Morgunblaðið - 24.05.1940, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 24. maí 1940.
Hernám Danmerkur
FBAJMH. AF ÞRIÐJU SÍÐU.
að morgni þess níunda apríl,
og flæddi úr því mikið af her.
mönnum, sem hjeldu upp í bæ-
inn. En þýski herinn tók fyrst
austurhluta bæjarins á sitt vald
og umhverfis um konungshöll-
ina. Það var alt um garð geng.
ið, þegar fólk stóð á Ráðhústorg
inu á 9. tímanum og vissi ekki
þar hvað hafði gerst.
Við Amalienborg sló í bar-
daga og var sagt, að þar hefðu
verið drepnir tveir lífverðir kon-
ungs og nokkrir særst. Opin-
berlega var tilkynt að 12 her.
menn danskir hefðu látið lífið
í viðnámi,- sem danski herinn
veitti, aðallega í Suður-Jótlandi,
En um það var eins og svo
margt annað, að um það feng-
ust engar áreiðanlegar frjettir.
HÖFN I MYRKRI
Strax fyrsta daginn var gefin
út skipun um að myrkva alger-
lega borgina eftir að dimma
tók á kvöldin. Var þetta tilkynt
í útvarpi og tókst furðu vel
"yrsta kvöldið, og yfirleitt
hjeldu Hafnarbúar sig heima
hjá Sjer og hlustuðu á útvarp.
Ekki var Dönum bannað að
hlusta á erlent útvarp, eins og
bannað er í Þýskalandi.
Brátt fóru Hafnarbúar að
venjast myrkrinu og sækja
skemtistáðina á ný, bæði kaffi-
hús, leikhús og kvikmyndahús.
Leikhúsin, sem lokað hafði ver-
ið fyrstu kvöldin voru opnuð á
ný, öll nema eitt, Betty Nansen-
leikhúsið.
Töluvert bar á þýskum her-
mönnúm í Höfn, en það var aJ.
ment mál manna, að þeir kæmu
vel og kurteislega fram og
skiftu sjer ekki af almenningi.
Voru það aðallega hermenn frá
Suður-Þýskalandi, sem voru í
Höfn. Flestir skólar störfuðu á-
fram, nema nokkrir, sem tekn-
ir höfðu verið fyrir aðsetur
þýskra hermanna. Danskir lög-
regluþjónar hjeldu uppi eftir-
Jfíti" á götum og sáu um að á-
kvæðum um myrkvun í híbýlum
manna væri framfylgt. Fekk
lögreglan sjer til aðstoðar hjálp
sjerstakra aukalögregluþjóna í
sjerstökum einkennisbúningum.
J <j . Y iT i' f '
BLÖÐIN FÁMÁL
Dönsku blöðin minkuðu nokk-
ujð fyrstu dagana, og þau birtu
eingöngu erlendar frjettir eftir
hpimildum opinberu þýsku
fíijettastofunnar og her.naðartil-
kynningar Þjóðverja. En eftir
nokkra daga fengu þau að
koma jafnstór og þau höfðu áð-
uf verið, en nær eingöngu með
Hjnlendum frjettum og greinum.
Ekki mun vera ritskoðun við
hvert JtHað, heldur verða blöð-
in að segja sjálf, frá því á á-
kyeðinni skrifstofu hvað þau
skrifa um og hvernig.
Skipum í höfninni var bann-
’að að fara út úr höfninni, enda
var það ekki fýsilegt að leggja
í siglingu um sundin því alstað-
ar voru tundurdufl. Blöðin
skýrðu frá því, að tvær Stóra-
beltisferjur hefðu laskast töJu-
vert, en ekki var skýrt á’hvern
hátt. Var alment talið að þær
hefðu rekist á tundurdufl og
sagt var, að ein ferja hefði far-
ist alveg, en um það gátu blöð-
in ekki neitt.
LOFTÁRÁSIR Á
ÁLABORG
Loftárásir Breta á Álaborg
voru byrjaðar áður en við fór-
um frá Höfn. Blöðin sögðu frá
loftárásinni og gátu þess, að
nokkrir forvitnir áhorfendur, er
þust hefðu út að flugvellinum,
er loftárásir voru gerðar hefðu
borist. Nokkuð bar á ótta al-
mennings í Kaupm.höfn við loft
árás.
Islendingum í Höfn leið vel
eftir því, sem jeg best vissi. —
Sendiráðið sá til þess, að þeir
fengi peninga fyrst um sinn.
Enginn skortur var á matvæl-
um í Höfn og ráðstafanir voru
gerðar til þess, að verðlag á
nauðsynjum hækkaði ekki. —
Tekið var alveg fyrir sölu á-
fengra drykkja fyrstú dagana
eftir hernám Þjóðverja, en
nokkrum dögum síðar var leyfð
sala á bjór. — Var tekið fyrir
áfengissöluna með þeim for-
sendum, að verið væri að fyr-
irbyggja slysahættu í myrkrinu
á kvöldin.
Ekki er það -að efa, að ís-
lendinga langaði að komast
heim, og hafði fjöldi trygt sjer
far með Gullfossi. Stóð til að
Gullfoss fengi að fara heim-
leiðis.
Að lokum segir Henrik frá
ferðalaginu heim. Þeir feðgar
flugu til Berlínar og stóðu þar
við í einn sólarhring. Þaðan
fóru þeir til Genua og tóku sjer
far með ítalska skipinu „Rex“,
til New York.
,,Rex“ var stöðvað í 12 tíma
í Gibraltar af enska eftirlitinu.
Til New York komu þeir feðg-
ar tveim dögum áður en Detti-
foss fór heim.
Íslendíngar á
Norðfirlöndtím
FRAMH AF ÞRIÐJU SÍÐU
En síðar fekk ríkisstjórnin þá
tilkynningu, að finsk stjórnarvöld
teldu ekki, eins og stæði, unt að
sigla til Petsamó, til þess að sækja
fólkið.
Nánari skýring fylgdi ekki. Er
því ekki kunnugt, hvað valdi þess
um hindrunum, Hindranirnar
geta legið í því, að siglingin til
Petsamo sje ekki örugg vegna
ísa, en það ætti ekki að standa
lengi. En þær geta einnig stafað
af því, að vegirnir á leiðinni til
Petsamo sjeu erfiðir eða ófærir,
því að járnbraut nær ekki þang-
að norður. í finsk-rússneska stríð-
inu hafa orðið miklar truflanir á
öllum samgöngum í Finnlandi,
vegir og brýr eyðilagst, svo að
ekki er ósennilegt, að þar sjeu
hindranirnar.
Ríkisstjórnin hefir nú gert fyr-
irspurn 'um þessar hindranir og
um það, hvenær vænta megi að
hægt verði að koma fóJkinu heim.
Svar er ekki komið.
56 nemendur útskrif-
aflir úr Iðnskólanum
1 ðnskólanum í Reykjavík var
sagt upp laugardaginn þ. 4.
maí. 56 nemendur luku burtfar-
arprófi og voru þeir þessir:
Aðalsteinn Maack, húsasmiður.
Auður Vigfúsdóttir, hárgreiðslustúlka.
Ágúst Gíslason, járnsmiður. Ágúst
Kristjánsson, prentari. Ásta Guð-
mundsdóttir, hárgreiðslustúlka. Ásta
Rögnvaldsdóttir, hárgreiðslustúlka.
Berta Karlsdóttir, hárgreiðslustúlka.
Björg Gísladóttir, hárgreiðslustúlka.
Björn S'teindórsson, hárskeri. Einar
Guðgeirsson, bókbindari. Eiríkur Hag-
an, gullsmiður. Erna Erlendsdóttir,
hárgreiðslustúlka. Eva Sigurðardóttir,
hárgreiðslustúlka. Felix Tryggvason,
húsasmiður. Geir Herbertsson, prent-
ari. Gísli Kr. Guðmundsson, skipa-
smiður. Guðbjörg Sigurðardóttir, hár-
greiðslustúlka, Guðjón Guðlaugsson,
húsasmiður, Guðmunda Erlendsdóttir,
hattasaumastúlka, Guðmundur Bene-
diktsson, húsgagnasmiður, Guðmund-
ur Guðgeirsson, hárskeri. Guðmundur
Samúelsson, húsgagnasmiður, Guðný
Aradóttir, hattasaumastúlka, Guðrún
Matthíasdóttir, hárgreið slustúlka,
Gunnar Guðjónsson, vjelvirki, Haf-
steinn Helgason, bifvjelavirki. Hall-
grímur Pjetursson, skósmiður. Hauk-
ur B. Björnsson, húsgagnasmiður,
Helga Sigurðardóttir, hárgreiðslu-
stúlka. Helgi Elíasson, bólstrari. Jó-
hann K. Júlíusson, rafvirki. Jón Frið-
riksson, rafvirki. Jón Sigurðsson, húsa
smiður. Kristín Pálsdóttir, hárgreiðslu
stúlka. Kristján J. Einarsson, húsa-
smiður. Magnús Á. Helgason, bakari.
Oddur Guðmundsson, blikksmiður.
Pjetur G. Hjaltested, málari. Ragnar
Björnsson, bólstrari. Rögnvaldur Sig-
urðsson, bókbindari. Samúeí J. Val-
berg, bólstrari. Sigríður Bjarnadóttir,
hárgreiðslustúlka. Sigríður Jóhanna
Guðbrandsdóttir, hárgreiðslustúlka.
Sigurbjörn Einarsson, bólstrari. Sig-
urður Óskar Jónsson, kökugerðar-
maður. Sigurður Ulafarsson, hús-
gagnasmiður. Skúli Þórðarson, úr-
smiður. Stefán Þ. Gunnlaugsson, skó-
smiður. Svana Eyjólfsdóttir, hár-
skeri. Svana Hagan, hattasauma-
stúlka. Sveinbjörn Sigurðsson, húsa-
smiður. Vilhjálmur V. Sigurjónsson,
prentari. Þorsteinn Magnússon, hús-
gagnasmiður. Þorvarður Jónsson, húsa
smiður. Þóra S. Þórðardóttir, hár-
greiðsiustúlka. Örnólfur Örnólfsson,
rafvirki.
Þær Eva Sigurðardóttír og Svana
Hagan voru utan skóla. Hæsta eink-
unn hlaut Guðmundur Samúelsson,
9,56.
Safnaðarfundurinn
FRAMH. AF ÞRIÐJU SÍÐU.
þeim fundi leggur sóknarnefnd-
in fram svohljóðandi tillögu:
„Aðalsafnaðarfundur dóm-
kirkjusafnaðarins í Reykjavík
samþykkir að taka við Dóm-
kirkjunni samkvæmt því, sem
greinir í „lögum um afhending
Dómkirkjunnar til safnaðarins í
Reykjavík og skiftingu Reylcja-
víkur í prestaköll“. Jafnframt
ætlast fundurinn til að Dóm-
kirkjan verði tekin út samkv.
lögum nr. 22, frá 16/11 1907.
Ennfremur áskilur söfnuðurinn
sjer fullan rjett til að leitast við
að fá Alþingi til að greiða þær
300,000 krónur, sem nýju lögin
tala um, fyr en gert er ráð fyrir
í þeim“.
Loftárásirnar
á Álasund
Frásðgn norsks flðtta-
manns í Færeyjum
Til Færeyja hafa komið
norsk flóttaskip, sem
kunnugt er. Færeyskt blað frá
7. maí segir svo frá, að þá
daginn áður hafi tveir línu-
veiðarar komið til Klaksvik og
einn til Þórshafnar, frá Ála-
sundi.
Færeyskur blaðamaður hafði
tal af skipstjóranum á línu-
veiðaranum er til Þórshafnar
kom og skýrði hinn norski skip
stjóri m. a. svo frá:
Þeir fóru frá Álasundi þ. 3.
maí að kvöldi. Þá var gefið
viðvörunarmerki um kl. 11 og
tilkynt að þýskur her væri að
nálgast borgina. Kom hersveit-
in frá Dombás.
Allir flýðu úr bænum, sem
það gátu með nokkru móti.
Áður höfðu Þjóðverjar gert
tvær loftárásir á Álasund. — I
fyrra skiftið voru tvö bresk
herskip í höfninni, er árásin var
gerð, og tókst þeim að stökkva
flugvjelunum á brott, áður en
þær gerðu verulegt tjón. En
næsta árás var gerð 20. apfíl.
Þá voru þar engin bresk her-
skip og engar varnir fyrir
hendi af neinu tagi. Flugv.jel-
arnar voru sjö. Dreifðu þær
niður sprengjum, en lögðu
mesta áherslu á að hitta skóla-
hús eitt. Hafa flugmennirnir
sennilega, álitið að það væri
aðsetursstaður breskra her-
manna. Skólahúsið skemd-
ist mikið. Enginn beið bana í
þessari loftárás, en nokkrir
særðust.
tJtvarpsstöðina í Vigra gerðu
Þjóðverjar margar tilraunir til
að eygileggja og tókst það að
lokum með flugárásum.
Hinn norski skipstjóri sagði
að menn hefðu litið svo 'á, að
Þjóðverjar hefðu haft 100,000
manna her í Noregi, þegar
flótamenn þessir fóru að heim-
an.
Mjög harmaði hinn norski
skipstjóri hve mikinn stuðning
innrásarherinn hefði haft af
norskum landráðamönnum er
studdu Þjóðverja á alla lund í
árásinni 9. apríl.
Nolkls'sPíaff telpur
er hafa áhuga fyrir að spila á
gítar, óskast til viðtals. Hefi fyr-
irliggjandi gítara. — Sími 3749.
AUGAÐ hvílist TUIO í
með gleraugum frá * II11» 1.1
Barnablejor
úr hinu rnofna, mjúka blejuefni.
fást nú aftur í
Laugavegs Apóteki.
Minning Guðbjarpr Jónsdóttur
F. 2. febr. 1927. D. 14. maí 1940.
að mun alment ekki þykja í
frösögur færandi þó eitt ung-
menni deyi eðlilegum dauða, en
nngmenni það sem hjer um ræðir
,var afbrigði, undrabarn, en þeirra
er oft minst lífs og liðinna. Húii
Gugga litla, en svo var hún nefnd
í daglegu tali, var eitt það undra-
barn sem vert er að muna og
minnast, enda mun svo lengi verða
vgert, ekki einungis af hennar nán-
ustu, heldur og af öJlum þeim
sem hana þektu eða kynni höfðu
af henni og þá ekki síst af sjúk-
lingum og öðrum sem henni voru
samtíða í sjúkrahúsi í lengri og
skemri tíma. Undrabarn var hún
að gáfum ,athygli, siðprýði, sál-
arþroska, ró, stillingu, hógværð
og þolinmæðí í sínum langa og
oft erfiða sjúkdómi, enda elskuð
af öllum sem kynni höfðu af
henni. Sjúklingur, sem henni var
lengi samtímis á sjúkrahúsi, sagði
fyrir nokkru síðan eitthvað á
þessa leið: „Hún Gugga litla er.
dagengillinn okkar og sólargeisl-
inn, hún er kvöld og nætureng-
illinn okkar, hún er okkar lýsandi
stjarna í næturhúminu jafnvel þó
hún sofi. Með hógværð og still-
ingu er hún líka lífið og leikur-
inh þegar hún er á faraldsfæti,
h ún er hið sanna guðsbarn“. Þeg-
ar mjer harst til eyrna þessi öm-
urlega fregn, „liún Gugga litla er
dáin“, datt mjer í hug. „Hví var
þessi beður búinn, barnið kæra
þjer svo fljótt?“ Jeg sannfærðist
strax um hið eina rjetta svar, svar
trúarinnar:
i„Það er kveðjan kom til mín,
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í liöndum,
hjálpin sál með ljóssins öndum“.
Jeg leiði ekki neinar getur að
söknuði og sorg hinnar ástríku
móður út af missi þessa elskaða
barns. Aðeins ástríkasta móðir get-
ur undir líkurn kringumstæðum
getið því nærri. En það veit jeg,
að söknuður og sorg hennar var
og er ekki borin á borð fyrir
fjöldann leynt eða ljóst, þar mun
vit og stilling ásamt frábærri dóm-
greind hafa völdin. Systkini og
önnur skyldmenni ásamt fjölda
vina og kunningja sakna þessa dá-
samlega barns, sem í öllu líferni
sínu var fögur fyrirmynd allra
barna, já og fullorðinna líka.
Blessnð sje minning hennar.
Hver greinir hljóðar bænir frá,
hreldum móðurbarm?
Ilver greinir fullan skilning sem
felst í slíkum harm?
Þá burt er slitin rósin sem að best-
an þurfti yl
ogi betur skildi tilgang sihn, en
nokklr þekti til.
Jeg veit að hönd vors föður þig
helga leiðir slóð, ’
jeg liuggast læt við miuuiug sem
er svo kær og góð,
og lifi í þeirri vissu sem að lausn-
ari vor gaf,
að lífið sigrar dauðans vald, mjer
dylst ei hjeðan af.
Þjer hinstu kveðju senda frá
hjartans instu rót
og hugprýðina þakka og öll þín
kærleikshót.
Þín systkini og móðir nú af sökn-
uði’ fella tár,
en sannfærð um þinn endurfund ft
á bak við tíma og ár.