Morgunblaðið - 25.10.1939, Blaðsíða 8

8

Miðvikudagur 25* oktl 1939.
Orczij Þarómssa: EÍÐUJilTlTl I J£aup>s&apuc
jsgcnniiiiuuiiiuininiiiiimmimmnmnnmininunifininiiiinniiiiitiiiiiiMiu
FRAMHALDSSAOA 42
iiiiiiiiiiiiinniimimmiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimmimiimiiimnimi
Meðan þessu fór fram hafði
hann leitt Deroulede og
Juliette inn í lítið og dimt her-
bergi í kránni og kallaði háum
róihi á Brogard, veitingamanninn
„Brogard!“ hrópaði hann.
„Hvar er hann nú, bannsettur?
Hvar felur þú eiginlega þína fögru
ásjónu, maður?“ bætti hann við,
cr Brogard borgari læddist inn,
auðmjúkur og- hjólliðugur, með
fulla vasa af ensku gulli. „Lánaðu
mjer reipi fyrir þessa ágætu her-
tnenn. Láttu þá koma inn og gefðu
þeim síðan blönduna, sem jeg hefi
fyrirmælt. Hábölvað! Jeg vildi
óska, að jeg hefði ekki þurft að
taka þá með rnjer. En bannsettur
þrjóturinn hann Santerre hefði
annars getað farið að gruna
margt. Nú, jæja, þeir gera engum
mein, greyin!‘ ‘
Þannig hjelt hann áfram að
tala í belg og biðu, til þess að
gefa Juliette og Deroulede tæki-
færi til þess að jafna sig eftir hin
snöggu umskifti milli djúprar ör-
væntingar og bjartrar vonar.
Yiðureignin hafði aðeins staðið
skamma sturid. Fjelagar Rauðu
akurliljunnar höfðu ráðist með
slíkum óvæntum krafti á hermenn
ina, að þeir gátu ekki einu sinni
kallað á hjálp.
Alt var kyrt í Rue des Artes. T
hinni óhreinu veitingastofu í
Xia Cruehe Cassée lágu tveir líf-
varðarforingjar bundnir og kefl-
aðir, en þrír aðrir ungir menn
hlógu fjörlega og þurkuðu andlit
sín og hendur.
Mitt á meðal þeirra stóð hinn
hái og þrekni. ofurhugi, sem hafði
lagt á ráðin með þetta djarfa
yerk.
„Jæja, fjelagar“, sagði liann
fjörlega. „Þá er þetta búið. En nú
verðum við að hugsa um það, sem
framundan er. Yið verðum að kom
ast frá París í nótt, annars bíður
fallöxin okkar allra á morgun“.
Hann talaði glaðlega, með þess-
um skemtilega, letilega hreim í
röddinni, sem var vel kunnur með-
al heldra fólks í London. En rödd
hans var jafnframt alvöruþrung-
in.
Anthony Dewhurst lávarður, Sir
Andrew Ffoulkes og Hastings lá-
varður höfðu allir verið klæddir
sem lífvarðarforingjar og leikið
hlutverk sín með ágætum. Hast-
ings hafði rjett Santerre fyrirskip-
unina, og eftir gefnu merki frá
foringjanum höfðu tískuherrarnir
allir þrír ráðist á og afvopnað
mennina tvo, sem borgarstjórinn
hafði sett til þess að gæta fang-
anna.
Alt hafði gengið eins og í sögn
til þessa. En hvernig áttu þau að
komast út úr borginni ? Öll litu
þau á Bauðu akurliljuna, viss um
að hann myndi finna leið.
Qir Percy sneri sjer að Juliette
og hneygði sig djúpt fyrir
henni.
„Mademoiselle de Marny“. sagði
hann. „Leyfið mjer að leiða yður
inn í stofu, þar sem þjer getið
hvíft yður fáeinar mínútur, meðan
jeg gef Deroulede vini mínum nán-
ari fyrirskipanir. Þar munuð þjer
líka finna dulargerfi, sem jeg bið
yður að klæða yður í. Jeg játa,
að það eru viðbjóðslegir tötrar, en
líf yðar — og okkar — liggur við,
að þjer hjálpið okkur“.
Hann hjelt hurðinni opinni fyrir
hana meðan hún gekk inn í her-
bergið og sneri sjer síðan að vin-
um sínum.
„Nú getum við ekki notað þessi
einkennisföt lengur“, sagði hann
stuttlega. „Hjer eru viðbjóðslegir
garmar, Tony. Klæðið ykkur í þá
og verið eins fljótir og þið getið.
Yið verðum öll að vera eins og
verstu ræflar, sem sjest hafa á
götum Parísarborgar“.
Nú talaði hann ekki í þessum
letilega róm. Nú var hann
hinn röski framkvæmdamaður,
hinn djarfi ofurkapni, sem hafði
líf vina sinna í hendi sjer.
Anthony Dewhurst lávarður —
eitt mesta glæsimenni Lundúna —
dró fram úr rökum skáp fatabögg-
ul með druslum, sem komu sjer
mæta vel. Og allir hlýddu sem einn
maður. Aður en tíu mínútur voru
liðnar, stóðu fjórir, óhreinir og
hoknir náungar fyrir framan for-
ingja sinn.
„Þið eruð ágætir“, sagði Sir
Percy glaðlega. „Nú vantar ekkert
nema Mademoiselle de Marnv“.
Varla hafði hann slept síðasta
orðinu, er hurðin var opnuð og
þeir sáu óskemtilega sjón: Kven-
mann, sem var í tötralegu og ó-
hreinu pilsi og blússu, útötuð í
andliti, með fitugar hártætlurnar
fram undan viðbjóðslegri húfu-
kollu.
Þeir heilsuðu þessari sýn með
fagnaðarópi.
Juliette hafði nú algerlega náð
sjer, er hún sá, að hún hafði verk
að vinna. Hún Ijet sjer ekki nægja
að íklæðast görmunum, heldur tók
hún einnig á sig persónuleika drós-
arinnar og ljek hlutverk sitt eins
vel og hún gat. Það þurfti ekki
annað en líta á liana til þess að
sannfærast um, að hún myndi gera
orðalaust það sem foringinn bauð.
Deroulede var líka góður í sínu
gerfi: Óhreinn og berfættur í slitn-
um brókum og tötralegri og loð-
inni treyju.
Nú biðu þau öll eftir skipun frá
foringjanum.
\Tið blöndum ökkur saman við
Þ * fjöldann og gerum alt, sem
hann gerir“, sagði Sir Percy. „Það
er að segja, við verðum að sjá um,
að hinn stjórnlausi skríll geri eins
og við viljum. Mademoiselle de
Marny lofið mjer að láta í ljós
hrifningu mína á yður. Jeg bið
yður að halda í hendina á Derou-
lede og sleppa henni ekki hvað
semi það kostar. Það er víst ekki
erfitt að framfylgja þeirri skip-
Blaðamaður einn í París, sem
yissi -að Balzac, rithöfundurinn
frægi, var mjög hjátrúarfullur,
mætti skáldinu einu sinni á götu
og horfði lengi á hann all undar-
legu augnaráði. Balzae varð óró-
legur og spurði blaðamanninn,
hvað þetta ætti að þýða.
— Jeg er ekki alveg viss um
hvenær þjer deyið, svaraði blaða-
maðurinn. En það verður þegar
yður kemur það verst.
★
— Hvernig gengur það til með
þig? sagði maður nokkur við vin
sinn, sem hann hafði ekki sjeð
lengi.
— Jú, þakka þjer fyrir. Jeg er
þúinn að gifta mig síðan við sá-
«mst síðast.
— Það var gaman að heyra.
— Og það er nú lítið gaman við
það. Konan reyndist vera mesta
skass.
— Það var slæmt.
— Jæja, læt jeg það vera, ekki
eins slæmt og þú heldur. Jeg fjekk
Ineð henni 50 þúsund.
— Það var þó bót í máli.
— Læt jeg það vera. Við keypt-
| um kindur fyrir peningana og þær
’ drápust allar.
— Það var slæmt.
— Ojá, en jeg fjekk meira fyr-
ir gærurnar en fjeð kostaði í upp-
hafi.
—Nú, þá var enginn skaði skeð-
ur.
— Ójú. í eldsvoða misti jeg hús-
ið okkar og alla innanstokksmuni.
— Það var slæmt.
— Ekki svo tilfinnanlega. Kerl-
ingin brann inni.
★
— Jæja, hvernig gekk ferðalag-
ið til Parísar?
— Ágætlega. Mikið var t. d. há-
tíðlegt að heyra spilaðan majon-
esen.
★
— Það er sagt að þú ætlir í
ferðalag til Ameríku. Hvað ætlar
þú að gera þangað?
— Spara saman peninga fyrir
heimferðinni!
★
Einu sinni Ijek Wedekind fyrir
örfáum hræðum á sumarkvöldi.
Skapið var slæmt bæði hjá áhorf-
endum og leikendum. Alt í einu
heyrðist „uss“-hljóð í salnum, og
skömmu síðar „svei“. Þá sagði
Wedekind:
— Gætið ykkar, góðir áheyrend-
ur. Athugið, að við erum í meiri
hluta hjer á leiksviðinu.
★
Gerardi leikari hafði orð á sjer
íyrir óstundvísi. Þegar hann dag
nokkurn kom eins og venjulega
seint til æfingar, sagði leikhús-
stjórinn:
-— Nei, ert þú kominn. f þínum
sporum hefði mjer ekki dottið í
hug að koma.
— Hvað er þetta, maður, hef-
irðu enga sómatilfinningu ? svar-
aði Gerardi.
★
í ráðhúsinu í Liineberg er gler-
kista og í kistunni er saltað svíns-
læri. Á svarta marmaratöflu, sem
er á stalli þeim, er kistan stendur
á, er letrað:
„Gestur! Hjer sjáið þjer jarð-
neskar leifar þess svíns, sem gat
sjer ódauðlegrar frægðar með því
að finna hinar auðugu saltnámur
í okkar ágæta bæ Luneberg“.
un“, bætti hann við og brosti sínu
aðlaðandi brosi, „og yðar hlutverk,
Deroulede, er jafn auðvelt: Jeg fel
yður að gæta Mademoiselle Juli-
ette og víkja ekki frá henni, fyr
en við erum komin út úr París“.
„Út úr París“, endurtók Derou-
lede og andvarpaði áhyggjufullur.
„Já!“, svaraði Sir Percy djarf-
lega. „Ut úr París með æpandi
skríl á hælunum, svo yfirvöldin
tvöfaldi liðstyrk sinn. Og munið
það um fram alt, vinir, að þegar
máfurinn skrækir þrisvar sinnum
eigum við að safnast saman. Fylgið
því merki ,uns þið eruð komin út
fyrir borgarhlið Parísar. Og þegar
þið eruð komin út fj*rir það skuluð
þið enn taka eftir því. Það á að
lokum að fvlgja yður til frjálsræð-
is og frelsis, burtu frá Frakklandi
með guðs hjálp“.
Framh.

SPARIÐ KOLIN
Hreinsa miðstöðvarkatla og
lagfæri. Munið að kolum er
kynt til ónýtis ef katlarn.ir eru
óhreinir. Geri einnig við önn-
ur eldfæri, klósetskálar og
kassa. Sími 3624. Sigurður Jó-
hannesson, Hverfisgötu 76 B.
SALTVÍKUR-RÓFUR
seldar í heilum og hálfum pok-
um. Góðar og óskemdar a£
flugu og maðki. Nú er rjetti
tíminn að birgja sig upp, áður
en verðið hækkar. Sendar heim.
Sími> 1619.
HÆNSAFÓÐUR
blandað og varpmjöl. Heill
Mais. Þorsteinsbúð, Grundar-
stíg 12. Sími 3247. Hringhraut
61. Sími 2803.
KARTÖFLUR
og: gulrófur frá Hornafirði og
Eyrarbakka, í heilum pokum og
smásölu. Þorsteinsbúð, Grund-
arstíg 12, sími 3247. Hringbraut
61,v’SÍmi 2803.
HREINGERNINGAR
leysum best af hendi. Guðni og
Þráinn, sími 2131.
VEISLUR — SAMKVÆMI
Tek að mjer að sjá um og mat-
búa í veislur í privathúsum og
öðrum samkvæmum. Viður-
kend 1. fl. vinna. Ragnar Jóns-
son. Sími 1254.
REYKHÚS
Harðfisksölunnar við Þvergötu,
tekur kjöt, fisk og aðrar vörur
til reykingar. Fyrsta flokks
vinna. Sími 2978.
&i£á*fnniru}€W
VENUS SKÓGLJÁI
mýkir leðrið og gljáir skóna af-
burða vel.
SMURT BRAUÐ
fyrir stærri og minni vexslur.
Matstofan Brytinn, Hafnar-
stræti 17.
SALTFISKUR
niður skorínn og í 50 kg. á 0.40
pr. kg., afgreitt á fiskvei'kun-
arstöðinni Ánanaustum. Gerið
góð kaup strax.
KAUPUM DAGLEGA
hrein meðalaglös, smyrslkrukk-
ur (með loki), hálfflöskur og
heilflöskur. Reykjavíkur Apó-
tek.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
Björn Jónsson, Vesturgötu 28.
Simi 3594.
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirliggjandi. Guðm. Guð-
mundsson, klæðskeri, Kirkju--
hvoli.
ÞORSKALÝSI
Laugavegs Apóteks viðurkenda >
meðalalýsi fyrir börn og full-
orðna, kostar aðeins 90 aura <
heilflaskan. Lýsið er svo gott,
að það ínniheldur meira af A- -
og D-f,jörefnum en lyfjaskráin
ákveður. Aðeins notaðar ster-
ilar (dauðhreinsaðar) flöskur.
Hringið í síma 1616. Við send-
um um allan bæinn.
-1
BLÓMLAUKAR
og rabarbarhnausar. —
Sehröder. Sími 4881.
J ohr-
VENUS-GÓLFGLJÁI
afburðagóður og fljótvirkur.
Ávalt í næstu búð.
BÝ Á VITASTÍG 10,
Ingibjörg Ingvars.
FRIGGBÓNIÐ FÍNA,
er bæjarins besta bón.
SLYSAVARNAJELAGIÐ,
skrifstofa Hafnarhúsinu við
Geirsgötu. Seld minningarkort,
tekið móti gjöfum, áheitum, árs-
tillögum o. fl.
BESTI FISKSlMINN
er 5 2 75.
JCur&rusðl
SÓLRlKT HERBERGI
til leigu á Vífilsgötu 3.
LÍTIL IBÚÐ
óskast. Öll þægindi. Tilboð
merkt „Ibúð“, sendist blaðinu.
GLÖS UNDAN
naglalakki kaupum við eins og"
alt annað hæsta verði. Flösku--
verslunin Hafnarstræti 21.. -
Sími 5333. Sækjum heim.
KAUPUM FLÖSKÚR
stórar og smáar, whiskypela,.,
glös og bóndósir. Flöskubúðin, .
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjúm. Opið allan dagimu
MEÐALAGLÖS, FLÖSKUR,
Fersólglös, Soyuglös og Tómat-
flöskur keypt daglega. Sparið
milliliðina og komið beint til
okkar ef þið viljið fá hæsta
verð fyrir glösin. Við sækjuro,,
heim. Hrlngið í sína 1616. —
Laugavegs Apótek.
3ufia2-funclið
KVENVESKI
með peningum hefir tapast. —.
Vinsamlegast skiljst til Morg-
unblaðsins.