Morgunblaðið - 28.12.1937, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 28. des. 1937*
JioMjtsfUljUœ
% Kaupið ódýru skemtibæk-
urnar á Frakkastíg 24. #
Kaupum flöskur, bóndósir,
meðala- og- dropaglös. Sækjum.
Verslunin Grettisgötu 45 —
lýGrettir).
Kaupum flöskur og glös og
bóndósir. Bergstaðastræti 10
(búðin) frá kl. 2—5. Sækjum.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Vjelareimar fást bestar hjá
Poulsen, Klapparstíg 29.

Fiskbúðin Bára, Þórsgötu 17.
Sími 4663.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
m

Otto B. Arnar, löggiltur út-
varpsvirki, Hafnarstræti 19. —
Sími 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
'vrmJ nrrij&^umhc^Á/riu.
Fæði. Nokkrir menn.og kon-
ur geta komist að í fæði, gott
og ódýrt. Mun ódýrara fyrir
konur. Sjerborð. Laufásveg 14.
Best að auglýsa í
Morgunb’aðinu.
Tískudrotning ein í Búdapest
he'fir fundið upp á því að
skreyta kjóla sína með smáflösk-
um og í flöskum þessum eru of-
urlítil lifandi gullfiskaseiði.
Blóm visna og deyja, segir
tískudrósin, en gullfiskunum held
jeg lifandi með því að setja þá
í ker á milli þess sem jeg nota þá
á kjólana mína!
*
Sinn er siður í landi hverju
hvað mataræði snertir á jól-
unum. Við íslendingar borðum
hangikjöt. Víðast hvar annars-
staðar á Norðurlöndum er svína-
kjöt (jólagrísinn) aðal jólarjettur-
inn, að ógleymdum jólagrautnum.
Jóla-öl hefir verið bruggað og
drukkið hjer á landi frá ó-
munatíð, og við vitum, að mjöður
var aðal hátíðardrykkurinn
við jóla- eða miðsvetrar-
blót ifornmanna. Annars er
öl einn af elstu drykkjum mann-
kynsins. (Egyptar drukku t. d.
öl 3000 árum f. K.). Ö1 búið til
úr malti og humlum mun þó ekki
vera eldra en 1000 ára. Hið svo-
nefnda Porter-öl kom fyrst á
markaðinn 1772 í Englandi og
hlaut nafn sitt af því að ölið þótti
svo sterkt að menn hjeldu að
engir þyldu það nema „porters“
burðarmenn.
Ríkisdagurinn í Sviss hefir
lögleitt rhæto-rómönsku sem
talmál í landinu. I Sviss eru því
talaðar fjórar aðal tungur: Þýska,
sem er útbreiddust og töluð í
norðurhluta landsins, franska í
vesturhluta landsins og ítalska í
einu suðurfylkjanna.
Rhæto-rómanska er mjög gam-
alt mál og hefði sennilega orðið
útdautt innan skamms tíma, ef
yfirvöldin hefðu ekki sett hana
jafnhliða hinum öðrum þrem
tungumálum landsins. Hún er nú
talmál um 45.000 manna, aðal-
. lega í f jallahjeruðum Graubúnd-
en-fylkisins, en fólkið uotar hana
þó mestmegnis innbyrðis, en tal-
ar flest annaðhvort þýsku eða
ítölsku jafnhliða.
*
Ung og lagleg stúlka kom í
búð og Ijet búðarmanninn
sýna sjer allar mögulegar vörur.
Hann reif stranga niður úr hill-
um og tæmdi skúffur, uns vör-
urnar flutu um alt borðið, en það
virtist harla erfitt að gera henni
til hæfis. Enda sagði hún að lok-
um:
— Nei, jeg get ekkert notað af
þessu. Jeg verð að fara til Jakob-
sen og vita, hvað er til þar.
— Mætti jeg ekki vísa yður
á einn afgreiðslumanninn, sem
jeg þekki þar? Þá þurfið þjer
ekki annað en snúa yður til hans,
sagði afgreiðslumaðurinn, sem
var orðinn bæði þreyttur og
sveittur.
— Jú, það væri fallega gert
af yður, sagði stúlkan brosandi.
Er hann vinur yðar?
— Nei, sagði afgreiðslumaður-
inn. — Hann er versti óvinur
minn.
Kvikmyndastjarnan, Connie
litla, er nú orðin 7 ára gömul. En
hún á litla systur 22ja mánaða
gamla, sem heitir Tessie. A ann-
an jóladag var í Kaupmanna-
höfn sýnd fyrsta kvikmyndin,

KOL OG SALT
sem Tessie leikur í, „Einu sinni
var veitingamaður . . .“
*
Einu sinni heimtaði Patti, hin
fræga söngkona, 10,000 sterlings-
pund fyrir að syngja eitt kvöld.
Yar henni þá bent á það, að for-
seti Bandaríkjanna yrði að vinna
í heilt ár, til þess að vinna sjer
inn álíka upphæð.
Þá sagði söngkonan: Jæja, lát-
ið hann þá syngja í staðinn fyr-
ir mig.
*
I barnaskólum Lundúnaborgar
er nú fyrirskipað að nota vasa-
klúta úr brjefi, sem brent er
jafnóðum eftir notkun.
mkMwmmávm
Pjetur Magnússon
Einar B. Guðmundsson
Guðlaugur Þorláksson
Bím&r 3602, 3202, 2002.
Austurstræti 7.
Skrifstofutími kl. 10—12 og 1—5.
tafcv c/tj sffijycimolop
^frcL, Z iii 300 jjeilaflci,')
(Xtío\ w 1111/ o u r*
r
.OL' l ca. cX t/ ■
iTfrLl & 'Jjarnun

)) Hfinr m
simi 1120
ANTHONY MORTON;
ÞEKKIÐ ÞJER BARÖNINN? 25.
rakst þar á lögregluþjón, sem fór óðara að yfirheyra
hana.
Lögregluþjónninn þekti þegar í stað yfirboðara
sinn og vissi, að hann fengi áminningu, ef hann gerði
skissu. Hann flýtti sjer því að kalla á lækni og Bristow
var fljótlega vakinn til meðvitundar.
— Baron!, tautaði hann nú, er hann sat á einka-
íferifstofu sinni í Scotland Yard. — Það verður langt
þangað til jeg gleymi því nafni. Funduð þjer nokkuð
að fara eftir, Tring?
Jacob Tring, sem var ekki í einkennisbúningi, liorfði
á fölt andlit yfirboðara síns og hristi höfuðið.
— Ekki spor, svaraði hann. — Levy var meðvitund-
arlaus eins og þjer.
— Jæja, ofurlítið vitum við þó. Tilkynnið á öllum
stöðvum landsins, að við auglýsum eftir Baron, T.
Baron. Og látið svo rannsaka miðann, sem hann sknf-
aði nafn sitt á, í fingrafaradeildinni.
— Miðinn er horfinn, sagði Tring og brosti út undir
eyru. Það var hans vani að vera ánægðastur á svip,
þegar hann hafði verstu frjettirnar að færa.
* *
Bristow starði á Tring orðlaus. Hann hrukkaði
ennið, og svo fór hann sjálfur að hlæja.
Það var lítt viðeigandi eins og á stóð. En Tring hafði
þekt yfirboðara sinn í mörg ár og vissi, að allra
veðra var von úr þeirri átt. Hann ypti öxlum og leit
út um gluggann. Hann var hár maður, vingjarnlegur
í útliti, í gljáslitnum dökkbláum fötum, með slitna
en vel burstaða svarta skó á fótum. Og hvort sem
hann var á skrifstofunni eða ekki, var hann jafnan
með svartan hatt á höfði, sem var tveimur númerum
of stór á liann.
Bristow hjelt áfram að hlæja, en Tring hugsaði
með sjer, að ástandið væri varla svona hlægilegt og
Ijet sjer nægja að glotta.
— Levy sagði, að nálin væri í vasa yðar, svo að við
leituðum á yður. En við fundum hana auðvitað ekki.
— Næst þegpar þjer ætlið að leita í vösum míruuri.-
skuluð þjer bíða, þangað til jeg get sjálfur fylgst
með því, eagði Bristow. Hann var nú hættur að hlæja.
— Hefir hennar hátign símað í dag?
— Tvisvar sinnum, svaraði Tring.
Bristow lileypti brúnum. Honum hafði fundist
frekjan í „baróninum“ brosleg. En við tilhugsunina
um það að eiga að skila skýrslu, þar sem það kom
fram, að hann hefði haft brjóstnálina í vasanum, fór
gamanið að grána.
Ef greifafrúin komst að því, gat það orðið óþægí-
legt fyrir hann.
— En eftir hverju eruð þjer að bíða, Tring? Send-
ið auglýsinguna á allar stöðvarnar, eins og jeg sagði
yður.
* *
Lögregluþjónninn flýtti sjer út, en Bristow sat
hugsi um stund. Svo varp hann öndinni mæðulega og
fór inn til Lynch, sem var fulltrúi í sakamálalög-
regfunni og næst fyrir ofan hann í tigninni. Ilonuin
gaf hann skýrslu: um málið — munnlega. Lynch var
stór maður og rólegur, rauðleitur á hörund.
— Þarna liafið þjer laglega verið gabbaður, Bristow,
sagði hann. — En í livaða skyni hefir náunginn leik-
ið þenna leik?
— Það er nú einmitt það, sem jeg fæ ekki skiliðj.
svaraði Bristow.
•— Hafið þjer nokkurn tíma sjeð hann áður, eða
nokkurn, sem minnir yður á hann? spurði Lynch, senti
lagði það annars sjaldan í vana sinn að spyrja, sjer-
staklega á frumstigi máls.
-— Maður sjer ótal hans líka í hvaða götu sem eu-
í East End.
— Augu? Hörund? Háralitur?
— Jeg sá hvorki augu hans nje hár, en hann var
dökkur á hörund.
— En röddin?
— Hún var hás. Jeg veit, að jeg þekki hana aft-
ur, hvenær sem jeg heyri hana.
— Iljer liggur eitthvað sjerstakt að baki. Elu
hvernig víkur þessu við?
— Hann gat jafn auðveldlega breytt röddl sí'nni' og-
rithöndinni, og hvorttveggja tók hann með sjer, þeg-
ar liaun fór.
— Það er augljóst. Þjer hafið ekki verið sjerlega-
heppinn. Hvað sögðuð þjer að hann hefði kallað sig?'
— Bai»ón! ff. Barón.
Lynch varð alt í einu alvörugefinn á svip. Ilanm
sagði ekkert, einblíndi aðeins á Bristow.
— Það var skrítið, sagði hann að lokum.
— Það fanst Levy líka, sagði Bristow.
— Það er ekki það sama, sem okkur Levy finst
skrítið, sagði Lynch hæglátlega. —- Eruð þjer búinn
að jafna yður?
Bristow brosti. Hann skildi það á öllu, að Lynch