Morgunblaðið - 03.01.1939, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 3. janúar I930L

Ihjeraðinu Braila í Rúmeníu er
mikið af hoklsveiku fólki, sem
liaft var einangrað út af fyrir sig
skamt fyrir utan bæinn Braila.
Yfirvöldin daufheyrðust við öllum
bænum hinna holdsveiku um bætta
aðbúð. Nýlega gerði holdsveika
fólkið uppreisn og rjeðist í hóp
inn í bæinn Braila. Alt fólk sem
var á vegi holdsveika fólksins
flúði, en sjúklingarnir lögðu und-
ir sig bæinn. Settust þeir að á
gistihúsinu, ráðhúsinu og öðrum
byggingum. Engar hótanir frá
hálfu hins opinbera dugðu til að
reka sjúklingana út úr bænum og
þeir neita að fara úr bænum fyr
en yfirvöldin hafa bygt handa
þeim nýtísku sjúkrahús.
★
Eftirfarandi auglýsing var í
amerísku blaði frá útfararfyrir-
tæki: Yið sljettum andlit dauðra
fyrir 1 dollara. Fyrir sjerstak-
lega hátíðlegan svip er tveggja
dollara aukagjald.
★
Það er siður í enska þinginu að
uppnefna þingmennina og er þessu
tekið sem græskulausu gamni.
Landbúnaðarráðherrann, Morrison,
hefir t. d. viðurnefnið „Shake-
speare“. Ekki er kunnugt um
hvers vegna hann hefir fengið
þetta viðurnefni.
★
Frá Berlín kemur sú frjett að
búið sje að banna vindhana með
hakakrossmerki á hiisum. Er bann
þetta samkvæmt Iögum um frið-
un þjóðlegra merkja.
★
rm£xJ Ipsriil Jfoufts/ía/uu?

Borgin Buenos Ayres er álitin
vera ein fegursta borg í heimi.
Þar er gata ein, sem er 140 metr-
ar á breidd. Þrjár akbrautir eru
á götunni í hvora átt. A einni
akbrautinni er ekið hægt, annari
nokkuð hraðar, en á þeirri þriðju
eru engin takmörk sett fyrir hve
hratt má aka.
★
Þrettán ára gömul arabisk
stúlka hefir vakið á sjer alheims
athygli fyrir utanaðlærdóm. Hún
hefir íengið leyfi til að bera nafn-
ið Hafiz, en það fá ekki aðrir en
múhameðstrúarmenn, sem eru sjer-
staklega vel að sjer í kóraninum.
Þessi unga stúlka hefir lært allan
kóraninn utanað.
★
Tískuverslun ein í New York
hefir til sölu loðkápu, sem kostar
125.000 dollara. Kápan er búin til
úr 95 hvítum skinnum og hefir
tekið 1.6 ár að safna skinnunum
í kápuna.
★
Starfsmenn á stærsta geðveikra-
hæli í Englandi hafa gert verk-
fall vegna þess að stjórn sjúkra-
hússins bannaði allar tóbaksreyk-
ingar í sjúkrahúsinu og á lóð þess.
★
Tískudansinn Lambeth Walk er
mikið dansaður í Rússlandi og
hefir mætt þar geysilegum vin-
sældum. Minnir dansinn nokkuð á
gamlan rússneskan þjóðdans.
★
Ensk kvikmyndafjelög hafa
komist að raun um að það borgar
sig betur að láta gera fáar góðar
kvikmyndir heldur en margar lje-
legar. Samkvæmt þessari reynslu
verða ekki f-ramleiddar nema 100
kvikmyndir í Englandi næsta ár á
móti 233 síðastliðið ár.
Maður einn í Bukarest hafði
frá því á heimsstyrjaldarárunum
haft sprengikúlu eina mikla á
hillu fyrir ofan arineldinn í setu-
stofu sinni. Á dögunum, þegar
hann var að kveikja upp eld í
arninum, sprakk kúlan alt í einu.
Húsið hrundi að mestu við
sprenginguna og kona ein, sem í
því bjó, slasaðist til bana.
★
Svikin hjónabandsloforð geta
eins og kunnugt er orðið dýr.
Ilagfræðingur í Bandaríkjunum
hefir reiknað út, að síðastliðið ár
hafi í Bandaríkjunum verið kraf-
ist 3% miljón dollara í skaða-
bætur fyrir svikin hjónabauds-
loforð. 80 af 100 unnu skaða-
bótamál vegna heitrofa.
Yið síðustu bílaskoðun í Fær-
eyjum kom í ljós, að á eyjunum
eru nú_ alls 103 bílar. Er það
sjö bílum færra en árið þar áð-
ur. Aftur á móti eru nú 11 bif-
hjól á Færeyjum í stað 7 áður.
★
Tískumeyjar New York borgar
eru farnar að skreyta sig með
slaufum í hárinu. Yenjulega éru
slaufurnar úr iívöjJu flaueli, en
þó kemur fyrir'’ rfð pwn sjeu úr
silki.
KAUPUM FLOSKUR,
soyuglös, whiskypela, bóndósir.
Sækjum heim. ------ Sími 5333.
Flöskuversl. Hafnarstræti 21.
Kaupum flöskur, stórar og
smáar, whiskypela, glös og bón-
dósir. Flöskubúðin, Bergstaða-
stræti 10. Sími 5395. Sækjum
heim. Opið 1—6.
Kaupum flöskur, flestar teg.
Soyuglös, whiskypela, meðala-
glös, dropaglös, og bóndósir.
jVersl. Grettisgötu 45 (Grettir).
Sækjum heim. Sími 3562.
£u£&ifnnÍ7t€juv
Venus skógljái mýkir leðrið og
gljáir skóna afburða vel.
j Brauðaútsölustaður óskast í
i Vesturbænum. Sveinabakaríið.
Sími 3727.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
I. O. G. T.1
St. Verðandi nr. 9. Hátíðar-
fundur í kvöld kl. 8. Inntaka
nýrra fjelaga.Nýársræða, Björn
Björnsson stud. theol. Piano-
leikur, Eggert Gilfer. Ræða Æ.t.
Templarakórinn syngur. Nýir
fjelagar eru beðnir að koma
stundvíslega.
i Munið Húlsaumastofuna, —
Grettisgötu 42 B. Einnig saum-
aður rúmfatnaður. Vönduð
vinna. Fljót afgreiðsla. Guðrúiít
Pálsdóttir.
| Otto B. Arnar, löggiltur út-
varpsvirki, Hafnarstræti 19. —
Sími 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
<}Cur&ruj&óL
Herbergi til leigu með öllum:
þægindum. Hentugt fyrir þing-
mann. A. v. á.
| Stór forstofustofa til Ieigu..
Upplýsingar í síma 1804.
c&'
Þýsku og dönsku kenni jeg,.
ásamt lestri með unglingum og
skólanemendum í sömu fögum.
Til viðtals frá kl. 12—2 fig
5—7. Volker Lindemann, Leifs-
götu 9.
3Ylorý)imbIat)iD
Gagnið að auglýsingum fer
auðvitað eftir því hvað marg-
ir lesa þær. Munið að Morg-
unblaðið er langsamlega út-
breiddasta bláðið. Tugir þús-
uhda lesa það dáglega. Það
ber boð yðar til allra. Það
selur fyrir yður. Það tryggir
gamla viðskiftavini og útveg-
ar nýa. Það er boðberi við-
skiftalífsins;
MILJÓNAMÆRINGUR I ATVINNULEIT.
*. PHILLIPS OPPENHEIM:
getað lagt eyrir fyrir. Stundum iðrast jeg eftir að
hafa farið frá Mr. Masters“.
„Gerðu það ekki“, sagði hann glaðlega. „Hann var
enginn eiginmaður fyrir þig“. *
Hún hló beisklega.
„Kannske þú getir bent mjer á eiginmann, sem
hæfði mjer?“
„Sjálfan mig“, svaraði hann hraustlega. „Og hvað
sem öðru líður, verður enginn annar en jeg eiginmað-
ur þinn“.
Frances sat þögul um stund. Nú var sem storminn
hefði lægt og blómailmurinn var sterkari. Skarkali
götuumferðarinnar var orðinn að hægum hljóðfæra-
slætti og Frances brosti.
„En hvað þú ert bjartsýnn“, sagði hún lágt.
„Alls ekki“, sagði hann. „Að ári um þetta leyti
verðum við gift og getum gert alt mögulegt fyrir
systur þínar“.
„Ætlar þú að selja eldavjelar eða vera bílstjóri ?“
„Bíddu bara við!“
Hún ypti öxlum og brosti þreytulega.
„Já“, andvarpaði hún. „Jeg hugsa að jeg verði að
bíða alla mína æfi, eins og svo ótal margar aðrar
stúlkúr. Bíða og bíða og sjá lífið sleppa úr greipum
mjer“.
Þegar þau kvöddust litlu síðar rauf Franees langa
þögn og sagði:
„Mr. Bliss —“
„Ernest“, leiðrjetti hann.
„Jæja, Ernest þá. Jeg hefi lofað að fara í bílferð
með Mr. Montagu á sunnudaginn kemur“.
Hann sagði ekkert um stund.
„Jeg ætla ekki til Brighton“, hjelt hún áfram. Mjer
e>- ýfirleitt meinilla við að fara nokkuð. En jeg veit
hvað það myndi þýða, ef jeg þvertæki fyrir það. Jeg
myndi missa stöðuna. Og jeg kæri mig ekki um að
vergfi atvinnulaus. Jeg lofaði að koma eftir hádegi og
drekka síðdegiste með honum uppi í sveit“.
„Jæja“, þrumaði Bliss að lokum. „Jeg verð að minsta
kosti viðstaddur, til þess að gæta þín. „Og það er eins
ráðlegt fyrir Mr. Montague að gæta sín!“
XVIII.
Klukkan 2^/2 næsta sunnudag sótti Bliss Montague
i Princes’ veitingahúsið samkvæmt skipun lians. Þegar
Montague hafði eftir nokkuð þóf sloppið frá tveimur
stúlkum, sem hann hafði setið að snæðingi með, settist
hann upp í bílinn og hagræddi sjer makindalega. Hann
var með stórau vindil í öðru múnnvikinu og lítinn
böggul í silkibrjefi undir handleggnmn. Ánægjulegt *
bros, sem Bliss gramdist mjog, Ijek um varir hláns.
„Akið að horninu á Wallington Street og Strand“,
sagði hann við Bliss.
Þar beið Frances.
Þegar þau óku af stað, heyrði Bliss, að Mr. Mont-
ague hrópaði hneykslaður;
„Heyrið þjer, góða mín. Eigið þjer engin skárri föt
en þessi, sem þjer eruð í daglega á skrifstofunni?“
„Nei, ekki sem stendur", svaraði Frances. „Jeg var
atvinnulaus, áður en jeg kom til yðar. Ef yður finst
jeg ekki nógu fín —“
„Þei, þei“, tók hann fram í fyrir henni. „Við tölum
ekki meira um það. En við sjáum mi til. Það verður
að ráða bót á þessu. Þjer verðið að fá fallegan skradd- I
arasaumaðan klæðnað, eða eitthvað slíkt. En svolítil
blóm til þess að byrja með?“
Hann tók brjefið utan af bÖgglinúm og dró fram
fallegan rósavönd. Síðan lokaði hann glugganum, svo
að BIiss heyrði ekki meira.
Bíllinn var orðinn gamall, en venjulega Jjægilegur
og öruggur til aksturs. En þegar þau voru komin 40
mílur frá London bilaði hann. Eftir að hafa stöðvað
fjórum sinnum tókst Bliss fyrst að finna hvað var í
raun og veru að. Þau voru þá stödd hjá litlu veitinga-
húsi í New Forest, og ldukkan var orðin rúmlega 7.
Rjett í því er hann var að Ijúka við að gera við bílinn,
kom Mr. Montague röltandi út úr liúsinu með uýtendr-
aða sígarettu á milli tannanna.
„Hvernig gengur, Bliss?“, spurði iiann.
„Jeg var rjett að enda við að gera við bílinn“, svar-
aði hann. „Nú gengur hann v.el. Við komumst til borg-
arinnar á tveimur tímum.
Mr. Montague_ virtist ekki. eins feginn og ástæða var-
til. Hann leit í kringum sig og dró Bliss afsíðis.
„Heyrið, ungi maður. Langar yður til þess að vinn&i
yður inn gullpening ?“
Bliss rak upp stór augu. Gnllpeningur! Það var-
meiri fengurinn!
Mr. Montague kinkaði kolli.
„Það er mikil upphæð og auðveldlega unmn“, hjelt;
hann áfram og andvarpaði. „Jeg ætla að biðja yður að
geta ekki sett vagninn af stað“.
Bliss var fyrst í stað undrandi. En Mr. Montague-
deplaði framan í hann augunum.
„Næsta járnbrautarstöð“, sagði hann í lágum róm,.
„er þrjár mílur hjeðan, og síðasta lest fer eftir hálf-
tíma. Hjer er engan bíl hægt að fá. Háldið áfram.
verki yður, eða þykist vera önnum kafinn: við það-
næsta hálftímann. Komið þá inn og segið við mig, að
þjer getið ekki komið bílnum af stað, nema þjer fáið
varahluta, og honum verðið þjer að síma eftir frái
London“.
Þá skildi Bliss hvað hann var að fara. Ilann leit nið-
ur og átti í mikilli baráttu við sjálfan sig. En Mont-
ague tók gullpening upp úr pyngju sinni.
„Þetta er auðunnið fje, eins og þjer sjáið“, sagðii
hann aftur. En takið nú vel eftir því, sem jeg segi:.
Eftir tæpan klukkutíma komið þjer inn og segið frát
því að bíllinn sje bilaður. Á meðan panta jeg miðdegis-
verð, ef ske kynni“, bætti hann við og brosti ísmeygi-
lega, „að við kæmumst ekki hjeðan í kvöld“.
Að svo mæltu fór hann inn, en Bliss settist niður ogr-
reyndi að jafna sig. Síðan laumaðist hann inn í borð-
salinn, meðan Montague var að tala við veitingakon-
una.
„Frances“, sagði hann, „komdu strax út!“