Morgunblaðið - 25.10.1939, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 25. okt. 1939.
von Ribbentrop boðar stríð
„svo Bretar verði agndofa44
Stríðið verður háð á
enda þar til öryggi
Þýskalands er trygt
JÖÐVERJAR munu í framtíðinni telja, að stríðið milli þeirra annarsveg-
ar og Breta og Frakka hinsvegar hafi byrjað í dag, með ræðu þeirri, sem
von Ribbentrop utanríkismálaráðherra flutti í Danzig. í ræðu þessari
lýsti hann yfir því, að Þýskaland taki á móti hóimgönguáskoruninni, sem von Ribben-
trop sagði að Mr. Chamberlain hefði sett fram í ræðu sinni 12. október síðastliðinn,
er hann svaraði Hitler. von Ribbentrop hjelt áfram:
„Þjóðverjar munu heyja þetta stríð á enda, þar til öryggi Þýskalands er trygt
og búið hefir verið svo um hnútana, að árásir á Þýskaland, eins og þessi, sjeu fram-
vegis útilokaðar um alla framtíð^. ,
von Ribbentrop kvaðet ekki vera í vafa um hvemig stríðið myndi fara: Þjóðverjar myndu vinna
glœsilegan sigur. Hann spáði því, að Mr. Chamberlain og „klíkan“, sem hann kallaði svo, umhverfis
hann, myndi eiga eftir að upplifa ýmislegt, svo að augu þeirra myndu opnast og þeir verða agndofa.
Meginhluti ræðunnar var ofsaleg árás á Bretland og þó aðallega breska stjórnmálamenn, og
kallaði utanríkismálaráðherrann athafnir þeirra ýmist „óskammfeilnar“, „ósvifnar“ eða „hlægilegar“.
Þegar von Ribbentrop og Bonnet undirrituðu griðasáttmála Frakka
og Þjóðverja 6. des. í fyrra.
>Bretar drógu Frakka á eyrunum út í stríðið« Chðmberlsill VÍIdÍ ekki fríð
, En eirm kaflinn, sem var stuttur,
mr þó ekki síður mákilvœgwr, um
sambuS Þjóðverja og Frakka. von
Ribbentrop sagffi, aff framka
þjóðm . vildi ekki þetta stríð, hún
‘ hefði %erið dregm á eyrunum út
í þaff >rrf Bretv/m og fámennri
Þ klíku stríðsœsvngamanna í Frakk-
landi.
von Ríbbentrop sagði, að Bretar
ihefðu ávalt reynt að hindra það, að
Þjóðverjar og Frakkar sættust, og
tekju upp samstarf. Þeir hefðu altaf
reynt að ala á sundrung á miUi þeirra.
Hann skýrði frá því, að árið 1933,
skömmu eftir að Hitler komst til valda
tefði verið bóið að gera ráðstafanir
til þess að hann og Daladier, sem þá
vai' forsætisráðberra Frakka, eins og
nú, hittust til þess að ræða um ágrein-
ingsmál Þýskalands og Frakklands. —
Tifkindi hefðu verið til að sættir tækjust
með þeim, þar sem báðir væru sann-
kölluð böm þjóðar sinnar og befðu
barist í fremstu línu á vígvellinum.
: En Daladier befði á síðustu stundu
pent afboð. Skömmu síðar hefði Dala-
dier verið neyddur til þess að segja
B.Í sjer.
Það var látið heita svo, sagði von
Ribbéntrop, að hann hefði orðið að
segja af sjer af innanríkispólitís'kum
ástæðum. „En svölumar pískruðu það
ofan af húsþökunum", að það hefði
verið annað, sem bjó undir. Það var
breska stjómin, sem tekið hafði í
(tanmana, henni fanst hinn ötuli for-
SH'tisráðherra of vinveittur Þjoðverjum.
(í reyndinni var það svo, að Dala-
dier, sem sagði af sj«?r í febrúar 1934,
varð að fara frá vegna Staviskys-
hpeykslisins svokallaða).
BAJvDARÍKIK
von Ribbentrop lýsti í ræðu sir.ni at
stöðu Þjóðverja til annara þjóða, þ.
'á m. til Bandaríkjanna. Hann sagði
að það þyrfti sjúklegt ímyndunarafl
til þess að geta fundið ágreiningsefni
milli þessara tveggja þjóða. Þjóðverj-
ar óskuðu einskis nema að auka versl-
unarviðskifti sín við allar þjóðir.
Hann sagði, að almenningi í Þýska-
landi væri vel til Bandaríkjanna og al-
menningi í Bandaríkjunum vel til Þjóð-
verja. En Bretar gerðu alt til þess að
vekja sundrung milli Þjóðverja og
Bnndarík j anna.
Ilann hjelt því fram, að engin þjóð
hefði lagt sig eins einlasglega fram
um að virða Monroe-kenuinguna ame-
rísku og Þjóðverja. En hann sagði,
að Monroe-kenningunni væri aðallega
hætta búin frá Bretum vegna áróðurs
þeirra og þar sem þeir ættu nýlendur,
fb'tabækistöðvar o. fl. í Ameríku.
RÚS8AR
Um afstöðuna til ítala og Japana
sagði hann, að EQtler befði leitað sam-
vinnu við þessar þjóðir af því að þær
sidldu þarfir Þjóðverja, og að
samvinna þessi myndi halda áfram og
myndi verða efld á allan hátt.
Nýlega hefði þriðja þjóðin bæst í
þenna hóp, Rússar. von Ribbentrop
sngði, að enginnágreiniugur væri á milli
þessara þjóða um lönd, og viðskifta-
higa uppfvltu þær þarfir hverrar ann-
arar. Hann spáði því, að viðskifti
milli Þjóðverja og Rússa myndu bráð-
lega verða eins mikil og þau hefðu
verið mest.
Hann sagði, að um innanríkisstjóm-
skipulag væri' þjóðimar óneitanlega
ólíkar. En hann endurtók það, sem
Hitler hefir sagt um að þær myndu
viðurkenna stjómskipulag hverrar ann-
arar. von Ribbentrop hjelt því fram
a>: samningar Þjóðverja og Rússa ættu
vinsældum að fagna meðal almcnnings
í Þýskalandi og Rússlandi.
Með þessum- .samningi, sagði von
Ribbentrop, befði utanriMsmálastefna
Þjóðverja komist á algerlega nýjan
grundvöll.
AFSTAÐAN
TIL BRETA
Grundvöllurinn nndir utanríkismala-
stefnu Hitlers hefði áður verið að
komast að samkomulagi við Breta. —
Hitler hefði hvað eftir annað lagt fram
tillögur í þá átt, og hann, von Ribb-
entrop, hefði oft verið sendur í er-
indum Hitlers til Englands. Hitler
hefði óskað samstarfs við Breta, bæði
af þjóðemislegum ástæðum og vegna
tilfinninga sinna gagnvart bresku þjóð-
itni.
Strax árið 1933, skömmu eftir að
Hitler komst til valda, hefðu eftir-
f.ij'andi tillögur verið lagðar fyrir
bfesku stjómina:
1) að híutfallið milli flota Þjóðv.
og Breta skyldi vera 35:100.
2) að Bretar og Þjóðverjar skyldu
báðir ábyrgjast landamæri smáríkj-
anna, sem á milli þeirra væm, Hol-
lands og Belgíu,
3) að Þjóðverjar skyldu viðurkenna
hagsmuni breska heimsveldisins, bvar
sem er í heiminum,
4) að Bretar skyldu viðurkenna hags-
muni Þjóðverja í Austur-Evrópu,.
5) að Bretar lofuðu að taka aldrei
þátt í stríði gegn Þjóðverjum. I móti
lofuðu Þjóðverjar að taka á sig sömu
ábyrgð gagnvart Bretum og þar að
auki að styðja Breta í ófriði. hvar sem.
væri í heimsveldi þeirra með ölium
flota sínum og jafnvel með nokkrum
hudeildum (divisions) af landher.
Þessn boði eins og öllum öðram,
'sem síðar hefðu verið lögð fram hefði
verið vísað á bug og augu Þjóðverja
hefðu nú opnast fyrir því, að það væri
sama hvað þeir gerðu, Bretar vildu
umfram alt stríð við þá.
von Ribbentrop lagði áherslu á, að
reyna að sanna, að Bretar cettu
sölc á stríðinu, og hann lcvaffst geta
lagt fram ótvírœffar sanngnir fyrir
því, að Bretar Hefðu um langt
skcið oa leynilega undirbúið stríðið
á hendiir Þjóðverjum.
MR. CHAMBERLAIN
OG FRIÐURINN
Hann sagði að þáð væri rangt, að
Mr. Chamberlain hefði unnið fyrir
friðinn í Múnchen í fyrra. Það sem
hann hefði gert, hefði verið að bæta
fyrir órjett, sem '’Þjóðverjum befði
verið gerður og hann hefði ekki fengrit
til að gera það fyr en á síðustu stundu.
Hin ótvíræða sönnun fyrir því, að
Mr. Chamberlain hefði ekki verið að
vjna fyrir friðinn, sagði von Ribben-
trop væri, að þegar hann hafi komið
frá Múnchen til London hefSi hann
haldið á olíuviðargrein í annari hend-
ii ni, en með hinni hefði hann fyrir-
skipað stóraukinn vigbúnað Breta.
Síðan hefði Mr. Chamberiain og
„klíkan" hans gert ráðstafanir til þess
að stríðið gæti byrjað nákvæmlega á
þeirri stundu, sem þeir vildu. Þeir
hefðu búið svo um hnútana, m. a. með
loforði sínu um stuðning við Pólverja,
að þeir gætn sannfært bresku þjóðina
um að hún á ákveðinni stundu, gæti
ckki annað en farið í stríð, heiðurs
síns vegna. Hann sagði, :ið sjált vild:
breska þjóðin ekki stríð
von Ribbentrop vjek síðan að upp-
hafi stríðsin'- og endurtók það, sem
áður hefir verið haldið fram af Þjóð-
vcrjum, að Frakkar hefðu vil.jað ganga
að málamiðlunavti’lögu Mussolinis þ. 3.
sept., en Breta: heffu liindrað að Iiún
næði fram að ganga.
Loks mintist hann á hið göfugmann-
lega friðartilboð Hitlers, sem hanu
hefði sett fram, til þess að hindra að
miljónir manna fórauðu lífi sínu til
eii skis.
STEFNA ÞJÓÐVERJA.
LTtaii rík ism áiastefmi -Þýskal an d s
lýsti von Ribbentrop á þá leið, að
hún hefði verið að eyðileggja Ver-
salasáttmálann og tryggja stöðu
Þýskalands í Evrópu, svo að þýska
þjóðin gæti lifað þar öruggn menn
ingarlífi. Þessu marki væri nú náð,
nema um nýlendurnar. í Austur-
Evórpu hefðu Þjóðverjar fengið
landrými, sem nægja myndi til að
taka á móti vaxandi fólksfjölgun
u.m langan tíma.
Landamæri þeirra í austur, suð-
ur, norður og vestur væru nú end-
anlega ákveðin.
SVIKIN LOFORÐ
von Ribbéntrop fór ákaflega börðnm
orðum um Mr. Chamberlain fyrir ræðu
þá, sem hann flutti, er hann svaraði
þessu tilboði. Hann sagði, að Mr. Cha'u-
berlain befði sett sig á liáan hest, ta’.að
eins og kennari og siðaprjedikari.
Með því að neita tilboðinu hiffii
hann tekið á sig gífnrlega áb-fS
gagnvari breska heimsveldinu. ílunn og
„klíkiui“ hans hefðu gerst greftrunar-
irenn heimsveldisins.
Hann rjeðist hvasslega á Mr. Cham-
berlain fyrir að halda því fram að
Hitler hefði gengið á orð sín. Hann
sagði að þýska þjóðin væri Adolf Hitl-
er, og Adolf Hitler þýska þjóðin. Og
Jiann spurði áheyreudur sína: Finst
ykkur., sem emð hluti af þýsku þjóS-
inni, að þið hafið gengið á orð ykkar
— og áhevrendurnir svöraðu einum
rómi: Nei!
von Ribbentrop sagSi, að ]>aS væri
sjerstaklega óskaminfeilið að heyra tal-
að um brigðmælgi af munni breskra
stjómmálamanna. Hann kvaSst vilja
nefna aðeins örfá dæmi um svikia
loforð Breta. Hann taldi upp loforðin
6nm Þjóðverjum væm gefin áður en
vopnahlje var samið árið 1918, loforðin
sem Bretar hefðu gefiS Itölum á stríðs-
áruunm, loforðin sem Aröbum vorn
gefin um sameinað ríki og loforðin seia
GySingum vom gefin; hjer væri urn að
ræða tvöföld loforSasvik. Loks loforðin
gcfin Indverjum) o. fl.
Nýjasta loforðiS, sem Mr. Cliam-
berlain hefði svikið, væri það, sem
fólgið væri í ýfirlýsingunni, sem hann
og Hitler hefðu undirskrifað í Múncheh
í fyrra, eftir ósk Chamberlains
sjálfs. Hann liefði lofað a'ð hey.ia
aldrei stríð við Þjóðverja, en samt
sagt þeim stríð á hendur 3. sept. s.l.
von Ribbentrop sagSi að þar hafi
Mr. Chamberlain þó skjátlast mest í
nTari sínu, er hann hjelt því fram að
friðartillögur Hitlers væru veikleika-
merki.
ÞjóSverjar myndu nú taka afleiðing
unum af svari Mr. Chamberlains.
UNDIRTEKTIRNAR
Hvað eftir annaS kváðu við dynj-
andi fagnaðarlæti, á meðan von Ribb-
cntrop var að flytja ræðu sína, og þá
raest or hann lýsti hollustu þýsku þjóð-
arinnar við Adolf Hitler.
En hvenær sem hann mintist a Breta
kváðu viS „svei“ hróp.