Morgunblaðið - 31.03.1939, Qupperneq 4

M 0 R G UNBLAÐIÐ
Föstudágur 31. itiars 1939.
4
Þessu var sjónvarpað
í Englandi
Eric Boon varpar sjer í fang aðstoðarmanns síns eftir sigur-
inn. Hann sigraði Danahar í ljettvigt.
Sjónvarp fyrir fjöldann
að verða veruleiki
Sjónvarp fyrir fjöldann er ekki lengur draumur eða hugsjón,
sem bíða verður eftir lengi, að gerð verði a'ð veruleika. —
Fyrir nokkrum vikum var hnefaleikakepni milli tveggja nafn-
kunnra hnefaleikamanna, Boon og Danahar (Boon sigraði í 14.
lotu) sjónvarpað í Englandi og sjónvarpið sýnt í stað kvikmynda
i þrem stórum kvikmyndahúsum í London.
Myndirnar voru afburða skír-
ar og greinilegar.Einn eða tveir
smávægilegir gallar komu í
Ijós, eins og vænta mátti, þar
sem hjer var um að ræða fyrstu
tilraun, en annars gátu áhorf-
*ndurnir fylgst með því, sem
■var að gerast á hnefaleikapall-
inum eins og áhorfendurnir,
sem sátu næst piajlinum, þar
sem hnefaleikakepnin fór fram.
í Englandi gera menn ráð
fyrir, að áður en langt um líð-i
ur muni almenningur í Bret-
ndi geta fylgst með öllum stór
viðburðum við sjónvarpið
sitt og þess verði jafnvel ekki
langt að bíða, að farið verði að
sjónvarpa atburðum, sem gerast
á meginlandi Evrópu til Eng-
lands. i
Sjónvarpstæki kosta nú alt
frá 22 stpd. (kr. 487.00) upp
í 3300 krónur. I Englandi er
gert ráð fyrir að seljist á árinu,
sem nú er að líða 40 þús. sjón-
varpstæki. Er unnið af fullum
krafti í tejónvarpsverksmiðjum
til þess að hægt sje að full-
nægja eftirspurninni.
Næsti háskólafyrirlestur franska
•sendikennarans, hr. J. Haupts,
verður í kvöld kl. 8. Efni: Fransk
ar skáldsögur á 19. öld. Gustave
Flaubert.
18 íslenskir stúdentar
i Sviþjóð
Khöfn í gær. FÚ.
amkvæmt heimildum frá
skrifstofu háskólans í
Stokkhólmi eru nú 18 íslenskir
stúdentar við nám í Svíþjóð. —
Þar af eru 8 á Stockholms hög-
skola, 7 á Tekniska högskolan,
1 á Tandlákarinstitutet og 1 á
Lunds universitet.
Styrkir til íslenskra stúdenta
í Svíþjóð frá „Svenska Koop-
erativa förbundet" og „Wenner
Grenska-samfundet“ námu 400
krónum árið 1937—1938 og
10,000 krónum árið 1938—39.
Sænska nefndin til eflingar
samvinnu norrænna háskóla-
manna, en formaður hennar er
Sven Tunberg prófessor, hefir
greitt íslenskum stúdentum
þessar upphæðir þannig, að %
hlutar teljast vaxtalaus náms-
lán, sem greiðast skulu smám
saman eftir að próf hefir verið
tekið, eii Ys er hreinn náms-
styrkur.
Franskur togari kom hingað í
gær tii að fá vistir.
, Vi # \
Háskólinn, Haraldsminn-
ing og „Morgunn“
íjllestum mun vera í minni, að
30. nóv. í haust var haldin
70 ára minning síra Haralds Níels-
sonar, og stóðu að því annars
vegar Háskólinn, sem hefir stofn-
að minningarsjóð í því skyni, og
hins vegar Sálarrannsóknafjelag
Islands. En hitt veit jeg ekki
hvort menn hafa eins hngfest sjer,
að af hálfu beggja þessara aðila
voru þá af tveim lærisveinum og
vinum síra Haralds flutt um hann
og störf hans ágæt og ítarleg er-
indi, sem almenningur þegar á eða
innan skamms mun eiga aðgang
að.
Fyrir liönd Háskólans flutti
prófessor Ásmundur Guðmundsson
erindið og hefir það verið prent-
að í sjerstökum bækling, 3 y% örk
að stærð, með 3 myndum og hin
fjórða af rithöud hans. Er það
útgefið af Isafoid og fæst þar og
í bókaverslunum.
Erindið er í alla staði vandað
og nákvæmt, skipt í sex kafla,
I. Æska og námsár, II. Biblíu-
þýðingin, III. Háskólakenslan, IV.
Sálarrannsóknirnar, V. Prjedikun-
arstarfið, VI. Önnur störf. En
sama var, hvert starfið var, hvergi
var hann meðaimeður; afkasta-
mikill áhugamaður á öllum svið-
u m.
Jeg get ekki sagt hve langt
liöf. fylgir kennara sínum í meg-
inskoðunum hans, en hann hefir
þá reglu, sem gáfuðum og vönd-
uðum vísindamanni vel sómir, að
láta hann sjálfan tala og gengur
þá enginn dulinn þess hverjar
skoðanir lians voru, enda fór hann
sjálfur ekki dult með skoðanir
sínar. Hann vildi vera guðsbarn,
var það og vildi gera aðra það.
Skipulagsskrá minningarsjóðs-
ius er prentuð aptan við ritið og
gengur til hans ágóði af sölunni.
Jeg geri ráð fyrir, að margir sál-
arrannsóknamenn og aðrir vinir
síra Haralds kaupi ritið, sem sjálft
er hið eigulegasta, og efli með því
minningarsjóðinn.
Hið annað minningarerindi um
síra Harald flutíi fyrir hönd Sál-
arrannsóknafjelagsins síra Jón
Auðuns fríkirkjuprestur, annar
lærisveinn hans honum mjög kær
og samrýmdur. Má um það hið
sama segja og erindi síra Ás-
mundar, að það var bæði vandað
og ítarlegt og lýsti miklum kunn-
ugleika á hinum ágæta manni og
þekking á þeim málefnum, sem
voru áhugamál hans og þeirra
beggja.
Um uppvöxt hans og æfiatriði
gat hann ekki rakið eins og á stóð
er erindið var flutt, en varð að
halda sjer mest við lífsstörfin og
stóráhugamálin, sem mótuðu hann
svo og gerðu hann að því and-
lega stórmenni, sem liann var.
Hann skiptir efni sínu í þrjá
flokka: I. Um lærdæmsmanninn,
kennarann og biblíuþýðandann.
II. Um kennimannaskörunginn og
prjedikarann, og III. Um sálar-
rannsóknamanninn, en að öðru
leyti er meðferð efnis, og niður-
stöður hjá báðum hin sama, þótt
sitt sje með hvoru rnóti, um leið
og ])eir bæta hvor annan upp til
að gera allan uppdráttinn skýr-
ari og áhersluatriðin hin somu
lijá báðum enn rneira óyggjandi.
Margt er einnig hjá síra Jóni
snjallt og stórvel sagt og ber
vott um, hve djúpum áhrifum
hann sjálfur hefir tekið á móti
af hinum ágæta kennara.
Erindi síra Jóns er ekki enn
komið á prent, en kemur í næsta
hepti Morgunns nú með vorinu,
og mun þá væntanlega fjölga
kaupendum hans. Jeg fjölyrði
ekki meira, hefi aðeins viljað
minna á þessi eriudi um síra Har-
ald Níelsson. Yinir hans verða að
lesa þau sjálf og mun ekki iðra
þess, heldur finna, að við það
mun á honum jist þeirra aukast
og skilningur skýrast.
Kristinn Daníelsson.
S t ei ndór
Sími 1580.
Landsins besta bifreiðastðð.
Kaupi veðdeildarbrjef
og kreppulánasjóðsbrjef.
Garðar Þorsteinssou, hrm,
Vonarstræti 10. Símar: 4400 og 3442.
Minningarorð um
ðnnu Hjálmsdóttur
Þingnesi
Anna í Þingnesi var fædd aS-
Hóli í Lundarreykjadal 11.
ágúst 1858. Voru foreldrar hennar
hjónin Hjálmur Jónsson bóndi 1
Þingnesi og Guðríður Jónsdóttir
frá Deildartungu Áttu þau sam-
an 11 börn og var Anna næstelst
þeirra er upp komust. En nú eru
aðeins tvær systur hennar á lífi,
Kristín og Margrjet, báðar I
Reykjavík.
Anna fluttist með foreldrum sín-
um að Þingnesi 7 ára gömul og
hefir dvalið þar síðan alla tíð.
Hún var mikil skapgerðarkona,
drenglynd, raungóð og tryggur
vinur vina sinna, en gat líka ver-
ið þuug í skauti þeim er hennt
miður fjellu. Órjettlæti gat hún
ekki þolað.
Greiud hennar, fróðleik og
minni var viðbrugðið, hún las mik-
ið og var1 óvanalega skemtileg í
víðræðum, gamansöm og glettin í
svörum. Hún var þróttmikil dugn-
aðarkona. Svo átti hún líka aðra
mjúka þætti, sem börnin, sem ól-
ust upp í Þingnesi, þektu best,
því lnin var öllum börnum góð.
Og tveimur börnum Einars hróður
síns í Munaðarnesi, þeiim. Hjálmi
og Málfríði, sem ólust upp í Þing-
nesi, gekk hún í móðurstað og
kostaði Málfríði til skólanáms hjer
og utanfarar.
Anna var ógift alla æfi og
stundaði saumaskap um margra
ára skeið.
Síðustu árin var hún mjög farin
að heilsu, en Ijet ekki á sig fá og
fram á síðasta ár veitti hún for-
stöðu heimili Málfríðar bróður-
dóttur sinnar og Guðjóns Eiríks-
soirar og annaðist að mestu leyti
um Þorstein litla son þeirra hjóna,
sem nú hefir mist svo mikið —
allar sögurnar og fróðleikinn se'm
Anna átti eftir að segja honum.
Ilann var hennar mesta eftirlæti.
Anna Hjálmsdóttir dó að heim-
ili sínu Þingnesi 16. þ. m. úr
beilablóðfalli, 80 ára að aldri.
Við, sem vorum vinir hennar,
söknum hennar nú, en svo átti
hun Hka vini, sem voru farnir
hjeðan á undan henni, og ef við
megum trúa því, sem best getur
miklað vonbrigði þessa lífs, að
vinir hittist aftur á annari til-
veru, þá hefir Önnu verið fagnað
þar og hún fengið góða heimkomu
til vinanna sinna á betra landi í
bjartari og hlýrri höllum, því hjer
var oft. svo kalt.
En Anna, þjer er ekki hægt að
gleyma. S. E.