Morgunblaðið - 05.12.1937, Side 6

6
MOKGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 5. des. 1937.
Ý ❖
Y T
X Hugheilar þakkir fyrir vinahót og heiður í minn garð, er X
♦**
X birtist með margvíslegrun hætti á sextugsafmæli mínu 2. þ. m.
Ý
l
*
Benedikt Sveinsson. •••
T
?

❖
t
?
$
•:•
I
❖
Kærar þakkir fyrir auðsýnda vináttu á sextugs afmæli
mmu.
T. J. Júlinusson.
!
1
••*
Y
?
y
X

StúdentafjelaolReykjavfkur
heldur fund í Varðarhúsinu þriðjudagínn 7. des. kl.
8y2 stundvíslega.
DAGSKRÁ:
1. Stjórnarkosning.
2. Umræður um veitingu dócentsembættisins í guð-
fræði. Málshefjandi Gísli Sveinsson alþingismað-
ur. Kenslumálaráðherra, dómnefnd og háskóla-
prófessorum sjerstaklega boðið á fundinn.
Skorað á stúdenta, eldri og yngri, að fjölmenna á
fundinn.
Jðlin US7.
Eins og undanfarin ár höfum við mikið úrval af
ýmsum vörum, sem eru tilvaldar til JÓLAGJAFA,
svo sem: Hið heimsfræga SCHRAMBERGER
KERAMIK; handskorinn KRISTAL; 1. flokks
POSTULIN; silfurplett borðbúnað; leikföng ódýr
og margt fleira.
Hvergi meira úrval. Hvergi lægra verð.
K. Einarsson & Björnsson
Bankastræti 11.
AðvSrnn
um hljóðmerki bifreiða
Að gefnu tilefni er hjer með vakin athygli bifreiða-
stjóra og almennings á því, að samkvæmt 48. gr.
lögreglusamþyktar Reykjavíkur er það refsivert, ef
bifreiðastjórar gefa hljóðmerki, nema umferðin gefi
tilefni til þess. Verður hjer eftir lögð áhersla á að
koma í veg fyrir að þetta ákvæði sje brotið og að
koma fram ábyrgð gegn þeim, sem brotlegir verða
við það, svo sem á þann hátt að gera viðskiftavinum
áðvart um komu sína með hljóðmerkjum.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 4. desember 1937.
Jónatan HallvarDsson,
seltur.
Miiiningarorð um
Kristinn Magnússon
Pað var erfitt fyrir oss, vini
Kristins Magnússonar, að
átta oss á því, að hann skyldi
vera kallaður svo fljótt úr vorum
hóp. Það eru engar ýkjur þótt
sagt sje, að hann hafi verið hvers
manns hugljúfi, þeirra er kyntust
honum.
Á meðan hann lá töldum vjer
dagana með eftirvæntingu uns
hann kæmi heilbrigður í vorn hóp
aftur. Oss grunaði ekki, að slík-
ur mundi endir á verða. Og fyrra
föstudag, þegar vjer frjettum að
sjúkdómur hans hefði tekið alvar-
legum umskiftum, gátum vjer enn
ekki gjört oss grein þess, sem
verða átti.
Kristinn var óvenjulegur ung-
lingur, Hann var glaður og kátur
og bros hans færði mörgum huggun
og uppörfun. Iíann vár foreldrum
sínum hlýðinn og kær og sólar-
geisli á heimilinu. Og vinum sín-
um og fjelögum var hann sem
fórnfús og óeigingjarn bróðir. Jeg
þekti Kristinn vel og var hann einn
af þeirn fáu ungu piltum, sem jeg
hefi kynst, er skilið hefir eftir í
liuga mjer minningu, sem enginn
blettur eða skuggi fellur á!
Bn kærust er minningin oss,
sem vel þektum hann, vegna þess
lífs, sem hann lifði. Poreldrunum
er kær minningin um soninn, er
tók við og varpaði ekki frá sjer
því vegarnesti, er honum var gef-
ið alt frá bernsku á trúræknu
heimili. Hann var mjög ungur
sendur í K. F. U. M., þar sem vegir
okkar lágu fyrst samah. Oss er kær
minningin um vininn og fjelags-’
bróðurinn, sem oss var ljóst að nú
hafði tileinkað sjer það, sem hann
hafði numið. Hann var gripinn
af þeim boðskap, sem hann hlýddi
á, því hann vissi nú af eigin
reynd, að hann gefur lífinu gildi.
Kristur var nú hans líf, og í
dauðanum brást hann eigi. f djúp-
um friði og ró fór hann burt iír
þessum heimi til þeirrar dýrðar,
sem fyrirbúin er G'uðs börnum. —
„Dauði, hvar er sigur þinn? Dauði
hvar er broddur þinn 1“
Poreldrum og systkinum er
djúpur söknuður búinn. En Drott-
inh. sem gaf elskaða syninum og
bróðurnum djúpan frið og styrk
í lífi og .dauða, er liógu ríkur til
að hugga, og hans náð bregst eigi
þeimýsém eru hÓflshugar við hann.
„Drottinn gaf og Drottinn tók.
Lofað veri nafn Drottins"..
Ástráður Sigursteindórgson.
Frú Kristín Þorvarðardóttir,
Lokastíg 10, er 80 ára í dag.
800 tiús. kr. hækkun
FRAMH. AF ÞR.IÐJU SÍÐU,
eitthvað upp í hina botnlausu
eyðsluhít. En þetta dugir ekki
til. Lausaskuldir ríkissjóðs hrúg
ast upp í bönkunum og þegar
þær eru orðnar 4—5 miljónir
króna, er reynt að breyta veru-
legum hluta þeirra í fast lán,
samanber hin fyrirhugaða lán-
taka ríkissjóðs.
En auðvitað gagnar þetta
elckert. Nýjar lausaskuldir
byrja strax að safnast fyrir í
bönkunum, þegar hinar eldri
eru komnar í fast lán. Þannig
heldur þetta áfram koll af kolli.
Ekki er bjartara umhorfs
þegar litið er á þá hliðina, er
snýr að hinu vinnandi fólki og
atvinnuvegunum.
Vegna sí-hækkandi tolla og
skatta, eykst dýrtíðin í land-
inu jafnt og þjett. Brýnustu
nauðsynjar eru hátollaðar.
Það liggur í augum uppi, að
fjölskyldufeður með 2—4 þús.
króna árstekjur geta ekki risið
undir þeirri óbærilegu dýrtíð,
sem nú ríkir. Það er því ofur-
eðlilegt og skiljanlegt, að óskir
komi frá verkalýðnum um bætt
kjör.
*
En svo koma árekstrarnir.
Verkafólkið gerir kröfur til
þeirra atvinnufyrirtækja, sem
það vinnur hjá. En þessi at-
vinnufyrirtæki eru langflest
eins illa stödd og verkafólkið
sjálft.
Ef litið er t. (1. á þann at-
vinnuveg þjóðarinnar, sem af-
koma langflests fólks í kaup-
stöðum og sjávarþorpum hvíl-
ir á, sjávarútvegsins, vita all-
ir, að þar hefir verið stórfeld-
ur taprekstur mörg undanfarin
ár. ’Jafnvel hin mikla síldveiði
í sumar megnaði ekki að lyfta
útvegnum upp úr taprekstrin-
um.
Sjá væntanlega allir, að það
er erfitt fyrir atvinnuveg, sem
svona er ástatt um, að veita
verkafólkinu þau kjör, sem það
nauðsynlega þarf, til þess að
geta lifað í dýrtíðinni, sem nú
ríkir.
En þetta virðast stjórnar-
flokkarnir ekki koma auga á.
Þeir þyngja stöðugt byrðar
fólksins, svo að því er gert
ómögulegt að afla brýnustu
nauðsynja til þess að sjá sjer
og sínum farborða, nema það
fái stórlega bætt sín kjör. Sam-
tímis er svo vandlega sjeð fyr-
ir því, að atvinnuvegirnir verði
þess ekki megnugir, að geta
bætt kjör verkafóllcÁns.
Þessi stefna hlýtur að enda
með allsherjar hruni .
REYKJAVÍKURBRJEF.
FRAMH. AF FIMTU SÍÐU.
vöru, um leið og hanu flutti ræðu
sína, þá hefir sú tilhugsun verið
ömurleg fyrir hann.
Hefir honum sem atvinnumála-
ráðherra tekist að auka og efla
írelsi og fullveldi þjóðarinnar, það
frelsi, sem hann lagði megin-
áhersluna á, sem skapast af bætt-
um efnahag? Ilann hefir talið sig
kjörinn fulltrúa „hinna vinnandi
stjetta“. Skyldu vinnandi stjettim
ar hafa efnast í valdatíð hans?
Eru verkamenn orðnir efnalega
sjálfstæðari en þeir voru árið
1934? Eða er framtíð þeirra glæsi
legri nú en þá? Skyldu sjómenn
telja, að þeim og fjölskyldum
þeirra sje betur borgið nú en þá?
Eða heldur Haraldur Guðmunds-
son, að efnalegt sjálfstæði, frelsi
og fullveldi þjóðar og einstakl-
inga hafi eflst við það, að hann
og fjelagar hans gáfu út 4 ára á-
ætlun í 30—40 liðum hjer um ár-
ið, og hafa síðan svikið þar hvera
einasta lið, sem snerti bætta af-
komu, efnahag og lífsskilyrði al-
þýðu manna.
Haraldur Guðmundsson hefir
fengið orð á sig fyrir það, að
sitjandinn sje nokkuð þungur í
r áðherrastólnum.
Ef hann ann frelsi og fullveldi,
og ef hann í alvöru er á þeirri
skoðun, sem hann túlkaði í út-
varpið 1. desember, að tilvera ís-
lendinga í framtíðinni bygðist á
bættum efnahag alþýðu manna, þá
ætti hann enn að taka það til al-
varlegrar íhugunar, hvort ekki
væri tími til þess kominn fyrir
hann að þoka úr því tignarsæti,
sem hann um skeið hefir klest
sjer í, í mikilli óþökk meirihluts
þjóðarinnar.
Handmálað postulín verður tii
sýnis í glugga verslunarinnar
Blóm & Ávextir í dag. Málað hef-
ir frú Svava Þórhallsdóttir.
Rafmagnseldavjelar
altaf fyrirliggjandi af flestum gerðum Afborgunar-
sala byrjar næstu daga.
JÓN ORMSSON
Sími 1867.