Morgunblaðið - 21.08.1938, Qupperneq 3
Simnudagur 21. ágúst 1938.
MORGUNBLAÐIÐ
3
Frú Guðrún Lárusdóttir og tvæi]
dætur liennar drukna í Tungufljóti
'k *■ . •>
Bíllinn rann niður
13 metra brekku
í fljótið
Sigmbjörn A. Gí.v ason
og bifreuV s j< * iin
bj örg u ö u •s i
ATAKANLEGT BÍLSLYS varð í Biskupstungum
í gær. Fólksbíllinn It. E. 884 kom veginn ofan
frá Geysi og ætlaði til Gullfoss. Á vegamótun-
uxn við Tungufljót er kröpp beygja og rann bíllinn þar út
af niður 13 metra brekku og ofan í fljótið og þar á ból-
andi kaf.
Fimm manns voru í bílnum: Sigurbjörn Ástvaldur
Gíslason cand. theol., kona hans frú Guðrún Lárusdóttir
alþm., tvær dætur þeirra hjóna, frú Guðrún Valgerður og
ungfrú Sigrún Kirstín, og loks bílstjórinn Arnold Peter-
sen. Þeir Sigurbjöm Ástvaldur og bílstjórinn björguðust,
en frú Guðrún Lárusdóttir og dætur hennar tvær drukn-
uðu. —
Frú GuSrún Lárusclóttir o g dætur hennar, GuSrún Vaigerður og Sigrún Kirstín.
Frásögn síra Sigurbjörns og bílstjórans a
Strax og frjettist um þetta stórfelda slys fór tíðindamaður
Morgunblaðeins austur og kynti sjer öll rerksummerki á staönum.
Þegar tíðindamaður Morgun-
blaðsins kom austur að Tungu-
fljóti um klukkan 4,15 í gær,
var bíllinn enn niðri í fljótinu
og líkin þrjú í honum.
Þangað var þá kominn Sveinn
Sæmundsson yfirlögregluþjónn
í Reykjavík, ásamt nokkrum af
aánustu vandamönnum heimil-
isins í Ási. Þar voru þeir bræð-
ar Gísli og Halldór, synir Ás-
hjónanna; þar var og Pjetur
Lárusson fúlltrúi Alþingis og
frú hans.
Vegamannatjöld stóðu á
fljótsbakkanum, austan megin.
Þar voru allmargir vegamenn
fyrir. Hjá þeim voru þeir Sigur-
bjöm Ástvaldur og bílstjórinn
Arnold Petersen. Djúp alvara
og kyrð rikti í tjöldunum,því
ekkert var hægt að aðhafast við
björgun, þar sem beöið var eft-
ir kafara og tækjum úr Reykja-
vík.
Tíðindamaður Morgunblaðs-
ins hitti nú ýmsa menn að máli
til þess að fá sem nánastar
fregnir af þessu sorglega slysi.
Neyðarópið.
Olafur Guðjónsson verkstjóri
segir frá:
Það var um kl. 12y2. Við vega-
vinnumenn vorum staddir í skúrn
um, þar sem við mötumst. Við
vorum í þann veginn að húa okk-
nr undir að lilnsta á erlendu há-
degisfrjettirnar í útvarpinu. Þá
heyrum við alt í einu hljóð, er
var líkast neyðarópi. Ráðskonan,
Pálína Björgólfsdóttir fer iit.
Sjer hún þá hvar maður er þar
staddur skarnt frá. Hann er ber-
höfðaður og holdvotur. Hún geng-
ur til móts við manninn. Hann
getur þá ekkert tálað, áðeins gef-
ið frá sjer ámátleg hljóð og bend
ir vestur til fljótsins. Er Pálína
lítur þangað, sjer hún að annar
maður stendur þar, á' vegamótun-
um, vestan vð brúna. Hún heyrir
frá honum neyðaróp.
Pálína sjer nú, að eitthvað hef-
ir orðið að. Hfin kallar því á vega-
vinnumennina og þeir koma all-
ir tit á svipstundu.
Þegar ])eir koma út er maður-
inn, sem köminn var að tjöldnn-
úm, enn svo aðframkominn, að
hann getúr ekkert talað. Þetta
var Arnóld Petersen bílstjóri.
Hann gefur aðeins frá sjer ámát-
leg hljóð og bendir til fljótsins.
Þeir lilupu samtímis vestur yf-
ir hrúna, þangað sem hinn mað
urinu stóð. Ilann er eins á sig
kominn, getur ekkprt sagt frá
því, sem skeð hafði, bendir aðeins
niður í hyldýpið og segir: Þær
eru þrjár.
Vegavinnumennirnir voru nú
strax fullvissir um það, að þarna
hafði orðið slys. Þeir spnda strax
vestur að Vatnsleysu, sem er
næsta símstöðin. Þar býr hrepp-
stjórinn, Erlendur Björnsson.
Hann var við Keyskap þarna skamt
frá og fór hann með þeim vestur
að Vatnsleysu.
Þegar þangað var komið var
strax símað til lögreglunnar í
Reykjavík og henni tilkynt um
ls •
sl> sið. Samtímis var hringt til
hjeraðslæknisins, Ólafs Einarsspn
ar á Laugarási og hann beðinn
að koma strax. Einnig gerðu vega
viiinuinenniniir ráðstafanii' til
þess að fá bát til þess að hafa
þarna við hendina.
Ménnirnir, seni björguðust vpru
nú fluttir inn í tjald. Þar voru
þeir færðir í þur föt og þeim gef-
in heit mjólk.
Eftir þessa aðhlynningu lirest-
ust mennirnir brátt og einkum
Ástvaldiir Gíslason. Bílstjórinn
hafði þó enn mikinn skjálfta og
var honum þá gefið heitt, sterkt
kaffi og fór hann þá að hress-
ast.
Slysið.
Bíllinn kom sem fyr segir veg-
inn ofan frá Geysi. Fast við
Tungpfljót eru vegamót. Sá, sem
fara vill veginn austur að Gull-
fossi, yfir hrúna á Tuiigiifljó,tl
verður að taka skarpa beygju yf
ir á veginn að brúiini. En aðal-
vegurinn að hrúuni liggur þarna
utan í brekku. Eru þar 13 metr-
snarbrött brekka niður í fljótið;
eða rjettara sagt 9 metra brekka
að ofanverðu og svo ca. 4 inetra
jarðfall niður við fljótið.
Þarna rann bíllinn niður og
beint ofan í fljótið og þar á ból-
andi káf ofan í 4—5 metra dýþi.
Hjólförin í brekkuiini sýna, að
bíllinn hefir runnið béint niður,
en sennilega steypst kolllinís fram
af jarðfallimi ofan í fljótið.
í sumarleyfi.
Sigurbjörn Ástvaldur Gíslason
segir frá:
Við voriijn ú skemtiferð. Koúan
ínín liafði ’fengið '?umaríeýfi. Við
fórúm lif ReýkjaVík láust fyrir
liádegi á föstúdág. ' Pófúní fyrst
að Hraúíigérðl, en þaðan iipp á
Skeið til þess að hitta systurdótt-
ur míiia, sepi ,þar býr. Hjeldum
svo á fóstudagskvÖld upp að Geysi.
og vomm þar ,næftfu nótt.
11. títnanum í gærmorgnii
hjeldmn við frá Geysi. Við lijeld-
um svQ ,í berjamó og vorum þar
til kl. um 12. Hjeldum síðan
af stii’ð og vaf 'ini ferðinni lieitið
að ' Gullfössi. ’
Skeður íiú ekkert þar til við
komum ’að ýégamótunum við
Titíiiiufljóf. Þá véit jég ekki' fyr
til en áð bniinn er að renna út-
iáf, niður báa Brekkú og í fljótið.
Jeg sat fram í hja bílstjóranum,
en konan mín og tvær dætur okk
ar sátu aftnr í. TJm leið og bíll-
inn er að rénna fram af vegar-
brúninni heyri jeg neyðaróp í
dóftur iniuni. En þetta skifti eng-
úin togum. Bíllinn fer í fluglcasti
niður snarbratta brekkuna og nið
úr í flj'ótið. Jeg gríþ í íiurðina, en
veit eklti h'vort mjer hefir tekist
að oþna. Sfo finn jég að vatnið
streymir iníi og áður en varir er
jeg komimi á kaf í vatrii.
Nú húgSá'jeg að við munum öll
deyja þarna. En þá ér skyndilega
gripið í mig og jeg dreginn upp
og að landi. Þar næ jeg í gras-
bakka og get hafið mig upp.
Jeg þykist vita, segif Sigur-
björn Ástvaldur, að orsok slyss-
ins hafi verið það, að bremsur
bílsins hafi verið í' ólagi. Þær
voru f ólagi daginn áður, en bíl-
stjórinn reyndi að laþþa eitthvað
úpp á þær við Geýsi. Auuars vil
jeg taka það fram, ’segir S. Á.
G., að bílstjórinn ók mjög gæti-
lega altaf og jég get ekki ásak-
að hann á neinn hátt.
Bremsurnar ónýtar,
Aruold Petersen bílstjóri .segir
frá:
Jeg er Dani, en hefi verið ,á ís-
landi í 3% ár og vinn nú á Elli-
lieirnilinu. Jeg hefi haft ökuskír-
temi í 11 y2 ár og ekið bíl við og
við.
Bíll sá, sem við ókum í aust,ur
var Chevrolet 5-manna drossía Jjýá
1929. .
Jeg varð var við: það á fpstu-
dag, að bremsur bílsins voru í ó-
lagi. En áður en við fórum frá
Geysi í gærmorgun herti jeg svp
á bremsuinini, að þær virtust verka
nokkurn veg’inn. Jeg prófaði
bremsurnar nokkru eftir að yi8
lögðum af stað frá Geysi og verk
uðu þær þá vel öðru megin.
Þégar jeg kom á hæðina ofan •
við vegamótin við Tungufljót
setti jeg bílinn í fyrsta „gír“. En
þegar jeg ætlaði að taka beygj-
una austur á aðalveginn verkuðu
bremsurnar alls ekki. Þarna á
veganiótunum er nokkur halli og
rann því 'bíllinn beint fram af
vegarbrúnínni og niður snar-
bratta brekkuna, ofan í fljótið.
Þetta skifti engum togum. Það
eina sem jeg hugsaði um, er jeg
sá hvernig kolnið var, var að
halda bílnum rjettum niður hrekk
una. Jeg vissi ékki að vatnið var
svona djúpt í fljótinu og hjóst
FRAMEL k 8JÖTTD &lX>D