Morgunblaðið - 12.04.1940, Blaðsíða 4
4
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 12. apríl 19401
Gefið bækur f fermingargjöf.
Þýsk-íslensk orðabók eftir Jón ófeigsson
Rit Vilhjálms Stefánssonar 5 bindi
Sagan um San Michele eftir Munthe
Skíðaslóðir eftir Sigmund Ruud
Ceylon eftir Hagenbeck
íslensk Fornrit
Ritsafn Jóns Trausta
Hálogaland eftir Berggrav biskup
Baráttan gegn dauðanum eftir de Kruif
Ásbirningar eftir Magnús Jónsson prófessor
Svífðu seglum þöndum eftir Jóhann J. E. Kúld
Sálmabækur - Pasiíusálmar
Biblíur
Ljóðabækur - Skáldsögur
Ferðasögur
o. fl.
Sfálfblekungar - Vasablýantar
Bókaverslun
Sigfúsar Eymundssonar
og Bókabúð Austurbæjar B. S. E., Laugavegi 34.
Tvær sólrlkar fbúOir
til leigu 14. maí í nýu húsi í Vesturbænum.
Öll nútíma þægindi. — Upplýsingar á afgreiðslu
Morgunblaðsins.
Matreiðsla úr grænmeti.
Dugleg kona, sem kann vel að búa til algengan mat úr ísl.
afurðum, sjerstaklega úr ísl. matjurtum, getur fengið
góða atvinnu 1. eða 14. maí n.k. — Umsóknir sendist til
afgr. þ. blaðs, merktar „Matjurtagerð“ fyrir 20. þ. m.
Ungur dugnaðarmaður
Jeg er á ferð austur yfir Stóra-
belti s.l. sumar — með ferj-
unni og sit þar og spjalla við
danskan íþróttafrömuð. Hann er
að segja mjer frá þeirri fyrirætl-
un Dana, að ekki líði á löngu þar
til hver nemandi í öllum skólum
fái daglega eina kenslustund í
leikfimi, og hin frjálsa íþrótta-
starfsemi fái stóru'm bætt skilyrði.
Og hann fullyrðir að þetta sje
lífsnauðsyn. íþróttirnar sjeu heilsu
gjafi, styrki skapgerð og magni
þjóðarþrótt. Hann ræðir um hinn
mikla íþróttaskóla N. Buck í Olle-
rup, er hann telur að hafi ómet-
anlega þýðingu fyrir alla íþrótta-
menningu Norðurlanda, og segir
mjer jafnframt frá því, að N.
Buck telji suma Islendinga, sem
þar hafa verið, mjög efnilega og
í fremstu röð nemenda sinna, og
einn þeirra sje Jóri Tr. Þorsteins-
son, er nú sje kennari við hinn
nýja og afar fullkomna íþrótta-
skóla í Slagelse á Pjóni. Segist
hann þekkja stjórnanda skólans
og hafi hann hinar mestu mætur
á þessum ísl. íþróttakennara. —
Þetta gladdi mig stórum, eins og
jafnan er jeg heyri unga menn
dáða fyrir framtak og dugnað, og
ekki síst þar sem þeir ryðja sjer
braut til gengis og frama rneðal
erlendra úrvalsmanna, eins og
þessi sveitungi minn og frændi.
Jeg fór því að grenslast meir eft-
ir honunr og hitti hann síðar að
máli stundarkorn, önnum kafinn,
með þróttinn í hverri taug og á-
kafann logandi í sVip og fasi.
Jeg hafði varla sjeð Jón Trausta
síðan hann var barn. En jeg þekti
foreldra hans vel og kunni nokk-
ur skil á ætt hans. Og það væri
áreiðanlega nóg efni í heila bók,
að segja frá hamslausum dugnaði
ýmsra forfeðra hans og formæðra.
Og listfengi var sumum þeirra í
blóð bofið. — Jón er fæddur á
Dalvík. Foreldrar hans eru Þor-
steinn Jónsson og María Eðvaids-
dóttir, sæmdar og dugnaðar hjón,
og er María látin fyrir mörgum
árum. Er Jón elstur 3 bræðra. Sá
næstelsti, Steingrímur, hefir verið
við listmálaranám í Kaupmanna-
höfn, mjög listhneigður og dug-
legur maður og efnilegur á því
sviði. j
Jón er alinn upp við sjó og á
sjó. Hann fylgdi snemma full- J
orðnum til verka og hafði yndi af;
ýmsum svaðilförum. á sjó. Hreysti (
og harðfengi var honum í blóð
borin og lífsskilyrðin og vinnan
stæltu hann. Ilann var og er
hverjum nvanni reglusainari og
fór því mjög vel með hvern eyri, j
sem bann vann »jer inn. Um tví- '
tugt kemur svo útþráin til sög-
unnar og lætur hann ekki í friði. !
Arið 1931 fer hann utan, á íþrótta-
skóla. N. Bucks í OHerup. Ilann i
er illa undirbúinn og líst ekki á
blikuna. „Sterkur stirðbusi“ seg-
ist hann hafa verið, með öllu ó-
þjálfaður, að flestu leyti verr á
vegi staddur en allir skólabræður
hans. En kjarkur hans og dugn-
aður flevgði honum áfram, og við
lok skólaársins bauð Buck skóla-
stjóri honum byggingavinnu yfir
sumarið og ráðlagði honum ein-
dregið til að halda áfram á íþrótta
brautinni. Því boði tók hann og
veturinn 1932—’33 var hann einn- \
Jón Trausti Þorsteinsson
íþróttakennari
Jón Tr. Þorsteinsson.
ig nemandi í OHerup og þá mjög
í áliti. Gerðist hann nú „bygg-
,ingameistari“ á ný hjá N. Buck
og hafði verkstjórn þar við bygg-
jngarstörf fram á sumarið. En þá
tók hann sig til og þeir 5 fjelag-
ar saman og hjóluðu suður alla
Evrópu og alla leið til Rómar.
ttíðan um hautsið fór Jón Tr. á
hjóli víða um Skandinavíu, og
mun hann hafa á þessu sumri
hjólað um 10.000 km. á 3 mán.
Ilausið 1933 er svo haldið heim til
Dalvíkur, tekin á ný upp sjó-
menska á sumrurn til að safna
aurum, og íþróttakensla á vetrum
svo sem aðstaða leyfði. En haust-
1936 hverfur Jón á ný utan til
meiri frama, og þá einkum til að
ná í kennararjettindi. Enn fer
hann til Öllerup og heldur þar
áfram námi um veturinn. En nú
þarf hann að komast inri í „Stat-
ens Gymnastik Institut“, en þang-
að fá ekki að komast netria kenn-
arar eða stúdentar, til þess að ná
kennaraprófi því er hann hafði
heitstrengt að ná. Og nú var gott
að eiga N. Buck að og hafa náð
hylli þess mikilsvirka manns, enda
tekst honum að troða Jóni Trausta
inn í þessa stofnun í ágúst 1937.
Og nú hefst harður skóli, námið
er afar erfitt Jóni, sem aldrei
hafði fyrr sest á eiginlegan skóla-
bekk, við „teoritiskt“ nám. En
hann hamast og les. Islendingur,
sem kyntist honum í Höfn þenna
vetur, dáir hinn miskunnarlausa
dugnað og sjálfsaga. Og prófi lauk
hann eftir tæpt ár með „udrnærk-
else“, og fengu aðeins tveir, hann
og einn Dani, þessa ágætis eink-
unn, enda er mælt að Jón hafi
með góðri samvisku sofið nálega
tvo sólarhringa á eftir! — En það
er til marks um það álit sem á
horium var um þessar mundir, að
áður en hann lauk prófi, hafði
forstöðumaður hins nýja og rnikla
leikfimiskóla í Slagelse, ráðið
hann til sín fyrstan allra kennara.
Og þar starfas hann nú. Starf
hans við skóla þennan er marg-
þætt, og jafnframt er hann leiS-
togi ýmsra íþróttaflokka og fje-
laga á Pjóni og er á sífeldum
þeytingi milli þeirra um helgar
og þá er frístund gefst. Það mnn
því rjett, sem kunnugur maður
tjáði mjer í sumar, a8 þessi harð-
duglegi íslendingur væri sífelt
önnum kafinn, altaf starfsglaður,
og virtist ekki geta unnað sjer
hvíldar. — En eigum við að láta
hann slíta sjer út fyrir aðra þjóð?
Er ekki geysilegt og bráðnauð-
synlegt starf fyrir hann hjer
heima? — Jeg óskaði þess af al-
hug í sumar, er Jón Trausti stóð
fyrir framan mig, og jeg óska
þess enn, að við gætum kallað
hann hingað heim til þess að
magna strákana okkar til starfs
og dáða með því að dæla íþrótta-
áhuga og íþróttalífi inn í vöxt
þeirra og viðgang, þar sem flask-
an og sígarettan situr um þá til
þess að sjúga úr þeim blóð og"
merg. — Nú dagar af íþróttaöld
hjer, skulum við vona, með setn-
ingu hinar merku löggjáfar um
þau efni. Slík löggjöf skapar skil-
yrði í landinu nieð tíð og tíma.
En okkur liggur á. Æskan er í
hættu. Það verður að taka fast á
þegar í stað. Við getum ekkí heð-
'i ið eftir íþróttahúsunum. Þau
, koma vönandi smátt og smátt. En
1 það má gera mikið án þeirra. Við
þyrftum nú þegar að senda nokkra
íþróttaleiðtoga um landið, láta þá
mynda liópa, fjelög, sveitir,
kveikja áhuga, og hvetja til æf-
inga, leiðbeiria og líta eftir skól-
um og fjelögum o. s. frv. Og um-
fram alt glæða og styrkja hugar-
t far. hins sanna íþróttamanns. —
Hjer er því mikið og þarft verk-
efni fyrir höndum, glæsilegt verk-
efni fyrir unga og dáðrakka
drengi, fjölmentaða og vel mann-
,aða. Við eigum ýmsa slíka. En
ekki myndi það skaða þótt Jón
Trausti Þorsteinsson bættist í hóp-
inn. Og því myndi hann sennilega
fagna þrátt fyrir hinn góða að-
húnað og glæsilegu starfsskilyrði
er hann hefir nú með Dönum.
Snorri Sigfússon.
EF LOFTUR GETUR ÞAÐ
EKKI — — ÞÁ HVER?
A U G A Ð hvíliít
tneð gleraugum frá
THIELE
KOLASALAN S.f.
Ingólfihvoli, 2. hæð.
Simar 4514 og 1845.
Cílrönur
í 150 stk. og 300 stk. kössum.
Efígerl Krislfánsson & Co. li.f.
------- SÍMI 1490. -