Morgunblaðið - 24.01.1940, Qupperneq 8

8
JfofgttttMitftfo
Miðvikudagur 24. jan. I94Ö5.
niuuiiuuiiiiiiniiiiiiuunuiniiiin
Siðasla
Síöari hluti Litla píslarvottsins luiimutwmiminimniiiiiiimiiin
airek rauðu akurlilfiiDnar
„Vissulega ber jeg mikið traust
til yðar“, sagði hún og horfði
tne® tárvotum augum á hið bleika
andlit, sem beygði sig niður að
iienni. „Jeg hefi þráð einhvern,
iem jeg gieti treyst. Jeg hefi verið
svo einmana í seinni tíð, og Arm-
<md----------“.
Hún þerraði tárin, sem höfðu
hrotist fram, með óstyrkum hönd-
'inum.
„Hvað hefir Armand gert?“,
spurði Marguerite og brosti hug-
hreystandi.
„Æ; ekkert, sem gæti hrygt
mig“, svaraði unga stúlkan, „því
hann er góður maður, heiðarleg-
ur og riddaralegur. Jeg elska hann
a£ öllu hjarta. Jeg hefi elskað
liann frá því fyrsta, er jeg sá
haan; svo kom hann og heimsótti
mig — þjer vitið það máske? Og
Itann talaði svo fallega um. Eng-
land og með svo mikilli hrifningu
um foringja sinn, Rauðu akur-
liljuna — hafið þjer heyrt um
hann?“
„Já“, sagði Marguerite hrosandi.
„Jeg hefi heyrt talað um hann“.
„Það var daginn, sem Heron
borgari kom með hermenn sína.
Ó, ó! Þjer þekkið ekki Heron
horgara! Hann er mesti fantur-
iun, sem til er í Frakklandi. I
i*arís hata hann allir, og enginn
er öruggur fyrir njósnurum hans.
Hann kom til þess að fangelsa
Armand, en mjer hepnaðist að
gabba hann og frelsa Armand.
Þess vegna“, bætti hún við, með
órjúfandi tiltrú, „er jeg hafði
bjargað lífi Armands, fanst, mjer
hann heyra mjer til — og ást hans
til mín rak mig til hans“.
„Svo var mjer varpað í fang-
elsi“, hjelt hún áfram, eftir stutta
þögn, og hugsunin um þær þján-
iagar, er húu varð að þola, gerði
rödd hennar titrandi af hræðslu.
„Þeir vörpuðu mjer í fangelsi,
og í tvo daga var jeg lokuð inni í
dimmum klefa, þar sem----------“.
Hún grúfði andlitið í hendur
sínar, meðan gráturinn hraust xit,
Eítir Orczy
svo að allur Iíkaminn titraði; svo
varð hún rólegri og hjelt áfram:
„Jeg hafði ekkert sjeð til Ar-
mands. Jeg vissi ekkert, hvar hann
var, en var þess fullviss, að hann
myndi vera mjög hræddur um
mig. Guð var þó með mjer, og
jeg var strax flutt yfir í Temple.
Þar var maður, mjer mjög vel-
viljaður maður, sem 'vann ýmis-
leg störf í fangelsinu -— liann vor-
kendi mjer. Jeg veit ekki hvernig
hann fór að, en einu sinni snemma
dags færði hann mjer gamla, lura-
lega leppa, sem hann bað mig að
fara í hið skjótasta, og þegar jeg
var komin í þá, sagði hann mjer
að koma með sjer. Sjálfur var
hann fátækur og tötralega ltlædd-
ur, en hann hlýtur að hafa verið
hjartagóður. Hann tók í hönd
mína og Ijet mig bera kiístana og
burstana. Enginn veitti okkur
sjerstaka eftirtekt. Dagur var að
renna á loft, en enn var dimt á
göngunum og fáir á ferli. Aðeins
einu sinni reyndu nokkrir her-
menn að stríða honum með mjer,
en þá sagði hann byrstur: „Þetta
er dóttir mín, skiljið þið það!“
Þá átti jeg erfitt- með að stilla
mig um að hlæja, en jeg var þó
svo hyggin að halda alvörusvipn-
um, því að jeg vissi, að frelsi mitt
og ef til viil líf mitt valt á því,
að jeg kæmi ekki upp um mig.
Hinn óhreini og tötralegi leið-
sögumaður minn leiddi mig gegn-
um langa ganga í þessari liræði-
legu byggingu, en jeg hað innilega
til guðs, að hann verndaði okkur
hæði.
Við gengum niður tröppur hak-
dyramegin, og þar komumst við
út. Síðan leiddi hann mig eftir
nokkrum mjóum götum, þar til
við komum á götuhorn, þar sem
yfirbygð kerra. stóð og beið okk-
ar. Þessi góði vinur minn bað mig
að stíga upp í kerruna og sagði
baronessu
ökumanninum að aka strax með
mig í Rue St. Germain l’Auxerr-
ois.
Jeg var innilega þakklát þess-
um óþekta vini, sem frelsaði mig
út úr hinu hræðilega fangelsi. Jeg
hefði gjarna viljað gefa honum
peninga, því að jeg þóttist vita,
að hann væri fátækur, en hafði
enga, peninga á mjer.
Hann sagði, að jeg væri full-
komlega örugg í þessu húsi og bað
mig að bíða þar nokkra daga, eða
þar til jeg heyrði frá þeim, er
ljetu sjer ant um mig, og hann
myndi hjer eftir sjá um mig“.
Marguerite hlustaði þögul á
frásögn þessa barns, sem hafði
augsýnilega ekki minstu hugmynd
um, hverjum hún átti að þakka
líf sitt og frelsi. Meðan unga
stúlkan sagði frá, gat Marguerite
í huganum fylgst með öllu, sem
gerst hafði þessa morgunstund,
þegar hinn lejmdardómsfulli,
tötralegi maður hafði frelsað líf
stúlkunnar, sem vinur hans og
mágur elskaði, og hún var stolt
yfir honum.
„Sjáið þjer aldrei aftur þenna
góða mann, sem þjer eigið lífið
að launa ?“ spurði hún.
„Nei“, svaraði Jeanne. „Jeg
hefi ekki sjeð hann síðan. En þeg-
ar jeg kom í húsið í Rue St. Ger-
main l’Auxerois fjekk jeg að vita
hjá því góða fólki, sem þar tók á
móti mjer, að hinn tötralegi mað-
ur hefði enginn annar verið en
hinn leyndardómsfulli Englend-
ingur, sem Armand tilbiður —
maðurinn, sem nefndur er Rauða
akurliljan".
„En þjer dvölduð ekki lengi í
Rue St. Germain l’Auxerrois?“
„Nei, aðeins þrjá daga. A
þriðja degi fjekk jeg vegabrjef
sent, en það þýddi, að jeg var
frjáls allra minna ferða. Jeg gat
varla trúað þessu. Jeg hló og
onw5 ornj^nvuT^hc^ímAX
Maðurinn, sem fyrstur fjekk
hugmyudina að gera loft-
árás á herbúðir óvinanna, var
austurrískur uppfinningamaður,
Ji’ranz Uchatius að nafni. Hann tók
þátt í umsátrinni um Feneyjar
1849. Þegar umsátrin hafði stað-
ið um híð, stakk UehatiUs upp á
því, við herforingjaráðið, að bún-
ir yrðu til smá loftbelgir, sem
fyltir yrðu með heitu lofti. Yið
hverii lofthelg yrði fest sprengja,
sem festur væri við kveikjuþráð-
ur. Herstjórninni leist vel á þessa
hugmynd og Uchatius hóf þegar
framleiðslu á loftbelgjunum. Loks
var alt tilbúið, en þá var vindátt-
in Feneyjarbúum hliðholl. I marg
ar vikur stóð vindurinn stöðugt
af borginni á austurríska herinn.
Að lokum steig uppfinningamað-
urinn um borð í herskipið „Vulk-
an“ og komst þannig rjettu meg-
in við borgina og gat sent vítis-
vjelar sínar af stað. Tilraun þessi
var gerð 25. júlí 1849. Flesta loft-
helgina rak í öfuga átt og sprungu
hingað o g þangað, en tvær
sprengjur sprungu í bæjarhlutun-
uin Lido og Giardino. Mikill há-
10
vaði, varð, en tjón sáralítið. Fleiri
' tilraunir voru ekki gerðar til loft-
árása í þeim ófriði.
— Hefir þú líka á tilfinning-
unni daginn eftir, að þú hefir
fengið þjer neðan í því, að þú
sjert allur sundur marinn?
— Nei, jeg er ókvæntur, eins
og þú veist.
★
Reiknimeistari einn þykist hafa
reiknað út, að gúmmíteygjuband
farii með 90 metra hraða á sek-
úndu eða 320 km. hraða á klst.,
þegar það skreppur saman eftir
að húið er að teygja úr því til
fulls og því er alt í einu slept!
★
Jón: Pahbi minn græðir pen-
inga á skekkjum, sem fólk gerir.
Siggi: Jæja, er hann lögfræð-
ingur ?
Jón: Nei, hann framleiðir strok-
leður.
— Það voru tvær kökur úti í
búri áðan, en nú er hara ein eftir
— hvernig getur staðið á því?
— Það hlýtur að hafa verið svo
dimt, að jeg sá ekki nema aðra.
grjet til skiftis, svo að vinafólk
mitt í húsinu hjelt, að jeg væri
að missa vitið“.
„Og eftir það sáuð þjer Armand
aftur ?“
„Já, hann hafði frjett, að jeg
iVæri orðin frjáls og kom til mín.
Hann kemur oft hingað. Ilann
getur komið hingað núna á hverri
stundu“.
i „En eruð þjer ekki hræddar
hans og yðar vegna? Hann er —
.hlýtur að vera grunaður. Og þar
sem allir vita, að hann er fjelagi
Rauðu akurliljunnar, myndi vera
hyggilegra, að hann væri ekki í
,París?“
„Nei, æ nei, Armand er ekki í
neinni hættu. Hann hefir einnig
vegahrjef, semi er engum skilyrð-
um bundið“.
„Hvað þýðir slíkt vegabrjef?“
spurði Marguerite undrandi.
Framh.

FORSTOFUHERBERGI
til leigu, Suðurgötu 16.
Sufiað-funcUð
SKINNHANSKAR
karlmanns, töpuðust á fundi í
Gamla Bíó á sunnudaginn var.
Skilist á afgreiðsluna.
SMURT BRAUÐ
fyrir stærri og minni veislur
Matstofan Brytinn, Hafnar-
stræti 17.
FILADELFIA, Hverfisgötu 44
Vakningasamkomur miðviku-
dag, föstudag kl. 8^ e. h.
Ramsel.ius, Ásm. Eiríksson á-
samt fleirum tala. Allir vel-
komnir!
NÝA FORNSALAN
Kirkjustræti 4, kaupir og selur
allskonar nötaða muni og fatn-
að.
UNGBARNAVERND LÍKNAR
opin hvern föstudag kl. 3—4.
Ráðleggingarstöð fyrir barns-
hafandi konur, opin 1. miðviku-
dag í hverjum mánuði kl. 3—4,
Templarasundi 3.

STÚLKA ÓSKAST,
sem getur sjeð um lítið sveita-
heimili á Austurlandi. Má hafa
með sjer 1—2 börn eða ungling.
Umsókn sendist blaðinu merkt:
Ráðskona.
ROTTUM, MÚSUM
og alskonar skaðlegum skor-
dýrum eytt úr húsum og skip-
um. — Aðalsteinn Jóhannsson
meindýraeyðir. Sími 5056, R^ík
REYKHÚS
Harðfisksölunnar við Þvergötu
tekur kjöt, fisk og aðrar vöruT
til reykingar. Fyrsta flokk-
vinna. Sími 2978.
^taupsáapuc
HÆNSAFÓÐUR,
blandað korn, kurlaður maís, .
hejll maís. Hænsamjöl í heilum i
pokum og smásölu. Þorsteins-
búð, Hringbraut 61. Sími 2803. .
Grundarstíg 12. Sími 3247.
KARTÖFLUR
valdar og gulrófur í heilumv
pokum og smásölu. Þorsteina-
búð, Hringbraut 61. Sími 2803.
Grundarstíg 12. Sími 3247.
SKAUTAR TIL SÖLU
á Vatnsstíg 7.
VEGGALMANÖK
og mánaðardaga selur Slysa-
varnafjelag íslands, Hafnarhús-
inu.
BARNAVAGN
í góðu standi óskast til kaups.
Uppl. í síma 5284.
KAUPUM FLÖSKUR
stórar og smáar, whiskypela,
glös og bóndósir. Flöskubúðin.
Bergstaðastræti 10. Sími 5395.
Sækjum. Opið allan daginn.
VEFNAÐARVARA
með góðu verði. Úrval af silki-
sokkum og snyrtivörum í versl-
un Guðbjargar Bergþórsdóttur*
Öldugötu 29. Sími 4199.
VETRARKÁPUR
með gjafverði. Kápuskinn, Luff—
ur, Skinnhanskar, fóðraðir.
Verslun Guðbjargar Bergþórs-
dóttur, Öldugötu 29. Sími 4199..
KÁPU- OG KJÓLAHNAPPAR:
í öllum regnbogans litum.
Prjónagarn og allskonar smár-
vara. Verslun Guðbjargar Berg-
þórsdóttur, Öldugötu 29. Síml
4199.
SNYRTIVÖRUR.
Lido — Pirola og Amanti selur
Verslun Guðbjargar Bergþórs-
dóttur á Öldugötu 29.
KÁPUBÚÐIN
Laugaveg 35. Mikið úrval af'
frökkum fyrirliggjandi. Töskur
seldar með hálfvirði. Sigurður-
Guðmundsson.
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirliggjandi. Guðm;
Guðmundsson, klæðskeri. —
Kirkjuhvoli.
MEÐALAGLÖS, FLÖSKUR
Fersólglös, Soyuglös og Tómat-
flöskur keypt daglega. Sparið
miliiliðina, og komið beint til
okkar, ef þið viljið fá hæst®
verð fyrir glösin. Við sækjum.
heim. Hringið í síma 1616. —
Laugavegs Apótek.
GULRÓFUR
seljum við í heilum og hálfum-
pokum á kr. 5.50 og kr. 3,00.
Sendum. Sími 1619.
ÞORSKALÝSI
Laugaveg Apoteks viðurkenda'
meðalalalýsi fyrir börn og full-
orðna, kostar aðeins kr. 1,35
heilflaskan. Selt í sterilum-
(dauðhreinsuðum) flöskum. —
Sími 1616. Við sendum um allan
bæinn.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
Björn Jónsson, Vesturgötu 2S...
Sími 3594.