Morgunblaðið - 23.02.1940, Síða 4

4
MORGTJNBLAÐIÐ
Föstudagur 23. febrúar 19401
Malldór Halldórsson
frá Kothúsum
F. 29. sept. 1872. D. 7. febr, 1939,
Minningarljóð frá systrum hans.
Endurminning ljófust lifir,
Játins þegar minnumst þín,
guð, sem ræður öllu yfir
' okkur býður heim til sín, —-
þegar endar æfidagur,
upplýkst heimur nýr og fagur.
alt frá þínum æskudögum,
uns að dauðinn breytti högum.
Þú varst trúr í þinni stöðu,
þektir aldrei svik nje tál,
alt þú vanst með geði glöðu,
geymdir fagra, hreina sál.
Ávalt heill við öll þín störfin,
aldrei brást, er mest var þörfin.
Rússneskir fang'ar
í finsku baði
Eússnesku fangarnir, sem falla í hendur Finna, fá hað og hrein föt
áður en þeir eru sendir í fangabúðimar. Efri myndin sýnir hóp rúss-
neskra fanga í finsku1 baði og á neðri myndinni sjest er þeir koma út
eftir baðið. Til hægri sjest hrúga af rússneskum einkennisbúningum.
Sorg þó fylgi dánardögum,
dyljast má ei gæska’ og náð,
blessun fylgir breyttum högum,
burt er alt, sem þjáði máð,
þerrað tár af þi-útnum hvarmi,
þreyttur studdur líknaramri.
iEfin þín var enginn leikur,
■oft um grýttan farinn veg.
I stormum lífsins keikur,
störfin unnin margvísleg.
KunststopninQ.
Cíerum við slysagöt á allskonar
fatnaði.
SPARTA Laugaveg 10
K. F. V. M. & K.
Æskulýðssamkoma í kvöld kl. 8V2.
Jóhannes Sigurðsson talar. Efni:
Verði þinn vilji. Söngur og hljóð-
færasláttur. Allir velkomnir.
Þú vildír öllum vel til gera,
virtir helgust tengdabönd,
lítilmagnans byrði’ að bera
bauðst þú til, þín útrjett hönd
veitti hjálp, það víst ei gleymist,
velvild þín í hugum geymist.
Trú þín einlæg táp þjer veitti
til að sigra marga þraut,
aldarfarið ei því breytti, —
æfin þín var sigurbraut
■trúaðs manns, í hendi hans,
sem hjet þeim dyggu sigurkrans.
Meðbæn til guðs þínbraut vargengin, |
bjart var oft í þínum rann,
vissir þú að veitir enginn
vegamóðum styrk, sem hann,
og aldrei brást þín bæn til hans,
■sem býr í Ijósi kærleikans.
Með þökk’vjer kveðjum kæran bróður
kær þín minning hjá oss sje,
af því þú varst öllum góður,
eins mun látin þjer í tje,
náðin guðs á ljóssins landi, —
líknar njóti frjáls þinn andi.
Þórður Einarsson,
Ðak
Herra ritstjóri.
T 3. tbl. Tímans þ. á. birtist 6
dálka greinarþvæla, nefnd
„opið brjef“ til Jóns alþm. Pálma
sonar, en undirskrifuð „Bænda-
flokksmaður í A.-IIúnavatns-
sýslu‘
Hjer er ekki nieiningin að
svara neinu vegna J. P., en hins-
vegar verður ekki komist hjá, að
skýra afstöðu Bændaflokksins hjer
til þessarar ritsmíðar, því ella
gætu ókunnugir álitið hana í sam-
ræmi við álit flokksins.
Það lítur út fyrir, að þrjef það,
sem; oss Bændaflokksmönnum
barst í vetur frá stjórn Sjálf-
stæðisflokksins lijer í sýslunni,
hafi haft allmikið óþægilegri á-
hrif á þennan þrjefritara heldur
en það hafði á okkar flokksmenu
yfirleitt. Yjer töldum nú sem oft-
ar varlegra að gera ráð fyrir þeim
möguleika, að ef til vildi yrði
innan skamms að ganga til Al-
þingiskosninga, og ef vjer sjálfir
hefðum hjer ekki mann í kjöri,
gat ekki komið til mála að hafa
kosningasamstarf við neinn ann-
an flokk en Sjálfstæðisflokkinn.
Þessir flokkar hafa nú sem áður
líkast viðhorf í stjórnmálum. Má
þar til færa, að fyrsti þingmaður
Bændaflokksins náði þó aðeins
kosningu, að hann var studdur af
Sjálfstæðisflokknum og síðan hefir
viðhorf flokka þessara ekki breyst
hvors til annars.
f þessu falli voru því að flestra
vorra áliti „orð í tíma töluð“, í
nefndn brjefi frá stjórn Sjálfstæð
isflokksins, og ekki ófyrirsynju
þó þar væri líka minst á þá hug-
sjón Bændaflokksins, að losa sem
flesta bændur úr fjalaketti „sjer-
hagsmunaklíka“ í Reykjavík. En
gálauslegt er það af þessum brjef-
ritara, sem Bændaflokksmanni, að
fara að tala inn þetta atriði í op-
inberri -blaðagrein, og illa viðeig-
andi, að tala um „snöru í hengds
manns húsi“. Til þess höfðum
vjer Bændaflokksmenn of lengi
þjónað skaðlegustu sjerhagsmuna-
klíkunni, sem hjer er, á meðan
vjer vorum í Framsóknarflokkn-
iím. Fyrir þær sakir erum vjer
brennimerktir sem meðsekir þeim
flokki og Alþýðuflokknum í fjár-
málalegum og stjórnarfarslegum
stórsyndum: þeirra til margra ára,
sem orsakað hafa þjóðinni stór-
tjón. Móti þessn verður ekki mælt,
og kunnum vjer Bændaflokks-
menn þessum flokksbróður okkar
enga þökk fyrir opinber skrif
hans í þessa átt.
Það eina, sem nu getur afplán-
að undanfarna stjórnarfarslega ó-
öld hjer, og ef til vill bjargað
þjóðinni frá þeim afleiðingum,
sem og utanaðkomandi hætta
vegna ástandsins í heiminum nú,
er það, að hægt sje að viðhalda
því samstarfi flokkanna, sem nú
er á stjórn landsins. Eins og
Bændaflokkurinn hafði bent á,
urðu deilur flokksmanna að lægja,
svo þeirra á millum gæti myndast
það samstarf, að hægt yrði að
koma á þjóðstjórn.
• BRJEF •
við tjölðin
Þetta hefir nú sem betur fer
náð framgangi fyrir ötula fram-
göngu góðra manna til langs tíma,
bæði manna. úr Framsóknarflokkn
um og Sjálfstæðisflokknum. Og
þar sem alþm. A.-IIúnavatnssýslii
J. P. var þar í fararbroddi frá
upphafi, höfum vjer Bændaflokks-
menn alveg sjerstaka ástæðu til
þess að vera honum þakklátir
fyrir framkomn hans og störf í
þessa átt, og teljum sanngjarnt
að það sje munað, er til næstu
kosninga kemur hjer, hvenær sem
það verður.
Það er hinsvegar mjög leitt,
hvað brjefritari Tímans hefir orð-
ið „dauðhræddur“ að hans eigin
sögn, um það, að alþm. J. P. væri
eignað það, sem hann ekki ætti
fullkomlega skilið, við nndirhnn-
ing þess samstarfs flokkanna, sem
nú er. En þetta hlýtur að vera
fyrir ókunnugleika, þar sem
hann telur nndirhúning samstárfs-
ins fyrst hafa byrjað, þegar
Framsóknarflokkurinn s.l. vetur
opinþerlega hanð hinum flokkun-
nm til samstjórnar. Þetta hefði
enga þýðingu haft, ef ýmsir þing-
menh hefðu ekki áður verið búnir
að vinna lengi að samkomulagi.
Annars verður að álíta, að þessi
brjefritari þoli illa það sjálfstæði,
sem hann hlaut við fráfall for-
ingja okkar Bændaflokksmanna,
ef hann strax er ko'minn á mála
hjá Framsókn. En þar lítur helst
út fyrir að „hundurinn sje graf-
inn“ með þessn baktjaldabrjefi
hans, þar sem hann gengur svo
langt, að telja Hannes Pálsson
ekki síður líklegt þingmannsefni,
en Jón Pálmason, og orsökina tel-
ur hann þá, að Hannes hafi fyrir
mörgum árum á þingmálafundi
talað eitthvað hlýlegar nm tilveru-
rjett Bændaflokksins en Jón.
Þetta eru nú í sjálfu sjer ekki
mikið meiri meðmæli með Hann-
esi, heldur en þó þessi Bænda-
flokksmaður hefði sagt söguna,
sem gekk fyrir mörgum árum
lijer í hjeraðinu um ræðu, sem
Hannes þá hjelt á kaupfjelags-
fundi, er hann átti að hafa lagt
til, að allir kaupmenn væru
„skornir niður við trog“, til þess
að greiða sem fljótast fyrir versl-
nn samvinnufjelaganna.
Nú eftir imörg ár getur enginn
um það sagt, Iivað þessi maður
hefir sagt eða ekki sagt nm eitt
og annað. En það mundi margur
ætla, sem þekkir fundahjal hans
og pólitíska framkomti alla nú í
seinni tíð, að hann ætti ekki er-
indi inn á Alþingi, meðan sú sam-
vinna á að haldast, sem: nú er um
stjórn landsins. Það væri líka öll-
um hest og ríkinn mikill sparnað-
nr, að alveg yrði hætt við að
prenta þingræður og halda þeim
saman, áður en Hannes færi að
„prenta þær uppá“.
Því miður sýnir þetta umrædda
haktjaldabrjef, að til eru menn,
sem lítt hugsa um þjóðarheill, en
meira um hitt, að viðhalda flokks-
deilum og jafnvel skapa þær inn-
an síns eigin flokks, líklega sjer
til hagnaðar á einhvern hátt, eða.
sem annara erindrekstrar.
Annars væri óskandi, að þessi
flokksbróðir kæmi aftur óskiftnr
í hóp vorn Bændaflokksmanna,
en hætti því baktjaldamakki viS
Framsóknarmenn, sem hann nú
virðist byrjaðtir á.
Á öskudaginn 1940.
Bændaflokksmaður
í Austur-Húnavatnssýslu.
Rökvísi
„Tínians
T eg skrifaði nýlega hjer í blaS
^ ið greinaflokk um „frant-
leiðslu og launakjör“, áreitnis-
laust með ölln og ekki frá f 1 okks-
legu sjónarmiði. En jeg drap á
nokkrar alkunnar, rótgrónar mei»
semdir. ,,Tíminn“' liefir fnndiS
sína lykt af þessu og fundist aS
til sín væri talað.
Þetta er ekki svo mjög óeðli-
legt, af því að Framsóknarmenn
hafa haft stjórn á fjármálum þjóS
arinnar í samfelt 12 ár, þ. e. írá
1927—1939.
Svarið er í Tínlaúum 17. þ. nu
í 3 smágreinum. En þó þær sjexr
smáar, þá er ótrúlega miklu í þær
hlaðið af því sem mest einkemúr
„Tímann“. Nokkur dæmi m»
hefna:
1. Ekkert mark á að vera tak-
andi á því sem jeg segi, af því
sumir aðrir í Sjálfstæðisflokknum
skrifi og hugsi öðruvísi .
. 2. Mjer á ekki að vera nem
alvara þegar jeg skrifa um lanna
greiðslur af því jeg skrifi ekki
sjerstaklega um þær í Fisksölu-
samlaginu, Eimskipafjelaginu, hjá
Reykjavíkurhæ og hönkunuín,
'rjett eins og þessar stofnanir ráði
öllum launagreiðslum í landinu.
ffeg dró nú ekkert undan, heldxnr
rskrifaði yfirleitt um launagreiðsl-
jur á sviði fjelagslífs og verslunar,
alveg ósundurliðað. Það er nú samt
dálítið undarlegt að Tíminn skuli
óska eftir sjergrein um launin í
bönkunnm, þar sem þeir hafa
verið undir stjórn Framsóknar*
ráðherra í 12 ár. Ef til vill kynm
að mega bæta úr þessu nokkuð,
síðar.
3. Þá lítur út fyrir, eftir 3.
greininni, að nokkur orð í grein
minni hafi orðið beinlínis gildra
fyrir Tímann. f þeim boga hefir
haipi fest löppina, svo óþyrmilega.
Þetta er prentað upp með feitn
letri og er rjett flutt. Það er svo:
„Söluþvingun á innlendum neyslu
vörum verður að hætta, og verðiS
má ekki vera hærra en svo, a5
ekki sje freistandi fyrir neytend-
ur að taka aðfluttar vörur með
stríðsverði fram yfir“.
„Tímanum“ þykir auðsýnilega
voðalegt að bóndi skuli segja
annað eins og þetta, en hver er
ástæðan? Auðvitað sú, að það
sje um að gera að hafa sem mesta
FRAMH. Á SJÖTTU BÖHL