Morgunblaðið - 08.03.1940, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 8. mars 1940.
Samskot í vjelbát
handa skipsmönnum
á v.b. »Kristjáni«
KVEÐIÐ hefir verið að hefja fjársöfnun í þeim g
tilgangi að fá nýjan fiskibát handa hinum I
hraustu og hugprúðu fiskimönnum af m.b. |
Kristjáni, sem björguðust svo undursamlega, eftir 12 daga j
hrakninga í hafi og eftir að örvænt þótti um heimkomu |
þeirra. |
Hugmyndin er að safna fje til kaupa eða smíða á ca. 20 tonna j|
vjelbát — öðrum „Kristjáni“, — sem í viðurkenningarskyni verði 1
gefinn skipshöfninni af hinum strandaða Kristjáni, svo hún geti hald- ^
ið áfram framleiðsiustarfi sínu í þágu þjóðarinnar, en það er heit- j§
asta ósk þessara skipbrotsmanna og þeirra fyrsta hugsun eftir björg- 1
unina. Gert er ráð fyrir að báturinn kosti um kr. 35.000.00—40.000.00. M
Er hjer með heitið á alla góða menn í landinu, sem sjá sjer það fært, ^
að taka þátt í þessari fjársöfnun og leggja sinn skerf til hennar, §j
jafnt þótt lítill sje, því margt smátt. gerir eitt stórt.
Eftirtöld blöð hafa lofað að taka á móti framlögum; =
f Reykjavík: Alþýðublaðið, Morgunblaðið, Tíminn, Vísir, Þjóð- §
viljinn. =
Á ísafirði: Skutull, Vesturland.
Á Akureyri: Alþýðumaðurinn, Dagur, íslendingur, Verkamaður- §j
tTtiiitimmiiiiiti!!mmit!iiimumi!mirnuitiimiiimiiitiiitiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiii!iiiiiiiiuii!iiiiiiiHiiiimii!iiiiimiiiiimii!iiiiiiiiiiii
mn.
Ennfremur veita framlögum mót.töku allir símstöðvastjprar og j§
póstafgreiðsiumenn út um land. M
Reykjavík, 7. mars 1940. j|
Sigurður E. Hlíðar Guðmundur Hlíðdal
dýralæknir.
Jónas Jónsson
ulþingismaður.
póst- og símamálastjóri. =
Carl Olsen
stórkaupmaður.
Ólafur Thors
atvinnumálaráðherra.
Stefán Jóh. Stefánsson.
fjelagsmálaráðherra.
Ein höfuðvörn stórborganna gegn loftárásum eru belgir, eins og
þeir sem hjer sjást á myndinni. Belgir þessir eru látnir svífa í loftinu
yfir úthverfum Lundúnaborgar, og niður úr þeim hanga langir og
þjettriðnir stálvírar. Fljúgi flugvjelar á þessa stálvíra, þá brotna þær
og hrapa til jarðar.
Heíjuverðlaun - fyrsta gjöfin
150 kr. licfir borist
N
ú á þessum skelfingartírn-
um, þegar ekki er annað
fyrirsjáanlegt, en að allur
heimurinn muni þá og þegar
loga í einu heiftarbáli, og þús-
undir góðra manna láta lífið
daglega fyrir allskonar vítis-
vjelum, þá reikar hugur vor
ósjálfrátt til okkar litla þjóð.
fjelags, sem er laust við allar
þessar ógnir ófriðarins. Aldrei
höfum við skilið það eins vel og
nú, hve við erum hamingjusöm,
að þurfa ekki að horfa á eftir
sonum vorum, vinum eða frænd-
um út á vígvöllinn — út í dauð-
ann, eða vera fjárhagslega kúg
aðir vegna herskyldu eins og
styrjaldarþjóðirnar nú eru. En
þó við eigum ekki hermenn í
(genjulegri merkingu eigum við
AUQAÐ hviliit
með gleraugum frá
THIEIF
KOLASALAN S.f
Ingólfshvoli, 2. hæO.
Sfmar 4514 og 1845.
samt nokkurskonar hermenn,
þar sem sjómannastjettin er.
Sjómaðurinn heyir sitt stríð, við
hið vilta haf, og er daglega í
lífsháska. Sjómannastjettin hef-
ir oft fært þjóðinni stórar fórn.
ir. Mörgum mannslífum fórnar
hún árlega til viðreisnar fjár-
hagslegri afkomu þjóðar vorr-
ra. íslensku þjóðinni ber því
skylda til þess, að hlúa sem best
að þessari stjett manna, og
vera þess vel minnug, að ís-
lensku sjómennirnir eru vorir
einu hermenn.
íslenska þjóðin var rækilega
minnt á það um daginn, þegar
m.b. Kristján tapaðist, hve líf
sjómannsins leikur oft á veik-
um þræði, og er fult af hættum.
Engum datt í hug, að áhöfn
báts þessa væri í tölu lifand.i
manna, eftir árangurslausa
leit fjölda skipa í marga dgaa.
Sú karlmenska, hreysli og hug-
piýði, sem þem f jelagar sýndu,
mun lengi í minnum höfð hjá
Saltkf öt
Höfum fyrirliggjandi nokkrar tunnur af saltkjöti.
Eggert Kristjánsson & Co. h.f.
þjóð vorri. Dagblöð bæjarins
hafa svo vel lýst þessum svaðil.
förum, að óþarft er að fjölyrða
meira um það hjer. I sambandi
við þennan atburð, hafa ýmsar
spurningar hvarflað í hug
margra, t. d.: Hvað tekur nú
við fyrir þessum fátæku skip-
órotsmönnum ? Byrja nú nýir
hrakningar í landi, hrakningar
við árangurslausa atvinnuleit?
Þeir fjelagar kyntu bál nótt og
dag á litlu fleytunni sinni, í
von um að einhver kæmi auga
á þá, og sæi að þeir væru hjálp-
arþurfi. Og skipin voru stundum
alt í kring. Enginn vafi er á
því, að til þeirra sást. En í stað
þess að hjálpa, slökti t. d. einn
togarinn ljósin. Eðlilega þótti
öllum þetta grimmar og ómann-
úðlegar aðfarir.
En góðir íslendingar, látum
nú ekki það sama henda okkur
sjálfa. Nú eru þessir sömu menn
að hrekjast mitt á meðal vor, í
atvinnuleit, hrakningarnir eru
aðeins í annari mynd, en erfiðir
samt, þó á landi sjeu. Látum
nú sjá, að við tökum betur eft-
ir hrakningum þeirra en togar-
arnir, og slökkvum ekki ljósin,
þ. e. a. s. vor mannúðar og kær.
leiksljós. Tökum drengilega
undir þær góðgjörnu uppástung
ur frá þeim Sig. E. Hlíðar og K.
O., um samskot til kaupa á
nýju skipi handa hinum hraustu
og huguðu skipbrotsmönnum.
Kornið fyllir mælirinn. Það
þarf ekki að vera stór upphæð
!frá hverjum, ef margir leggja
saman, sem jeg efast ekki um
að almenningur geri, því al-/
mennur áhugi er fyrir þessum
| framkvæmdum. Sá, sem þessar
jlínur ritar veit að þessir menn,
Isem hjer eiga hlut að máli, eru
Ifátækir, sjerstaklega formaður
bátsins, sem er fjölskyldumað-
ur og hefir 3 börn á framfæri
sínu, og hefir gengið atvinnu-
laus í mest allan vetur
Minnumst þess, að um leið
og vjer leggjum eitthvað af
mörkum, hver eftir sinni getu,
— til þess að tryggja framtíð
þcssara vösku drengja — þá
tryggjum vjer um leið framt'ð
þjóðfjelagsins í heild, og okkar
sjr.lfra, því þannig er velferð
og hagur allra landsnis barna
saman tvinnaður.
Morgunblaðið hefir góðfús-
lega lofað að veita gjöfum mót-
tóku, sem berast kunna í þessu
skyni. Jafnframt bið jeg blaðið
fyrir kr. 150,00 til vina minna,
skipbrotsmannanna, sem vott
þess að hugur fylgir máli.
Reykjavík, 6. mars 1940.
Hirm óþekti sjómaður.
Ríkisskip. Súðin kom til Siglu-
fjarðar kl. 6 síðdegis í gær.
r
Menta-
raálaráðs
¥7» rá Guðmundi Friðjónssyni
hefir blaðinu borist grein
um úthlutun Mentamálaráðs til
skálda og Ustamanna. Þar finnur
hann aS því, að frk. Þórunn
Magnúsdóttir nýtur ekki styrks
frá Mentamálaráði, en getur þess.
að ef til vill kunni hún að hafa
látið umsókn undir höfuð leggj-
ast. Hann segár ennfremur:
Þórunn Magnúsdóttir er yngst
skáldkvenna vorra, þeirra sem
geta borið það nafn, heilsulítil og
ein síns liðs. Jeg tel hana á skáld-
sagnasviðinu jafoka Huldu og El-
inborgar og er hver saga Þórunn-
ar, sein birtist, annari betur samd-
ar. Hún er jafnvíg á skopsagna-
gerð sem alvöruefni; hefir í bók
einni, Líf annara, tekið sjer fyr-
ir yrkisefni afar vandasöm efni,
sem em fólgin í þeirri vandasömu
klípu, að ganga á glóðum mein-
bugaásta og lifa þó á heiðvirðan
hátt svo að sjálfsvirðingu sje borg
ið. Frá þessum vandamálum hefir
skáldkonan sloppið svo vel, að
mjer dylst eigi, að hún á skilinn
stuðning til þess að geta notið sín.
Það er að vísu örðugt að sanna
það, að maður eða kona sje skáld.
Það er oft, álitamál. Minn mæli-
kvarði er þessi: Þegar lestur
kvæðis eða skáldsögu vekur mjer
í brjósti þá ósk, að jeg vildi hafa
gert kvæðið eða samið söguna, þá
segi jeg að sá eða sú sje skáld.
Og ef endurlestur skáldskapar
veldur því, að mjer þykir hann
þá þetri en fyrst í stað, met jeg
höfundinn höfund.
i
Þessi próf hefir Þórunn Magn-
úsdóttir staðist. Hún er „vaxandi
drengur“ í sagnagerð sinni, hefir
örugg tök á íslenskri tungu og
er gædd karlmannsviti — ef svo
mætti segja um konn — að þvr
er íhygli snertir og skilning á sál-
arlífi fólks.
í þeirri andrá sem jeg rita þetta
flytur Þórunn í útvarpinu geysi-
haglega samið erindi um Reykja-
víkurtúlkuna og er hún jafnvíg á
erindagerð sem skáldsagnasnið.
Jeg skil það og viðurkenní, að
úthlutunarstarf mentamálanefndar
á skiftivellinum er vandaverk og
eigi unt að gera svo að öllum líki.
Nefndin hefir þó gert sumt vel.
En jeg hefði getað unt henni þess
að gera betur.
Jeg vænti þess að í næsta sinn
Játi hún sjer til hugar koma þær
misfellur sem nú hafa á orðið úr-
skurðum hennar og að hún muni
þá eftir Þórunni skáldkonu og
skal jeg þá sækja fyrir hennar
hönd — ef jeg held mjer heilum,
og ef Þórunn skyldi verða á ein-
hvern hátt vanbúin til sóknarinn-
ar. Guðmundur Friðjónsson.
Happdrættið. Nú eru aðeins eft-
ir 2 söludagar fyrir 1. drátt. Til
þess að gera mönnum auðveldara
að ná í miða, verður opið bjá um-
boðsmönnum í Reykjavík og Hafn-
arfirði til kl. 10 í kvöld.