Morgunblaðið - 22.04.1939, Síða 6

■ : $ 'h ’ l Ti O Sí
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 22. apríl 1939.
Hvað á jeg að hafa
til matar á morgun?
Kartöflur eru ágætur matur. Er í þeim mikið af kolvetni,
en lítið af eggjahvítuefnum, og þess vegna hafa menn af sjálfs-
dáðum fundið að gott er að borða þær með kjöt- og fiskmeti.
Talsvert er og í þeim af malmsöltum, en mest af pottösku.
Læknar álíta að kartölfur hafi talsverð lækningaáhrif og varni
t. d. vöðvateygjum, þurum hósta, garnakrampa og kvefi í slím-
himnum líkamans. Ekki ætti að nota spíraðar kartöflur til
manneldis, því að umhverfis spirurnar myndast mjög eitrað
efni, sem sólanín er kallað.
Panftlð matlnn fímanlega.
l|llllllllllllliaillllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIMIHIIIIIIIIIIIIIIIMIIJIU IJimtllllllfHmMIIIIIIMtltlltlllHlimiltimMIIIIMIItaiMIMMIIMtlll.
Nýtt
Nautakjöt
af ungu.
Buff — Steik
Hákkbuff
Gullasch
Frosið -dilkakjöt
Úrvals saltkjöt
Bjúffu — Pylsur
Rófur — Kartöflur
Hvítkál — Rauðkál
| * Gulrætur
| Kjötbáðín
Herðubreíð
Hafnarstræti 4.
Sími 1575.
5 r
iiiMiiiiimmimiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimmiiiimmiimiMi
= E
= E
Íl
Nautakjöt
Hanjfikjöt.
Saltkjöt.
Smjör — Egg:.
Ostar.
Kjöt & Físktir
Símar 3828 og 4764.
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiifiiii
GLÆNÝR RAUÐMAGI
og smáýsa, daglega. Fiskbúð
Víðimels. Sími 5275.
Neyftið
hinna eggfahvítu
auðugu ffiskirfeftfta
Fiskftbuff
Eftskfbollur
Fftskftgratin
Fftski búðingar
Fftskftiúpur.
Alt úr einum pakka af
manneldism.iöli. Fæst í
öllum matvöruevrslun-
um. Heildsölubirgðir hjá
Sími 5472.
Símnefni Fiskur.
NÝ ÝSA
Nýr færafiskur og rauðmagi.
Útvatnaðar kinnar o. fl. Fisk-
salan Björg, sími 4402.
ís og salt
til frystingar í heima-
húsum.
Nordalsíshús
* Sími 30Ö7.
= iMiiiiiimMifiiiiiiiiiiimuiiiiiiimiiimmmmimiHiimmiiiiMP
Kartöflur
1 Dið, sem
I fermið d morgun.
og ffrænar baunir.
Jóh. Jóhannsson
Grundarstíg 2. Sími 4131.
I . 1 Mnnið að bestu kökurnar eru frá
| í heilum pokum og: lausri |
vigt. I Sveinabakaríinu,
Sími 3727.
| Frakkastíg 14,
cXi'i>erpo&£)
GLÆNÝ,
............I stór Rauðspetta, Smáýsa, Skata.
Fiskbúðíp Bald. 31. Sími 4385.
Xil helgariimar:
Agúrkur. Salat nýtt. Hvítkál. Rauðkál. Gulrætur. Gulróf-
ur. Valdar Kartöflur. Lúðuriklingur. Steinbítsriklingur.
Harðfiskur. Smjör. Egg. Ostar. Sardínur. Rækjur. Gaffal-
bitar. „Appetit“-síld. Sandv. Spread Mayonaise. Grænar
Baunir. Aspas. Blómkál í dósum. Rabarbari á flöskum.
Asíur. Rauðbeður í glösum. Svéppir.
Þið, sem hafið garða, athugið núna um helgina útsæðis-
kartöfhirnar og garðáburðinn.
Bara hringja svo kemur það ÍUUamdi;
Minning Herberts
Kristjánssonar
Herbert Kristjánsson var fædd
nr á ísafirði 8. sept. 1919.
Foreldrar hans eru Kristján Kristj
áns.Sön og kona hans, Sigurrós
Bjornsdóttir, á ísafirði. Hann fjell
út af vjelbátnum „Dagstjarnan" í
sjóróðri frá Tsafirði hinn 15. f.
m. Br hann mjög harmdauði for-
eldmm sínum og systkinum. Er
þeim öllum huggun í því hve fal-
lega hann kvaddi móður sína er
hantr í síðasta sinni yfirgaf heim-
ili sitt.
Var þeim sent eftirfarandi ljóð
við lát hans, frá vinum þeirra á
Flateyri:
Jeg veit að lítið megna mannleg
orð,
er mvrkur harmsins grípur hug-
ann tökum,
og sorgamóttin svífur yfir storð,
með sársaukann í þungum vængja-
hlökum.
En lífstein í sjer ber hver bana-
hjör,
og hak við hverja nótt, er sólar-
ljómi.
f harmsins þögli heyrast heilög
svör.
sem liljóma til vor blíðum ástar-
rómi.
Hver sorg vor hjörtu, á bænar-
vængjum her,
að harmi hans, er læknar gjörvöll
sárin.
Og þegar dýpsti harmur hugann
sker,
' . ‘ .
Guðs heilög elska þefrar heitu tár-
í ” ' •“ HH-* ’ '• Ú.: :t' ' Á. > V
in.
Danska „Norræna-
fjelagið"
Aaðalfundi danska fjelags-
iiis ,,Nordens“ (sem svar-
ar til Norræna fjelagsins hjer)
var Bramsnæs, bankastjóri þjóð
bankans kosinn formaður.
Michael Kofoed dró sig í hlje
eftir að bafa verið formaður í
samfelt 19 ár.
KONA SKAÐBRENNIST
í ELDSVOÐA
FRAMH AF ÞRIÐJU SÍÐU.
Þórdís var ein heima á hæð-
inni er slysið vildi til og hljóp
niður stiga. Guðjón Einarsson
prentari, sem býr þarna í hús-
inu, varð var við stúlkuna og
tókst að slökkva eldinn í fötum
hennar. Brendist hann við það
töluvert á böndum.
Þórdís var flutt á Landsspít-
alann og liggur hún þar. Farið
var með Guðjón á Landakots-
spítala, þar sem bundið var um
sár hans.
Litlar skemdir urðu á húsinu,
en þó brann dálítið inni í her-
berginu þar sem eldurinn kom
upp.
Slys þetta ætti að verða öðr-
um til varnaðar.
Bændalund oj
bændamðl
Skemtilegur fyrirlest-
ur P. Skautrup
prófessors
r gær flutti P. Skautrup prófess-
or við Árósaháskóla fyrsta
fyrirlestur sinn hjer, er hann
nefndi „Dansk Böndesind og"
Bondesprog“.
Lýsti hann þvi fyrst hveriiig-
þjóðfjelagið danska hefði breyst
á öldinni sem leið frá því að vera
svo til eingöngu bændaþjóð, og-
fram á þenna dag er aðeins 40%
þjóðarinnar eru í sveit.
Síðan lýsti har.n lyndiseinkenn-
um danskra hænda, eins og þau
voru áður en tækni og bæja-
menning breytti þeim, hve aftur-
haldssamir þeir voru að eðlisfari
og seinir til allrar nýbreytni, spar-
samir, nýtnir, raunsæir. Hve ó-
ljúft þeim var, að taka sig út úr,
vera öðru vísi en fjöldinn, og hve
illa því var tekið, er menn breyttu
út af því venjulega.
Þá lýsti hann því ennfremur
hve dulir þeir voru, og hve óljúft
þeim var, ungum sem gömlum, að
láta tilfinningar sínar í ljós við
aðra. Hvernig trúarlíf þeirra rai*
og bænagerðir, sem runim inn í
hið daglega líf, og dauðinn var
þeim engin endalok, ekki „punct-
um“ heldur „komma“, í miðri setn-
ingu. Alt dulrænt og óskiljanlegt,
var þeim eðlilegt, því þeir hofðu
sína hjátrú, sem í raun og veru
var ekki hjótrú og hindurvituu
heldur veruleiki ' þeirra iífi.
Þrætugjarnir voru þeir og Ijeta
ekki sinn hlut fýrri en í fulla
hnefana og blátt áfram í tali.
Fyrir það fengu þeir orð fyrir að
vera ókurteisir. En ókurteisin var
ekki annað en hreinskilni.
| Mál bóndans var mótað af lífi
í hans og starfi. Það sem kom hon-
tim ekki beinlínis við, það talaði
hann ekki um, átti ekki orð yfir,
þurfti ekki á því að halda. Frek-
ar en bömin i sveitaskóianum,
sem skrifuðu miljón upp á töfl-
úna, og kennarinn ságði: „Þetta
kalla þeir miljón, en það gerir
ekkert til, því þið þurfið aldrei
neitt á slílrum tölum að halda“.
Sein dæmi upp á seinlæti og
siðareglur Jóta, sagði ræðumaður
að höf'ð væri eftirfarandi saga.
En þar er til siðs að spyrja alla
ferðamenn, sem maður mætir, að
heiti. Og síðan hvaðan þeir eru
og hvert þeir sjeu að fara.
Jótar tveir sátu í járnbrautar-
klefa. Annar var að reykja í
pípu. Hann misti pípuna á gólfið.
Þá spyr hinn hvað hann heiti
og hvaðan hann sje. Hann var frá
Salling. Og hvert hann ætli ? Yfir
á Fjón. Og, til hversf ITeimsækja
skyldmenni sín. Þá segir spyrj-
andinn. Það er kviknað i buxna-
skálminni þinni!
hm Wsoskir kíitllflBr I »#(!» w IiwI vM. Dfifandi
Síml
4011