsíða 8

s
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 5. júní I93T
Smálúða, Rauðspretta, Ýsa,
Þyrsklingur, beinlaus og roð-
laus fiskur. Daglega nýtt. Fisk
& farsbúðin, sími 4781.
Mikið úrval af fjölærum
plöntum fást á Suðurgötu 12.
Reyktur rauðmagi. Kjötbúð-
in Herðubreið. Hafnarstræti 18.
Sími 1575.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.
Kaupi garnlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Mjólkurbússmjör og osta í
heildsölu hjá Símoni Jónssyni,
Laugaveg 33. Sími 3221.
Kaupi gamalt tógverk. Sími
4156. Guðmundur Sveinsson.
Ný egg daglega, ódýr. Kjöt-
búðin Herðubreið, Hafnarstræti
18. Sími 1575.
Frosin lambalifur. Kjötbúð-
in Herðubreið, Hafnarstræti 18.
Sími 1575.
Ágætt bögglasmjör og sauða-
tólg. — Kjötbúðin Herðubreið.
Hafnarstræti 18. Sími 1575.
Dömukápa með tækifæris-
verði til sölu. Upplýsingar í
síma 4233.
5 manna drossía í góðu
standi og útliti til sölu (hent-
ug sem einkabifreið). Verð kr.
1600,00. Nánari upplýsingar í
síma 4692.
Gelluraar góðu altaf til í
Fiskbfiðinni Frakkastíg 13. —
Sími 2651.
Uppseftur refur selst með
tækífærLsverði. Verslun G«ð-
rúnar Þórðardóttur, Vesturgötu
28.
Ullarkjólatau mjög falleg í
útikjóla. Sumarblússur, kápu-
hnappar, Silkisokkar mjög
góðir, verð frá kr. 2.50. Lítið
eitt af dragtarefnum eftir. —
Verslun Guðrúnar Þórðardótt-
ur, Vesturgötu 28.
Nýkomið: Silkiundirsett mjög
smekkleg. Peysufatasilki, fall-
egt, Barnahosur, hvítar. Nokk-
ur kjólaefni seld með afslætti.
Verslun Guðrúnar Þórðardóttur
Vesturgötu 28.
Skaftafellssýsla.
Fastar áætlunarferðir að
Kirkjubæjarklaustri. — Frá
Reykjavík aila þriðjudags-
morgna kl. 8. Farið alla leiðina
sama daginn.
Frá Kirkjubæjarklaustri alla
föstudaga til Reykjavíkur. Af-
greiðslu annast Bifreiðastöð Is-
lands. Sími 1540.
Garðyrkja. Tek að mjer alls
konar garðyrkj ustörf. Einar
Þorkelsson, sími 3318.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
Sumarbústaður jtil leigu. Síml
3799.
funcliS
Grábröndótt læða tapaðist
frá pakkhúsi Bergenska fjelags-
ins síðastliðinn laugardag.
íTleð morgunkaffinu —
Tímadagblaðið hafði ekki lyst
á „blóðbaðsbombu“ Alþýðu-
blaðsins í gær, og minnist ekki
einu orðið á „uppljóstanir“ Her-
manns Jónassonar á Hólmavík.
í stuttu máli er útkoman þessi:
Alþýðublaðið talar, Tímadagblaðið
þegir — „Vjer brosum“.
*
j>pelsínuinnflutningur Iljeðins
olíusala vekur mikla eftir-
tekt.
Húsmóðir ein hringdi til Morg-
unblaðsins í gær og sagði eftir-
farandi sögu:
1 gærmorgun er hún hafði lesið
í Morgunblaðinu að olíusalinn
væri farinn að flytja inn appelsín-
ur sneri hún sjer til skrifstofu inn-
flutningsnefndarinnar og spurðist
fyrir um það hvort liún myndi
geta fengið innflutt nokkrar app-
elsínur handa veikum börnum,
sem uauðsynlega þyrftu á nýjum
ávöxtum að halda. Konan fekk
þvert nei.
Hún spurði þá lrvernig stæði á
því að Hjeðinn Valdimarsson fengi
að flytja inn heila fimm kassa af
þessari vönitegund. Svarið var:
— Hjeðinn fekk þessar appel-
sínur að gjöf til að gefa starfs-
fólki sínu!
Merkispjaldið á ajipelsínwköss-
unum frá ávaxtaheildsölufirmanu
í Swansea bendir þó óneitanlega
til þess að Hjeðinn liafi eitthvað
þurft að gefa fyrir ávextina.
*
Tveir menn hittust á götu í
gær. Annar þeirra sagði: „Það var
gott' hjá Morgunblaðinu að segja
frá appelsínuinnkaupum Hjeðins,
maður sjer þar gott dæmi þess
hvernig þessir karlar nota aðstöðu
sína“.
„Já“, svaraði hinn maðurinn,
„en ef það hefði verið Sjálfstæðis-
maður, sem átti í hlut og Alþýðu-
blaðið birt fregnina hefðu appel-
sínurnar án efa verið gerðar að
„blóð“-appelsíuum“!
*
Tímadagblaðið sprengdi síðustu
bombu Alþýðublaðsins á nefi
sjálfs ritstjórans Finnboga Rúts,
og kom ekki mikill hvellur, því
púðrið var lítið, eins og vænta
mátti.
Birti Alþýðublaðið í fyrradag
grein eftir Vilmund Jónsson og
Markúsínu Jónsdóttur kenslukonu
frá Melgraseyri um barnaskóla í
Innri-Akraneshreppi, og var skóla
húsinu m. a. þannig lýst, að það
væri einskonar stjörnuskoðunar-
hús, því fylgt yrði best gangi
himintungla gegnum göt á þak-
iuu.
*
Ö'll var lýsing Alþýðublaðsins
við það miðuð, að sverta og sví-
virða Pjétur Ottesen. En Tíma-
dagblaðið benti ])á Alþýðublaðs-
ritstjóranum á, að væri eitthvað
aflaga í skóla þessum, þá bæru
þeir höfuðsökina í bróðerni Vil-
mundur landlæknir, sem líta á eft-
ir hollustuháttunum, og Asgeir
Asgeirsson fræðslumálastjóri.
Yrðu þessar tvær höfuðkempur í
liði sósíalista að skifta skömminni
bróðurlega á mi'lli sín.
*
Rútur ritstjóri hafði lagt svo
mikla áherslu á þessa grein, að
hann auglýsti blaðið í útvarpi og
með sjerstökuni fregmniða.
Er nú orðið svo af honum dreg-
ið, að jafnvel Tímagemsi stingur
upp í hann þegar svo ber undir.
*
yjólfui’ Eyfells hefir sýningu
þessa daga í Goodtemplara-
liúsinu. í tilefni af sýningu þess-
ari hefir b'laðinu verið sent til birt
ingar eftirfarandi ummæli um
sýningu, er hann hjelt í Londonc,
í fyrra og birtust í „Studio“. Þar
segir svo:
*
Það var nýr og framandi svipuu-
að því er til landslaga kemur, senn
listunnendum í London var boð-
inn á sýningu fjörutíu málverka.
frá íslandi eftir Eyjólf J. Eyfells,.
sem haldin var nýlega í listasýn-
ingasölunum í Brock Street, þessiv
kaldranalegu vötn og laxár með
blá fjöll með einkennilegum keilu-
tindum í baksýn, þessi einangruðu.
timburbýli, litlu fiskiver og grýttu,
strendur eru með þungbúnum,.
jafnvel skelfandi fegurðarblæ,
sem lierra Eyfells hefir sýnt með ■
leikni og skilningi. Sjerstaklega,
hefir honum tekist ágætlega að
mála hin hrífandi litbrigði, sem
varpa töfraljóma yfir hið stutta
norræna sumar. Þingvallavatn,
Morgun (5), Akureyri uin mið-
nætti (7) með ský þrungin a£
ranðum, grænum og gulrauðum.
litbrigðum, Fjallavatn, Kvöldsól
(35), Mynd úr Þjórsárdal, Kvöld
(18) og við Hvítá (2) þykir mjer
mest til koma sem mynda. Hs.
hágöfgi greifi Preben Ahlenfeldt-
Laurvig sendiherra Dana opnaði ?
sýninguna.
*
— Hrernig hefir þú ráð á því
að fara svona oft á veitingahús
með stúlkur?
— Jú, það er ofur auðvelt. Jeg
liefi venjulega orð á því, að þær
sjeu faraar að fitna í seinni tíð!
*
Rjett eftir að Júlíana Hollands
prinsessa giftist Bernhard prins,
giftist fyrsta brúðannær hennar
einkaritara prinsins. Þau fóru í
sömu brúðkaupsferð og lnisbænd- •
ur þeirra.
5YSTURNAR FRA DUMULM
ekki gleðiiegur endir. Þjer, sem hafið elskað liana,
munuð hryggjast við að heyra mína sögu“.
„Og þó vil jeg fyrir hvern mun heyra liana. í öll
þessi ár hefir ekki liðið sá dagur, að jeg liafi ekki
spurt sjálfan mig: Hvar skyldi Margaret vera núna,
Margaret, sem hefði átt að vera mín? Ætli hún sje
hamingjusöm? Skyldi hún vera lifandi, eða ætli hún
sje farin úr þessum heimi? Og þegar dóttir mín nefndi
nafn yðar í gær, vaknaði hjá mjer von um, að fá svar
við þessum SQurningum“.
„Hefir lafði Daura heyrt um yður og móður mína?“
spurði Troy alt í einu. Ef ,svo væri, var þar að finna
skýringu á því, að hún hafði boðið honum vináttu sína
undir þessúm fráleitu kringumstæðum. Hann vonaði
fastlega, að Iávarðurinn myndi svara spurningunni
játandi, því að þá voru vináttuhót stúlkunnar sprott-
in af falíegum ásetningi. Hann þurfti þá ekki lengur
að skoða þa.u sem sprottin af kænskubrögðum hennar.
En svarið var neitandi.
„Jeg hefi aldrei minst á Margaret Cameron við dæt-
ur mínar“, svaraði hann. „Jeg hjelt, að það væri best
þannig. Þær hefðu varla skilið mig, því að þær elsk-
uðu og geyindu minningarnar um móður sína, sem jeg
gekk að eiga mörgum árum eftir að jeg misti Marga-
ret, Hefðu þær þekt hana, hefðu þær ef til vill gert
mjer rangt til með því að halda, að jeg væri móður
þeirra ótrúr. En jeg gerði dvggilegt alt, sem hún ósk-
aði og vænti af mjer, þó að okkur þætti ekki eins vænt
bvoru um annað og okkur Margaret.
„En það var líkt á komið með Ellinor og mig. Það
var annar maður, sem hún hefði viljað eiga, hefði hún
fengið leyfi til þess.
Eins og þjer vitið, var móðir yðar Cameron, og mik-
ill fjandskapur hafði verið milli Seoresættarinnar og
Cameronanna frá manna minnum. Jeg var yfirforingi
í hernum, þegar jeg sá Margaret í fyrsta sinni. Það
var í Edinburgh. Við urðum bæði ástfangin við fyrsta
augnatillit. Og erfiðleikarnir, sem við sáum framund-
an, gerðu ást okkar ennþá æfintýralegri. Þó átti Mar-
garet við meiri erfiðleika að stríða en jeg. Hvorugt
okkar átti nokkuð til, og Margaret unni föður sínum
mjög heitt. En hann var veiklaður og hún þorði ekki
að segja honum, hvernig komið var. Við treystum bæði
á gæfuna og vonuðum, að alt myndi snúast okkur í
hag, ef við biðum og værum þolinmóð.
En einn góðan veðurdag fjekk hann nafnlaust brjef,
þar sem leyndarmáli okkar, sem við töldum að enginn
vissi, var ljóstað upp. Margaret játaði alt, en föður
liennar varð svo mikið um, að hún hjelt að líf hans
væri í hættu. Þá lofaði hún að hætta að hugsa um
mig.
Einmitt um þétta leyti kom Róbert Troy til Edin-
borgar í heimsókn til ættingja Margaretar. Hann var
vellauðugur og talinn mjög áhrifamikill maður, er
myndi eiga sjer glæsilega framtíð. Það má líka vel
vera, að hann hafi verið aðlaðandi maður. Jeg heyrði
það að minsta kosti sagt. Hvað um það, mánuði eftir
að trúlofun okkar Margaretar var slitið, var hún trú-
lofuð honum, og þau voru gefin saman við dánarbeð
föður hennar.
Jeg sendi henni öll brjefin, sem hún hafði skrifað
mjer, samkvæmt bón hennar, og síðan hún fór til Ame-
ríku hefi jeg aldrei heyrt neitt frá henni. Jeg frjetti
aldrei um hana persónulega, en það sem allir frjettu
um föður yðar, frjetti jeg líka, en aldrei neitt um
Margaret".
„Þjer hafið frjett, að faðií’ minn varð gjaldþrota.
og misti alt sem hann átti?“ sagði Troy.
„Jeg frjetti, að hann hefði mist nær alt fje sitt, en
vinir Margaretar hjeldu, að einliverju hefði verið kom- -
ið undan. En hún skrifaði aldrei og kom aldrei. heim
til Skotlands. Um þetta leyti voru líka allir nánustu
ættingjar hennar dánir. Og jeg gat auðvitað ekki skrif-
að henni.
Skömmu áður hafði jeg erft lávarðartitilinn og
kvænst. Konan mín var ensk, og foreldrar hennar
höfðu miklar mætur á ættgöfgi. Sjálf hugsaði hún lítið >
um það. En hún var ung og fús á að láta að vilja for--
eldra sinna, og jeg — jeg' var í kröggum.
Hún var ung og hrífandi og allir töldu mig bráð-
lieppinn, því að hún var bæði fögur og væntanlega rík-
ur erfingi. Síðar kom það á daginn, að auðurinn hafði;
verið, hm„ fullhátt metinn. Jeg komst að því skömmu/
eftir að trúlofun okkar var opinberuð, en það gat auð-
vitað engu breytt.
Daura var kornung, þegar hún dó, en Annira man>
vel eftir móður sinni. Minningin um liana er mjög við-
kvæm og heilög systrunum. En mjer er ljóst, að jeg •
hefi ekki verið neinn fyrirmyndar faðir. Jeg er eigin-
gjarn. Jeg hefi látið mig ritstörf mín meiru skifta en
börnin. Jeg hefi oft l'okað mig inni og helgað mig störf
um mínum, til þess að leita mjer huggunar í vonbrigð-
um mínum og söknuði. Þegar Afanira og Daura voru
börn, leiddust mjer þær, en jeg fann, að öðru máli
hefði verið að gegna, e£ Márgaret hefði verið móðir
þeirra. Þjer hafið brosið hennar, Tröy, þó að þjer sje-
uð ekki líkur henni. Já, svona brosti hún, þessu und-
arlega blíða brosi. Ef jeg hefi einblínt á yður við borð-
ið í gær, þá hefir það ekki verið af ókurteisi. Nú vitið
þjer ástæðuna“.